Μεξικό: Γράμμα από την Fallon Poisson

Θέλω να ξεκινήσω αυτό το γράμμα με μια τεράστια αγκαλιά για όλους τους συντρόφους/συντρόφισσες, που βρίσκονται στην παρανομία, που παλεύουν για την ελευθερία τους και όλους αυτούς που βρίσκονται έγκλειστοι και που αυτός ο κόσμος της κυριαρχίας προσπαθεί να δαμάσει την οργή τους. Δεν υπάρχει κανένα κελί, κανένας τοίχος, καμία αρχή, στην οποία να δίνω αρκετή δύναμη, ώστε να καθησυχάσει την οργή μου και την επιθυμία μου για ελευθερία. Αυτά τα συναισθήματα τα είχα από μικρή και τώρα, στην καρδιά και στο μυαλό μου, είναι πιο δυνατά από ποτέ και δεν υπάρχει μέρα που να περνάει χωρίς να σκέφτομαι εσάς, φίλοι μου. Μπορώ να φανταστώ και μου λένε, επίσης, ότι η κατάσταση έξω είναι πολύ αβέβαιη. Αυτό δεν με εκπλήσσει, καθώς η επιλογή μας για σύγκρουση φέρνει καταστολή.

Δεν είναι απλό, δεν είναι εύκολο και υπάρχουν πολλά συναισθήματα που μπερδεύονται, αλλά αυτό το συγκεκριμένο συναίσθημα, που όλοι έχουμε κοινό, είναι η δύναμή μας. Ατομικά και συλλογικά. Κανένας δεν μπορεί να φυλακίσει αυτό το συναίσθημα – καμία φυλακή και κανένα σύνορο. Φίλοι, σας σκέφτομαι όλους με πολλή αγάπη, ειδικά τον Marc, που είναι έγκλειστος σε μια φυλακή στο Kingston, και σκέφτομαι τους συντρόφους από το che, που βασανίστηκαν από την επιτροπή Cerezo, τη μπαλαρίνα της cumbia και τους Tripa, Amelie και Carlos.

Ας μείνουμε δυνατοί, άσχετα από την απόσταση. Αισθάνομαι λίγο περίεργα να γράφω ένα γράμμα χωρίς συγκεκριμένο προορισμό. Έχω την αίσθηση ότι γράφω σε έναν γαλαξία, που μοιάζει λίγο σαν να βρίσκεται μακριά. Θέλω να πω ένα πράγμα: θέλω να είμαι ξεκάθαρη, ότι δεν γράφω αυτό το γράμμα για κερδίσω στήριξη ή να περιγράψω τον εαυτό μου ως θύμα. Πρόθεσή μου είναι να χρησιμοποιήσω μολύβι και χαρτί για να επικοινωνήσω με φίλους και να μοιραστώ ανάλυση. Νομίζω ότι η κατάσταση του να είσαι φυλακισμένος είναι μια πολύ ιδιαίτερη ευκαιρία να ξεφύγεις από τη “φετιχοποίηση” της φυλακής και να τη μετατρέψεις σε πραγματικότητα από τα συμφραζόμενά της. Σήμερα, γράφω αυτό το γράμμα από τη Santa Marta, αλλά ποιος ξέρει τί θα ακολουθήσει.

Όταν μας συνέλαβαν, στις 5 Ιανουαρίου 2014, για μένα, έμοιαζε κάπως με αστείο, με 7 μπατσικά να μπλοκάρουν τον δρόμο, έμοιαζε λίγο με σκηνή από ταινία και από εκείνη τη στιγμή και μετά, αυτή η αίσθηση δεν έπαψε. Όλοι έχουν τον ρόλο τους, θυμάμαι τώρα, στις 2 ή 3 το πρωί, όταν μεταφερθήκαμε από το PGJ στο επιστημονικό κέντρο για εξετάσεις. Ήμασταν τρία άτομα, σε τρία διαφορετικά αυτοκίνητα, με 2 μπάτσους ο καθένας δίπλα του και με τουλάχιστον 10 μπατσικά με αναμμένους φάρους στους ερημικούς δρόμους του DF και με τους επιστήμονες, που σχεδόν τους είχε πάρει ο ύπνος όταν φτάσαμε στο Κέντρο. Φοβερό σόου. Το CSI Μαϊάμι στο Μεξικό.

