Tag: Απελευθέρωση των Ζώων

Καναδάς: Επιδρομή σε εκτροφείο μινκ (Abbotsford)

Κατά τις πρώτες πρωινές ώρες της Τετάρτης 2 Οκτωβρίου, το Μέτωπο Απελευθέρωσης των Ζώων εισέβαλε σε ένα εκτροφείο μινκ, κοντά στους δρόμους Lefeuvre και Downes, στο Abbotsford , περίπου μία ώρα από το Vancouver. Ολόκληρη η περίφραξη στο πίσω μέρος του αγροκτήματος κόπηκε, πριν ανοιχτούν πάνω από 800 κλουβιά για να δώσουν στα μινκ μια ευκαιρία να δραπετεύσουν προς την ελευθερία.

Το γύρω οικοσύστημα ήταν ιδανικός βιότοπος για τα μινκ , βαλτότοποι και πυκνό δάσος, όπου τα ζώα έκαναν μια γρήγορη απόδραση.

Σε αντίθεση με την πεποίθηση που υπάρχει, η καναδική βιομηχανία μινκ είναι κάθε άλλο παρά ανθρώπινη. Τα κλουβιά, στα οποία ήταν κλειδωμένα τα μινκ, ήταν γεμάτα περιττώματα και ως επί το πλείστον, κλεισμένα από τη σκουριά. Τα μινκ, που έμεναν μαζί σε κλουβιά, είχαν τσακωθεί και πολλά από τα ζώα είχαν σοβαρές πληγές. Μερικά κλουβιά είχαν νεκρά ζώα, ξεκάθαρα παρατημένα για εβδομάδες .

Ένας μύθος, που κυκλοφόρησε από τη βιομηχανία μινκ, ισχυρίζεται ότι δε μπορούν να επιβιώσουν στην άγρια φύση, μόλις ελευθερωθούν, αλλά αυτό αποδείχτηκε ότι είναι μόνο ένας μύθος, όταν ένας βιολόγος άγριας ζωής από τη Βρετανική Κολομβία δήλωσε πως κανείς δε μπορεί να του πει ότι δε μπορούν να επιβιώσουν στην άγρια φύση. Αυτό ήταν ένα απευθείας απόσπασμα από ένα άρθρο στη Vancouver Sun, που δημοσιεύθηκε αμέσως μετά την απελευθέρωση.

Στεκόμαστε αλληλέγγυοι με τους λίγους γενναίους, που έχουν αναλάβει άμεση δράση, για να απελευθερώσουν μινκ σε όλες τις Η.Π.Α. και τον Καναδά, αυτόν το χρόνο. Αφήστε το να συνεχιστεί. Η εποχή του γδαρσίματος απέχει ακόμα εβδομάδες και η ώρα για να αδειάσουμε τα κλουβιά είναι τώρα. Το σπίτι του εκτροφέα, στο οποίο εισβάλαμε, απείχε μόλις 50 μέτρα από τις αποθήκες. Μην αφήνετε την κοντινή απόσταση του σπιτιού να σας αποτρέψει από το να απελευθερώνετε ζώα. Το χρειάζονται τώρα περισσότερο από ποτέ.

Όσοι λένε ότι το κίνημα της απελευθέρωσης των ζώων έχει πεθάνει, ας το ξανασκεφτούν. Πώς μπορεί η απελευθέρωση των ζώων να είναι νεκρή , αν το Μέτωπο Απελευθέρωσης των Ζώων είναι για πάντα;

Δεν μπορείτε να σκοτώσετε μια ιδέα και δεν πρόκειται να μας κυριεύσει ο φόβος.

Μέχρι κάθε κλουβί να είναι άδειο,

Μέτωπο Απελευθέρωσης των Ζώων

Πηγή: Bite Back

Η.Π.Α: Βανδαλισμός επαγγελματικών αυτοκινήτων, εταιρείας γαλακτοκομικών (Πόρτλαντ)

Συνεχίζοντας το βηματισμό άμεσης δράσης, που στοχεύει σπισιστικές εταιρίες στο Πόρτλαντ, σκάσαμε πολλά λάστιχα των εταιρικών βαν της Sunshine Dairy Foods, που βρίσκεται στον αριθμό 801 ΝΕ, της 21ης λεωφόρου. Χαιρόμαστε ιδιαίτερα για το κύμα παράνομων δράσεων στο Πόρτλαντ. Συνεχίστε τον αγώνα.

FAI– Όρεγκον

Μέχρι την καταστροφή κάθε ανθρώπινης και μη-ανθρώπινης φυλακής.

Πηγές: Bite Back, 325

Ιταλία: Απελευθέρωση 407 ινδικών χοιριδίων (Νοβάρα)

Με αυτήν την προκήρυξη, αναλαμβάνουμε την ευθύνη για την απελευθέρωση 407 ινδικών χοιριδίων από τη φάρμα εκτροφής “Bettinardi”, που βρίσκεται στην οδό Cascinini, στην πόλη Alzate di Momo, της επαρχίας Novara, η οποία έλαβε χώρα στις 5 Σεπτέμβρη του 2013.

Εδώ και παραπάνω από δέκα χρόνια, αυτή η φάρμα εκτροφής ινδικών χοιριδίων και κουνελιών, που ανήκει στον Giuseppe Bettinardi, προμηθεύει τη βιομηχανία ζωοτομίας σε καθεστώς πλήρους ανωνυμίας.

Δε μας εκπλήσει το γεγονός πως μετά την απελευθέρωση, τα ΜΜΕ προσπάθησαν να διαστρεβλώσουν την αλήθεια σχετικά με αυτές τις εγκαταστάσεις, ονομάζοντάς τες “φάρμα εκτροφής κατοικιδίων”. Δυστυχώς για τον Bettinardi, έχουμε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για να αποκαλύψουμε επιτέλους τη σχέση του με τα πειράματα στα ζώα.

Ο Bettinardi εκτρέφει κουνέλια (κυρίως λευκά Νέας Ζηλανδίας) και ινδικά χοιρίδια “Dunkin Hurtley”, μια ράτσα που χρησιμοποιείται αποκλειστικά για ερευνητικούς σκοπούς.

Καταφέραμε να συγκεντρώσουμε πληροφορίες για αμέτρητα “βασικής έρευνας” πειράματα, σε διαφορετικά ιταλικά πανεπιστήμια και ξέρουμε σίγουρα πως αυτή η φάρμα προμηθεύει τα πανεπιστήμια του Μιλάνου και της Πάβιας.

Γνωρίζουμε για πειράματα, που ινδικά χοιρίδια, που έχουν εκτραφεί από τον Bertinardi, σκοτώθηκαν απλά για να αφαιρεθούν κομμάτια μυών από τα στομάχια τους, με σκοπό να διεγερθούν μέσω ηλεκτρισμού, ώστε να εξακριβωθεί αν το φάρμακο “Levosulpiride” έχει ή όχι προκινητικά αποτελέσματα (δηλαδή, αν ένα φάρμακο μπορεί να ενεργοποιήσει την κινητική εντερική λειτουργία).

Κατά τη διάρκεια δύο άλλων πειραμάτων, ανοίχτηκε ο θώρακας σαράντα κουνελιών, που προήλθαν από αυτή τη φάρμα, τοποθετήθηκε μέσα μια κάνουλα, ενώ τα ζώα ήταν ζωντανά και είχαν τις αισθήσεις τους και ένα ειδικό διάλυμα εγχύθηκε στους πνέυμονές τους. Στο τέλος, τα ζώα σκοτώθηκαν, ώστε να παρθούν υγρά δείγματα από τους πνέυμονές τους, κατά τη διάρκεια μιας έρευνας για τη λειτουργία αυτού του οργάνου.

Κατά τη διάρκεια δύο άλλων πειραμάτων, αυτή τη φορά πριν από λίγους μήνες, 38 και 22 κουνέλια, που είχαν εκτραφεί σε αυτήν τη φάρμα, σκοτώθηκαν μέσω αφαίμαξης (πράγμα που σημαίνει πως τους έκοψαν το λαιμό και τα άφησαν να πεθάνουν από αιμορραγία), ώστε να μπορέσουν οι ζωοτόμοι να αφαιρέσουν το θώρακα και τους πνεύμονές τους, κατά τη διάρκεια ενός πειράματος πάνω στη λίπανση του αναπνευστικού συστήματος.

Αυτά είναι απλά μερικά παραδείγματα πειραμάτων, που αυτή η φάρμα κατέστησε εφικτά με το να προμηθεύει τόσα χρόνια τα εργαστήρια.

Αν και το μεγαλύτερο κομμάτι του κινήματος -και γενικά οι περισσότεροι- επικεντρώνονται κυρίως σε άλλα ζώα, που χρησιμοποιούνται στην έρευνα (όπως σκυλιά ή μαϊμούδες), τα μικρότερα είδη είναι ακόμα τα πιο συνηθισμένα στη ζωοτομία. Μόνο στην Ιταλία, 13870 ινδικά χοιρίδια χρησιμοποιούνται κατά μέσο όρο στα εργαστήρια κάθε χρόνο, ενώ ο μέσος όρος για τους σκύλους είναι 950. Η αντίδραση είναι συνήθως σφοδρότερη, όταν μιλάμε για σκύλους, μάλλον επειδή οι άνθρωποι συνδέονται πιο εύκολα με αυτά τα ζώα και τα αισθάνονται πιο οικεία. Άλλα, τα άτομα, που βασανίζονται και πεθαίνουν μέσα στα ερευνητικά εργαστήρια, είναι πολύ περισσότερα και ο αγώνας μας στοχεύει στην απελευθέρωση όλων.

Η ζωοτομία, στα πλαίσια ενός καπιταλιστικού και παγκοσμιοποιημένου συστήματος, όπως το δικό μας, αντιπροσωπεύει έναν από τους πιο επικερδείς τομείς της εκμετάλλευσης των ζώων, για λογαριασμό μιας εκ των ισχυρότερων βιομηχανιών του κόσμου, της χημικής και φαρμακευτικής βιομηχανίας. Η τυφλή πίστη στην επιστημονική και τεχνολογική πρόοδο, που πρωθείται από ερευνητές και τις πολυεθνικές, είναι η απόλυτη έκφραση της καπιταλιστικής και ανθρωποκεντρικής νοοτροπίας.

