Tag: Αλληλεγγύη

Ενέργειες άμεσης δράσης για την απελευθέρωση των ζώων

ΗΠΑ: Βανδαλισμός Pet shop (Πόρτλαντ)

 Το κατάστημα Bird Hut, στον αριθμό 11249, της οδού SE Division, πουλάει εξωτικά πουλιά και μικροσκοπικά κλουβιά, για τα πουλιά που πουλάει ως εμπορεύματα. Πουλιά, όπως το Hyacinth Macaw, το οποίο πουλάνε για δώδεκα χιλιάδες δολάρια. Εκμεταλλεύονται το σύστημα αναπαραγωγής πολλών ειδών πουλιών και εξειδικεύονται σε νεοσσούς που ταΐζονται με το χέρι.

Δε θα παραμείνουμε ικανοποιημένοι, αφήνοντας επιχειρήσεις σαν κι αυτή να εμπορευματοποιούν τα ζώα και να δείχνουν ασέβεια προς τη φύση. Θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να τις καταστρέψουμε.

Για αρχή, τοποθετήσαμε κόλλα στις κλειδαριές σε δύο περιπτώσεις. Δε θα διστάσουμε να κλιμακώσουμε τη δράση. Σας θέλουμε έξω από την πόλη μας.

Για εκείνους που αντιστέκονται στο Grand Jury. Η σιωπή σας μας δυναμώνει συλλογικά.

Αναρχικοί Σύμμαχοι των Ζώων

Πηγή: Bite Back

ΗΠΑ: Βανδαλισμός καταστήματος χονδρικής πώλησης πουλερικών (Όκλαντ)

Το Allied Pringle Food Sales είναι κατάστημα χονδρικής πώλησης και διακίνησης πουλερικών, στον αριθμό 333, της οδού Clay, στο κέντρο του Όκλαντ. Απεχθανόμαστε την εμπορευματοποίηση των ζώων. Γεμίσαμε τις κλειδαριές του με υγρό ατσάλι, για να εκφράσουμε την περιφρόνησή μας στις πρακτικές τους να κερδοφορούν από τη δυστυχία και τον εγκλεισμό. Ελπίζουμε να δούμε συνεχόμενη δράση εναντίον των εκμεταλλευτών και άμεση δράση παντού.

ALF

Τοποθετήσαμε κόλλα στις κλειδαριές του καταστήματος Allied Pringle ‘Foods’, για δεύτερη φορά, όπως και πολλές άλλες νύχτες. Αυτή η γρήγορη και σιωπηλή δράση είχε στόχο να προκαλέσει οικονομική ζημιά σε αυτόν το διανομέα πουλερικών. Η εκμετάλλευση των ζώων δεν είναι ευπρόσδεκτη στην πόλη μας.

Σε αλληλεγγύη με την πρόσφατη vegan αντίσταση στο Πόρτλαντ και την Κόστα Μέσα.

ALF

Πηγή: Bite Back

ΗΠΑ: Βανδαλισμός εστιατορίου (Πόρτλαντ)

 Για δύο συνεχόμενες νύχτες, οι κλειδαριές και στις δύο πόρτες του εστιατορίου Yung Kee γέμισαν με κόλλα. Αυτό το διώροφο εστιατόριο, που διαθέτει και σφαγείο, εκθέτει περήφανα, πτώματα από πάπιες και κοτόπουλα στις βιτρίνες του. Τα χέρια τους είναι βουτηγμένα στο αίμα των αμέτρητων ζώων, που δολοφονήθηκαν για να συνεχιστεί η επιχείρησή τους.

Εμπνεόμαστε από εκείνους που αγωνίζονται ενάντια στην καταπίεση των μη-ανθρώπων στο Σαν Ντιέγκο, στην Κόστα Μέσα και στο Πόρτλαντ. Συνεχίστε με αυτόν το ρυθμό.

Πηγή: Bite Back

ΗΠΑ: Βανδαλισμός οχήματος γουνέμπορου

Απαντώντας στο άρθρο της National Post, που έπλεκε το εγκώμιο του Eugene Klein και της αηδιαστικής του επιχείρησης, Capilano Furs and Taxidermy Studios, το Μέτωπο Απελευθέρωσης των Ζώων ανέλαβε δράση, καταστρέφοντας το εσωτερικό του αξίας 60.000 δολαρίων φορτηγού του Eugene.

Με την κάλυψη του σκοταδιού, προσεγγίσαμε την κατοικία του Eugene Klein και με σύριγγες εκχύσαμε δύσοσμο υγρό μέσω της οροφής, μέσα στο φορτηγό του.

Ένα μήνυμα προς τον Eugene Klein:

Eugene, καθώς εσύ και η γυναίκα σου Edith μπαίνετε στα τελευταία χρόνια της άθλιας ζωής σας, θα δείτε τη βιομηχανία που βοηθήσατε να φτιαχτεί, να καταρρέει.

Την τελευταία φορά που σας επισκέφτηκε το ALF, δηλώσατε στις εφημερίδες ότι έχετε όπλα και πως δε μας φοβάστε. Λοιπόν, Eugene, προφανώς ούτε εμείς σε φοβόμαστε και θα πρέπει να μας σκοτώσεις για να μας σταματήσεις.

Το Μέτωπο Απελευθέρωσης των Ζώων παρακολουθεί πάντα. Προκαλούμε εσένα και τη γυναίκα σου να πάτε διακοπές.

Μέχρι να αδειάσει κάθε κλουβί.

