Πριν την κρίση της Ιεράς Εξέτασης της δημοκρατίας… σε μόνιμο αγώνα ενάντια στην εξουσία.
Διεθνής εβδομάδα αλληλεγγύης από τις 14 μέχρι τις 25 Μαρτίου 2014, πριν την ετυμηγορία για τους συντρόφους Freddy, Marcelo και Juan σχετικά με την υπόθεση “Security”.
“Καμιά αλυσίδα δεν θα είναι για πάντα· μέχρι να μην υπάρχουν πια φυλακές υψίστης ασφαλείας”. – Claudia Lopez
Μια επίθεση, ένας νεκρός μπάτσος και μια εκστρατεία εξόντωσης
“Κάποιες φορές, κοστίζει αρκετά το να υπερασπίζεσαι τους πλούσιους.”
Alexander M. Jacob
Στις 18 Οκτωβρίου 2007, η Banco Security, μια τράπεζα που βρίσκεται στην καρδιά του Σαντιάγο, δέχεται επίθεση. Οι καραμπινιέροι θέτουν την περιοχή της τράπεζας υπό πολιορκία, με σκοπό να σταματήσουν τους ληστές. Σε αυτά τα πλαίσια, μια μηχανή σταματάει, πυροδοτώντας μια ανταλλαγή πυροβολισμών και το θάνατο του Luis Moyano, ενός καραμπινιέρου, ενώ ακόμα ένας μπάτσος τραυματίζεται.
Το ανθρωποκυνηγητό στο κέντρο του Σαντιάγο μετατρέπεται σε εκδίκηση. Η υπηρεσία πληροφοριών του Τμήματος των Καραμπινιέρων εξετάζει αστραπιαία το σχέδιο της επίθεσης, τα χαρακτηριστικά των δραστών, τα όπλα που χρησιμοποίησαν και τον τρόπο που διέφυγαν, συνάγωντας το συμπέρασμα πως οι δράστες είναι πρώην μέλη μιας ανατρεπτικής ομάδας.
Τα νέα μεταδίδονται αστραπιαία, χάρις σε μια ισχυρή καμπάνια των ΜΜΕ, που περιλαμβάνει δηλώσεις από τη χήρα και τα παιδιά του Moyano. Η μνήμη του νεκρού μπάτσου τιμάται επίσημα και οι απειλές εναντίον των δραστών της επίθεσης διαδίδονται χωρίς μασημένα λόγια.
Μέσα σε έναν μήνα, ένας από τους υποτιθέμενους δράστες συλλαμβάνεται. Τρεις μέρες αργότερα, δημοσιεύονται τα ονόματα και οι φωτογραφίες των υποτιθέμενων μελών της ομάδας. Αυτά τα στοιχεία, έχοντας αποκτήσει μια ισχύ από μόνα τους, παρουσιάζονται στην κοινωνία ως έγκυρα.
Τα πρόσωπα των Freddy Fuentevilla, John Aliste, Marcelo Villarroel και Carlos Gutierrez Quiduleo προβάλλονται και αναλύονται από τον τύπο, ο οποίος μεταδίδει ειδικούς στη βιομετρία και υψηλού επιπέδου εγκληματολογικές αναλύσεις.
Η αστυνομία δημοσιοποιεί έναν τηλεφωνικό αριθμό για όποιον έχει πληροφορίες για ύποπτες κινήσεις ή την παρουσία των, ήδη καταδικασμένων, ατόμων. Ο τύπος διαδίδει το μήνυμα, το οποίο είναι ξεκάθαρο: τους θέλουμε νεκρούς.
Τα σπίτια των συντρόφων και των συγγενών τους δέχονται επιδρομές. Αλλά, δεν υπάρχει κάνένα ίχνος τους και παρόλο που η αστυνομία εντατικοποιεί την έρευνα, δεν καταφέρνει να συλλάβει κανέναν. Η απειλή της εξουσίας είναι σταθερή: οι σύντροφοι δεν θα μείνουν ζωντανοί, αν βρεθούν.