Το ιδεολόγημα, που μας παρουσιάζεται ως η ασταμάτητη πορεία της ανθρωπότητας προς μια υποτιθέμενη καλυτέρευση των συνθηκών ζωής μας, χρησιμοποιείται ως δικαιολόγηση της κυριαρχίας πάνω στη φύση, του βασανισμού και της θανάτωσης αμέτρητων μη-ανθρώπινων ζώων, αλλά, επίσης, και της χρήσης ανθρώπινων όντων ως πειραματόζωα σε φτωζότερες χώρες, μέσα στις φυλακές και τα ψυχιατρεία.

Η φάρμα Bettinardi αποτελείται από δύο κύριες αίθουσες, που συνδέονται μεταξύ τους και σχηματίζουν ένα κτίριο, που χωρίζεται σε διαφορετικά κομμάτια, κάποια για τα κουνέλια και ένα για τα ινδικά χοιρίδια. Όλα τα κουνέλια, που βρίσκονται φυλακισμένα σε αυτήν τη φάρμα, κρατούνται σε στενά, άδεια κελιά, όπου δε μπορούν να σταθούν, να γυρίσουν ή να κάνουν οποιαδήποτε κίνηση.

Τα περισσότερα ινδικά χοιρίδια κρατούνται σε ξύλινα κουτιά, σε μεγάλες ομάδες, ενώ μικρότεροι αριθμοί ζώων κρατούνται σε πλαστικά κελιά, σε ομάδες των τριών ή των πέντε.

Σε κανέναν από τους χώρους δε μπορούν να βρουν τα ζώα κάποιο καταφύγιο, ακόμα και αν για αυτά είναι μεγάλης σημασίας κάτι τέτοιο και εξαναγκάζονται να εκτίθενται συνεχώς σε μια τεράστια πηγή άγχους.

Κατά τη διάρκεια της απελευθέρωσης, βρήκαμε ενδείξεις πως έιχαν πραγματοποιηθεί χειρουργικές επεμβάσεις στα ζώα, όσο ήταν ήδη στη φάρμα. Πολλά ινδικά χοιρίδια έχουν ουλές ή πληγές σε αρκετά μέρη του σώματος. Αυτά τα ζώα κρατούνταν σε ξεχωριστό χώρο του δωματίου μαζί με άλλα, που είχαν ξυρισμένες περιοχές της πλάτης και σήμανση στη γούνα τους.

Επιλέξαμε να περιγράψουμε αυτές τις συνθήκες για να αποκαλύψουμε τον τρόμο αυτής, όπως και κάθε άλλης, φάρμας εκτροφής, αλλά δε μας αφορά το μέγεθος των κλουβιών, καθώς στοχεύουμε στην καταστροφή τους.

Το σπίτι του ιδιοκτήτη είναι μια μεγάλη αγροικία, που βρίσκεται μόλις λίγα μέτρα μακριά από τα υπόστεγα. Γύρω υπάρχουν και άλλα σπίτια και χωράφια, μέσω των οποίων προσεγγίσαμε τη φάρμα. Τα χόρτα αγγίζουν τα πόδια μας, καθώς ο ένας πίσω από τον άλλον βαδίζουμε σε άγραφα μονοπάτια. Καμιά έξοδος διαφυγής δεν έχει σχεδιαστεί για τα ζώα, αλλά απόψε θα ανοίξουμε ένα καινούριο κενό: τα παράθυρα θα γίνουν πόρτες, τα χωράφια δρόμοι προς την ελευθερία. Θα δώσουμε φρέσκο αέρα στα όνειρά μας και στα ζώα, που ακόμα δεν ξέρουν τι είναι αυτό.

Πόσα θα είναι; Θα μπορέσουμε να πάρουμε πολλά; Θα φοβηθούν;

Φοβόμαστε, δεν είμαστε ψυχρόαιμοι ήρωες με ατρόμητη καρδιά. Αμφιβολίες και λάθη είναι παρόντα, αλλά η οργή είναι πολύ μεγάλη και το μίσος πολύ δυνατό. Τίποτα δε μπορεί να πάρει μακριά τη θέληση για δράση, ώστε να γίνουν οι εχθροί αυτοί που θα φοβούνται.

Καθώς πλησιάζουμε τη φάρμα, βλέπουμε ένα αστέρι να πέφτει και κάνουμε για τώρα μια μόνο ευχή: να γυρίσουμε ασφαλείς και με πολλά μουσούδια γύρω μας.

Ο τσιλιαδόρος παίρνει τη θέση του, για να τσεκάρει τις κινήσεις μέσα στο σπίτι και κατά τη διάρκεια της δράσης, προσπαθούμε να ελαχιστοποιήσουμε το θόρυβο, ενώ μέσα στο σπίτι κάποιος αναβοσβήνει φώτα, χαζεύει μια οθόνη, ανυποψίαστος για το τι συμβαίνει λίγα μέτρα μακριά του.

Ο ήχος των κινήσεών μας και τα σφυρίγματα των ινδικών χοιριδίων καλύπτονταν από το σύστημα εξαερισμού και, που και που, από τα γαβγίσματα του σκύλου του ιδιοκτήτη ή των γειτόνων και τον ήχο ενός τραίνου, που περνούσε.

Αφαιρέσαμε τη σίτα από ένα παράθυρο του πίσω μέρους του παραπήγματος, στην αντίθετη πλευρά του σπιτιού, το οποίο εντοπίσαμε κατά την προπαρασκευή της ενέργειας. Το παράθυρο είναι ψηλότερο από δύο μέτρα, οπότε τοποθετήσαμε δύο σκαλιά, ένα έξω και ένα μέσα στο δωμάτιο, όπου κρατούνται φυλακισμένα εκατοντάδες ινδικά χοιρίδια.

Μόλις μπήκαμε, εγκλιματιστήκαμε στο χώρο και αρχίσαμε αμέσως να γεμίζουμε τα κιβώτια, που θα χρησιμοποιούσαμε για τη μεταφορά των ζώων.

Τη νύχτα πριν από τη δράση, η ομάδα μας συζήτησε για πολλή ώρα την πιθανότητα να απελευθερώσουμε και μερικά κουνέλια, αλλά, για πρακτικούς λόγους, έπρεπε να πάρουμε μια πολύ δύσκολη απόφαση. Στην πραγματικότητα, λόγω των στενών διαστάσεων του παραθύρου, μέσω του οποίου πήραμε τα ζώα, αλλά και των ειδικών συνθηκών, κάτω από τις οποίες έλαβε χώρα η δράση, επιλέξαμε να απομακρύνουμε όσο το δυνατόν περισσότερα άτομα και αυτό σήμαινε, για προφανείς λόγους χρόνου, χώρου και βάρους, ότι έπρεπε να επικεντρωθούμε στα ινδικά χοιρίδια, καταφέρνοντας να αδειάσουμε σχεδόν όλο το υπόστεγο.

Λυπούμαστε πραγματικά που δεν μπορούσαμε να τα απελευθερώσουμε όλα. Αυτά, που ήρθαν μαζί μας, βρίσκονται τώρα σε ασφαλή σπίτια με όλες τις απαραίτητες φροντίδες, έχοντας όλο το χρόνο να ξεχάσουν τη φάρμα και δεν πρόκειται να γνωρίσουν τα παγωμένα χέρια του ζωοτόμου.

Πριν φύγουμε, αφήσαμε ένα μύνημα για τον Bettinardi, γραμμένο στους εσωτερικούς τοίχους του σχεδόν άδειου υποστέγου: «Ο εφιάλτης τους τελείωσε, ο δικός σου τώρα αρχίζει», υπογεγραμμένο ως ALF και με ένα αλφάδι.

Και τώρα, ας τρέξουμε μακριά από εδώ πριν την αυγή! Τρέχουμε, αλλά αργά γιατί 407 ινδικά χοιρίδια είναι αρκετά βαριά!

Μόλις είμαστε ασφαλείς, κοιταζόμαστε στα μάτια, γύρω μας πάνω από 1000 μάτια και καμιά αμφιβολία: το ALF νίκησε ξανά.

Αυτή η απελευθέρωση, όπως και κάθε άμεση δράση, δημιουργεί ρωγμές ελευθερίας, που το σύστημα δε μπορεί να κλείσει, πηγαίνοντας κατευθείαν στο στόχο. Η άμεση δράση είναι ένα αποτελεσματικό εργαλείο, αλλά όχι μόνο αυτό, τη θεωρούμε πολιτική δράση, καθώς εμπεριέχει την κριτική μας στην εκμετάλλευση και τη θέλησή μας να αντισταθούμε.

Τα σαμποτάζ, οι επιθέσεις και οι απελευθερώσεις είναι εκτός της θλιβερής δυναμικής του «λεγκαλιστικού ακτιβισμού», μας δείχνουν τις ανατρεπτικές δυνατότητες των ονείρων μας και το τι μπορούμε να κάνουμε, αν παίξουμε το κεφάλι μας.

Δύναμη και αλληλεγγύη σε εκείνους, που στον αγώνα τους για την απελευθέρωση των ζώων και της γης, χρειάστηκε να αντιμετωπίσουν την κρατική καταστολή και αντιστέκονται ακόμα.

Αυτή η απελευθέρωση είναι αφιερωμένη σε εσάς και σε εκείνους, που με τη συνέργεια του μαύρου φεγγαριού, συνωμοτούν, κινούνται στη σιωπή, για να καταστρέψουν οργισμένοι την ηρεμία των εκμεταλλευτών και ανοίγουν με αγάπη τα κλουβιά.

Μέτωπο Απελευθέρωσης των Ζώων

ΥΓ1: Με την αύξηση των ανθρώπων, που ενδιαφέρονται για τo «θέμα των ζώων» στην Ιταλία, έχουμε δει την ανάπτυξη κάποιων ανησυχητικών φαινομένων, για τα οποία θεωρούμε πως πρέπει να συζητήσουμε εδώ.

Πρώτα από όλα, θέλουμε να δηλώσουμε την απέχθειά μας για την προσπάθεια δεξιών ομάδων και ατόμων να καταχραστούν «το σκοπό της απελευθέρωσης των ζώων», προσπαθώντας να γίνουν εκπρόσωποί του, στην Ιταλία και το εξωτερικό.