Μέτωπο Απελευθέρωσης των Ζώων

Πηγή: Bite Back

Η Μηδενιστική Επίθεση

Το κείμενο, που παρουσιάζεται εδώ, γράφτηκε με το χέρι, τις πυρετώδεις μέρες της δίκης μου για διακεκριμένη κλοπή.

Δεν ήθελα ποτέ να ξέρω τίποτα και δε ζήτησα βοήθεια από κανέναν, γιατί γνώριζα το αποτέλεσμα.

Με βάση τη δική μου εμπειρία, ο τρόπος, που ενέργησα, είναι μια προσπάθεια να αρνηθώ το δικαίωμα και το νόμο και το γεγονός πως την έζησα μέσα στην αβεβαιότητα, κάνει αυτές τι λέξεις πιο δυνατές.

Είναι λέξεις, που αφιερώνω στον πνευματικό μου αδερφό Maurizio και σε όλους εκείνους που, στην έρευνα που έθεσε σε κίνηση η αδελφή Manuela Comodi, θα διαλέξουν μια αντιδικονομική στάση.

 

Κινούμαι στη σκιά. Αισθάνομαι την αντίληψη ενός πιθανού γεγονότος, ως εκτός τροχιάς. Θολές αναμνήσεις. Το αβέβαιο βήμα χαράσσει ένα μονοπάτι, κάθετα μπροστά μου.

Αισθάνομαι τα βήματά μου, μέσα σε ένα ξέφρενο σπασμό προς το άγνωστο.

Χαράσσω το ζωτικό μου χώρο και τοποθετώ έναν ομόκεντρο κύκλο μεταξύ εμού και της κοσμικής μονιμότητας.

Γίνομαι ένας και μοναδικός, μέσα στη μοναξιά.

Αδιαχώριστος, σε μια συνεχή προσπάθεια να γίνω εκείνο, που εκμηδενίζει την υποτακτικότητα, της στατικής απολύτρωσης του γεγονότος.

Το γεγονός βρίσκεται μέσα μου ή μπροστά μου;

Η αμεσότητα κάνει γύρους μέσα στον ατομικό εαυτό μου.

Η σκιά μου οπλίζει τη μισανθρωπική της επιθυμία και εκτίθεται, προβάλλοντας τον εαυτό της στο φως, με ατελείωτες αντανακλάσεις: το φως της παθητικότητας αγαπά τη σκιά μου. Οπλίζω τον εαυτό μου εναντίον της. Βγαίνω μέσα από ένα χάσμα. Ακούω φωνές: αντιλαμβάνομαι πως θέλουν τις επιθυμίες μου και να με αρπάξουν. Μακριά από τα πάντα είμαι επίσης κοντά, σε μια κρυφή γωνία, μέσα στις βρωμερές αρτηρίες των νεκροπόλεων, των ανθρώπινων κοινωνιών.

Έχω διαλέξει, κρατώ τις αναμνήσεις μακρινές, η παθητικότητα επεκτείνει το φως της και θέλει να μασήσει την ουσία μου.

Οδηγούμαι εναντίον της. Έχω αποφασίσει να μην παραδοθώ στη «σιγουριά», που συμπληρώνει την αλλαγή των κανόνων της ανθρώπινης κοινωνίας.

Κάθε μέρα είναι μια καινούρια στιγμή και ο χώρος, που κλείνει στο εσωτερικό του την ανυπομονησία μου για αυτοπραγμάτωση, τείνει να απλώνεται προς τα έξω, καταστρέφοντας το παρελθόν της αμέσως προηγούμενης στιγμής.

Η άρνηση της στιγμής καταστρέφει την κανονικότητα.

Σε κάθε κρυφή γωνιά είμαι η σκιά μου και η βουλητική μου ουσία.

Τοποθετώ τον εαυτό μου στο κέντρο, διαλύοντας την ελπίδα ασήμαντων αναμνήσεων.

Ο Ναός της προφητείας –καταλύτης γεγονότων και εμπειριών- με καλεί και ο Δημιουργός περιμένει για ένα σημάδι απελπισίας.

Δεν παραδίδομαι και δεν το έχω κάνει εξ αρχής.

Η εγωιστική δύναμη επιτίθεται και κάνει την ηθική κομμάτια, δε θέλει το πτώμα ακόμα ζεστό, αλλά να το κάψει και να το κάνει στάχτη.

Αυτή τη μέρα βγαίνω στο φώς –ζηλεύοντας τη σκιά μου- και αφιερώνω αυτές τις λίγες λέξεις στους εξ αίματος αδερφούς και αδερφές μου και στα πνευματικά μου αδέρφια, που ερευνώνται από την αδελφή Manuela Comodi.

Η Μηδενιστική επίθεση δεν παραιτείται και δικαιώνεται μέσα στο συνεχή ρυθμό των ζωτικών της παρορμήσεων!

Από την Προσωπική μου Κόλαση, Federico Buono

Πηγή: Τhe Anachist Library

 Σημείωση από το εγχείρημα:

Λόγω του ιδιαίτερου ύφους γραφής του συντρόφου, προτιμήσαμε να μη μεταφράσουμε επί λέξει κάποια σημεία, αλλά να τα αποδώσουμε ελαφρώς πιο κατανοητά στα ελληνικά. Παρ’ όλα αυτά, θεωρούμε πως το νόημα του κειμένου παραμένει ακριβές. Η Manuela Comodi είναι η εισαγγελέας, επικεφαλής της κατασταλτικής επιχείρησης «Ευτολμία» (Ardire), στα πλαίσια της οποίας διώχτηκε ο Buono και οι σύντροφοί/ισσες του. Ο χαρακτηρισμός «αδελφή» είναι κοροϊδευτικός και παραπέμπει νοηματικά στη λέξη «καλόγρια».

