Category: Μεταφράσεις

Ιταλία: Απελευθέρωση 1500 μινκ (Brescia, 08/12/2013)

Τη νύχτα της 8ης Δεκεμβρίου, μπήκαμε στο εκτροφείο μινκ στο Carzago Riviera, στη Brescia.

Η παρουσία πολλών σκυλιών-φυλάκων, δύο φρουρών και συστημάτων ασφαλείας δε μας αποθάρρυνε.

Δημιουργήσαμε ένα πέρασμα για τα μινκ, κόβοντας το φράχτη και κατεδαφίζοντας μερικές προστατευτικές πλάκες.

Από τα κλουβιά αφαιρέσαμε όλες τις ετικέτες με πληροφορίες, που χρησιμοποιούνται για να ανιχνεύουν την ιστορία του κάθε ξεχωριστού ζώου, ιδίως εκείνων των μινκ, που προορίζονται για αναπαραγωγή. Υπήρχαν 4 μινκ σε κάθε μικροσκοπικό κλουβί. Αυτές οι φυλακές, τυλιγμένες στην ομίχλη, κρύβουν τα βάσανα εκατομμυρίων ξεχωριστών ζώων.

Ανοίξαμε και καταστρέψαμε τα κλουβία σε επτά από τις οχτώ αποθήκες. Μας διέκοψε η άφιξη δύο φρουρών, που ξύπνησαν από τις κραυγές των απελευθερωμένων μινκ. Μας κυνήγησαν και μας πυροβόλησαν με τουφέκια, γεμισμένα πιθανότατα με σφαίρες αλατιού.

Τρέχοντας ανάμεσα στις αποθήκες, μεταξύ χιλιάδων μικρών ματιών, που έλαμπαν στο σκοτάδι, υπό την κάλυψη της νύχτας, ξεκινήσαμε τη διαφυγή μας.

Πολλά ζώα είχαν δολοφονηθεί και γδαρθεί. Πολλά από αυτά θα αιχμαλωτιστούν ξανά. Μόνο κάποια θα βρουν την ελευθερία. Πώς μπορείς να έχεις χιλιάδες πράγματα να πεις για την εκμετάλλευση των ζώων και να μην κάνεις μια απλή χειρονομία που οδηγεί στην ελευθερία των ζώων από μέρη που βασανίζονται; Αυτή η απλή πράξη, που ο καθένας μπορεί να την κάνει, είναι μέρος του αγώνα για το ολικό κλείσιμο αυτών των εκτροφείων θανάτου. Αυτός ο αγώνας δεν περιορίζεται στα εκτροφεία, αλλά είναι ενάντια σε όλες τις μορφές εκμετάλλευσης και κυριαρχίας και αυτός είναι ο λόγος που έχουμε επιλέξει την άμεση δράση. Απελευθέρωση, που έρχεται μέσα από το δημοκρατικό και κοινοβουλευτικό θέατρο, με όλες τις πολλές μορφές της αντιπροσώπευσης, του θεάματος και της κοινωνικής ειρήνης, είναι μόνο μια επίφαση αλλαγής ή εκμετάλλευση, που έχει πάρει καινούρια όψη.

Μην περιμένε για την άφιξη μεγαλύτερων κλουβιών, αλλά αντ’ αυτού, καταστρέψετε αμέσως τα κλουβιά που υπάρχουν.

Τα εκτροφεία στην Ιταλία αυξάνονται, μεγαλώνουν και ισχυροποιούνται. Τώρα, περισσότερο από ποτέ, είναι κρίσιμο να αντισταθούμε στο άνοιγμα νέων εκτροφείων και να κλείσουμε αυτά που έχουν ήδη ανοίξει. Αυτοί οι εκτροφείς δε θα κοιμούνται ήσυχοι το βράδυ. Παρ’ όλα τα μέτρα ασφαλείας, πάντα κάποιος/α θα είναι σε θέση να εισέλθει στα στρατόπεδα συγκέντρωσής τους.

… Σε αυτά τα χιλιάδες μικρά μάτια, που λάμπουν στο σκοτάδι
τρέξτε μινκ τρέξτε …

… Ορίζουμε τη λέξη “τρομοκράτης” …
Ποιος είναι τρομοκράτης, κάποιος που αποφασίζει να απελευθερώσει ζώα, ακόμα κι αν ξέρει πως δε θα επιβιώσουν όλα, αλλά τους δίνει μια ευκαιρία στην ελευθερία ή κάποιος που κλειδώνει τα ζώα σε κλουβιά για να τα αναπαράγει, να τα σκοτώνει και να τα γδέρνει, για να τα μετατρέψει σε γούνινο παλτό; Τα ζώα, που στερούνται την ελευθερία τους, την υποκειμενικότητά τους και την ατομικότητά τους, θα έπρεπε να ζουν ελεύθερα αλλά αντ’ αυτού, περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους κλειδωμένα σε ένα κλουβί και στη συνέχεια, ζωοτομούνται, βασανίζονται, σκοτώνονται, για να γίνουν ένα ζώο εργαστηρίου πάνω στο οποίο θα πειραματιστούν, για να γίνουν ένα απλό εμπόρευμα, ένα προϊόν, ένα γούνινο παλτό, ένα κομμάτι κρέας…

Πηγή: Bite Back

Αγγλία: Γαμώ το Indymedia και την Αναρχο-Αριστερά

Τα Indymedia UK και Indymedia Bristol έχουν επανειλημμένα επιτρέψει να χρησιμοποιηθούν οι ιστοσελίδες τους ως πλατφόρμες για να κηλιδωθεί και να δυσφημιστεί το εξεγερσιακό εγχείρημα, η FAI/CCF/IRF, το 325 και οι αναρχικοί της πράξης.