Οι φασίστες πάντα προσπαθούσαν να κλέψουν και να χρησιμοποιήσουν προς όφελός τους αρκετούς κοινωνικούς και απελευθερωτικούς αγώνες, διαστρεβλώνοντάς τους και αδειάζοντάς τους από το περιεχόμενό τους, προσπαθώντας να προσελκύσουν ακολούθους και να βρουν χώρους σε περιβάλλοντα, που είναι ιστορικά ενάντια στις ιδέες τους, οι οποίες βασίζονται στην εξουσία και το μίσος για το «διαφορετικό».

Είναι καθήκον οποιουδήποτε νοιάζεται πραγματικά για τον αγώνα για την απελευθέρωση των ζώων να αντισταθεί με λέξεις και κυρίως, με πράξεις και αποφασιστικότητα ενάντια σε κάθε είδους φασισμό.

Δε νιώθουμε τίποτα άλλο παρά μίσος και αηδία για «φιλόζωους» παπάδες, ναζίδες, που ντύνονται αναρχικοί και εκείνους, που χρησιμοποιούν το όνομα του ALF, διαστρεβλώνοντας την αλήθεια για την ιστορία του και τις αντιφασιστικές του ρίζες.

ΥΓ2:Ένα ακόμα θέμα είναι ο αυξανόμενος αριθμός ιστοσελίδων και προφίλ σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που μπερδεύουν το περιεχόμενο του αγώνα απελευθέρωσης των ζώων και τη θεωρία, που βρίσκεται στη βάση της άμεσης δράσης, μέσω μιας γελοίας αναπαράστασης του ALF ως ένα «μασκοφόρο ηρωικό κομμάντο».

Την προσοχή μας τράβηξαν κυρίως δύο τέτοιες πλατφόρμες: η ιστοσελίδα fronteliberazioneanimale.weebly.com και το προφίλ τους στο facebook “ALF – Fronte Liberazione Animale Italia”. Αυτοί οι άνθρωποι έφτασαν μέχρι το σημείο να ζητάνε λεφτά για υποθετικές καμπάνιες υποστήριξης φυλακισμένων, αλλά ούτε ένα cent δεν έφτασε ποτέ στις φυλακές.

Το «γραφείο τύπου» τους είναι μια απάτη και έπιασαν πάτο, όταν διέσπειραν ψεύτικες πληροφορίες για υποτιθέμενο κρατούμενο, με μόνο στόχο να συγκεντρώσουν περισσότερες δωρεές.

Για εμάς, δεν είστε τίποτα περισσότερο από εχθροί: δεν έχετε καμιά διαφορά με τους ρουφιάνους και εκείνους που κακοποιούν τα ζώα και αξίζετε την ίδια αντιμετώπιση. Μη δημοσιεύσετε ή μοιράσετε αυτήν την προκήρυξη· δεν είστε κομμάτι αυτού του αγώνα.

Πηγή: Bite Back

Η.Π.Α: Απελευθέρωση μινκ (Οχάιο)

150-300 μινκ απελευθερώθηκαν από τα κλουβιά τους και δεκάδες καρτέλες αναπαραγωγής καταστράφηκαν, στη φάρμα μαζικής εκτροφής μινκ, που ανήκει στην εταιρία Lion Farms, που βρίσκεται στον αριθμό 2702 της οδού Hoaglin Road, στο Van Wert του Οχάιο. Αυτές οι εγκαταστάσεις φυλακίζουν δεκάδες χιλιάδες ζώα, κάτι που τις κάνει μια από τις μεγαλύτερες φάρμες εκτροφής στις Η.Π.Α. Χρονικοί περιορισμοί μας εμπόδισαν να κάνουμε περισσότερα.

Τα μινκ είναι άγρια ζώα, ενδημικά στη Βόρεια Αμερική. Τα ψέματα της βιομηχανίας γούνας είναι διάφανα. Τα μινκ είναι άγρια σαρκοφάγα ζώα και δε θα έχουν κανένα πρόβλημα να κυνηγήσουν και να επιβιώσουν στη φύση. Κάθε βιολόγος άγριας ζωής το γνωρίζει.

Οι ψυχές των βασανισμένων νεκρών κραυγάζουν για δικαιοσύνη. Οι ζωντανοί κραυγάζουν για λευτεριά. Μπορούμε να αποδώσουμε δικαιοσύνη. Μπορούμε να τα απελευθερώσουμε. Τα ζώα έχουν μόνο εμάς. Δεν θα τα απογοητεύσουμε.

ALF

Πηγή: Bite Back

Ιταλία: Συνεισφορά της αναρχικής συντρόφισσας Elisa Di Bernardo στην Ένατη Συνάντηση για την Απελευθέρωση των Ζώων

Σημείωση: Αυτή η συνεισφορά γράφτηκε από την Elisa, όσο ήταν ακόμα κρατούμενη στη φυλακή Rebbibia, στη Ρώμη, στα πλαίσια της επιχείρησης «Ευτολμία». Απελευθερώθηκε στις 7 Σεπτέμβρη με περιοριστικούς όρους.

Γεια σε όλους!

Για να είμαι ειλικρινής (συγχωρέστε με για αυτήν τη δυσάρεστη λέξη), δεν έχω συμμετάσχει ξανά σε κάποια από τις προηγούμενες συναντήσεις για την απελευθέρωση των ζώων. Είναι η πρώτη φορά που εκφράζω τη γνώμη μου σε μια τέτοια περίσταση, παρόλο που βρίσκομαι στη φυλακή.

Αυτά που πρόκειται να γράψω, δε συνδέονται απαραίτητα με ένα συγκεκριμένο και μονοσήμαντο θέμα σχετικό με μια ατζέντα, αλλά μια σειρά σκέψεων και ερωτημάτων, που αποτελούν μια ολιστική οπτική και έναν αντιεξουσιαστικό τρόπο αντίληψης του υπάρχοντος.

Μπορεί να φαίνεται μια ασυνάρτητη σειρά σκέψεων… Κάντε ό,τι θέλετε με αυτές, αλλά θέλω να ξέρετε πως ο κύριος λόγος, που κάνω αυτή τη μικρή συνεισφορά, είναι η διάλυση μερικών στερεοτύπων και η αποκαθήλωση μερικών «απόλυτων αληθειών». Τώρα θα τα πω κάπως χύμα…

Παρόλο που είμαι βίγκαν εδώ και 14 χρόνια, δεν έχω υποστηρίξει ποτέ πως ο βιγκανισμός είναι ένα εξαιρετικό «σημάδι» απόλυτης συνέπειας… Και σε σχέση με τι; Με το να είναι κανείς φιλόζωος, αντισπισιστής και οικολόγος; Μέχρι σήμερα, αυτές οι λέξεις έχουν παραχρησιμοποιηθεί και έχουν γίνει κτήμα ενός σημαντικά αυξανόμενου και καθόλου αντιεξουσιαστικού φάσματος ανθρώπων. Τελειώστε εσείς την πρόταση…

Είμαι πεπεισμένη πως ο βιγκανισμός δεν είναι πάντα ακίνδυνος, όσον αφορά τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις (ας σκεφτούμε για παράδειγμα τις πολυεθνικές παραγωγής σόγιας), αν δεν μπαίνει σε αντιβιομηχανικά πλαίσια. Για αυτόν το λόγο, είμαι σίγουρη πως κάποιες μορφές χορτοφαγίας και παμφαγίας είναι πιο φιλικές προς το περιβάλλον (για να χρησιμοποιήσω μια έκφραση, που καταλαβαίνουμε όλοι) και πάλι, αν δε συνεργούν στη βιομηχανική παραγωγή. «Παμφαγία! Αίρεση!», θα φωνάξουν κάποιοι στη συνάντηση. Ναι, παμφαγία. Κατά τη γνώμη μου, θα πρέπει να δώσουμε προσοχή σε αυτά που συνειδητοποιούμε.

Ριζοσπαστική οικολογία; Το ιδανικό θα ήταν να καταστρέψουμε όλους τους τεχνοβιομηχανικούς μηχανισμούς, όχι το να καταναλώνουμε τρόφιμα, που μικρή σχέση έχουν με τη γη· και εδώ δεν έχει σημασία αν αυτά τα τρόφιμα είναι φυτικά ή ζωικά προιόντα. Το απαραβίαστο της ζωής; Το να προστατεύουμε όλα τα έμβια πλάσματα από το θάνατο και τα δεινά, είναι δυνατό μέχρι κάποιο σημείο· και η φύση, την οποία λέμε πως αγαπάμε τόσο πολύ, δεν είναι τόσο σπλαχνική, όσο η μυθική μας φαντασία μας κάνει να πιστεύουμε. Από αυτήν την άποψη, ξέρω για παράδειγμα φιλόζωους, αντισπισιστές (και ότι άλλους –ιστες θέλετε), οι οποίοι αρέσκονται στο να ανακατεύονται με τα αρπακτικά ένστικτα των ζώων, με τα οποία συζούν και να εμποδίζουν πιθανά θηράματα από το να καταλήγουν στα σαγόνια και τα νύχια των θηρευτών, οι οποίο είναι βίγκαν, όπως και οι «ιδιοκτήτες» τους… Δεν είναι αυτό ένα ανθρωποκεντρικό αντανακλαστικό, που θέλουμε να ξεφορτωθούμε;

Κατά τη γνώμη μου, ένας αναρχικός, που υποστηρίζει πως είναι εναντίον κάθε μορφής ανθρωποκεντρισμού, δε θα πρέπει να γίνεται ο σωτήρας άλλων ζωικών ειδών, που εμπλέκονται στη δυναμική των αρπακτικών ενστίκτων. Ανήκουμε στη φύση, την οποία λέμε πως αγαπάμε, προστατεύουμε και απελευθερώνουμε; Με τι τρόπο ανακατεύεται ο άνθρωπος με τη φύση και το φυσικό κόσμο; Τι σημαίνουν πραγματικά αυτές οι λέξεις και με τι τρόπο αντιμετωπίζουμε ή συγκρουόμαστε με τον πολιτισμό; Πώς μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε μια «άγρια ζωή» (Ω, από πόσες φωνές, συμπεριλαμβανομένης και της δικιάς μου, έχω ακούσει αυτήν την πανέμορφη λέξη!) Πόσοι από μας θα ήμασταν έτοιμοι να ξεφοτωθούμε τις ανέσεις της πόλης (ενός ελάχιστα φυσικού χώρου, θα έλεγα); Με ποιον τρόπο μπορούμε να συμφιλιώσουμε την απελευθέρωση των ζώων με αυτήν των ανθρώπων, σε επίπεδο θεωρίας και πρακτικής;