Ένταλμα σύλληψης: για ποιον;
“Έχουμε διαλέξει την βαρύτητα των επιλογών μας και δεν έχουμε σκοπό να ελαφρύνουμε τις αποφάσεις μας.”
Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς
Η λίστα των ονομάτων και των φωτογραφιών των δραστών της επίθεσης στις τράπεζες, η οποία δόθηκε στη δημοσιότητα από τα φερέφωνα της εξουσίας, είχε σκοπό να ενδυναμώσει την εικόνα των “πρώην ανατρεπτικών παραβατικών”. Δεν γίνεται καθόλου λόγος για τον αγώνα τους, σε μια προσπάθεια να απομονωθούν πολιτικά οι σύντροφοι, καθιστώντας τους απόβλητους για όλους τους “χώρους” αγώνα.
Όμως, όχι μόνο έχουν οι σύντροφοι παρελθόν στον αγώνα, αλλά έχουν και παρόν και σίγουρα μέλλον. Οι 4, που κατηγορούνται για την επίθεση στην τράπεζα, είναι ενεργοί εξεγερμένοι και συνέχισαν να αγωνίζονται κατά το πέρασμα στη δημοκρατία, άσχετα από την αλλαγή από τις στολές σε ωραία ρούχα, που έκανε η εξουσία, που διαχειρίζεται Κράτος/Φυλακή/Κεφάλαιο.
Ο καθένας ανάλογα με την ατομικότητά του, οι σύντροφοι συνεισφέρουν σε διαφορετικούς αγώνες. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίον περιέγραψαν τους εαυτούς τους:
– Freddy Fuentevilla: πρώην μέλος του MIR, ενεργός αυτόνομος και αντικαπιταλιστής.
– Carlos Gutierrez Quiduleo: lautarino και πρώην ενεργός μαχητής Weichafe (κοινότητα Μαπούτσε πολεμιστών).
– Juan Aliste: πρώην lautarino, ενεργός, ανατρεπτικός αντικαπιταλιστής.
– Marcelo Villarroel: πρώην lautarino, ανατρεπτικός, αυτόνομος και ελευθεριακός.
Παρόντες σε χιλιάδες αγώνες, οι σύντροφοι βγαίνουν στην παρανομία, μπροστά στις θανατικές απειλές της εξουσίας και το κυνήγι, που έχουν εξαπολύσει οι δυνάμεις της ασφάλειας, με σκοπό τη σωματική εξόντωση των συντρόφων και τη νομιμοποίηση της εκαθάρισης των επαναστατών.
Οι Freddy και Marcelo συλλαμβάνονται στις 15 Μαρτίου του 2008, στην Αργεντινή, με την κατηγορία κατοχής όπλων. Υποβαλλόμενοι σε ένα παρανοϊκό καθεστώς τιμωρίας και απομόνωσης, με μεγάλες περιόδους απομόνωσης και επακόλουθης αντίστασης από τους ίδιους, περνούν ένα μεγάλο διάστημα χωρίς φυσικό ή τεχνητό φως και χωρίς τη δυνατότητα να βγαίνουν στο προαύλιο ασκήσεων… Επίσης, το χιλιανό κράτος δημιουργεί καθεστώς απομόνωσης εντός της πτέρυγας απομόνωσης, στις Φυλακές Υψίστης Ασφαλείας (Σαντιάγο).
Μόλις οι σύντροφοι εκτίουν τη μισή τους ποινή, εκδίδονται στη Χιλή. Στο μεσοδιάστημα, συλλαμβάνεται ο Juan επίσης στην Αργεντινή, στις 9 Ιουλίου του 2012 και εκδίδεται αμέσως, για να αντιμετωπίσει τη χιλιανή δικαιοσύνη.