Και το Κέντρο Arraigo, ουφ! Αυτό ήταν το πιο θεατρικό πράγμα, που έχω βιώσει σε όλη μου τη ζωή. Όταν φτάσαμε εκεί, ο δρόμος είχε αποκλειστεί για την άφιξή μας. Οι άντρες με μύες σαπουνόπερας και αυτόματα όπλα ήταν έξω στον δρόμο, αλλά και μέσα στο αμάξι μαζί μας. Δεν μπορούσα να σταματήσω να γελάω – να γελάω με την εξουσία, για την οποία δεν έχω το παραμικρό ίχνος σεβασμού, να γελάω με τον τρόπο που παίρνουν τον εαυτό τους τόσο στα σοβαρά, “ο Κεν και η Μπάρμπι” με αστυνομικές στολές. Και οι κρατούμενοι, που δεν έχουν όνομα, αλλά έχουν την τύχη να έχουν ένα χρώμα. Το δικό μου ήταν πορτοκαλί. Το χειρότερο ήταν ότι τα κορίτσια στο κελί μου έπαιρναν μεταξύ τους τόσο στα σοβαρά τους ρόλους της υποταγής, του φόβου και της εξουσίας, σαν να βρίσκονταν σε οντισιόν για ταινία του Χόλυγουντ.

Συγγνώμη σε όσους νομίζουν ότι κάνω τα πάντα να μοιάζουν περίεργα, αλλά έτσι είναι! Ένα αστείο, το παίξιμο ενός ρόλου. Και εδώ, στη Santa Marta, υπάρχουν πολλές γειτονιές, από το Α έως το Η, υπάρχει ένα “πάρκο”, διαμερίσματα και γείτονες. Υπάρχει ένα γωνιακό μαγαζί, εργάτριες του σεξ, ναρκωτικά παντού. Υπάρχουν άνθρωποι, που αναπαράγουν τους έμφυλους ρόλους των “κοριτσιών και αγοριών” και υπάρχουν επίσης πάρα πολλά μωρά. Υπάρχει σχολείο, γιατρός, δικαστήριο.

Υπάρχουν μελέτες, που κατηγοριοποιούν την κοινωνία της Santa Marta, υπάρχει διαφθορά, υπάρχει επίσημη και ανεπίσημη εξουσία, προγράμματα και πολλά συναισθήματα, πολλές ιστορίες, πολύς χρόνος για να μοιραστείς, οργή και σίγουρα πολλά τσιγάρα και καφές για να μοιραστείς.

Δεν ξέρω αν είναι ακόμα ξεκάθαρο (εδώ τα ισπανικά μου δεν είναι τέλεια), αλλά τώρα, η Santa Marta είναι η νέα μου πόλη. “Α” είναι η νέα μου γειτονιά, 107 είναι το νέο μου διαμέρισμα και η Amelie η γειτόνισσά μου. Για μένα, αυτό είναι πιο ξεκάθαρο από κάθε θεωρία.

Κι έτσι, κλείνω το γράμμα μου.

Μια σημείωση: Κατά πρώτον, το έγραψα αυτό στα ισπανικά διότι κάποιες φορές είναι πιο εύκολο. Γι’ αυτό, θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους αυτούς που κάνουν τη μετάφραση. Θα προσπαθήσω να μεταφράσω άλλα γράμματα στα γαλλικά και στα αγγλικά. Αυτό είναι το πρώτο γράμμα που γράφω εδώ και καιρό γιατί στο Κέντρο Arraigo ήταν πολύ δύσκολο. Τα στυλό, όπως και κάθε τι άλλο, απαγορεύονταν! Για μένα, ήταν σημαντικό να γράψω αυτό το γράμμα με μια αίσθηση χιούμορ και σαρκασμού, όχι επειδή θέλω να ελαχιστοποιήσω την επίδραση που μπορούν να έχουν οι φυλακές στον κόσμο, αλλά για να ελαχιστοποιήσω την επίδραση που μπορεί να έχει η φυλακή σε μένα.