Είναι γνωστό εδώ και καιρό ότι αυτές οι ιστοσελίδες επιτρέπουν την διάδοση ψεμάτων εναντίων των εξεγερσιακών και επιτρέπουν τη δημοσίευση φωτογραφιών από πορείες, χωρίς να αλλοιώνουν τα χαρακτηριστικά των προσώπων αυτών που συμμετέχουν, θέτοντας σε κίνδυνο την ασφάλειά τους και, ακόμα πιο αηδιαστικό, αυτών που συλλαμβάνονται, βοηθώντας έτσι την αστυνομία πολύ γρήγορα να τους φακελώσει για τις πράξεις τους.

Όχι μόνο επιτρέπουν τη δημοσίευση και διάδοση φημών, οι οποίες εξυπηρετούν μόνο την καταστολή, αλλά έχουν ενεργήσει και σαν δικαστές ως προς την υποτιθέμενη φύση πράξεων σαμποτάζ και επιθέσεων. Θέλησαν να επιβάλουν τις διακρίσεις τους σχετικά με επιθέσεις και ομάδες δράσης, με στόχο να αποκτήσουν κυρίαρχη επιρροή πάνω στη συμπεριφορά τους, όπως οι κοινωνιστές αναρχικοί, που επίσης πίστεψαν ότι οι υστερικές καταγγελίες τους θα μπορούσαν να επιβάλλουν τη δουλικότητά τους πάνω στους ανεξέλεγκτους.

Η εχθρικότητά τους απέναντι στα εγχειρήματα κάθε άλλο παρά έκπληξη αποτελεί, καθώς τα IMC UK και IMC Bristol αποτελούν μικροσκοπικά φόρουμ για τις τελευταίες απεγνωσμένες κραυγές του βρετανικού ακτιβιστικού κοπαδιού, που έχει κολλήσει στο βούρκο του λεγκαλισμού και της αποκαλούμενης “άμεσης” δημοκρατίας. Παρά τις συνεχείς καταστροφές αναρχικών υποδομών και τις εξεγέρσεις του 2011, το “κίνημα” έχει δείξει να βρίσκεται σχεδόν ολοκληρωτικά εκτός τόπου και χρόνου· η φωτιά της ατομικής εξέγερσης δεν χρειαζόταν ερασιτέχνες δημοσιογραφικούς ψύλλους, αυτοκράτορες του πληκτρολογίου ή φιλάνθρωπες ύαινες.

Ο νέος αναρχικός διεθνής πόλεμος, επίσης, ούτε χρειάζεται ούτε αναζητά τέτοιους άχρηστους ανθρώπους, επειδή έχει δημιουργήσει τις δικές του δομές πληροφόρησης και βοήθησε να συν-δημιουργηθούν πολλές ακόμη, οι οποίες έχουν ενδυναμώσει τους αγώνες στο “κοινωνικό” και “αντικοινωνικό” πεδίο. Το άτυπο διεθνές μεταφραστικό δίκτυο και δίκτυο αντιπληροφόρησης αποτελεί μια συγκεκριμένη πραγματικότητα, που περιλαμβάνει πολλά περισσότερα από τα επιμέρους τμήματά του, που έχει επισκιάσει πολλές ιστοσελίδες του Indymedia, οι οποίες βασίζονται σε ένα πολύ αδύναμο σύνολο πολιτικών και κοινωνικών αξιών, βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στο ψεύτικο κοινωνικό συμβόλαιο των πολιτικών δικαιωμάτων, στη διαπραγμάτευση και στη νομική περιφρόνηση της δημοκρατίας, που χαρακτήριζε τις “αντι-συνόδους” της “αντι-παγκοσμιοποίησης”, απ’ όπου και ξεπήδησε πριν από 13 χρόνια. Το άτυπο διαδικτυακό αναρχικό δίκτυο ξεπερνά πολλά από τα προηγούμενα sites του πληροφοριακού ακτιβισμού και η συνεχής ανάπτυξή του λαμβάνει χώρα σε διεθνές επίπεδο. Πολλοί από τους προηγούμενους χώρους του ¨κινήματος”, φυσικοί και διαδικτυακοί, βρίσκονται τώρα στα χέρια του εχθρού ή θα μπορούσαν κάλλιστα να βρεθούν.

Τίποτα, παρά μόνο μια μπαγιάτικη σοσιαλιστική αύρα νοσταλγίας για “καλύτερες μέρες”, δεν μπορεί να προέλθει από το “κοινωνικό/αναρχικό κίνημα” στη Μεγάλη Βρετανία. Ο κοινωνισμός τους είναι το ακριβώς αντίθετο της εξέλιξης της νέας διεθνιστικής αναρχίας και της επόμενης γενιάς του ένοπλου αγώνα. Ο κοινωνικός αναρχισμός καταγγέλλει τον νέο αναρχικό πόλεμο, τις μεθόδους του, τις αρχές του και απορρίπτει την εξεγερσιακή συνείδηση, την επαναστατική γλώσσα και την ατομική συνειδητοποίηση της αμεσότητας της επίθεσης.

Η πρόσφατη δίκη στη Γένοβα του Alfredo Cospito και του Nicola Gai μας φέρνει πίσω στην καταγγελία εκ μέρους της Αναρχικής Ομοσπονδίας Μ. Βρετανίας και του Libcom, κατά του πυροβολισμού του διευθύνοντος συμβούλου Roberto Adinolfi. Οι φυλακισμένοι αναρχικοί του Πυρήνα Όλγα της FAI απέδειξαν την αξιοπρεπή και επαναστατική τους θέση απέναντι στο δικαστήριο και το θάρρος τους. Ποιο είναι το κληροδότημα του κοινωνικού αναρχισμού αυτήν τη στιγμή; Οι ανακριβείς και πανικόβλητες δηλώσεις, που αποδεικνύουν τη δειλία του μπροστά στην αναρχική “τρομοκρατία”! Διαπληκτισμοί, προδότες με πισώπλατα μαχαιρώματα, βρίσκονται πιο κοντά στο Σοσιαλιστικό Κόμμα Εργαζομένων (Socialist Workers Party) παρά στους αναρχοκομμουνιστές του παρελθόντος ή τους νέους αντάρτες του σήμερα.