Ο Carlos καταφέρνει να παραμείνει στην παρανομία μέχρι τη σύλληψή του σε περιοχή των Μαπούτσε, στις 28 Νοεμβρίου του 2013.
Όλοι αυτοί οι σύντροφοι παραμένουν πιστοί στις επιλογές της ζωής τους και στην απόφαση τους να αγωνιστούν, η οποία ενδυναμώνεται από τις αμέτρητες εμπειρίες σκληρής καταστολής, αλλά και χαράς και εξέγερσης. Η απόφασή τους να απορρίψουν τις αρχές της εξουσίας και της υποτακτικότητας δεν είναι μια στιγμιαία επιλογή αλλά μια αδιάκοπη συνέχεια.
Οι νομικοί λαβύρινθοι της γραφειοκρατικής εξόντωσης
“Η σύλληψή μου αποκαλύπτει το φόβο που τρέφουν για την αντίσταση και την πρόθεσή τους να εξαλείψουν όλα τα ίχνη μιας ριζοσπαστικής ρήξης με το σύστημα και την τιμωρία του. Αλλά ο αγώνας συνεχίζεται.”
Jean-Marc Roullian
Η συνεργασία μεταξύ των κρατών της Χιλής και της Αργεντινής για τη σύλληψη των Freddy, Marcelo και Juan, μας θυμίζει το αντι-εξεγερτικό σχέδιο, γνωστό ως επιχείρηση “Κόνδορας”, το οποίο είχαν εκτελέσει οι δικτατορίες της Λατινικής Αμερικής.
Μόλις οι Freddy και Marcello βρέθηκαν στις χιλιανές φυλακές, ξεκινάει η δικαστική διαδικασία στο στρατοδικείο, με την παρουσία του διαβόητου εισαγγελέα Reveco, γνωστού συνεργάτη στα βασανιστήρια και τα νομικά λιντσαρίσματα την εποχή της δικτατορίας. Με την άφιξή του στη Χιλή, ο σύντροφος Juan εμπλέκεται στην ίδια υπόθεση με τους Freddy και Marcello και όλοι οι σύντροφοι διώκονται από το στρατοδικείο.
Οι Juan, Freddy και Marcelo φυλακίζονται σε τρεις διαφορετικές πτέρυγες των φυλακών υψίστης ασφαλείας, υπό συνεχείς περιορισμούς από τη διοίκηση της φυλακής, συνεχείς επιδρομές στα κελιά τους και παρενοχλήσεις στις οικογένειες και τους συντρόφους τους.
Το 2010, μετά από διαμαρτυρίες και απεργίες πείνας των Μαπούτσε πολιτικών κρατουμένων, η δικαιοδοσία των στρατοδικείων για υποθέσεις πολιτών αλλάζει. Ως αποτέλεσμα, η υπόθεση “Security” μεταφέρεται σε κανονικό δικαστήριο με νέες ημερομηνίες, νέους δικαστές και κανόνες.
Αυτή η εξέλιξη δεν είχε μελετηθεί από την εξουσία και την κυριαρχία, που μέχρι στιγμής εκτελούσε και ενθάρρυνε τη φυσική εξόντωση των συντρόφων.
Μετά τη σύλληψη των συντρόφων, οι σφαίρες στα όπλα των μπάτσων παρέμειναν έτοιμες για να στοχεύσουν άλλους επαναστάτες, αλλά όχι για να εκδικηθούν τον Moyano τους… ένα γεγονός αρκετά εξευτελιστικό για αυτούς. Το ότι οι σύντροφοι δεν εξολοθρεύτηκαν σωματικά, σύμφωνα με τη συνήθη βαρβαρότητα, συνέβη επειδή έπρεπε να θαφτούν κάτω από έρευνες, νομικούς παραλογισμούς και ασφυκτικές και αναίσθητες διαδικασίες.