Αυτά που προσπάθησα να εκφράσω, σε απλά ισπανικά (ελπίζω μια μέρα να τα κατέχω επαρκώς) (ελπίζω, επίσης, να είναι κατανοητά) είναι ότι από τη φυλάκισή μου, τα στοιχεία που είχαν τη μεγαλύτερη επίδραση πάνω μου ήταν τα παιχνίδια των ρόλων και η πόλη-φυλακή, φυλακή-πόλη. Δεν θα σας πω ψέματα – δεν είναι πάντα εύκολο, είμαστε περικυκλωμένοι από αγκαθωτά σύρματα, αλλά υπάρχει ένα πράγμα, για το οποίο είμαι σίγουρη και αυτό είναι ότι η ελευθερία ξεκινά από το μυαλό μας, ανεξαρτήτως που βρισκόμαστε. Στο δικό μου, αυτήν τη στιγμή, υπάρχει πολλή οργή, πολλή δύναμη και ναι, παρά το οτιδήποτε, περισσότερη ελευθερία από ποτέ. Ευχαριστώ τους φίλους που ήρθαν να με επισκεφτούν! Σε αυτούς που ανταποκρίθηκαν στα συλλογικά μας καλέσματα. Σε αυτούς που οργανώνονται, παρά τις εντάσεις. Σε αυτούς που τρέφουν τη φωτιά και που επιτίθενται σε αυτήν τη σάπια κοινωνία. ΛΥΣΣΑ ΚΑΙ ΑΝΑΡΧΙΑ!!! (Α) Και αλληλεγγύη στον Marc, στους συντρόφους από το Che, στον Tripa, στην μάγισσα χορεύτρια της cumbia, την Amelie και τον Carlos.

Φυλακές Santa Marta, Μεξικό, 14 Μαρτίου 2014

Και χαρούμενη 15η Μαρτίου! (A)

[FALLON POISSON]

*Το γράμμα γράφτηκε αρχικά συνδυαστικά στα γαλλικά και τα ισπανικά

Διεύθυνση αλληλογραφίας για επικοινωνία με τις Fallon/Amelie:

Centro Feminil de Reinsercion social Santa Martha Acatitla
Amélie Trudeau / Fallon Rouiller
Calzada Ermita Iztapalapa No 4037
Colonia Santa Martha Acatitla
Delagation Iztalpalapa C.P. 09560
MEXICO

Πηγή: Act for Freedom

Γράμμα της αναρχικής κρατούμενης Fallon Poisson

 Γεια σας φίλοι!

Είμαστε μαζί, εμείς σε αυτήν την πλευρά, εσείς ίσως στην άλλη. Για να χρησιμοποιήσω τη γλώσσα της εξουσίας, υπάρχουν χρόνια και χιλιόμετρα, που πρόκειται να μας χωρίσουν, αλλά αυτό που μοιραζόμαστε είναι σημαντικότερο από το χρόνο και τις αποστάσεις. Το κράτος νομίζει πως δημιουργεί μια απόσταση μεταξύ μας, αλλά αντίθετα, θα είμαστε κοντά όσο ποτέ! Σήμερα είναι η 8η Ιανουαρίου, ταξιδεύουμε μεταξύ γαμημένων μπατσικών και τοπικών και ομοσπονδιακών κέντρων κράτησης τις τελευταίες 60 ώρες και ενώ έχουν ήδη αποφασίσει πως θα μείνουμε εδώ για τις επόμενες 48 ώρες, δεν έχουν τίποτα καθώς η σιωπή είναι δυνατότερη από την καταστολή.

Το πιο σημαντικό τώρα είναι να χτίσουμε μια δύναμη δυνατότερη από τις φυλακές. Έχουμε το πλαίσιο για να οικοδομήσουμε διεθνείς σχέσεις. Για μένα, η αλληλεγγύη είναι φιλία, δεν είμαι θύμα ή πολιτική κρατούμενη, θέλω να χρησιμοποιήσω την πραγματικότητα, που βιώνουμε τώρα, για να χτίσω μια δυνατότερη, μεγαλύτερη φιλία. Είμαι έτοιμη να πολεμήσω την εξουσία εδώ, όπως και έξω και δε θα σταματήσω ποτέ να το κάνω.