Η.Π.Α.: Βανδαλισμός «οικολογικού» εστιατορίου (Καλιφόρνια)

Εμπνεόμενοι από τις πρόσφατες δράσεις στο Πόρτλαντ και το Σαν Ντιέγκο, αποφασίσαμε να αναλάβουμε δράση ενάντια στο Taco Asylum, στην Κόστα Μέσα. Το Taco Asylum σερβίρει στα πιάτα του κουνέλια, πάπιες, αγελάδες και γουρούνια, ισχυριζόμενο πως είναι «ελευθέρας βοσκής» και κρέας «τοπικής και σε ισορροπία με τη φύση» παραγωγής.

Τη νύχτα της Κυριακής, 28 Ιουλίου, γλιστρήσαμε μέσα στο Camp (το αυτοαποκαλούμενο «πράσινο» εμπορικό κέντρο), υπό την κάλυψη του σκοταδιού και τοποθετήσαμε κόλλα στις κλειδαριές του Taco Asylum, που βρίσκεται στην οδό 2937 S. Bristol, B102, στην Κόστα Μέσα της Καλιφόρνια. Επίσης, βάψαμε τις πόρτες, την εσωτερική αυλή και την είσοδο με κόκκινη μπογιά, αναπαριστώντας το αίμα των αμέτρητων κουνελιών, παπιών, αγελάδων και γουρουνιών, που δολοφονούν κάθε χρόνο και αφήνοντας το σύνθημα ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΤΕ ΤΑ ΖΩΑ, στη βιτρίνα τους.

Δεν υπάρχει τίποτα «ισορροπημένο» ή «πράσινο» στη μπίζνα της κτηνοτροφίας, ανεξάρτητα από το πόσο μικρή ή τοπική είναι η μονάδα και δεν υπάρχει καμιά συμπόνια και έλλειψη βαρβαρότητας στη δολοφονία αθώων ζώων. Τα κουνέλια, που σερβίρουν, προέρχονται από τη Hidden Haven Farms, που βρίσκεται στο 18540 West Boundary Truck Trail Jamul, της Καλιφόρνια, κοντά στο Σαν Ντιέγκο. Ίσως οι ανώνυμοι σύντροφοί μας εκεί, το λάβουν αυτό υπόψιν τους. Αυτή η δράση ήταν απλή και πήρε μόνο λίγα λεπτά για να ολοκληρωθεί. Πράξεις σαν αυτήν και σαν εκείνες, που αναπτύσσονται στη Βόρεια Αμερική, μπορούν να γίνουν από τον καθένα με λίγο σχεδιασμό και μερικά λεπτά από τη νύχτα σας.

Η ενέργεια μας πραγματοποιήθηκε ως ένδειξη αλληλεγγύης σε όλους τους φυλακισμένους αναρχικούς και αγωνιστές της απελευθέρωσης των ζώων.

ALF

Πηγή: Bite Back

Χιλή: Επίθεση σε υποκατάστημα της τράπεζας BancoEstado (Σαντιάγο)

Λίγη φωτιά για να διώξει το κρύο

Η αναβίωση και η ενίσχυση του διαλόγου ενάντια στη φαντασίωση της τρομοκρατίαςείναι, λοιπόν, το σκηνικό, στο οποίο αναπτύσσονται οι νομικές διαδικασίες, με σαφή πολιτικά συμφέροντα, στα οποία το ίδιο το κράτος βρίσκει τον εαυτό τουσχετικά με τον αμφιλεγόμενο αντιτρομοκρατικό νόμο.

Hans Niemeyer, “Ρέκβιεμ για ένα Φεγγάρι που Περνά»

Απόψε χτυπήσαμε τη λήθη. Αποφασίσαμε να βάλουμε φωτιά στην κοινωνική κανονικότητα (που εσφαλμένα ονομάζεται «ειρήνη»), έτσι ώστε, για μερικά γαμημένα λεπτά, να συγκεντρωθεί η προσοχή στο λόγο μας.

Σήμερα, θέλουμε να σώσουμε ένα σύντροφο από τη σιωπή. Ένα σύντροφο, που δεν ήταν ποτέ απλά άλλο ένα όνομα για να θυμόμαστε σε αυτόν τον πόλεμο. Δεν ήταν ποτέ απλά σύνθημα στον τοίχο ή μελάνι σε μια προκήρυξη, πόσο μάλλον μια ιστορία για να αφηγούμαστε σε μερικά χρόνια. Αυτός ο σύντροφος έχει όνομα και επίθετο και οι ρουφιάνοι το ξέρουν καλά. Hans, αυτή η νύχτα είναι για σένα.

Αδερφέ, θέλουμε να σε χαιρετίσουμε μέσα από αυτήν την πράξη, χωρίς να αποκαλύψουμε τα ονόματά μας και αποσπώντας σίγουρα ένα σύντομο χαμόγελό σου, τόσο απαραίτητο σε αυτούς τους καιρούς. Θέλουμε να σε αγκαλιάσουμε από απόσταση, με τη ζεστασιά της φωτιάς που ανάψαμε απόψε. Γιατί, ναι, απόψε, λίγο μετά της 9:30, κάψαμε εύκολα το υποκατάστημας της BancoEstado, που βρίσκεται στη διασταύρωση των οδών Viel και Pedro Montt, σχεδόν μπροστά από τη φυλακή, όπου ένα μπάσταρδο τρίο αποφάσισε να σε κρατά φυλακισμένο. Την τράπεζα, που χρησιμοποιούν κάθε μέρα τα κτήνη, που αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την ανθρώπινη συνθήκη και να μεταβληθούν σε δεσμοφύλακες.