Σε αυτά τα πλαίσια, αναπτύσσεται ένα νομικό/δικαστικό σενάριο, το οποίο αλλάζει συνεχώς. Οι Freddy, Marcelo και Juan έχουν υποστεί τη μεγαλύτερη προληπτική προφυλάκιση στη Χιλή, με πάνω από 4 χρόνια στη φυλακή χωρίς επίσημη καταδίκη. Στο μεσοδιάστημα, οι εισαγγελείς έχουν ακυρώσει την “προδικαστική προετοιμασία” σε δύο περιπτώσεις και κατάφεραν να την αναβάλλουν επ’ αόριστον.
Δεν θεωρούμε πως υπάρχουν δίκαιες διατάξεις εντός του νόμου, τονίζουμε πως η εξουσία είναι κτηνώδης και έχει την πρόθεση να σπρώξει τους συντρόφους στη λήθη και τις παγίδες και τους λαβυρίνθους της δικαστικής παντομίμας.
Καθώς γινόταν η δίκη, στις 28 Νοεμβρίου 2013, συλλαμβάνεται ο σύντροφος Carlos Gutierrez Quiduleo, ο οποίος μέχρι τότε βρισκόταν στην παρανομία. Μεταφέρεται στην πτέρυγα υψηλής ασφαλείας των Φυλακών Υψηλής Ασφαλείας και μπαίνει σε καθεστώς απομόνωσης. Η δίκη του είναι ανεξάρτητη και ταυτόχρονα παράλληλη με εκείνη των Freddy και Marcelo. Έτσι, ο σύντροφος Carlos βρίσκεται ακόμα υπό έρευνα, προφυλακισμένος και δεν έχει οριστεί ακόμα δικάσιμος.
Μόλις στήθηκαν όλα τα κόλπα του μεγάλου σόου, έτσι ώστε να επιβάλλουν την αλήθεια των ισχυρών, ορίστηκε και η ημερομηνία για τη θυσία των επαναστατών στο βωμό της δημοκρατίας.
Στις 25 Μαρτίου (2014), τρεις άθλιοι δικαστές θα αποφασίσουν για τις ζωές των συντρόφων μας, στεκόμενοι σαν ημίθεοι, που υπολογίζουν τι μερίδιο ζωής πρέπει να δώσουν οι κρατούμενοι στην τιμωρία.
Η δικαστική παγίδα ξεπερνάει κάθε όριο: σε περίπτωση που οι σύντροφοι (οι Marcelo και Juan τελειώνουν την ποινή τους για τη συμμετοχή τους σε αντάρτικες ενέργειες τη δεκαετία του ’90) δεν καταδικαστούν, σύμφωνα με τις κατηγορίες που τους αποδίδονται, βρίσκεται υπό την αυθαίρετη διακριτική ευχέρεια δικαστικής-σωφρονιστικής διεύθυνσης το να αποφασίσει αν οι σύντροφοι πρέπει να παραμείνουν στη φυλακή και να εκτίσουν τις προηγούμενες ποινές τους ή αν θα υποβληθούν στις ευεργετικές διατάξεις, που θεσπίστηκαν το 2007.
Τα όπλα της δημοκρατίας εμφανίζονται μέσα στα αιτήματα των εισαγγελέων:
– Για τον σύντροφο Juan Aliste: ισόβια κάθειρξη και 20 χρόνια για τη συμμετοχή σε τρεις ληστείες τραπεζών, την εκτέλεση του Moyano και την υποτιθέμενη απόπειρα ανθρωποκτονίας εναντίον ενός άλλου μπάτσου, κατά τη διάρκεια της ανταλλαγής πυροβολισμών, κοντά στην τράπεζα Security.
– Για τον σύντροφο Freddy Fuentevilla: ισόβια κάθειρξη και 15 χρόνια για την εκτέλεση του Moyano, τη συμμετοχή του στην ανταλλαγή πυροβολισμών και σε δύο ληστείες τραπεζών.
– Για τον σύντροφο Marcelo Villarroel: 18 χρόνια κάθειρξη ως δράστη δύο ληστειών τραπεζών.