Βέβαια, η εντατική γεωργία και ο φυλακισμός των ζώων είναι κάτι, που δε γίνεται ανεκτό, χωρίς συμβιβασμούς! Θεωρώ πως είναι σημαντικό να τονίσουμε τη σημασία της απελευθέρωσης των ζώων με κάθε μέσο. Όμως, το να μιλάμε για την απελευθέρωση των ζώων από μια αναρχική οπτική, θα πρέπει να μας θυμίζει πως ο άνθρωπος είναι εκείνο το ζώο, που ζει σε αιχμαλωσία το μεγαλύτερο διάστημα από όλα. Πόσα κλουβιά πρέπει να ξεφορτωθούμε ακόμα; Πολλά, πάρα πολλά! Ο σεξισμός, για να συνδεθώ με ένα από τα θέματα αυτής της συνάντησης, είναι ένα από αυτά. Δεν ξέρω καμιά αλήθεια, αλλά έχω θέσεις: ως αναρχική, ιδιαίτερα σε μια έντονα ελευθεροκτόνα εποχή, αρνούμαι να κάνω χρήση της έννοιας των «δικαιωμάτων», όσον αφορά τους ανθρώπους και δεν τη χρησιμοποιώ ούτε για τα ζώα. Είναι ένα ψέμα, που βοηθάει τους θεσμούς στο έργο της ανάθεσης μέσω αντιπροσώπων.

Η ριζοσπαστική οικολογία και η απελευθέρωση των ζώων μπορούν να συμφιλιωθούν περίφημα ή μάλλον θα πρέπει να είναι αδιαχώριστα. Άλλα, προφανώς, η απελευθέρωση των ζώων είναι μόνο ένα «κομμάτι» της ριζοσπαστικής οικολογικής προσέγγισης. Πιστεύω πραγματικά πως σε μια τροχιά για την απελευθέρωση των ζώων θα πρέπει να αρνηθούμε όλες τις εξειδικεύσεις και τους μονοθεματισμούς και να καταλάβουμε πως δεν υπάρχει ελευθερία, χωρίς απελευθέρωση από όλες τις πολιτισμικές παγίδες.

Είναι καλό να συνεχίσουμε να απελευθερώνουμε τα ζώα, όχι μόνο από τα στενά κλουβιά των φαρμών αναπαραγωγής και των εργαστηρίων, αλλά και από τα μεγάλα και όμορφα κλουβιά των καταφυγίων… Θα ήταν, όμως, αυτό πιο αποδεκτό, αν δεν υπήρχαν δρόμοι και αυτοκίνητα να μπλέκονται με την ελεύθερη κίνηση αυτών των ζώων, έξω από τα καταφύγια; Γι’ αυτό, είναι απαραίτητο να καταστρέψουμε και τα κλουβιά, που αναπαριστούν οι δρόμοι και τα αυτοκίνητα (και για τους εαυτούς μας)… Γι’ αυτό, είναι άμεσης σημασία να παλέψουμε ενάντια στο κλουβί της αστικοποίησης… Γι’ αυτό, δε μπορούμε παρά να καταστρέψουμε το κλουβί του ανθρωποκεντρισμού… Γι’ αυτό, καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε ένα τεράστιο έργο πολιτισμικής ανατροπής, ώστε να ελευθερώσουμε τους εαυτούς μας από κάθε όψη της κυριαρχίας!

Μια εξεγερμένη αγκαλιά!

Elisa Di Bernardo

Πηγή: 325

ΗΠΑ: Απελευθέρωση μινκ (Πενσυλβανία)

Χτες το βράδυ, το Μέτωπο Απελευθέρωσης των Ζώων άνοιξε εκατοντάδες κλουβιά, στη φάρμα εκτροφής μινκ Rykola, που βρίσκεται στον αριθμό 557 της οδού Colver, στο Ebensburg, στην Πενσυλβανία. Χάσαμε το μέτρημα των ζώων, που απελευθερώθηκαν στο φυσικό τους περιβάλλον, εξαιτίας του γεγονότος πως τα ζώα βρίσκονταν στοιβαγμένα σε άθλιες συνθήκες, ανά τέσσερα σε μικροσκοπικά συρμάτινα κλουβιά. Οι λέξεις δε μπορούν να περιγράψουν τη βρώμα και την απίστευτη δυσωδία αυτής της φάρμας.

Όπως ήταν αναμενόμενο, τα ζώα δεν έχασαν καθόλου χρόνο και απέδρασαν από τις έρημες φυλακές, στο φυσικό κόσμο.

Εκτός από τα κλουβιά, καταστρέψαμε και εκατοντάδες κάρτες εκτροφής, πολλές με αναγραφόμενη τιμή, που κυμαινόταν από τα 1000 ως τα 10000 δολάρια ανά ζώο.

Θέλουμε να επαναλάβουμε, όπως έκαναν και αρκετές πρόσφατες προκηρύξεις του ALF, την ευκολία της απελευθέρωσης των ζώων. Δεν κατέχουμε καμιά ιδιαίτερη ικανότητα ή ειδικά εργαλεία. Με αποφασιστικότητα και αίσθημα δικαιοσύνης πας αρκετά μακρυά.

Η εποχή εκδοράς απέχει μόνο μερικές εβδομάδες. Ψάξτε στο The Final Nail για να βρείτε μια φάρμα κοντά σας. Ας αρχίσει το τελικό στάδιο της επιχείρησης Bite Back. Μπορούμε να καταστρέψουμε αυτήν τη βιομηχανία, που έχει καταστρέψει τόσα πολλά.

Πηγή: Bite Back

ΗΠΑ: Επιδρομή σε φάρμα εκτροφής μινκ (Γιούτα)

Αυτή η Παρασκευή και 13 ήταν άτυχη για τον Harold Ovard, καθώς ξυπνώντας είδε την αιματοβαμμένη μπίσνα του να έχει δεχτεί επιδρομή από έναν πολεμιστή της ταξιαρχίας απελευθέρωσης μινκ.

Καταστράφηκαν αρχεία εκτροφής και 20 μινκ απελευθερώθηκαν από μια κόλαση, φτιαγμένη από την ανθρωπότητα.

Για τους Τ., Κ. και όλους τους αιχμαλώτους αυτού του πολέμου.

Απελευθερώστε!

Ανώνυμος

Σημείωση: Η φάρμα εκτροφής μινκ Ovard βρίσκεται στο Wanship (Summit County), της Γιούτα.

Πηγή: Bite Back

Αγγλία: Βομβιστική επίθεση σε υποκατάστημα της τράπεζας Barclays (Μπρίστολ)

Λογοκρίθηκε από τους αντιδραστικούς αστικούς υπηρέτες που διαχειρίζονται το IMC του Μπρίστολ (1)

Το συνολικό βάρος του εγκλωβισμού μας, μέσα σε αυτήν την κοινωνία, μας πιέζει αφόρητα. Ακατανόμαστη θλίψη, εκνευρισμός, μοναξιά και ανασφάλεια είναι η ιστορία των ζωών μας στο μεγαλύτερο κομμάτι τους, κρατώντας εδώ και γενιές.  Λες και το χρήμα μιλάει δυνατότερα, αποσιωπώντας όλες τις υπόλοιπες αρχές, λες και το τσιμέντο και το σκυρόδεμα μας απομονώνουν από τον υπόλοιπο πλανήτη, που αρρωσταίνει, λες και η κυρίαρχη κουλτούρα δίνει στους ανθρώπους ρόλο ρομπό, που δουλεύουν, καταναλώνουν, αναπαράγονται και υπακούν… Καθημερινά, στραγγαλιζόμαστε σωματικά και συναισθηματικά από μια φτηνιάρικη, τεχνητή ύπαρξη, που μας κρατάει μακρυά από τα έξω από τη μούχλα όνειρά μας.

Ο θυμός που ξυπνάει, διαπερνά την ομίχλη της σύγχυσης, που προκαλείται από την κατάσταση αποξένωσής μας, ψάχνοντας στόχους αντάξιους της οργής. Κάθε αντίληψη ανακωχής με τους κυρίαρχους θεσμούς, που στοχεύει  στον μετασχηματισμό τους, απλά συμμορφώνεται στους παροπλισμένους ρόλους, τους οποίους εκείνοι μας εξαναγκάζουν να έχουμε. Η άμεση εξέγερση φαίνεται ζωτικής σημασίας. Φοράμε τις κουκούλες μας και βγαίνουμε τη νύχτα, για να μιλήσουμε μια γλώσσα τόσο παλιά όσο και η ίδια η Κυριαρχία: σαμποτάζ και συνωμοσία.

«…ποιες είναι οι πραγματικές σας επιθυμίες; Να κάθεστε σε ένα καφενείο, μοιάζοντας απόμακροι, κενοί, βαριεστημένοι, πίνοντας κάποιον άνοστο καφέ; Ή μήπως ΝΑ ΤΟ ΑΝΑΤΙΝΑΞΕΤΕ ‘Η ΝΑ ΤΟ ΚΑΨΕΤΕ ΟΛΟΣΧΕΡΩΣ;» Οργισμένη Ταξιαρχία

Γι’ αυτό, αναλαμβάνουμε την ευθύνη της τοποθέτησης μιας απλής εμπρηστικής βόμβας, στο υποκατάστημα της τράπεζας Barclays, στην οδό Bath, στο Brislington του Μπρίστολ, τις πρώτες πρωινές ώρες της 28ης Αυγούστου. Βάλαμε κεριά μέσα σε λάστιχα (που μας πρόσφεραν χρόνο για να απομακρυνθούμε) και από αυτά ανάψαμε στουπιά βουτηγμένα σε βενζίνη, με τα οποία πυροδοτήσαμε τρία πεντόλιτρα μπιτόνια, που περιείχαν ένα μέρος βενζίνης και ένα μέρος κηροζίνης με θρυμματισμένο πολυστερένιο (για τον εμπρησμό) και περίπου 1680 γραμμάρια γκαζάκια (για την έκρηξη). Διαλέξαμε αυτό το υποκατάστημα, καθώς δεν υπάρχουν παρακείμενα κτίρια και για να αποφύγουμε την εξαιρετικά μικρή πιθανότητα να υπάρξουν περαστικοί στην περιοχή, τοποθετήσαμε το μηχανισμό στο πίσω μέρος του κτιρίου, μπροστά σε ένα παράθυρο, αντί για πολλούς μηχανισμούς σε αντίθετες πλευρές, όπως προτείνεται συνήθως.

