Τη νύχτα της 6ης Ιανουαρίου, κολλήσαμε αφίσες και γράψαμε με σπρέι στα σπίτια 4 ζωοτόμων του Πανεπιστημίου του Μιλάνου (Ιταλία), τους Alberto Corsini, Maura Francolini, Claudio Genchi και Edgardo d’angelo. Στις αφίσες υπήρχαν προσωπικά τους δεδομένα, φωτογραφίες και περιγραφές των ωμοτήτων τους.
Μια μικρή δράση σαν αυτή, που πάντα αποτελούσε κομμάτι των πρακτικών του κινήματος για την απελευθέρωση των ζώων, δημιούργησε ισχυρό θόρυβο στα μέσα ενημέρωσης, παρουσιάζοντας αυτούς τους εκτελεστές ως θύματα και ευεργέτες της ανθρωπότητας. Αυτό που κάνουν καθημερινά, όμως, είναι να προκαλούν πόνο και θάνατο. Δεν ξεχνάμε τι συμβαίνει μέσα στα εργαστήριά τους και ότι δεν θέλουμε να μας το δείξουν, δηλαδή τρομοκρατημένα ζώα, που υποχρεώνονται να ζουν μια ζωή κόλαση και υποβάλλονται σε φρικτή μεταχείριση, μέχρι τον θάνατο.
Ανέκαθεν, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι πολιτικοί και τα πανεπιστήμια υπερασπίζονταν από κοινού τη βιομηχανία της έρευνας και της επιστημονικής εξουσίας, που δίνει στον εαυτό της το δικαίωμα διάθεσης της ζωής και του θανάτου άλλων ζωντανών υπάρξεων και ολόκληρου του πλανήτη. Η θυματοποιητική στάση των καθηγητών, των φοιτητών και των ερευνητών, που εκφράζουν την αλληλεγγύη τους ο ένας στον άλλο, δείχνει ότι αισθάνονται πως δέχονται επίθεση… Ας μην τους αφήσουμε να ησυχάσουν, ούτε για ένα λεπτό! Δεν πρέπει να κοιμούνται ήσυχοι! Τα προσωπικά τους δεδομένα είναι δημόσια και μπορούν να βρεθούν εύκολα, χρειάζεται απλά λίγη φαντασία!
Για το τέλος της ζωοτομίας και για την απελευθέρωση των ζώων.
ALF
Πηγή: Bite Back