Στο βωμό της Ιεράς Εξέτασης της δημοκρατίας
“Γιατί την αναρχία, που έχουμε μέσα στα κεφάλια μας, δεν θα καταφέρετε να την δικάσετε ποτέ, όσο τσιμέντο και να ρίξετε για να μας θάψετε, όσες φυλακές και να χτίσετε για να μας στοιβάξετε, όσα χρόνια και αν μας καταδικάσετε, όσους αντιτρομοκρατικούς νόμους και αν θεσπίσετε για να είστε πιο αυστηροί στις θεατρικές σας παραστάσεις… Η αναρχία μας θα δραπετεύει ξανά και ξανά.”
Γιάννης Μιχαηλίδης και Νίκος Ρωμανός
Οι δίκες είναι η κλιμάκωση του μονοπώλιου βίας του κράτους, όπου η Ιερά Εξέταση της δημοκρατίας επιβάλλει παραδειγματική τιμωρία. Αλλά, στις περιπτώσεις των εξεγερμένων, ο ρόλος της δικαιοσύνης γίνεται σημαντικότερος και μετατρέπεται σε πολιτικό λιντσάρισμα.
Ακόμα και αν οι δικαστές επιμένουν να δηλώνουν καθαροί και αμερόληπτοι, αυτή η δίκη πρέπει να προστατεύσει την τάξη των πλούσιων, επομένως είναι πολιτική δίκη. Γι’ αυτόν τον λόγο, τα στοιχεία και οι κατηγορίες πάνε πέρα από τα γεγονότα του 2007 και χτυπούν την ανατρεπτική φύση των συντρόφων.
Δεν ζητούμε ισότητα μπροστά στον νόμο ή μια “δίκαιη δίκη”, αλλά προσπαθούμε να ξεσκεπάσουμε τη λειτουργία της κυριαρχίας, όταν θέλει να χτυπήσει οποιονδήποτε της αντιτίθεται με ριζοσπαστικό τρόπο.
Έτσι, λοιπόν, από της 25 Μαρτίου, οι εισαγγελείς, οι δικαστές και οι δικηγόροι, που υπηρετούν την εξουσία, θα παίξουν τον ρόλο τους, ενώ οι μπάτσοι της Gendarmerie θα γελοιοποιούν με τις υπερβολές τους τις αιτιάσεις αυτού του θεάτρου ασφαλείας και η χήρα του Moyano θα ταΐζει τον τύπο όσο καλύτερα μπορεί.
Όλοι τους θα υπερασπιστούν τους υποτακτικούς της κυριαρχίας και δεν έχουμε καμιά αμφιβολία για τη συμπεριφορά των συντρόφων μας: με το κεφάλι ψηλά, αμετανόητοι για τις επιλογές τους και με την απίστευτη δύναμη εκείνων που δεν παραδίνονται.
Είναι σημαντικό να καταλάβουμε τον ρόλο-κλειδί της δίκης, τόσο για την εξουσία, που δράττεται της ευκαιρίας να κρίνει και να καταδικάσει τους επαναστάτες, όσο και για εμάς, τους εσωτερικούς της εχθρούς, που δεχόμαστε την πρόκληση της εκ νέου εκτόξευσης της συγκρουσιακότητας σε ένα σημείο χωρίς γυρισμό. Έχει αποφασιστεί η αλληλέγγυα απάντησή μας, καθώς αντιλαμβανόμαστε τον εξελισσόμενο πόλεμο.
Ο κρυμμένος ρόλος της δικαστικής φάρσας, άσχετα με την ποινή που επιβάλλεται στον καθένα ξεχωριστά, είναι να χτυπήσει το πνεύμα του αγώνα ενάντια στον νόμο και την ίδια την εξουσία.