Ανυπόμονοι μόνο για υποκατάστατα δύναμης, επειδή στη ζωή τους δεν έχουν καμία, οι κοινωνιστές αναρχικοί περιστρέφονται γύρω από ένα συμβολικό κίνημα σαν ταυτότητες-κλώνοι, από τους χώρους τους και τις ομάδες-μαριονέτες για την αστυνομική επιτήρηση. Πολλοί από αυτούς, βυθισμένοι σε ψευδαισθήσεις περί ποσότητας και κοινωνικής αποδοχής, παραμένουν απομονωμένοι με τη λατρεία προς την υποκουλτούρα τους και οι ενέργειές τους έχουν ενισχύσει την κοινωνική ειρήνη ως κομμάτι του δημοκρατικού μηχανισμού, που συντηρεί την υπαγωγή τους μέσα στην πολιτική παγίδα του καθεστώτος. Δεν θα διακινδυνεύσουν ποτέ την πολιτιστική τους θέση.

Αποφύγετε τα περιττά πτώματα των παλιών αναρχικών οργανώσεων, των ακτιβιστικών ομάδων και των κοινωνικών κέντρων. Είναι μια παγίδα για να εγκλωβίσουν και να φακελώσουν τους απρόσεκτους και τους καλοπροαίρετους. Στη Μεγάλη Βρετανία θα βρείτε λίγους εξεγερσιακούς εκεί. Αναπτύξτε τις δικές σας επαναστατικές φιλίες, αυτομορφωθείτε, εκπαιδευτείτε, παραμείνετε υγιείς, αναζητήστε τους στόχους σας και χτυπήστε. Μη χάνετε το χρόνο σας με τα ψέματα των ψευτο-επαγγελματιών αντι-καθεστωτικών. Πιστέψτε στον εαυτό σας, κάψτε το παρελθόν σας και ζήστε.

Αναρχικοί μηδενιστές ενάντια στο ακτιβιστικό κατεστημένο

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην μπροσούρα “Anarchy – Civil or Subversive?: A Collection of Texts Against Civil Anarchism” των εκδόσεων Dark Matter σε συνεργασία με το 325.

Βανδαλισμοί σε γραφεία της Air France (Γαλλία)

Κατά τη διάρκεια της νύχτας της 9ης Δεκεμβρίου, στο Παρίσι, τρία γραφεία της αεροπορικής εταιρείας δέχτηκαν επίσκεψη. Οι κλειδαριές κολλήθηκαν και τώρα ψεύτικο αίμα και συνθήματα διακοσμούν τα παράθυρα και το πεζοδρόμιο.

Αυτές οι ενέργειες πραγματοποιήθηκαν στα πλαίσια της παγκόσμιας εβδομάδας δράσης κατά της Air France. Πράγματι, η Air France – KLM είναι ο μεγαλύτερος αερομεταφορέας ζώων, που προορίζονται για εργαστήρια ζωοτομίας, συμπεριλαμβανομένου του HLS, κάτι που δεν χρειάζεται πια καμία σύσταση.

Με τις ενέργειες αυτές θέλαμε να δείξουμε την υποστήριξή μας προς την εκστρατεία ”Air Souffrance / Gateway To Hell”, αλλά και να στείλουμε ένα σαφές μήνυμα προς τη σκατένια εταιρεία, που είναι η Air France, ότι είναι καιρός να σταματήσουν να μεταφέρουν ζώα στην κόλαση.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να μισήσει κανείς αυτήν την κερδοσκοπική εταιρεία:

– Η μεταφορά μη ανθρώπινων ζώων για να βασανιστούν

– Οι «επιστροφές» των λεγόμενων (από τη ρατσιστική και καπιταλιστική μας κυβέρνηση) λαθρομεταναστών

– Η καταστροφή του πλανήτη μας, που προκαλείται από τις αεροπορικές μεταφορές

– Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουν τους εργαζομένους (ρατσισμός, σχέδια απολύσεων…)

Κόψτε τις σχέσεις σας με το εργαστήριο της βιομηχανίας των ζώων ή αλλιώς, θα επιστρέψουμε.

Απελευθέρωση των ζώων!

Πηγή: Bite Back

Ο λύκος, ο λύκος;

Στις 30 Οκτωβρίου, ξεκίνησε η δίκη των δύο αναρχικών, που κατηγορούνται για τον τραυματισμό του διευθύνοντος συμβούλου της Ansaldo Nuclear, στη Γένοβα, στις 7 Μαΐου 2012. Οι δύο κατηγορούμενοι δεν έμειναν για πολύ στη δικαστική αίθουσα, αλλά αρκετά για να ξεκινήσουν την ανάληψη ευθύνης για την πράξη. Τέλος πάντων, οι γραπτές τοποθετήσεις τους δόθηκαν στη δημοσιότητα λίγες ώρες αργότερα. Έτσι, ο Alfredo Cospito και ο Nicola Gai δεν είναι αθώοι, δεν είναι θύματα αστυνομικής παγίδας. Πραγματικά, περίμεναν έξω από το σπίτι του διακινητή ουρανίου, Roberto Adinolfi, για να του δώσουν ένα μικρό δώρο από μολύβι.