Με αυτό το κείμενο, θέλουμε να μοιραστούμε τις σκέψεις μας σχετικά με τις τράπεζες και την οικονομία, τον αναρχικό αγώνα ενάντια στην εξουσία σε όλες της τις μορφές και την εστίαση της επίθεσης σε αυτά τα πλαίσια. Πρώτον, για το στόχο μας.

 1) Η ΣΙΔΕΡΕΝΙΑ ΓΡΟΘΙΑ ΜΕ ΒΕΛΟΥΔΙΝΟ ΓΑΝΤΙ

Ο ρόλος αλλά και οι παγίδες του οικονομικού συστήματος γίνονται όλο και πιο ξεκάθαρες. Η οικονομική αιχμαλωσία, που προκαλεί στις μάζες, είναι μια από τις ισχυρότερες αλυσίδες, που μας δένουν σήμερα, παρά την πρόσφατη διάχυτη δυσπιστία προς τον οικονομικό τομέα. Υποσχέσεις για μια «κενή» καλή ζωή, μέσω της πρόσβασης σε δάνεια, πιστωτικές κάρτες και υποθήκες, σε παγιδεύουν, καταδικάζοντας σε να ξεπουλάς τις μέρες σου δουλεύοντας σα σκλάβος για την οικονομία, με σκοπό να κάνεις το εισόδημα σου να αυξηθεί πέρα από την ανάγκη για την προμήθεια φαγητού και για να πληρώσεις τους λογαριασμούς. Σήμερα, ο τόσο οικείος κύκλος βρίσκεται σε λειτουργία: περισσότερα δανεικά, παραπάνω από μία δουλειές, χρέος, αυξημένη πίεση στην πυρηνική οικογένεια και υψηλότερα ποσοστά ενδοοικογενειακής βίας, αλκοολισμού και εθισμού στα ναρκωτικά (παράνομα ή φαρμακευτικά) για να ανταπεξέλθεις στο άγχος, απάθεια και συχνά ρουφιανιά και γλείψιμο για «να πας μπροστά».  Σε έχουν βάλει να δουλέυεις, σκάβοντας τον ίδιο σου τον τάφο για όταν θα έχεις ξεζουμισθεί και πεταχθεί στα σκουπίδια για το κέρδος της ελίτ, μειώνοντας το εξεγερτικό πνεύμα με την εξουθενωτική φτώχεια και τις δουλειές. που σε απομονώνουν. Και όλο αυτό το διάστημα, η απατηλή εικόνα ικανοποίησης, μέσω της απόκτησης εμπορευμάτων, βρίσκεται μπροστά στα μούτρα σου, καθώς οι τοίχοι από bar-codes πέφτουν σιωπηλά γύρω σου, φυλακίζοντας το χρόνο και τη δημιουργικότητά σου.

Για εκείνους από εμάς, των οποίων η από χιλιετίες προγονική γνώση του πώς να ζούμε στη γη ανεξάρτητα, ακρωτηριάστηκε τους προηγούμενους αιώνες με τη γέννηση του βιομηχανικού καπιταλισμού (ο οποίος, επίσης, κατέλαβε και περιέφραξε την κοινή γη, που χρειαζόμασταν), το κλουβί της οικονομίας είναι σχεδόν καθολικό. Και συνεχίζει, ενώ οι απολύτως απτοί συντηρητές της οικονομικής δυστυχίας βρίσκονται σε απόσταση, που μπορούμε να τους ακουμπήσουμε…

Παράλληλα, σε μια εποχή, που υπάρχει ένα, άνευ ιστορικού προηγούμενου, κενό μεταξύ των πλουσιότερων και των φτωχότερων, οι τράπεζες  διοχετεύουν τα τεράστια κέρδη τους στη χρηματοδότηση της οικονομικής ανάπτυξης, στην επιστήμη του ελέγχου, στην τεχνολογία στρατιωτικής και κοινωνικής «ασφάλειας» και στη δημιουργία βιομηχανικών υποδομών, δηλητηριάζοντας αυτοκτονικά όλες τις μορφές ζωής, που απαρτίζουν τον κόσμο μας, καθώς το καρκίνωμα του Πολιτισμού εξαπλώνεται. Η εκμετάλλευση είναι η νόρμα της οικονομικής δραστηριότητας, όχι η εξαίρεσή της.

Ας δούμε ως παράδειγμα τον τραπεζικό όμιλο Barclays. Ας αναλογιστούμε πως είχαν τη δύναμη, ως αρχιτέκτονες του μεθοδικού πλιάτσικου της εύπορης ελίτ εις βάρος των υπολοίπων από εμάς, να ρυθμίσουν το επιτόκιο Libor(2), με τρόπο που οι ίδιοι πλούτιζαν ακόμα περισσότερο.  Ας αναλογιστούμε πως είναι ο μεγαλύτερος Βρετανός επενδυτής στη βιομηχανία άνθρακα και εσχάτως, ο μεγαλύτερος επενδυτής στο εμπόριο όπλων παγκοσμίως. Και πριν από αυτό, ο μεγαλύτερος θεσμικός μέτοχος στη διαβόητη εταιρεία βασανισμού ζώων Huntingdon Life Sciences. Χρηματοδότες της εξαιρετικά ρυπογόνας εξόρυξης πετρελαίου στα εδάφη των ιθαγενικών πληθυσμών στην Αλμπέρτα, που είναι ίσως η μεγαλύτερη καπιταλιστική-βιομηχανική επένδυση στη Γη και υπαίτια για το δεύτερο σε ταχύτητα ποσοστό αποψίλωσης των δασών του πλανήτη. Ας αναλογιστούμε την απόφασή τους να πουλήσουν τις καταναλωτικές συνήθειες και τα στοιχεία διαμονής χρηστών κινητών τηλεφώνων εκατομμυρίων ανθρώπων σε άλλες εταιρείες και κυβερνητικούς φορείς. Ας αναλογιστούμε πόσοι άνθρωποι  έχουν εγκλωβιστεί εδώ στην οικονομική φυλακή που εξυφαίνουν γύρω μας, η οποία γρήγορα μετατρέπεται σε κρατική φυλακή, αν παραβιάσεις τους νόμους με σκοπό να βρεις χρήματα, είτε επειδή δε μπορείς να ανταπεξέλθεις στις υποχρεώσεις σου, είτε επειδή το προτιμάς από το να φιλάς τα παπούτσια του αφεντικού για μια ανταμοιβή.

Αλλά, στην πραγματικότητα,  αυτά τα ανυπόφορα γεγονότα δεν είναι ο βασικός λόγος  της επίθεσής μας. Πιστεύουμε πως για να αποτελέσει κανείς μια πιθανή απειλή για τη σταθερότητα του κυρίαρχου συστήματος, είναι απαραίτητο να πραγματοποιήσει μια επίθεση, οποιασδήποτε κλίμακας, ώστε να αντιπαρατεθεί στον πυρήνα αξιών του συστήματος. Για παράδειγμα, οι τραπεζίτες, που παίρνουν στην ψύχρα όσα λεφτά θέλουν από τα σεντούκια, δεν είναι κάτι που συμφέρει το σύστημα, το οποίο απαιτεί πιο ραφιναρισμένους τρόπους εκμετάλλευσης στη σύγχρονη εποχή. Η οικονομική «κρίση» και το σκάνδαλο της ρύθμισης των επιτοκίων  θα διευθετηθεί από το σύστημα, με έναν τρόπο που αφενός, θα εξανθρωπίσει εκ νέου την εικόνα του και αφετέρου, θα επιτρέψει να συνεχιστεί, με έναν ομαλό και επαγγελματικό τρόπο, το κοινωνικό πλιάτσικο και η οικολογική καταστροφή. Εμείς δε θα συμμετέχουμε στη χορωδία, που απλά καταδικάζει τις τράπεζες για τη «διαφθορά» τους (λες και μια αδιάφθορη τράπεζα θα έπρεπε με κάποιον τρόπο να συγχωρεθεί). Ο δημοκρατικός ολοκληρωτισμός διαπρέπει στη διάχυση αυτής της αγανάκτησης σε μεταρρυθμίσεις, κάνοντας επενδύσεις, κόβοντας τα «σάπια φρούτα» (όπως ο πρώην διευθύνων σύμβουλος της Barclays, Bob Diamond, που έφυγε με μια σύνταξη πολλών εκατομμυρίων λιρών), ώστε να φαίνεται ότι άλλαξε.