Hans, ξέρουμε, χωρίς να μπορούμε καν να το φανταστούμε, πως πέρασες τρομερές μέρες (για να μην πούμε για τις νύχτες) από την προηγούμενη Τετάρτη. Κανείς από εμάς δεν έχει πατήσει το πόδι του στη φυλακή, αλλά ξέρουμε την αποπνικτική ζέστη του καλοκαιριού και την κοφτερή παγωνιά του χειμώνα, που περιβάλλουν τις πτέρυγες της Φυλακής Υψίστης Ασφαλείας, στις οποίες σε κρατούν αιχμάλωτο αλλά όχι μειωμένο.

Το γεγονός ότι κρατάς το κεφάλι ψηλά, μας γεμίζει υπερηφάνια. Για εμάς. συνεχίζεις να είσαι ένας αλύγιστος σύντροφος, που δείχνεις συνεχώς ευκινησία σε αυτούς που θέλουν να σε δουν σε κλουβί. Δείχνεις μια ακεραιότητα που βλέπουμε σπάνια. Υπάρχουν αυτοί που υποχωρούν χωρίς να δείξουν αλληλεγγύη και με δειλία, όταν συναντιούνται με τους μισθοφόρους της Εξουσίας. Αλλά, ευτυχώς, έχουμε συντρόφους σαν εσένα και το συύντροφό σου, οι οποίοι, με τα λάθη και τις επιτυχίες τους, μένουν ενωμένοι μπροστά στο πιο σκληρό χτύπημα.

Οι δήμιοι σου ξέρουν τι έκαναν. Πήραν τον πατέρα από το γιο, τον άνδρα από τη σύντροφο, τον γιο από τη μητέρα. Εσείς, δικαστές και εισαγγελείς, θα πρέπει να το διαβάσετε αυτό προσεκτικά.

Ξέρατε από πριν τι θα συμβεί στη δίκη. Το ξέρατε πως θα λάβει ποινή, δίχως αναστολή, που δε θα μπορούσε να περάσει στην ελευθερία. Ξέρατε πως οι καταθέσεις των μπάτσων Romina Barros, Luis Olguín και Gerson Silva δεν έχουν συνοχή. Ξέρετε ποιοι ήταν οι εισαγγελείς. Ξέρετε πως ο Raúl Guzmán πρότεινε την ίδια ποινή για τονHans(ο οποίος τοποθέτησε έναν μικρής ισχύος μηχανισμό, σε μια ακατοίκητη περιοχή τη νύχτα, που δε λειτουργούσε) και το Felipe Pinela Zenteno (ο οποίος τρεις μέρες πριν τη σύλληψη του Hans, τσάκισε τον πνεύμονα και έσκισε τα εσωτερικά όργανα ενός κοριτσιού ενός έτους εκ προθέσεως, χτυπώντας το). Προφανώς, στα μάτια του Don Raúl και τα δύο εγκλήματα είναι ίδια.

Ποιος ευνοείται από αυτήν την απαίσια απόφασή σας; Αυτή είναι η «δικαιοσύνη» σας;

Εσείς, που μοιράζετε ποινές σα να απαγγέλετε ποίηση, ξέρατε εκ των προτέρων πως ο Hansδεν αποτελεί «κίνδυνο» για την κοινωνία. Πήρατε από την κοινωνία ένα άτομο, που βοηθούσε στην καταπολέμηση των ναρκοτικών, που ο Πινοσέτ, αυτός ο δικτάτορας που πέθανε χωρίς να δικαστεί, πλάσαρε στα χρόνια του τρόμου.

Δε χρειαζόταν καμιά φοβερή προσπάθεια για να δώσετε μια αναστολή, ώστε να έχει με τα δικά σας λόγια «μια δεύτερη ευκαιρία». Διαβάζετε μια ποινή πέντε χρόνων για ένα σύντροφο, σα να είναι λίστα για ψώνια. Είναι πέντε γαμημένα χρόνια! Δε σκεφτήκατε τους άλλους; Τι σκατά έχετε εκεί που πρέπει να είναι η καρδιά;

Σύντροφε Hans, συντρόφισσα Daniela, με αυτήν την τράπεζα στις στάχτες, ενωνόμαστε με τη στάση σας να ανεβείτε με σταθερότητα το βουνό, που σας ανάγκασαν να σκαρφαλώσετε, ίσως ένα από τα πιο δύσκολα. Το να κάνουμε υποθέσεις για το αν απέτυχε το πέρασμά σας στην παρανομία και για το αν ο Hans έπρεπε να παραδοθεί, όταν σας κύρηξαν σε εξέγερση, δεν είναι κάτι που μας ενδιαφέρει. Θα ήταν εύκολο να πούμε κάτι τέτοιο, να σας ασκήσουμε κριτική. Αλλά, δεν έχουμε βρεθεί στη θέση σας, ούτε έχουμε κοιμηθεί τα βράδια όπως εσείς. Hans και Daniela,σας εκτιμούμε ως τους συντρόφους που είστε και αυτό είναι αρκετό για εμάς. Θα σεβόμαστε πάντα τις αποφάσεις σας, καθώς, για εμάς, έχετε ήδη πάψει να είστε μακρυά από τη συγγένειά μας.