Είναι ένοχοι. Ένοχοι, που πήγαν να ψάξουν τον εχθρό, που τον βρήκαν, που τον μελέτησαν, τον περίμεναν και του επιτέθηκαν. Και επειδή το έκαναν μόνοι, χωρίς κανένα κίνημα από πίσω τους -πολιτικό, κοινωνικό ή λαϊκό-, που με κάποιο τρόπο θα νομιμοποιούσε την πράξη. Μόνοι, με τη συνείδησή τους και την αποφασιστικότητά τους. Ας το αφήσουμε εδώ, με την πράξη ως έχει, επειδή δεν θέλουμε να χαραμίσουμε λόγια για το τι συνέβη τις ημέρες, που ακολούθησαν την 7η Μαΐου 2012.

Ήταν δύο αναρχικοί. Οι πολιτικάντηδες, που αμέσως ξεπετάγονται με θεωρίες συνωμοσίας σε τέτοιες περιπτώσεις, “ένας σύντροφος δεν θα μπορούσε ποτέ να το έχει κάνει… είναι προβοκάτσια… φαντάσου… είναι όλα δουλειά των μυστικών υπηρεσιών” και λυμαίνονται ένα κίνημα, που γίνεται όλο και πιο στατικό, ας το συνηθίσουν. Οι θεωρίες συνωμοσίας, που έχουν μακρά ιστορία, όπως ο Van der Lubbe* μας διδάσκει, αξίζουν ένα λεπτό παύσης για να σκεφτούμε.

Εδώ, στην Ιταλία, τέτοιου είδους θεωρίες συνωμοσίας τροφοδοτήθηκαν έντονα στις αρχές της δεκαετίας του ’70 από μία αριστερά, που ήθελε να προσδώσει μια αγγελική μορφή στον δικό της φόβο, μήπως και συρθεί στη γέννεση της “τρομοκρατίας”. Αυτός ο φόβος οφειλόταν στη δυσπιστία των κομματικών γραφειοκρατών και διανοούμενων σχετικά με όσα συνέβαιναν. Ήταν μια χρήσιμη στρατηγική για να ανακοπεί η πιθανή γενίκευση πράξεων, που ξέφευγαν από τον έλεγχό τους, το αποτέλεσμα της δική τους ανικανότητας να καταλάβουν και να αποδεχτούν το βάθος και τη ριζοσπαστική φύση του εξεγερσιακού κινήματος. Χρειάζονταν να βρουν μια λογική εξήγηση για τον παραλογισμό, με τον οποίο εκφραζόταν η ανατρεπτική τάση. Παραλογισμός, που αποτελείτο από ομάδες συντρόφων, που επιτίθονταν στο Κράτος χωρίς να περιμένουν εντολές από τα πάνω, δηλαδή τις δικές τους εντολές.

Σκεφτείτε όσα έγιναν την άνοιξη του 1972. Το Μάρτιο, ο Giangiacomo Feltrinelli βρέθηκε νεκρός στη βάση ενός πυλώνα υψηλής τάσης, στην περιοχή Segrate (κοντά στο Μιλάνο). Θα μπορούσε μια τέτοια φιγούρα της αριστερής ιντελιγκέντσιας να πραγματοποιεί σαμποτάζ; Αμέσως εμφανίστηκαν αυτοί, που μίλησαν για σκηνοθεσία από την πλευρά της CIA. Για κάποια μικρά μυαλά, για κάποιες μαραμένες καρδιές, ήταν αδιανόητο ότι ο καλλιεργημένος Μιλανέζος εκδότης μπορούσε να είναι ο διοικητής Osvaldo.

Λίγους μήνες αργότερα, το Μάιο, έγινε η δολοφονία του Calabresi. Μια μαγευτική, υποδειγματική πράξη, όμως η ευθύνη για αυτήν από πολλούς αναζητήθηκε αλλού. “Πρέπει να ήταν οι μυστικές υπηρεσίες ή οι φασίστες… αλλά, σίγουρα δεν μπορεί να ήταν σύντροφοι”. Και γιατί όχι; Γιατί δεν θα μπορούσαν μερικοί σύντροφοι να έχουν βρει ένα όπλο και να περιμένουν τον αστυνομικό επιθεωρητή “Finestra” (υπεύθυνος για την εκπαραθύρωση του αναρχικού συντρόφου Giuseppe Pinelli, από το κεντρικό κτίριο της αστυνομίας του Μιλάνου, το 1969) στη διεύθυνσή του, η οποία επιπλέον ήταν δημοσίως γνωστή; Αυτή η υπόθεση δεν μπορούσε ούτε καν να ληφθεί υπ’ όψιν διότι θα σηματοδοτούσε το τέλος της αναμονής, πάνω στην οποία ευδοκιμεί η πολιτική.

Αν κάθε άτομο μπορεί να δράσει εδώ και τώρα, τότε τι νόημα έχουν οι συνελεύσεις και οι κεντρικές επιτροπές; Και ποιο είναι το νόημα των ωραίων διανοούμενων, των αποκαλούμενων συμβούλων του πριγκιπάτου του προλεταριάτου, όπως ο σιτουασιονιστής Guy Debord, που στα τέλη της δεκαετίας του ’70 δεν δίστασε να γελοιοποιηθεί, αποκηρύσσοντας την απαγωγή του Moro και συνολικά τις Ερυθρές Ταξιαρχίες, λέγοντας ότι είναι δουλειά των μυστικών υπηρεσιών; Για να πάρουμε μια ιδέα της ριζοσπαστικής φύσης αυτής της κριτικής, ας σκεφτούμε ότι ο συγγραφέας του “Η Κοινωνία του Θεάματος” δεν έκανε τίποτα άλλο παρά να επαναλαμβάνει όσα ισχυριζόταν τότε το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα.