Η φυλακή είναι μια κανονιστική συνθήκη και θα χρησιμοποιήσω αυτήν την εμπειρία και ελπίζω πως θα κάνετε κι εσείς το ίδιο, ώστε να αναπτύξω μια δυνατότερη ατομική δύναμη, η οποία δυναμώνει μέρα με τη μέρα.

Είμαστε όλοι εδώ και θα συνεχίσουμε να είμαστε για να αντιμετωπίζουμε τόσο την πραγματικότητα της φυλακής όσο και την πραγματικότητα έξω από αυτή.

Μια μεγάλη αγκαλιά σε όλους σας.

Ενάντια στην εξουσία εδώ και έξω!

Fallon

Πηγή: Solidaridad5e-Mexico

Γράμμα από τον αναρχικό κρατούμενο Carlos López Martin

Με πολλή ενέργεια και οργή, γράφω αυτές τις λίγες γραμμές, για τις συνθήκες υπό τις οποίες έγινε η απαγωγή μου από την κυβέρνηση της πόλης του Μεξικού, αλλά και για να φλυαρήσω για κάποια πράγματα που με απασχολούν αυτήν την περίοδο.

Η κατάστασή μου δεν έχει αποσαφηνιστεί ακόμα και για προφανείς λόγους  δε θα μπω σε λεπτομέρειες κινδυνεύοντας να ακυρώσω τη νομική μου υπεράσπιση. Τη νύχτα της 5ης Ιανουαρίου, οι σύντροφοί μας Fallon και Amelie και εγώ συλληφθήκαμε από αστυνομικούς, ως οι υποτιθέμενοι δράστες επιθέσεων με βόμβες μολότοφ εναντίον της Γραμματείας Επικοινωνιών και Μεταφορών και αρκετών οχημάτων μιας αντιπροσωπείας της NISSAN.

Μέχρι σήμερα, 8 Ιανουαρίου, αντιμετωπίζουμε κατηγορίες για τρομοκρατία, οργανωμένη εγκληματική δράση και καταστροφή ιδιωτικής περιουσίας.

Είμαστε καλά, δυνατοί και ενωμένοι και βρισκόμαστε στην τρίτη μέρα κράτησης, εν μέσω ανακρίσεων, απόπειρων εκφοβισμού και περίτεχνων τεχνασμάτων. Όπως εκείνη η περίεργη περίπτωση της ψεύτικης ομάδας ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η οποία σε κάποια φάση βρέθηκε μόνη της μαζί μου, μου είπε πως είχε σταλεί από κάποια συντρόφισσα, λέγοντάς μου το όνομά της και τα εξωτερικά χαρακτηριστικά της. Αρχικά τους πίστεψα και άρχισα να κουβεντιάζω με τον έναν από αυτούς, που φάνηκε να τον ενδιαφέρει πολύ η υπόθεση. Αλλά, είναι εύκολο να αναγνωρίσει κανείς τις μεθόδους ενός γουρουνιού (ζητώ συγγνώμη από τα γουρούνια) και κατάλαβα αμέσως πως πρόκειται για μπάτσο.

Με την υποτιθέμενη πρόθεση να μας υπερασπιστεί, μου έδειξε φωτογραφίες με εμένα και κάποιους φίλους και σε φιλικό κλίμα μου έκανε ερωτήσεις για τα πρόσωπα και τα μέρη και αμέσως σκέφτηκα “Πώς μπορεί  ένας μπάτσος να προσπαθεί να συμπεριφερθεί σα σύντροφος όταν στην καρδιά του δεν έχει αξιοπρέπεια;”. Λοιπόν, κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής τους, εξημερώνονται σαν κυνηγόσκυλα στην υπηρεσία του αφέντη τους, χωρίς να αμφισβητούν τίποτα, δρουν μόνο χωρίς να αισθάνονται, αποκτώντας μόνο έναν τρόπο συμπεριφοράς, το να τους τρέχουν τα σάλια και μια λάμψη μοχθηρής παρενόχλησης στα μάτια τους.