Απόψε, σύντροφε, ήσουν μαζί μας στην επίθεση. Αν σε λιγότερο από μια εβδομάδα χαρτογραφήσαμε την περιοχή, υπολογίσαμε τις βαρετές ρουτίνες τους, μάθαμε τις περιπόλους των μπάτσων, φτιάξαμε τα υλικά και επιτύχαμε, φαντάσου τι θα μπορούσαμε να κάνουμε σε μεγαλύτερο διάστημα…

Ας τολμήσουν να συνεχίσουν να σε προσβάλλουν τόσο συχνά. Ας τολμήσουν να συνεχίσουν να παρενοχλούν τον αδερφό μας, Alberto Olivares, εκεί στη φυλακή. Ας συνεχίσουν και θα δουν πως οι τράπεζες όχι μόνο καίγονται, αλλά ανατινάζονται κιόλας.

Χαιρετίζουμε αυτούς, που χτες πέρασαν στην παρανομία και σήμερα περιμένουν ατελείωτες εβδομάδες, για να μάθουν το μέλλον τους. Freddy Fuentevilla, Marcelo Villarroel και JuanAliste, δύναμησεσας,αδέρφια. Αθωομένοι ή καταδικασμένοι, να γνωρίζετε την αιώνια αγάπη μας για εσάς. Από τις 25 ως τις 31 Ιουλίου, εβδομάδα διεθνούς αλληλεγγύης στους επαναστάτες συντρόφους, που κατηγορούνται στην υπόθεση «Ασφάλεια»! Για τη λυσσασμένη αγκιτάτσια!

Γιατί μια αδερφή ή ένας αδερφός, που βρίσκεται υπό καταστολή, δικαιώνεται με την αγκιτάτσια, το λόγο και τις δράσεις

ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΠΟΙΝΗΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ HANS

ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΕΙΣ

Ο HANS NIEMEYER ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ!

 

Εμπρηστική ομάδα Βίκτωρ Λάμπρος***

Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία/Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο

 

Υποσημειώσεις στο πρωτότυπο:

1. Ξέραμε από πριν πως θα ρισκάραμε να στραφεί πάνω μας η προσοχή της αστυνομίας. Αλλά, δε μας φοβίζετε, ποτέ δεν το κάνατε. Σας ξέρουμε καλύτερα από όσο ξέρετε εσείς εμάς και γνωρίζουμε και οι δύο τις αληθινές μας δυνατότητες. Ξέρετε πως δε συνηθίζουμε να αφήνουμε ίχνη, πως δρούμε γρήγορα και χωρίς απροσεξία. Ξέρετε πως η παρουσία μας στο χώρο της επίθεσης, εξαφανίζεται τόσο γρήγορα, όσο οι σκλάβοι σας στα εργαστήρια των Carabineros, που παραιτούνται συνεχώς, εκνευρισμένοι που δε βρίσκουν αυτό που τους βάζετε να βρουν. Πώς είναι το να ξοδεύετε εκατομμύρια πέσος σε έρευνες που, μετά από χρόνια συλλογής άσχετων πληροφοριών, καταλήγουν να κάθονται στα αρχεία; Συνεχίστε να κάνετε αυτό που κάνετε καλύτερα: να αυτογελοιοποιήστε.

2. Το πιο ξεκάθαρο και πρόσφατο παράδειγμα είναι η αστυνομική επιδρομή στον Κεντρικό Σταθμό του Πανεπιστημίου της Χιλής, όπου λιγότεροι από πέντε μπάτσοι κατάφεραν να αντιμετωπίσουν ογδόντα άτομα, που αυτοαποκαλούνταν «μάχιμα», αλλά που στη θέα των πράσινων μορφών με τα γκλοπ στα χέρια, έτρεξαν τρομοκρατημένα κατευθείαν στην τουαλέτα, χεσμένοι από το φόβο τους, ενώ οι «σύντροφοί» τους δέρνονταν από την αστυνομία. Πόση συντροφικότητα έδειξαν! Πραγματικά αξιοζήλευτη.

3. Ο Βίκτωρ Λάμπρος είναι ο γιος των μελών της ένοπλης επαναστατικής οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας, Νίκου Μαζιώτη και Πόλας Ρούπα, που γεννήθηκε στη φυλακή, στις 24 Ιουλίου του 2010.

Φέρει το όνομα Βίκτωρ εις μνήμην του πατέρα της Πόλας, που ήταν σαμποτέρ, την εποχή της ναζιστικής κατοχής στην Ελλάδα και που πυροβολήθηκε, όταν προσπάθησε να ξεφύγει από τη Μακρόνησο στην Αθήνα. Το όνομα Λάμπρος δόθηκε για να τιμήσουν το σύντροφο Λάμπρο Φούντα, μέλος της αναρχικής επαναστατικής αντάρτικης οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας, που σκοτώθηκε σε ανταλλαγή πυροβολισμών με τους μπάτσους, στις 10 Μάρτη του 2010.