Έτσι, μετά το πέρας της δικαστικής διαδικασίας, θέλουν να θάψουν τους κατηγορούμενους, να τους εξολοθρεύσουν υπό το βάρος μιας ποινής και να τους μετατρέψουν σε ένα απλό νούμερο μέσα στη φυλακή· θέλουν ο κόσμος εκτός των τειχών να τους ξεχάσει και οι κρατούμενοι να παίξουν υπάκουα το ρόλο του κατάδικου, που τους έδωσε η κοινωνία.
Οι σύντροφοί μας δεν παραιτήθηκαν ποτέ μπροστά στην κυριαρχία και κράτησαν πάντα τις επιλογές τους για διαρκή αγώνα, πέρα από κάθε ειδική συνθήκη μέσα στη ρήξη με το καθεστώς.
Έδειξαν πως η εξουσία μπορεί να μας βρει, να μας φυλακίσει, να σηκώσει γύρω μας τείχη και να πάρει την εκδίκησή της, αλλά δεν θα το αντιμετωπίσουμε όλο αυτό σα θύματα. Τα χέρια μας θα προσπαθούν πάντα να γκρεμίσουν τα κάγκελα, μέσα στα οποία θέλουν να μας φυλακίσουν…
Δεν θα αναθέσουμε στο κράτος τη φιλοπόλεμη διάθεσή μας. Ο αγώνας είναι τρόπος ζωής μέχρι τέλος, χωρίς διακοπές.
Στα δικαστικά πλαίσια, κάποιοι σύντροφοι προσπάθησαν να αντιτεθούν στην “αλήθεια” των ισχυρών ακολουθώντας μια υπερασπιστική γραμμή, όχι όμως για να ενισχύσουν την επιβαλλόμενη γλώσσα: αθώοι, θύματα ή ένοχοι.
Έτσι, η αμυντική στρατηγική δεν έχει ως σκοπό μόνο την αποφυγή ή την αποδυνάμωση της εφ’ όρου ζωής απαγωγής, που απειλεί τους συντρόφους μας, αλλά και να σαμποτάρει τα γρανάζια της δικαστικής αλήθειας και να κηρύξει τον αγώνα στους δρόμους, ως έναν αγώνα ενάντια στην κυριαρχία.
Τώρα πιο πολύ από ποτέ… Λόγος και Δράση
“Εννοούμε την αλληλεγγύη ως τη συνεχή ανάπτυξη των αναρχικών ιδεών μας, σε όλες τους τις μορφές, έτσι ώστε ο εχθρός να συνειδητοποιήσει ότι τίποτα δεν τελειώνει αλλά όλα συνεχίζονται στη φυλακή και στους δρόμους. Όπου και αν είμαστε: ούτε μια στιγμή σιωπής, μια ζωή στον αγώνα.”
Monica Caballero, Francisco Solar
Μπροστά στην επερχόμενη δίκη εναντίον των συντρόφων μας, κάνουμε ένα φλογερό κάλεσμα αγώνα, ύψωσης των φωνών μας σε πόλεμο, ένα κάλεσμα για μια εβδομάδα διεθνούς αλληλεγγύης και κινητοποίησης από τις 14 εώς τις 25 Μαρτίου του 2014.
Καλούμε όλα τα άτομα, που συμμετέχουν ενεργά στον κοινωνικό πόλεμο, να εκφράσουν τη στήριξη και την αλληλεγγύη τους στους συντρόφους που θα δικαστούν. Γνωρίζετε πως το μήνυμα αλληλεγγύης σας θα ληφθεί όχι μόνο από τους συντρόφους, αλλά και από τους ισχυρούς, που τους θέλουν απομονωμένους και νικημένους.
Η αλληλεγγύη στην επίθεση σημαίνει το χτύπημα του θεάτρου της δικαιοσύνης και τη μεταφορά της σύγκρουσης από τα κρατικά γραφεία στους δρόμους, όπου θέλουμε να βρίσκονται οι σύντροφοί μας, ζωντανοί, ελεύθεροι και εξεγερμένοι.