Όσον αφορά εμένα, είμαι εξεγερσιακός αναρχικός και με αυτό εννοώ τη ρήξη με κάθε μορφή κυριαρχίας μέσα από τον καθημερινό αγώνα, τη μελέτη και την επανεξέταση μεθόδων και στοχεύσεων, χρησιμοποιώντας ως σημείο εκκίνησης τη θέληση του ατόμου και την οργάνωση των κοινωνικών σχέσεων σε οριζόντια βάση , το να είμαστε ικανοί να αποφασίζουμε μόνοι μας για τη ζωή μας, ξεκινώντας από την καταστροφή των δικών μας νοητικών παραδειγμάτων, που μας δένουν με την υπακοή και την υποτακτικότητα, περνώντας στη σύγκρουση με έναν διαρκή και άτυπο τρόπο.

Ξέρω πως η αναρχική αλληλεγγύη είναι δυνατή σα βελανιδιά και πως πάει πιο μακριά από τα απλά λόγια.

Αλληλεγγύη στους Gustavo Rodríguez, Mario González, Amelie Pelletier, Fallon Poisson, Gabriel Pombo. Felicity Ryder και σε όλους τους συντρόφους, που βρίσκονται αντιμέτωποι με την απέλαση, φυγοδικούν ή βρίσκονται στη φυλακή.

Carlos López “El Chivo”

Κέντρο κράτησης της Γενικής Εισαγγελίας της Δημοκρατίας, Camarones, Πόλη του Μεξικού

Πηγή: Solidaridad5e-Mexico

Καναδάς: Εμπρηστική επίθεση σε υποκατάστημα της HSBC (Βανκούβερ, 11/01/2014)

Στις 9 Ιανουαρίου, απαντήσαμε στο κάλεσμα αλληλεγγύης στους κλεμμένους συντρόφους στην πόλη του Μεξικό, Fallon Poisson, Amelie Pillierst και Carlos Lopez Martin. Συρθήκαμε μέχρι μια τράπεζα HSBC, στο ανατολικό Hastings, στην κατεχόμενη επικράτεια της ακτής Salish (Vancouver, BC) και ανάψαμε έναν εμπρηστικό μηχανισμό στην περιοχή των ΑΤΜ, προκαλώντας μια τεράστια φωτιά. Η HSBC είναι ένα σύμβολο καπιταλισμού, καταπίεσης και κυριαρχίας. Έτσι, είναι ένας τέλειος στόχος για την οργή μας.

Το γεγονός αυτό έρχεται, επίσης, την ώρα που ο υπουργός δικαιοσύνης του Καναδά, Peter Mackay, προειδοποιεί τους ακτιβιστές να μη διαπράξουν παράνομες ενέργειες ενάντια στους αγωγούς. Mackay, μπορείς να βάλεις τις απειλές στο γαμημένο κώλο σου. Τα όνειρα του κράτους και των εταιριών, για μαζική άντληση πόρων, θα καούν στις φλόγες της εξέγερσης από τους δρόμους στα νυχτερινά σαμποτάζ και την καταστροφή. Η ανάγκη για ελευθερία, αναρχία και απελευθέρωση θα καταστρέψουν  το αποικιακό κράτος. Οι πράξεις σαμποτάζ μας είναι ανεξέλεγκτες, στρατηγικές και επιτυχημένες. Η επίθεση αυτή στην HSBC είναι μόνο η αρχή του σαμποτάζ, που λαμβάνει και θα λάβει χώρα. Είμαστε, επίσης, αλληλέγγυοι με τους πολεμιστές του Miq’maq και άλλους διαδηλωτές από τις αντι-fracking διαδηλώσεις στο Elsipogtog, που αντιμετωπίζουν ακόμη κατηγορίες και παρενοχλούνται από τα γουρούνια της RCMP και το καναδικό κράτος.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΠΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΞΙΚΟ!

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΣ ΓΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ!

ΝΑ ΣΑΜΠΟΤΑΡΟΥΜΕ ΤΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ, ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ, ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗΣ!

ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ!

Πηγή: Act for Freedom Now!