Τον Ιούλη του 2012, ολόκληρη η οικογένεια πέρασε στην παρανομία, για να γλιτώσει από ποινές κάθειρξης 50 ετών. Δεν έχουν  συλληφθεί από τότε. Για εμάς, ο αγώνας αυτών των τριών συντρόφων δείχνει πως ακόμα και στις πιο δύσκολες καταστάσεις, υπάρχει ελπίδα. Γι’αυτό, Hans,σου στέλνουμε μια φωτογραφία του Βίκτωρα Λάμπρου, ελπίζοντας πως κάποιος θα τη μεταφέρει σε εσένα και τη Daniela, ώστε να θυμάστε πως όσο και αν διαρκεί η νύχτα, θα υπάρχει πάντα η αυγή. Ο ήλιος έχει λόγο που λάμπει.

Πηγή: waronsociety

Σημείωση από Έρεβος

Το εγχείρημα μεταφράζει όσες αναλήψεις θεωρεί πως προάγουν την επιθετική αναρχική δράση και συμβάλλουν στη διαπάλη ιδεών ανάμεσα στις αντάρτικες οργανώσεις διεθνώς. Αυτό σημαίνει πως κάνουμε και μεταφράσεις αναλήψεων, με των οποίων το περιεχόμενο ή το ύφος δε συμφωνούμε απαραίτητα.

Ενημέρωση για τον Hans Niemeyer, αιχμάλωτο πολέμου στη Χιλή

Στις 12 Ιούλη του 2013, ο σύντροφος Hans Niemeyer καταδικάστηκε σε 5 χρόνια κάθειρξη για τη μεταφορά εκρηκτικού μηχανισμού, σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου ελέγχου των όπλων και των εκρηκτικών και σε 10 μήνες κάθειρξη για πρόκληση φθορών. Ο σύντροφος καταδικάστηκε για την υπόθεση της εμπρηστικής επίθεσης σε υποκατάστημα της τράπεζας BCI, στο Σαντιάγο της Χιλής, το Νοέμβρη του 2011 και είχε συλληφθεί στις αρχές του Δεκέμβρη του ίδιου έτους.

Έξω από το δικαστήριο, όπου λάμβανε χώρα η δίκη, υπήρχε σε εξέλιση συγκέντρωση αλληλεγγύης στον Hans και υπήρχαν, επίσης, και αλληλέγγυοι εντός της δικαστικής αίθουσας.

Ο σύντροφος κρατείται στην ειδική πτέρυγα της φυλακής υψίστης ασφαλείας της πόλης, αλλά είναι ακόμα αβέβαιο το εάν θα παραμείνει εκεί ή αν θα υπάρξει μεταγωγή.

Ο δικηγόρος του Hans θα ασκήσει έφεση στην απόφαση του δικαστηρίου, όπως θα κάνει και ο δημόσιος κατήγορος, καθώς το κράτος προσπαθεί να πετύχει την εφαρμογή του αντιτρομοκρατικού νόμου, η οποία απορρίφθηκε στο πρώτο δικαστήριο.

Αλληλεγγύη κα Δύναμη!

Πηγή πληροφοριών: waronsociety

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΛΥΚΟΥΣ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ

Το βράδυ της Πέμπτης, 11 Ιουλίου, οι μπάτσοι εισβάλλουν στο Αναρχικό Στέκι Ναδίρ, κλέβουν εξοπλισμό του στεκιού, προκαλούν φθορές και συλλαμβάνουν ένα σύντροφο. Παράλληλα, άλλα ένστολα καθίκια συλλαμβάνουν ακόμα ένα σύντροφο, στην περιοχή της Σταυρούπολης, στη Θεσσαλονίκη.

Εμείς δε θα μιλήσουμε για «άδικες διώξεις», για «κλίμα τρομοκράτησης των αγώνων», για το «νέο ολοκληρωτισμό» και άλλα τέτοια. Γιατί γνωρίζουμε πως δεν υπάρχει τίποτα καινούριο σ’αυτά. Είναι, απλά, στιγμιότυπα του αρχέγονου πολέμου μεταξύ δύο ασυμβίβαστων κόσμων: από τη μία πλευρά,βρίσκεται ο σιχαμερός κόσμος της εξουσίας και του υποτακτικού πλήθους της κοινωνικής χαβούζας και από την άλλη, οι αναρχικοί εξεγερμένοι, οι ανυπότακτοι μαχητές του Αρνητικού, όσοι δε σκύβουν το κεφάλι σε κανέναν.

Εμείς δε θα μιλήσουμε ούτε για τους άλλους. Εκείνους, που αυτές τις μέρες κρυφοχαίρονται και ανακουφίζονται. Δεν είναι τώρα ο τόπος και ο χρόνος να το κάνουμε αυτό. Να έχουν, όμως, στο νου τους ότι θα έρθει η ώρα να μιλήσουμε και γι’ αυτά.

Εμείς θα μιλήσουμε για τα αδέρφια μας. Για όλους εκείνους, που περιφρονούν το βόλεμα του ενδοσυστημικού πολιτικού αγώνα και ρίχνονται, χαμογελώντας, στη μάχη. Για όλους εκείνους, που με διάφορα μέσα και από διαφορετικά μετερίζια συμμετέχουν στον αναρχικό πόλεμο και τη διαρκή εξέγερση.

Εμείς θα μιλήσουμε για τα συντρόφια του δικτύου FAI/IRF, για τους μαχητές του ALF και του ELF, για τους περήφανους ιλλεγκαλιστές, τους ληστές τραπεζών αλλά και για εκείνουςτους αγωνιστές, που μας χωρίζουν οι ιδέες, αλλά μας ενώνει το οδόφραγμα του δρόμου και το χαράκωμα του πεδίου της μάχης.