Αλλά, υπάρχουν και χειρότερα. Αυτή η θεωρία συνωμοσίας αναπαράγει αυτολεξεί την “θέση του Bazzi”, η οποία δυστυχώς ήταν διαδεδομένη μεταξύ των εξεγερσιακών της δεκαετίας του ’20. Ο Carlo Bazzi ήταν ένας δημοσιογράφος, ο οποίος απέδωσε την αλυσίδα των επιθέσεων εναντίον της φασιστικής ιεραρχίας στον ίδιο τον Μουσολίνι, ο οποίος, όπως έλεγε, ήθελε να προκαλέσει τρόμο στο εσωτερικό και πόλεμο στο εξωτερικό. Σύμφωνα με τον Bazzi, το γεγονός ότι ήταν αδύνατο να βρεθούν εκρηκτικά, ότι δεν υπήρχαν ελεύθεροι εξεγερσιακοί, ότι οι πιάτσες φυλάσσονταν… όλα ήταν απόδειξη πως ο Μουσολίνι βρισκόταν πίσω από τις βόμβες, που τοποθετούσαν αναρχικοί και, κατά συνέπεια, οι διάφοροι Lucetti, Zamboni, Bonomini ήταν απλά “προβοκάτορες”. Μόνο που ο Carlo Bazzi δεν ήταν ένας σταλινικός, αγωνιζόμενος με ένα κίνημα, που του ήταν ακατανόητο· ήταν ένας φασίστας, λίγο-πολύ πιστός στο φασιστικό καθεστώς. Απέδωσε στον Μουσολίνι την ευθύνη των επιθέσεων, μόνο και μόνο για να χύσει δηλητήριο και να σπείρει την καχυποψία μεταξύ των εξεγερσιακών, ωθώντας τους έτσι στην παραίτηση και την αδράνεια.

Τώρα, αυτή η αηδιαστική συνήθεια, του να βλέπουμε παντού την ουρά του λύκου, δεν πέθανε με τη δεκαετία του ’70, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει μέχρι σήμερα. Όπως δείχνει η παλιά και νέα καχυποψία σχετικά με το σαμποτάζ, που έγινε στη Val Susa, υπάρχει πάντα κάποιος έξυπνος στρατηγός, που αναζητά δημοφιλία, ο οποίος δεν ανέχεται την ατομική πρωτοβουλία. Αλλά, ευτυχώς, υπάρχουν επίσης πάντα άτομα, που δεν ανέχονται τη συλλογική εξάρτηση.

*Ο Marinus van der Lubbe ήταν ένας Ολλανδός συμβουλιακός κομμουνιστής, ο οποίος καταδικάστηκε και εκτελέστηκε για τον εμπρησμό του κτιρίου του γερμανικού Reichstag, στις 27 Φεβρουαρίου 1933. Οι σταλινικοί τον κατηγόρησαν ότι λειτούργησε στην υπηρεσία του ναζισμού και ξεκίνησαν μια μεγάλη εκστρατεία συκοφαντίας, ζητώντας ακόμα και να καταδικαστεί σε θάνατο επειδή “ενήργησε ενάντια στο προλεταριάτο”.

Δημοσιεύτηκε στο Finimondo

Πηγή: Act for freedom now!

Τσεχία: Απελευθέρωση 300 μινκ (Jihlava)

Στις 21 Νοεμβρίου, μία ομάδα του ALF Βοημίας μπήκε στον χώρο μια φάρμας εκτροφής μινκ, κοντά στην πόλη Jihlava και απελευθέρωσε 300 μινκ, δίνοντάς τους μια ευκαιρία για πραγματική ζωή.

Η δράση ήταν επιτυχής, παρά το καλό σύστημα ασφαλείας. Κοντά στην έξοδο γράψαμε «Σταμάτα ή θα πεθάνεις-ALF».

Ο αγώνας για τα δικαιώματα των ζώων θα συνεχιστεί…

ALF Βοημίας

Πηγή: Bite Back

Η.Π.Α.: Πειραγμένες συσκευασίες λαδιού από μινκ

Σε μια καλά συντονισμένη δράση τη δεύτερη εβδομάδα του Νοεμβρίου, 263 βάζα λαδιού από μινκ Kiwi, τα οποία πωλούνται σε αλυσίδες φαρμακείων και σε μεγάλα καταστήματα, αλλοιώθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ευτυχώς για εμάς, η Kiwi δε χρησιμοποιεί ταινία ασφαλείας. Κάθε βάζο ανοίχτηκε και προστέθηκε μια μικρή ποσότητα κυανικού οξέος. Στη συνέχεια, επανατοποθετήθηκαν στα ράφια του Wal-Mart, του CVS, του Walgreens και σε άλλα καταστήματα.

Το λάδι από μινκ είναι ένα υποπροϊόν φροντίδας δέρματος μιας από τις πιο σκληρές βιομηχανίες σε αυτόν τον πλανήτη. Τα μινκ στα εκτροφεία γουνοφόρων ζώων στριμώχνονται συχνά μέχρι και έξι σε ένα κλουβί για όλην τους τη ζωή, περιμένοντας τον βίαιο θάνατο την περίοδο γδαρσιμάτων, ο οποίος μπορεί να γίνει με δύο τρόπους: με σπάσιμο του λαιμού τους ή σε θάλαμο αερίων με μονοξείδιο του άνθρακα.

Εκείνοι, που χρησιμοποιούν αυτό το προϊόν, δε θα πεθάνουν όπως τα ζώα, που βρίσκονται σε κλουβιά στα εκτροφεία γουνοφόρων ζώων. Το κυανικό οξύ θα προκαλέσει σοβαρό έγκαυμα και φθορά σε όποιο δερμάτινο προϊόν εφαρμοστεί.