Σε πολλές περιπτώσεις, οι επιμέρους κριτικές, που δε στοχεύουν στη ρίζα της Κυριαρχίας, στην πραγματικότητα τη βοηθούν να επιβιώσει, καθώς μπορεί να «επιλύσει» τις απειλητικές αντιθέσεις λίγο-λίγο κάθε φορά, ενώ μετακινεί το πρόβλημα αλλού.  Το να σταματήσει η ζωοτομία, για παράδειγμα, δε θα ήταν απαραίτητα πολύ μεγάλο πρόβλημα για το σύστημα, αν τα πειράματα γίνονταν ένας υπερβολικά εξοργιστικός παράγοντας για να τον αντιμετωπίσει (όπως συνέβη όταν η Barclays αποσύρθηκε από τη Huntingdon Life Sciences, κάτι που οδήγησε τους ακτιβιστές για τα δικαιώματα των ζώων να σταματήσουν να τη στοχοποιούν): αντίθετα, η στόχευση είναι πέρα από την πολιτισμική οπτική, που αντιλαμβάνεται όλη τη ζωή (ειδικά τη μη-ανθρώπινη) ως ιδιοκτησία προς χρήση κατά το δοκούν, καταδεικνύει τη διαδικασία εξημέρωσης, που είναι παρούσα σε κάθε βήμα του Πολιτισμού και στοχεύει την ολική απελευθέρωση και όχι την παραχώρηση δικαιωμάτων από τις αρχές. Ως ακόμα ένα παράδειγμα, ο τερματισμός της αστυνομικής βίας στους δρόμους θα μπορούσε, πιθανώς, να συμφέρει το σύστημα, καθώς η ειρήνευση μπορεί να δημιουργηθεί μέσω μιας διαδικασίας ταύτισης με τον ίδιο μας τον καταπιεστή.  Έτσι, δε βλέπει κανείς ότι θα υπάρχουν πάντα ψυχιατρεία, παρακουλούθηση, χειραγώγηση από τα ΜΜΕ και οι αποπροσανατολιστικές φωνές των διαφόρων πολιτικών. (Αλλά, βέβαια, η εξουσία πάντα βασίζεται σε διαφορετικές μορφές ωμής βίας, όταν η άγρια ζωή επιμένει να αρνείται την παράδοση της αυτονομίας της).

«Η διαδικασία βελτίωσης της ικανότητάς μας να χρησιμοποιούμε υλικά και τεχνικές είναι φυσικά μια διαδικασία αυτομόρφωσης… Σε καμιά στιγμή δεν πρέπει το επίπεδο της στείρας επιχειρησιακής ικανότητας να εντατικοποιείται, χωρίς μια ταυτόχρονη εντατικοποίηση της σκέψης και του λόγου και προφανώς, αυτό ισχύει και αντίστροφα». Φυλακισμένα μέλη της ΣΠΦ-ΑΑΟ

Η κινητοποίηση μόνο γύρω από αυτά τα ευδιάκριτα πρόσωπα του συστήματος, δεν αντιτίθεται στις αξίες του και το ίδιο συμβαίνει και με ένα επαναστατικό πόνημα, που τοποθετεί τον εαυτό του στα πλαίσια της «ένταξης», των «εναλλακτικών θεσμών», της «ηθικής παραγωγής» και της «πολιτικής». Έτσι, αξίζει να ξεκαθαριστεί πως η επίθεσή μας σε αυτόν τον αρπακτικό θεσμό στόχευσε την ίδια την πολιτισμική πρόοδο, την οποία οι τράπεζες τόσο καλά αντιπροσωπεύουν: οικονομική αύξηση, ανάπτυξη και επέκταση, που χρειάζεται τις μάζες να είναι αλυσοδεμένες στις δουλειές τους και τη γη να είναι ρημαγμένη, η ουσία του βιομηχανικού καπιταλισμού με όλη τη μισθωτή σκλαβιά και την κυριαρχία στην αγριότητα, που αυτός απαιτεί. Με τη σειρά του, αυτό το σύστημα είναι, απλά, η πιο πρόσφατη εκδήλωση της αποξένωσης και της απώλειας που βιώνουμε, όπου οι σύνθετες κοινωνίες αντικαθιστούν τις ανθρώπινες, πρόσωπο με πρόσωπο, εθελοντικές συλλογικοποιήσεις.

Αρνούμενοι όλη αυτήν την αφήγηση, με την οποία μας έχουν ταΐσει με το ζόρι,  αποφασίσαμε, χωρίς δισταγμό, να προσπαθήσουμε να αποσταθεροποιήσουμε και να καταστρέψουμε ό,τι δημιουργεί την οικονομική οπτική του κόσμου, ώστε να βιώσουμε έναν άγριο κόσμο ελεύθερων ζωών σε σχέση μεταξύ τους, αντί μιας απλής αμοιβαίας μείωσης των πόρων, ανθρώπινων ή άλλων. Αντί να ψάχνουμε τη βολή μας στο σύστημα ή να προσπαθούμε να το «βελτιώσουμε», εμείς περιφρονούμε όλα εκείνα, που μας προσφέρει η υποβαθμισμένη του ύπαρξη, συμπεριλαμβανομένου και του πτώματος των «δικαιωμάτων» ή της «δικαιοσύνης», τα οποία έχουμε θάψει εδώ και καιρό, μαζί με τις υποχρεώσεις μας προς την πολιτισμένη/αστική κοινωνία.

2. ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΣΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ

Βέβαια, θα μπορούσε κάποιος να πει πως η επίθεσή μας ήταν συμβολική, πως ίσως προκάλεσε φθορές σε ένα υποκατάστημα τράπεζας, αλλά μέχρι εκεί. Όμως, το σημαντικό για εμάς ήταν να σπάσουμε τη σιωπή της συνενοχής, να αφήσουμε εκεί σημάδια της αποφασιστικότητάς μας να πολεμήσουμε, για άλλους που ίσως να νιώθουν το ίδιο, αφήνοντας μια σκιά αβεβαιότητας για το πότε το ένα ή το άλλο υποκείμενο, που το  σύστημα εκμεταλλεύεται, θα εμφανιστεί για να συντρίψει τις πρακτικές του, την περιουσία του και την ειρήνη του. Στο σημερινό κόσμο, φαίνεται σαν περισπασμός το να επικεντρώσουμε (τουλάχιστον εξ ολοκλήρου) τη δράση μας ενάντια στις πιο θεαματικές πτυχές  του κράτους και του καπιταλισμού, ενώ ολόκληρο το δίκτυο διακλαδώσεων και υποδομών, μέσω του οποίου διευθύνεται το σύστημα, βρίσκεται πάντα τόσο κοντά μας. (Παρ’ όλα αυτά, τίποτα δε ζεσταίνει τις καρδιές μας περισσότερο από το πέσιμο στο χρηματιστήριο της Βαρκελώνης, κατά τη διάρκεια των ταραχών της 29ης Μαίου πέρυσι, από την ενέδρα και τον πυροβολισμό εναντίον ενός υψηλόβαθμου στελέχους μιας πυρηνικής εταιρίας στην Ιταλία, τον περασμένο Μάη και την καταστροφή ενός αστυνομικού κέντρου εκπαίδευσης αξίας εκατομμυρίων με μια τεράστια φωτιά, από αναρχικούς, έξω από το Μπρίστολ, αυτήν την εβδομάδα!)

Και ύστερα… ποιος ξέρει; Ίσως ζήσουμε για να δούμε τη βιομηχανική κοινωνία να καταρρέει κάτω από το ίδιο της το ασυντήρητο βάρος και κάνουμε ό,τι μπορέσουμε για να ξαναμάθουμε αυτά που έσβησε ο Πολιτισμός. Ίσως συναντήσουμε περισσότερους συντρόφους και δούμε τους κόσμους μας να γυρνούν ανάποδα από τον αγώνα μας. Ίσως πεθάνουμε νωρίς προσπαθώντας. Ή ίσως όχι, αλλά τίποτα να μη φαίνεται να αλλάζει.

Αλλά, για εμάς, άλλαξαν τα πάντα, όταν αποφασίσαμε να ζήσουμε σαν πολεμιστές και όχι σαν σκλάβοι. Τιμούμε τη θλίψη και τον εκνευρισμό μας, τη μοναξιά και την ανασφάλειά μας, με το να μην τις καταστέλλουμε, αλλά ούτε και να παραδινόμαστε σε αυτές. Παίρνουμε αυτά τα σπασμένα κομμάτια του εαυτού, μετασχηματίζουμε το θύμα σε πολεμιστή και στεκόμαστε περήφανοι αντίπαλοι αυτού του κόσμου. Για να επιτεθούμε σε αυτό που μας επιτίθεται.

«Πιστεύουμε πως δεν εξαρτώνται τα πάντα από το περιεχόμενο και τη συγκυρία, σαν κάτι εξωτερικό, που επιπλέει στον αέρα. Τις συγκυρίες τις δημιουργούμε εμείς με το να δημιουργούμε για τους εαυτούς μας, με το να δουλεύουμε σκληρά και με το να φτιάχνουμε τα δικά μας εγχειρήματα, όντας οι πρωταγωνιστές του κοινωνικού πολέμου και έχοντας έναν ενεργό ρόλο, όντας οι πρωταγωνιστές στην ίδια μας την πραγματικότητα και τον αγώνα μας… Θεωρούμε πως κατά τη διάρκεια μιας δράσης ή μιας διαδήλωσης και μετά από αυτήν, συμβαίνουν μια σειρά από πράγματα: αρχικά, κερδίζουμε, δηλαδή επιτυγχάνουμε το στόχο μας,  σαμποτάροντας στην πράξη τον στόχο της δράσης και ύστερα, χάνουμε, αφού τηρούμε τη θεαματική κανονικότητα, εγκαταλείπουμε τον ανατρεπτικό μας ρόλο και συνεχίζουμε να υπάρχουμε εντός των δικτύων και πάλι· επομένως, όσο αυτό είναι δυνατόν, οι δράσεις πρέπει να επεκτείνουν τους εαυτούς τους, να διαιωνίζονται  και να γίνουν καθημερινότητα και συνήθεια μέχρι, μαζί με το λόγο, την αλληλεγγύη και κάθε μορφή αναρχικής πρακτικής, να μπορέσουν να δημιουργήσουν ανατρεπτικούς κοινωνικούς ιστούς και μερικές δυνατές βάσεις αντιεξουσίας». ΑΑΟ/Αντιεξουσιαστική Ανταρσία της Πράξης

Με αυτήν την έννοια, είμαστε οπλισμένοι με την αποφασιστικότητά μας όσο και με τις βόμβες μας. Επίσης, οι φίλοι μας, οι αγαπημένοι μας και οι συνωμότες μας, ξέρουν καλά πως αγκαλιάζουμε τη ζωή με το γέλιο, τον ιδρώτα και τα δάκρυα γιατί πιστεύουμε ακράδαντα πως υπάρχουν πολλοί απελευθερωτικοί τρόποι να ζήσει, να μάθει και να πολεμήσει κανείς. Ξεπερνάμε τους φόβους μας, την παραίτηση, τη φίμωση, τα ελαφρυά, σαν μετάξι, κολλάρα, που κάποιοι έχουν καταντήσει σχεδόν να τους αρέσει που τα φοράνε. Η επίθεσή μας είναι μια από τις πολλές αυτές μεθόδους. Με σκοπό να σκεφτόμαστε πιο καθαρά, να αισθανόμαστε, να δρούμε, να θεραπεύουμε, να σχετιζόμαστε με τη ζωή μας με όρους βαθιάς σύνδεσης και όχι αποξένωσης. Θέλουμε μια κοινότητα, της οποίας η πιθανότητα βρίσκεται πέρα από τα συντρίμμια του Πολιτισμού. Ξέρουμε πως υπάρχουν και πολλοί άλλοι εχθροί της κοινωνίας, από ένστικτο ή συνειδητά, οι οποίοι συνωμοτούν  και χτυπούν, χωρίς να νιώθουν την ανάγκη για επαναστατικές ταυτότητες και προκηρύξεις. Το να πολεμάς εναντίον όλων όσων περιορίζουν την ελεύθερη ζωή είναι μια επιλογή, ανοιχτή σε οποιονδήποτε, όπου και αν είναι, όχι η «δουλειά» μιας στρατιωτικής ελίτ.