Εμείς θα μιλήσουμε για την αγάπη και την αλληλεγγύη μεταξύ συντρόφων. Για την αδιαπραγμάτευτη και αδιάλλακτη αλληλεγγύη, που σφυρηλατείται στη φωτιά και όχι για τα ανθρωπιστικά κλαψουρίσματα της δημοκρατίας κάθε απόχρωσης.

Για εμάς, έχει λίγη σημασία αν οι σύντροφοι που αιχμαλωτίστηκαν την Πέμπτη έχουν πράξει αυτά τα οποία τους αποδίδονται. Γιατί ξέρουμε πως αυτό το μονοπάτι δεν ξεκινάει στον ένοπλο αγώνα, ούτε τελειώνει εκεί και μπορεί,επίσης,να μη φτάσει εκεί και ποτέ. Είναι ένα μονοπάτι συνείδησης, που έχουμε διαλέξει όλοι εδώ και πολύ καιρό…

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 2 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣΚΑΙ ΣΤΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΤΟΥ ΝΑΔΙΡ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΥΣ ΑΝΤΑΡΤΕΣ

ΖΗΤΩ Η ΜΑΥΡΗ ΔΙΕΘΝΗΣ!

 

ΟΥΤΕ ΧΙΛΙΟΣΤΟ ΠΙΣΩ!

ΛΥΣΣΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ!

 

Αναρχικό εγχείρημα A-politiko

 Αναρχικό μεταφραστικό/εκδοτικό εγχείρημα Έρεβος

Αναρχομηδενιστικό εγχείρημα Parabellum

Μέτωπο Αναρχομηδενιστικής Συνείδησης για τη διάχυση του Αρνητικού

Σκέψεις πάνω στη δράση και την αναρχία

Δύο σύντροφοι κρατούνται ακόμα αιχμάλωτοι, με την κατηγορία ότι στέρησαν από το διευθυντή της Ansaldo (έστω για λίγο) την ευχαρίστηση του να περπατάει. Αυτό το άτομο έχει κάνει την παραγωγή και το εμπόριο όπλων, το λόγο του για να ζει.

Χωρίς να στεκόμαστε στο δίπολο ένοχοι – αθώοι, στεκόμαστε δίπλα στα συντρόφια μας και τους δείχνουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας.

Σε αυτούς που τράβηξαν τη σκανδάλη -μια ενέργεια που μπορεί να «ήταν χρήσιμη για την εξέγερση», μπορεί και όχι-, θέλουμε να πούμε πως η πράξη τους δε μας έβλαψε αλλά πως συνέβη το ακριβώς αντίθετο!

Υπάρχουν πολλοί που χάρηκαν ιδιαίτερα στις 7 του Μάη!

Μπορεί κανείς να θεωρήσει αυτήν την ενέργεια απεχθή, μόνο εάν σκέφτεται μέσα από το φίλτρο, που δημιούργησε σε βάθος δεκαετιών το καθεστώς, σχετικά με την επαναστατική βία, ένα καθήκον που το κράτος εκτέλεσε άψογα, αν σκεφτούμε πόσο ψυχρά εξέφρασε ο «αναρχικός γαλαξίας» την αλληλεγγύη του στους συλληφθέντες συντρόφους.

Γι’ αυτό, αν θέλουμε να δράσουμε σαν επαναστάτες, έχει έρθει η ώρα να ξεπεράσουμε αυτά τα κατάλοιπα της κυρίαρχης ιδεολογίας, να σπάσουμε τον εσωτερικευμένο φόβο και την αποστροφή για τη χρήση βίας και να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε με διαύγεια, λαμβάνοντας υπόψιν τις επαναστατικές προοπτικές.

Εδώ, μιλάμε στην πραγματικότητα για μια πράξη επαναστατικής βίας. Δε θα μπορούσαμε να ορίσουμε διαφορετικά μια τέτοια επίθεση στην εξουσία, άσχετα με τη γνώμη που έχει ο καθένας γι’ αυτήν και τα αποτελέσματα που έφερε. Και αυτή είναι πραγματικά μια πράξη ενάντια στην εξουσία, τουλάχιστον στις πραγματικές της συνέπειες (ας μην ξεχνάμε πως ο στόχος είναι απευθείας υπεύθυνος για πολέμους και σφαγές).

Δεν έχουμε την πρόθεση να σχολιάσουμε τις ατομικές θέσεις κάποιου σχετικά με αυτήν τη συγκεκριμένη πράξη του ένοπλου αγώνα. Ο καθένας έχει τις ιδέες και τις αντιλήψεις του σχετικά με την εγκυρότητα, τη συγκυρία και την ηθική που αφορούν αυτήν τη δράση.

Όμως, άσχετα με το τι άποψη έχει ο καθένας γι’ αυτήν την ενέργεια, η χρήση των όπλων πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν σε έναν εξεγερτικό αγώνα, που αποτελείται από πολλές πρακτικές, που συμπληρώνουν η μια την άλλη. Δε θα γίνει ποτέ μια εξέγερση μόνο με τα όπλα· αλλά δε θα γίνει και ποτέ χωρίς να πέσει ούτε σφαίρα.

Από την άλλη πλευρά, θεωρούμε πως η συμβίωση διαφορετικών πρακτικών αγώνα είναι ο μόνος τρόπος για να αντλήσουμε τη μέγιστη επαναστατική αποτελεσματικότητα (πράγμα που δε συμβαίνει όταν λαμβάνεται υπόψιν μόνο ένα μέσο πάλης) από κοινού με την ανεκτίμητη ατομική και συλλογική ανάπτυξη.