Η εμπλοκή της Kiwi στο εμπόριο γούνας δεν θα είναι πλέον ανεκτή.

Πηγή: Bite Back

Η.Π.Α: Επιδρομή σε εκτροφείο μινκ (Κολοράντο)

Τη νύχτα της 14ης Νοεμβρίου, το Μέτωπο Απελευθέρωσης της Γης (ELF) επισκέφθηκε το μέχρι πρότινος άγνωστο εκτροφείο μινκ του Monte Ages στο Κολοράντο, το οποίο βρίσκεται στη διεύθυνση 622 Valley View Drive, Moffat County. Αυτό είναι ένα από τα μικρότερα εκτροφεία μινκ σε λειτουργία, οπότε το να ανοιχτούν σχεδόν όλα τα κλουβιά πήρε πολύ λίγο χρόνο. Τα μινκ αντιλήφθηκαν την αποστολή μας και κυριολεκτικά πήδηξαν στο έδαφος για να κάνουν εξόρμηση για την ελευθερία τους. Για να προκαλέσουμε στον διαταραγμένο κ. Ages μεγαλύτερο οικονομικό πρόβλημα, οι κάρτες αναπαραγωγής απομακρύνθηκαν, σκορπίστηκαν και πετάχτηκαν στους σωρούς των απορριμμάτων των μινκ.

Ο Michael Whelan θα πει τα ίδια κουραστικά ψέματα για την παρούσα δράση. Ο ίδιος συμβουλεύει τους εκτροφείς ”να συμπονούν τα φτωχά, χαμένα ζώα”. Τα χαμένα άγρια ζώα, που είναι τώρα σε θέση να κινούνται ελεύθερα και δεν θα υπόκεινται πλέον τις μεθόδους εκτέλεσης του Michael και των φίλων του την περίοδο γδαρσιμάτων, η οποία είναι σε μόλις δύο εβδομάδες από τώρα.

Η αλήθεια είναι ότι τα μινκ δεν είναι εξημερωμένα. Εκτρέφονται σε αιχμαλωσία και μόνο για την ποιότητα του δέρματός τους. Τα μινκ είναι υδρόβια ζώα, που ζουν μοναχικά στην άγρια φύση και ταξιδεύουν αρκετά χιλιόμετρα κάθε μέρα. Η ευρύτερη περιοχή του Moffat County έχει παρθένο φυσικό περιβάλλον. Τα μινκ, που δραπέτευσαν από αυτήν τη φυλακή, τώρα θα ζήσουν τη ζωή τους στα ποτάμια Little Snake και Yampa .

Ο κ. Ages έχει σχέδια να μετακομίσει και να επεκτείνει την επιχείρησή του στη διεύθυνση 35591 North Hwy 13, στην πόλη Craig. Αυτό δεν θα γίνει ανεκτό. Τα όνειρά σας, που αφορούν την καταλήστευση του βοριοδυτικού Colorado, τη μόλυνση του πόσιμου νερού μας και την εκμετάλλευση της τοπικής άγριας ζωής, θα μετατραπούν σε εφιάλτη. Θα υπάρξουν συνέπειες, όταν θα πέφτει το σκοτάδι.

Στέλνουμε έναν χαιρετισμό στους λίγους θαρραλέους, που συνεχίζουν να αγωνίζονται για τη γη και για τα ζώα, ακόμα και ενώ το έργο σας επισκιάζεται από τους bloggers, τους συντάκτες βίντεο και κάθε είδους αυτοαποκαλούμενους ακτιβιστές.

Πηγή: Bite Back

RadioAzione: Αλληλεγγύη και συνέργια με τους Αλφρέντο και Νίκολα (Ιταλία)

Σήμερα, στις 12 Νοεμβρίου του 2013, σε ένα γκρίζο δικαστήριο της Γένοβα, καταδικάστηκαν οι δύο σύντροφοι Αλφρέντο Κοσπίτο και Νίκολα Γκάι.

Θυμηθείτε πως στην πρώτη ακρόαση, στις 30 Οκτωβρίου, οι σύντροφοι ανέλαβαν την ευθύνη για την επίθεση στο τέρας των πυρηνικών και διευθύνων σύμβουλο της Ansaldo Nucleare, του ομίλου Finmeccanica, Ρομπέρτο Αντινόλφι.

Η καταδίκη δε μας εκπλήσσει, καθώς, φυσικά, δεν πιστεύουμε στη “δικαιοσύνη”, ακόμα και αν μερικές φορές σκέφτεται κανείς πως όταν μιλάμε για κάτι, το οποίο θέτει σε κίνδυνο το σύνολο του πληθυσμού του πλανήτη (ακόμα υποφέρουμε, παρόλο που βρισκόμαστε χιλιάδες χιλιόμετρα και 20 χρόνια μακριά από τις επιπτώσεις του Τσέρνομπιλ, παρά το γεγονός ότι κανένα από τα υπόδουλα media δεν το αναφέρει, τις επιπτώσεις των υποθαλάσσιων πειραμάτων στη Mururoa, στη Γαλλική Πολυνησία, από τη Γαλλία του Σιράκ και εκείνες της πρόσφατης καταστροφής στη Φουκοσίμα), πώς γίνεται ένας άνθρωπος -δυστυχώς οι κρατικοί υπηρέτες, παρά το ρόλο τους ως μαντρόσκυλα και ιεροεξεταστές, παραμένουν τέτοιοι- να καταδικάσει μια πράξη όπως αυτή των Αλφρέντο και Νίκολα, η οποία προσπαθεί να εξολοθρεύσει το πρόβλημα στη ρίζα του. Πώς στρέφεται κάποιος ενάντια στον εαυτό του, παρουσιάζοντας ένα δήμιο, που σε δηλητηριάζει κάθε μέρα, σα θύμα;

Ελπίζω να μην παρεξηγηθώ, που κάνω στον εαυτό μου αυτές τις ερωτήσεις.