3. ΑΥΤΟ-ΟΡΓΑΝΩΣΗ

Η ομάδα συγγένειας, που εκτελέσαμε αυτήν την ενέργεια, θεωρούμε τους εαυτούς μας μια λόγχη από τις πολλές της πολυεπίπεδης αναρχικής επίθεσης ενάντια στην εξουσία και την αποξένωση. Ένας μικρός κύκλος, που συναντιέται και συνωμοτεί για το πού, πότε και τι θα χτυπήσει, με μια μίνιμουμ οργάνωση, κομμάτι μιας ευρύτερης άτυπης δομής αλληλοβοήθειας και συνέργειας και μέρος της απέραντης θάλασσας της εξεγερτικής σκέψης και πρακτικής, με όλην την πολλαπλότητα που αυτή έχει και που καλύπτει όλο και περισσότερες πτυχές της ζωής μας, καθώς πασχίζουμε για συνοχή και υπευθυνότητα προς τις αξίες μας, κατευθυνόμενοι προς την ελευθερία. Ένας μικρός κύκλος που, πάνω από όλα, δημιουργείται και αυτοδιαλύεται ανάλογα με τη θέληση κάθε ατόμου. που συμμετέχει σε αυτόν, με βάση τη δυνατότητά του να συνυπάρχει με την αυτονομία τους και ταυτόχρονα, να παρέχει πρόσβαση σε ένα κοινό μέτωπο ενάντια στη διάχυση της Εξουσίας και του Πολιτισμού.

Το γεγονός ότι κάνουμε αντάρτικο δε μας κάνει μάρτυρες, ηγέτες ή ιεροκήρυκες.  Δρούμε καθαρά με τους δικούς μας όρους. Δε θεωρούμε τους εαυτούς μας «προωθημένους», επειδή αυτήν τη φορά διαλέξαμε μια βόμβα από ένα τούβλο. Όταν μιλάμε για αυτό που εκτυλίσσεται στην καθημερινότητα ως κοινωνικός πόλεμος, περιγράφουμε τον πόλεμο ενάντια σε ένα σύνθετο δίκτυο λάθος επιλογών, σωματικών ελέγχων, κοινωνικών πιέσεων, περιορισμών χρόνου και κατοικίας, τη σχεδόν καθολική κυριαρχία της οικονομίας και πολλά άλλα. Δε θεωρούμε όλες αυτές τις μάχες κατάλληλες για τη χρήση φυσικής βίας και καταστροφής ιδιοκτησίας. Σε μερικές, η εξέγερση είναι ενάτια στον ηθικισμό, στις ταυτότητες, τους ρόλους και την εξημέρωση, που διατάζει η κοινωνία –πράγματα που πρέπει να ξεκινήσουν σε ένα ατομικό επίπεδο, πριν να είναι ώριμα για συλλογικές προσπάθειες, αν αυτό είναι το επιθυμητό. Ο αναρχικός αντάρτης πρέπει να αγωνιστεί σε όλα αυτά τα μέτωπα, αλλά είναι σημαντικό να μην παραλείπει να στοχοποιεί τη φυσική υπόσταση των θεσμών και των διευθυντών, που επιβάλλουν αυτόν τον κόσμο. Χωρίς την ετοιμότητα για επίθεση  (γεννημένη από την άμεση προσωπική εμπειρία),  δε θα μπορούμε να υπερασπιστούμε την ατομική και συλλογική μας ελευθερία από τους εχθρούς μας. Πολύ συχνά, έχουμε δει ριζοσπάστες να αποσύρονται από τη σύγκρουση και να υποχωρούν σε έναν πλανερό ναρκισσισμό ή στη σχετική άνεση εκείνων των κοινωνικών κινημάτων, που βάζουν πάντα τη σύγκρουση στον πάτο της λίστας των πιθανοτήτων.

Αυτή ήταν η πρώτη φορά που χρησιμοποιήσαμε βόμβες ως όπλα και είμαστε σίγουροι  πως μπορούν να τοποθετηθούν χωρίς πολύ κόπο. Οποιοσδήποτε είναι ικανός να συναρμολογήσει ένα μηχανισμό όπως ο δικός μας, απλά για να αποκρούσουμε το μύθο της εξειδίκευσης, που συχνά αυτόματα τους συνοδεύει. Θεωρούμε, όμως, πως σε κάποια άλλη στιγμή, για κάποιον άλλον, το σπάσιμο ενός μόνο παραθύρου, θα είχε την ίδια σημασία (αν η δράση δεν ψάχνει να μπει σε διάλογο με το σύστημα ή την αναγνώρισή της από αυτό). Πιο σημαντική είναι η αυξημένη πιθανότητα και ευχαρίστηση, που ξεκλειδώνεται από την άμεση δράση, αντί για την υπομονή και το συμβιβασμό. Άλλωστε, συμφωνούμε με τους άγνωστους συντρόφους μας της ΣΠΦ Ρωσίας (που ανέλαβαν την ευθύνη για έναν εμπρησμό σε ένα εργοτάξιο αυτοκινητόδρομου τον Ιούλιο) πως το να μην επιτίθεσαι, επειδή περιμένεις κάποιο «ανώτερο» επίπεδο τεχνικής κατάρτισης και εξοπλισμού, μπορεί να οδηγήσει σε παράλυση και απραξία.

Αλλά, στις δικές μας ζωές, αποφασίσαμε να κλιμακώσουμε την εμπειρία μας στον καθημερινό πόλεμο ενάντια στον Πολιτισμό, να σπρώξουμε τους εαυτούς μας πέρα από εκείνα που ήταν προηγουμένως γνώριμα σε εμάς, να διευρύνουμε την εργαλειοθήκη μας και να ζήσουμε την αναρχία στις σχέσεις και στην εξέγερσή μας. Όσες περισσότερες μεθόδους μάθουμε να έχουμε στη διάθεσή μας, τόσο πιο προσαρμοστικοί θα είμαστε στη σύγκρουση και τόσο πιο δύσκολο θα είναι για τους εχθρούς μας να μας ξεπεράσουν σε ελιγμούς. Αυτό ισχύει τόσο για το εγχείρημα μας της ένοπλης χαράς, όσο και για τη γραπτή μας επικοινωνία, τις δικές μας ικανότητες να επιζήσουμε και να ευτυχίσουμε σε ισορροπία με την υπόλοιπη ζωή και τις σχέσεις μας, που σκοπεύουν να υπονομεύσουν και  να καταστρέψουν κάθε ιεραρχία. Η εξέγερση χρειάζεται τα πάντα: αφίσες και βιβλία, σκέψη και συζήτηση, μαχαίρια και εμπρησμούς. Το πιο ενδιαφέρον ερώτημα είναι, όπως έχει ειπωθεί ξανά, το πώς θα τα συνδυάσουμε.

Ακριβώς επειδή δεν είμαστε «ειδικοί», επειδή όταν γυρίζουμε σπίτι μετά την επίθεση κι εμείς παλεύουμε με όλες τις υποκρισίες μας, τις αντιθέσεις μας και τους εξευτελισμούς, που συγκροτούν το μηχανισμό των εξουσιαστικών σχέσεων στη σύγχρονη κοινωνία, πρέπει  να βρούμε το κουράγιο να συνεχίσουμε τους πειραματισμούς, τα λάθη και τις επιτυχίες μας. Για να διατηρήσουμε την αξιοπρέπειά μας, η εξέγερση πρέπει να είναι κομμάτι  της καθημερινότητάς μας, όχι περιορισμένη σε διαδηλώσεις, επετείους ή στιγμές ευρύτερης κοινωνικής αναταραχής.

4. ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΥΣ

Γράφουμε, επίσης, για να αναγνωρίσουμε και να τονίσουμε τον αυστηρά αντιεξουσιαστικό αστερισμό ομάδων και ατόμων (είτε ξέρουμε τα ονόματά τους είτε όχι), που κάνουν πόλεμο ενάντια στο σύστημα, σε όλα του τα μέτωπα. Σήμερα, βλέπουμε την εντατικοποίηση των ανοιχτά μαχητικών δράσεων, τόσο στην περιοχή μας όσο και διεθνώς. Είμαστε εξαιρετικά υπερήφανοι για τους συντρόφους μας και ελπίζουμε με αυτήν τη δράση να συνεισφέρουμε κι εμείς σε αυτούς, όπως και τα δικά τους λόγια και οι δικές τους πράξεις εμπλούτισαν το δικό μας σκεπτικό. Το να αδράξουμε την ευκαιρία να στείλουμε σε αυτούς σινιάλα και να σταθούμε δίπλα στους κρατούμενους-αιχμαλώτους δεν είναι, σε καμιά περίπτωση, δευτερεύουσα σκέψη, αλλά αναπόσπαστο κομμάτι του είναι και του αγώνα μας. Είναι ανόητο να προσπερνιέται αυτό και να είμαστε απλά αυτοαναφορικοί. Από τότε που ενώσαμε τις ατομικές μας εξεγέρσεις σε μια συλλογική ορμή καταστροφής και δημιουργίας, αποφασίσαμε πως το να παραμελήσουμε τους κρατουμένους, που αγωνίζονται, σημαίνει πως  παραμελούμε τον ίδιο τον αγώνα. Το σημαντικό είναι να μπορούμε να δούμε και τους άλλους που εξεγείρονται.