Δεν θα είμαστε θεατές στο λιντσάρισμα των συντρόφων μας, ούτε θα αποδεχτούμε ταπεινά την παραδειγματική τους τιμωρία. Ευχόμαστε να συμμετέχουν όλοι και να είναι ενεργοί για την ολική απελευθέρωση.
Η αλληλεγγύη, η κοινή δύναμη και η στήριξη πηγαίνουν πέρα από τα τείχη και τα σύνορα και ενώνουν τον κόσμο με την κοινή γλώσσα του κοινωνικού πολέμου. Εξαρτάται από εμάς το να μην αφήσουμε έναν πολεμιστή μόνο του στα δικαστήρια της αστικής δικαιοσύνης. Κάθε δράση είναι σημαντική και συνεισφέρει στον αγώνα ενάντια στην εξουσία και κάθε στιγμή φυτεύει τον σπόρο της αλληλεγγύης και της ελευθερίας.
Ας δράσουμε, ας δημιουργήσουμε πολύμορφες δράσεις αλληλεγγύης, χωρίς αρχηγούς, δίνοντας ο καθένας τη δική του συνεισφορά από την πραγματικότητα του, κάθε δράση είναι σημαντική. Οι ενέργειες αλληλεγγύης δημιουργούν, επεκτείνουν και δυναμώνουν τη συνέργια και τα όπλα και τα όργανα, για να αντιμετωπίσουμε την εξουσία.
Αυτό το κάλεσμα απευθύνεται σε οποιονδήποτε θέλει να εκφράσει την αλληλεγγύη του με δράσεις, αντι-πληροφόρηση και αυτόνομες πρακτικές εξέγερσης.
Δεν θα αφήσουμε τους συντρόφους μας μόνους τους. Η απάντησή μας στις απειλές της εξουσίας είναι αγώνας δίχως ανακωχή, μέχρι το τέλος, μέχρι την καταστροφή του τελευταίου προπύργιου της κοινωνίας – φυλακής.
Ενάντια σε όλες τις μορφές εξουσίας και κυριαρχίας, στους δρόμους, στις φυλακές ή στην παρανομία, θα βρισκόμαστε πάντα στον αγώνα.
Αλληλεγγύη και δράση από τις 14 μέχρι τις 25 Μαρτίου 2014, μέχρι να δούμε τους Freddy, Marcelo, Juan και Carlos ελεύθερους στους δρόμους, μαζί με αυτούς που αγωνίζονται.
“Τα διαφορετικά σύνορα και γλώσσες είναι εμπόδια που πρέπει να καταστρέψουμε, ώστε να σταθούμε ο ένας δίπλα στον άλλον και να εξεγερθούμε ενάντια στην τάξη του συστήματος και να φτύσουμε περιφρονητικά όλους εκείνους, που είναι πιστοί στο νόμο και τις επιλογές που ο νόμος μας επιβάλλει.”
Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς
Συγγενείς και σύντροφοι των κατηγορουμένων για την υπόθεση “Security” – Περιοδικό Refractario – RadioAzione – Συγγενείς Ατομικότητες από Σαντιάγο, Βαλπαραΐσο, Μπουένος Άιρες, Νόικεν, Βαρκελώνη – Αλληλέγγυοι/ες σε Πόλεμο με την Εξουσία – Hommodolars – Rojoscuro – Αναρχικός Μαύρος Σταυρός Μεξικού – Viva la anarquia – Αντιεξουσιαστικός πυρήνας αγκιτάτσιας και προπαγάνδας Sin Banderass Ni Fronteras και συγγενείς – 81 Λόγοι για αγώνα – Ομάδα ενάντια στις φυλακές Velo de Justicia – Περιοδικό Infierno – Voz Como Arma
ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΥΣΤΥΧΙΑ, ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΞΕΓΕΡΣΗ!
Πηγή: Act for Freedom Now!