Προφανώς, δε μπορώ να μπω στο κεφάλι των κρατικών υπηρετών, ούτε και θέλω· νομίζω, όμως, πως πάνω σε αυτά τα ερωτήματα αναρωτιούνται πολλά άτομα, αναρχικοί επίσης, παρόλο το μίσος που έχουμε για αυτό το αιώνιο κακό, που σφίγγει τη γη.

Ξέρουμε πολύ καλά πως τα media ήταν πάντα φερέφωνα του κράτους.

Ο ρόλος τους είναι να διαμορφώνουν άρρωστες συνειδήσεις στον αδαή πληθυσμό, για τον οποίο το τελευταίο μοντέλο κινητού, ένας υπολογιστής με facebook και ένα πιάτο μακαρόνια στο τραπέζι του είναι αρκετά για να χωνέψει και να αφομιώσει τη ροή ειδήσεων, που προέρχεται από τις πένες αυτών των κακόφημων τσακαλιών.

Το πρώτο δικαστήριο είναι εκείνο του λαού, σίγουρα όχι σαν αυτά που πρότειναν οι Ερυθρές Ταξιαρχίες.

Η πρώτη κρίση έρχεται από το σιωπηλό κοπάδι, που βοσκάει, ακολουθώντας το δρόμο, που υποδεικνύει ο τσοπάνης (Κράτος-Εκκλησία).

Οι άνθρωποι, που με κατεβασμένα κεφάλια μασουλούν το φαγητό τους από το “Terra dei Fuochi” (“Η χώρα των φωτιών”, μεταξύ Νάπολης και Καζέρτα, χαρακτηριστικό της οποίας είναι η παράνομη απόρριψη τοξικών αποβλήτων) στην περιοχή της Καμπάνια, από τα χωράφια κοντά στην ILVA (ρυπογόνα χαλυβουργεία) στο Τρεντίνο και ακόμα θυμάμαι την ENI (ιταλικός κολοσσός υδρογονανθράκων, που δραστηριοποιείται στην πυρηνική και άλλων τύπων ενέργεια, σε εξορύξεις, στη χημική βιομηχανία, στη βιομηχανία πλαστικού κλπ) στη Μαργκέρα και το Στάγκνο (μικρό χωρίο μεταξύ Πίζας και Λιβόρνο), τις χαλυβουργίες και τα βυρσοδεψεία στην Τοσκάνη, τα εργοστάσια ασβέστη στην κοιλάδα Aosta, την Eternit (εγοστάσια ασβέστη και τσιμέντου) στη Λομβαρδία και την περιοχή Εμίλιο-Ρομάνι, για να αναφέρω μόνο λίγα από αυτά που ξεχωρίζουν.

Οι άνθρωποι, που καταπίνουν καθημερινά δηλητήριο και αντί να το ξεράσουν σε αυτούς που τους το ταίζουν, το φτύνουν στο πρόσωπο των διπλανών τους ή σε εκείνων που προσπαθούν να περιορίσουν εκείνον που δηλητηριάζει.

Αυτή είναι η Ιταλία!

Το πιο ανησυχητικό πράγμα είναι το ότι ακόμα και κάποιοι αναρχικοί υποστηρίζουν πως χειρονομίες, όπως αυτή των Αλφρέντο και Νίκολα, φοβίζουν τον πληθυσμό…

Υπάρχει πληθυσμός στην Ιταλία;

Μήπως είναι εκείνος, που πηγαίνει εκκλησία κάθε Κυριακή, ακούει καθημερινά τον Πάππα και τα μηνύματα των πολιτικών στην τηλεόραση, δουλεύει τσάμπα και περνά όλη του την ημέρα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ανεβάζοντας φωτογραφίες και βίντεο από οτιδήποτε συμβαίνει στο δρόμο, με πρόσωπα ανθρώπων, που δεν ήξεραν καν ότι τους τραβάει η κάμερα;

Μήπως είναι εκείνος, που ικανοποιείται πού και πού, επειδή κάποιο κρατικό βοήθημα του επιτρέπει να αγοράσει αποκωδικοποιητή για ψηφιακή τηλεόραση, έναν υπολογιστή ή πρόσβαση στο ίντερνετ;

Αν αυτός είναι ο πληθυσμός, ας φοβηθεί…

Υπάρχει ακόμα κάποιος, που θέλει “να γυρίζει σώος σπίτι του”;

Όπως ο Αλφρέντο και ο Νίκολα, έτσι κι εγώ, πιστεύω πως δε χρειάζεται να περιμένουμε την επανάσταση γιατί οι επαναστάσεις, όπου ξέσπασαν, το μόνο που έκαναν είναι να αναπαράγουν τα ίδια σκατά, που υπήρχαν πριν, ή ακόμα και χειρότερα. Επιπροσθέτως, οι προσδοκίες δημιουργούν φόβο και ηρεμούν τα πνεύματα.

Σήμερα, πιο πολύ από ποτέ, χρειάζεται να ακουστεί η φωνή και η συγγένειά μας με τους δύο συντρόφους, που με την ενέργειά τους, έδωσαν νέα τροπή στην αναρχική ιστορία των τελευταίων 100 χρόνων στην Ιταλία.

Για έναν αιώνα, ακούγαμε μόνο συνθήματα, πέρσι ο Αλφρέντο και ο Νίκολα πέρασαν στη δράση.