Η βομβιστική μας επίθεση συνέπεσε με το μήνα, που ανακοινώθηκε πως θα ξεκινήσει, τελικά, η δίκη των ελευθεριακών ταξικών αγωνιστών Marcelo Villarroel, Juan Aliste και Freddy Fuentevilla, στη Χιλή. Η μαχητική τους στάση και τα γράμματά τους από τη φυλακή αποτέλεσαν έμπνευση από τότε που αιχμαλωτίστηκαν στην Αργεντινή, πριν από πέντε χρόνια. Παρά τις διαφορές μας, μας ενώνει ένας μίνιμουμ στόχος: άμεση εξέγερση προς την καταστροφή της ταξικής κοινωνίας. Είναι κομμάτι του συνεχώς εξελισσόμενου αντιεξουσιαστικού πεδίου, που εκτείνεται πέρα από σύνορα και γλώσσες.  Εδώ μπορούμε να ανταλλάξουμε ιδέες, πρακτικές και φυσικά αμοιβαία κριτική, που μας κάνει ικανούς να αναπτυχθούμε και να μάθουμε. Έτσι, αντί για την απόλυτη θεωρητική ταύτιση (για παράδειγμα σχετικά με τη φύση της Κοινωνίας και του Πολιτισμού), σήμερα βιώνουμε μια αλληλεγγύη, που πηγάζει από το κοινό μας πάθος να αγωνιστούμε, εδώ και τώρα, χωρίς καθυστέρηση, ελεύθεροι να περπατήσουμε τα ξεχωριστά μονοπάτια, που μας ανοίγουν οι αναλύσεις μας. (Για τους ταξικούς ιδεολόγους, που συκοφαντούν τους αντάρτες και κρύβονται, περιμένοντας ακόμα τις μυθικές «αντικειμενικές συνθήκες», έχουμε την άκρατη περιφρόνησή μας).

«…σε ένα αποστειρωμένο κελί υψίστης ασφαλείας, μέσα στο όμορφο σκοτάδι μιας κορυφογραμμής σπαρμένης με παράνομα χνάρια, μέσα στο ανώνυμο μητροπολιτικό σαμποτάζ… σε ένα ποίημα-τραγούδι, σε μια προκήρυξη, σε μια ειλικρινή παράδοση στην καρδιά… η μνήμη και η ανατροπή υπάρχουν ανεξάρτητες από τα σφοδρά κύματα της καταστολής.»  Marcelo Villarroel

Δύναμη στους Marcelo, Juan και Freddy και στον Carlos Gutierrez, που καταζητείται ακόμα για την ίδια υπόθεση. Οι Έλληνες αναρχικοί, που συνελήφθησαν στην Κοζάνη, στη Νέα Φιλαδέλφεια και στη Θεσσαλονίκη, ο Roger Clement (Συνασπισμός Πολεμώντας για την Ελευθερία-Οττάβα), ο Marco Camenisch και ο Walter Bond (Μέτωπο Απελευθέρωσης των Ζώων-Μοναχικός Λύκος), είναι ένας λόγος παραπάνω για να μείνουμε περισσότερο σταθεροί στον αγώνα μας.

Κάνουμε ένα κάλεσμα σε όποιον νιώθει δυσαρεστημένος: απόκτησε εμπιστοσύνη στον εαυτό σου, για να οπλιστείς απέναντι στην εξουσία και την αδιαφορία. Ας αντισταθούμε στις τράπεζες, την εργασία, τα λεφτά και τον Πολιτισμό, που βρίσκεται πίσω τους. Από τις τράπεζες, που ληστεύονται στο Σαντιάγκο, τους δικαστικούς επιμελητές, που πυροβολούνται στο Λονδίνο, τα εργοστάσια, που αναστατώνονται στη Ντάκα, από το shoplifting μέχρι το πλιάτσικο στο Μπαριλότς και το Μπρίστολ, τα γραφεία ευρέσεως εργασίας και τα κέντρα δουλειάς, που σπάστηκαν στο Τρέντο και το Βερολίνο· από την ανυποταξία, τα σαμποτάζ στους χώρους δουλειάς, την απρόβλεπτη απεργία· από τις επιθετικές καταλήψεις κτιρίων και γης, με σκοπό την απελευθέρωσή τους  από το εμπόριο, στο Κάρντιφ ή στη Γκιρόνα, την προηγούμενη εβδομάδα, μέχρι την εναπομείνουσα ιθαγενική αντίσταση, που αντιστέκεται στην αφομίωση από το παγκόσμιο σύστημα εργασίας και οικονομίας… 10, 100, 1000 ανταρσίες ενάντια στην τυραννία της αγοράς.

Και γιατί να σταματήσουμε εδώ; Προς μια ζωή χωρίς υπολογισμούς και διοίκηση, μια ζωή ελευθερίας και αγριότητας. Μια αναρχική ζωή. Ας γίνουμε ο εσωτερικός εχθρός του συστήματος , απρόβλεπτος και ανεξέλεγκτος.

Για τη συνεχή επίθεση και ανατροπή

ΑΤΥΠΗ ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ

/ ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΟΣ ΑΝΤΑΡΤΙΚΟΣ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ

Υποσημειώσεις:

1. Η διαχειριστική ομάδα του Bristol Indymedia λογόκρινε την προκήρυξη, με την αιτολογία της υποκίνησης…

1. To Libor είναι ένας δείκτης μέσου όρου επιτοκίων, που υπολογίζεται από τις μεγαλύτερες τράπεζες του Λονδίνου, με το οποίο δανείζονται από τρίτες τράπεζες.

Πηγή: 325 και Act for Freedom Now!

ΗΠΑ: Επίθεση στο σπίτι μεγαλοστελέχους της NAFA (Γουισκόνσιν)

Γύρω στις 7 π.μ., στις  26 Αυγούστου, ένας πυρήνας του Μετώπου Απελευθέρωσης των Ζώων μπήκε στην πίσω αυλή του Brian L. MacMillan, στη διεύθυνση 1245 Mockingbird Lane, στην περιοχή Sun Prairie του Wisconsin. Ο Brian είναι ο αντιπρόεδρος στο τμήμα Wild Fur Operations, της North American Fur Auctions, του μεγαλύτερου οίκου δημοπρασιών γούνας της Βόρειας Αμερικής. Ο Brian είναι ένας τρομοκράτης, που κλείνει συμφωνίες για τα δέρματα άγριων ζώων, τα οποία βασανίστηκαν και σκοτώθηκαν από επιδαπέδιες ατσάλινες παγίδες. Οι αντι-τρομοκράτες του Μετώπου Απελευθέρωσης των Ζώων έσπασαν το διπλό τζάμι του παραθύρου του και έβαλαν μέσα το λάστιχο του κήπου του, πλημμυρίζοντας τελείως το σπίτι του.

Οι περισσότεροι άνθρωποι θα έμεναν έκθαμβοι στη θέα ενός λύγκα, ενός πλάσματος τόσο μεγαλοπρεπούς και ελεύθερου. Η άδεια καρδιά του Brian βλέπει μόνο κέρδος.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο Brian και η NAFA θα προσπαθήσουν να παρουσιάσουν τους εαυτούς τους ως θύματα. Έχουν το θράσος να αποκαλούν εμάς τρομοκράτες, τη στιγμή που και το τελευταίο τους λεπτό προέρχεται από το βασανισμό  και την υποδούλωση του άγριου και του ελεύθερου. Όλοι όσοι συμβάλλουν σε βιομηχανίες καταστροφής της γης και των ζώων θα πρέπει να προσέχουν. Υπάρχει ένας ανώτερος νόμος.

Μέτωπο Απελευθέρωσης των Ζώων

Πηγή: Bite Back

Καναδάς: Απελευθέρωση μινκ και αλεπούδων (Οντάριο)

Νωρίς το πρωί της 26ης Αυγούστου 2013, το Μέτωπο Απελευθέρωσης των Ζώων επιτέθηκε στη Royal Oak Fur Farm, στην περιοχή Simcoe, του Ontario. Πλησιάσαμε το εκτροφείο γουνοφόρων ζώων και ξαπλώσαμε μέσα στα ψηλά χόρτα, ώστε να μπορούμε να βλέπουμε το κτίριο του φύλακα, για οποιοδήποτε σημάδι κίνησης. Μόλις βεβαιωθήκαμε ότι ήταν άδειο, κόψαμε τους συνδέσμους, που ενώνουν το μεταλλικό πλέγμα του φράχτη με τους πασσάλους, ρίξαμε στο έδαφος ένα μεγάλο μέρος του φράχτη, στο πίσω μέρος της φάρμας και ανοίξαμε τη μπροστινή πύλη. Υπολογίζουμε ότι απελευθερώσαμε περίπου 750 μινκ και 50 αλεπούδες. Οι αλεπούδες σχεδόν έδειχναν να καταλαβαίνουν τι γινόταν, διότι μόλις συνειδητοποίησαν ότι ήταν ελεύθερες, δεν έχασαν καθόλου χρόνο στο να απομακρυνθούν από τα κλουβιά και δραπέτευσαν μέσα από τις τρύπες που κάναμε στο φράχτη. Μόλις άναψαν τα φώτα στο σπίτι των εκτροφέων, αρχίσαμε γρήγορα να ξηλώνουμε τις κάρτες εκτροφής και να τις πετάμε γύρω από τα άδεια κλουβιά και στη συνέχεια, φύγαμε μέσα από τα χωράφια με καλαμπόκι, μαζί με μία θορυβώδη ομάδα μινκ, τα οποία βίωναν για πρώτη φορά τη γεύση της ελευθερίας. Δε θα σταματήσουμε έως ότου αυτή και όλες οι φάρμες γουνοφόρων ζώων να αδειάσουν.

Μέτωπο Απελευθέρωσης των Ζώων

Πηγή: Bite Back