Αυτά τα συνθήματα φωνάζονταν από όλους, ή τουλάχιστον από τη μεγαλύτερη μερίδα των Ιταλών αναρχικών και τώρα βλέπουμε πόσοι θέλουν να δηλώσουν αλληλεγγύη και συγγένεια με τους αδερφούς μας, με τις δύο αυτές ατομικότητες… με τους δύο αυτούς συντρόφους…

Δε θα μας κάνει να νιώθουμε αδύναμοι μπροστά στον εχθρό, ένα χαμόγελο από μια αναπηρική καρέκλα.

Η ίδια αναπηρική καρέκλα αποδεικνύει πως δεν είστε απρόσιτοι και πως εκτός από τους “μπάσταρδους”, που στάλθηκαν “από εκείνους που περιμένετε”, υπάρχουν και οι μοναχικοί λύκοι, που βγαίνουν από τα δάση πεινασμένοι.

Μια μεγάλη εξεγερτική αγκαλιά, τόσο ζεστή όσο η καρδιά που βγαίνει από το Φοίνικα,

αλληλεγγύη και συνέργια με τους Αλφρέντο και Νίκολα.

RadioAzione

Πηγή: Act for freedom now!

Πολωνία: Απελευθέρωση αλεπούδων από εκτροφείο

11/11/2013

Ένα ζώο δεν είναι αντικείμενο.

Ένα ζώο, όπως μια αλεπού, ένα μινκ ή μια αγελάδα είναι ένα πρόσωπο. Ακριβώς όπως ένας άνθρωπος. Έχει σκέψη και συναίσθημα. Είτε το πιστεύετε είτε όχι, τα ζώα είναι σε θέση να σχεδιάζουν, να αγαπούν και να επιθυμούν. Λαχταρούν την ελευθερία και την επαφή με τους άλλους. Επιθυμούν να έχουν ελευθερία κινήσεων, έτσι ώστε να κάνουν ό,τι είναι φυσιολογικό για το είδος τους. Για να είναι σε θέση να εμπιστεύονται αυτούς που είναι κοντά τους και σημαντικοί γι ‘αυτούς.

Παρατηρώντας μια αλεπού να τρέχει στο γρασίδι, να αισθάνεται για πρώτη φορά στα πόδια της οτιδήποτε άλλο εκτός από συρματόπλεγμα, να ενώνεται με άλλες αλεπούδες και να φεύγουν μαζί από το εκτροφείο, μας έκανε να αισθανόμαστε ότι κάνουμε κάτι καλό για αυτές. Ακόμα κι αν δεν ζήσουν πολλά χρόνια, το να τρέχουν ελεύθερες είναι ένα σημαντικό γεγονός για αυτές. Μια στιγμή, που μπορούν να αισθάνονται ελεύθερες και ικανοποιημένες. Στο αγρόκτημα θα πέθαιναν λυπημένες, φοβισμένες, μόνες.

Θα επιστρέψουμε και θα επαναλάβουμε τις προσπάθειές μας. Σε αυτό το εκτροφείο και σε άλλα, στην Πολωνία.

Μπορείτε κι εσείς να το κάνετε. Πάρτε την κατάσταση στα χέρια σας.

Αν όχι εσύ, ποιος; Αν όχι τώρα, πότε;

Πηγή και βίντεο: Bite Back

Γερμανία: Απελευθέρωση παπιών

Στα τέλη Οκτωβρίου, απελευθερώσαμε 26 πάπιες από φάρμα στην ανατολική Γερμανία. Οι πάπιες ήταν φυλακισμένες κατά χιλιάδες σε διάφορα υπόστεγα. Λίγες εβδομάδες αργότερα, θα θανατώνονταν για την παραγωγή κρέατος.

Στη μέση της νύχτας, αποκτήσαμε εύκολα πρόσβαση στο υπόστεγο, όπου βρίσκονταν εκατοντάδες ζώα. Μύριζε και έκανε ζέστη. Αμέσως αρχίσαμε να συλλέγουμε τα ζώα και να τα μεταφέρουμε από το υπόστεγο. Θα θέλαμε να πάρουμε μαζί μας όλα τα ζώα, αλλά ήταν αδύνατο. Στην αρχή, οι πάπιες δεν ήξεραν τι τους συνέβαινε. Αλλά, λίγο αργότερα, ηρέμησαν. Ήξεραν ότι τις περίμενε η ελευθερία. Οι πάπιες, που έπρεπε να μείνουν πίσω, είναι ήδη νεκρές.

Όταν έπρεπε να φύγουμε από το υπόστεγο, δεν ξέραμε τι να αισθανθούμε. Για τις 26 πάπιες, που μπορέσαμε να σώσουμε, η ζωή ξεκινά τώρα. Θα δουν το φως του ήλιου. Θα παίξουν με το νερό. Θα φάνε αληθινό φαγητό. Θα είναι ελεύθερες, επειδή απέδρασαν από την κόλαση. Για τις άλλες, κανείς δεν θα έρθει.

Κανείς δεν θα έρθει για τα άλλα ζώα. Για τα δισεκατομμύρια αγελάδες, γουρούνια, κοτόπουλα, πάπιες και χήνες, που τα εκμεταλλεύονται για κρέας. Δισεκατομμύρια ζωές σβήνουν. Κάθε δευτερόλεπτο όλο και περισσότερες. Δεν μπορούμε να ανεχτούμε αυτές τις σκέψεις και έχουμε δεσμευτεί για την ελευθερία των ζώων. Αναλαμβάνουμε ρίσκα για να σώσουμε άλλους. Είμαστε για πάντα ευγνώμονες σε όλες τις απελευθερώσεις παγκοσμίως. Είμαστε ευγνώμονες για κάθε άτομο, που απελευθέρωσε ζώο. Θα συνεχίζουμε τον αγώνα μέχρι το κάθε κλουβί να είναι άδειο.

Θα έρθουμε στο σκοτάδι για να υπάρξει φως για άλλους.

Είμαστε παντού.

ALF

Πηγή: Bite Back