Είναι σωστό κάθε ατομικότητα ή ομάδα συγγένειας να κάνει τον αγώνα της με τον τρόπο που αυτή θεωρεί κατάλληλο για την καταστροφή του υπάρχοντος και την οικοδόμηση μιας ελεύθερης κοινωνίας. Αλλά, για να έχει ο αγώνας εξεγερσιακά αποτελέσματα είναι απαραίτητο να υποστηρίζεται και από άλλες συντροφικές πρακτικές, που μπορεί να διαφέρουν στο επίπεδο της μεθόδου αλλά που έχουν την ίδια επαναστατική στόχευση.

Αυτό εννοούμε όταν μιλάμε για ένα σχεδιασμό, πράγμα που είναι ανεκτίμητο για τον αγώνα, διαφορετικό για κάθε άτομο, που αναπτύσσεται συνεχώς και αντιτίθεται σε λυτούς σχεδιασμούς, όπως για παράδειγμα τα γενικά πλάνα δράσης για εφαρμογή σε κάθε περίπτωση.

Εξάλλου, η πιο όμορφη και πιο συναρπαστική πλευρά της αναρχίας είναι η άρνηση κάθε δόγματος και κόμματος.

Θα ήταν υβριστικό για τους αναρχικούς να βλέπουν τους εαυτούς τους όπως τους βλέπει το κράτος, για παράδειγμα ως ένα ενιαίο σώμα, όπου οι διαφοροποιήσεις στη σκέψη και στη δράση αντιμετωπίζονται ως πρόβλημα για «τη λειτουργία του συνόλου», ένα καρκίνωμα που πρέπει να εξαλείφεται και να στιγματίζεται.

Ευτυχώς, σε αυτήν την περίπτωση, όπως και σε πολλές άλλες κάποιος αρνήθηκε αυτήν την αντίληψη και διάλεξε το δρόμο της εξέγερσης με αγάπη και οργή, ένα δρόμο στρωμένο με δράση και ενεργή αλληλεγγύη στους συντρόφους που πλήττονται από την καταστολή.

Την ίδια αλληλεγγύη που μας κάνουν να νιώθουμε τόσο κοντά στο Nicola και στον Alfredo και που μετατρέπει την κάθε μέρα τους στη φυλακή σε συνεισφορά στην εξέγερση, περισσότερο από όσο μπορεί κάποιος να φανταστεί.

Σύντομα ελεύθεροι, ακόμα κοντύτερα στην καταστροφή του υπάρχοντος!

Αναρχικές ατομικότητες από τη Lucca

Πηγή: Anarchist Library

Λίγα λόγια του Mario “Tripa” Lopez για τον Mauricio

Ανάψτε τη φωτιά σας κι εμείς θα τραγουδήσουμε εκεί για εσάς. Θυμηθείτε τις μέρες, καιρό πριν, όταν ήμασταν όλοι ένα. Το πνεύμα του κογιότ είναι η δύναμή σας. Τα πνεύματα της γης είναι ισχυρά και έτοιμα να σας βοηθήσουν… αν τα ακούσετε.

 Κοινωνίες πολεμιστών: τώρα είναι η ώρα. Βρείτε ο ένας τον άλλο. Επιστρέψτε σπίτι.

 Πρέπει να βρίσκεστε μόνο μεταξύ του εχθρού, για να επιτεθείτε. Όλοι εσείς πολεμιστές, φύλακες του ονείρου, μην τους αφήσετε να σας πιάσουν.

 Μην απελπιστείτε.

 Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι δεν πρέπει να κρύβεστε; Κι εμείς θα έπρεπε να το κάνουμε. Έχουμε το πνεύμα του κογιότ, που βοηθά να μένουμε ελεύθεροι.

 Θυμηθείτε πως είναι να ζούμε. Άγριοι. Υπερήφανοι. Μαζί. Ελεύθεροι. Προετοιμαστείτε, πολεμιστές της γης.

 Ο απατεώνας είναι κοντά.

 –        Ιστορία του έθνους των κογιότ.

Σε αμέτρητες περιπτώσεις, έχω αναρωτηθεί ποιο είναι το πιο σημαντικό πράγμα για όλους αυτούς τους αναρχικούς επαναστάτες, που ξοδεύουν όλην τους την ενέργεια στο να απαξιώνουν έναν άλλον αγώνα, ο οποίος δηλώνει ενεργητικός, ριζοσπαστικός, άγριος και συγκρουσιακός, ο οποίος προέρχεται από άλλες βασικές θέσεις, με άλλες προοπτικές για τη ζωή, με άλλες θεωρητικοποιήσεις, που κινούνται μακριά από την ιδέα της ενεργητικής παθητικότητας, της αναμονής, της ψευδαίσθησης της ποσοστικής αύξησης… Ενδιαφέρονται για την απόλυτη ελευθερία, τη διάχυση της αναρχικής ιδέας και πράξης ή απλά για το μίζερο θρίαμβο του προγράμματός τους; Και τονίζω το πρόγραμμα, γιατί το διαθέτουν και γιατί το ακολουθούν τυφλά.

 Όσες φορές έχω αναρωτηθεί, διαπιστώνω ότι έχουν επιτρέψει στα πραγματικά τους συμφέροντα να γίνονται ορατά πίσω από τα κάγκελα που τους περιορίζουν• ο πραγματικός θρίαμβος της επανάστασής τους και ο ήλιος της αναρχίας, μας αποκαλύπτουν ότι ένα από τα συμφέροντά τους είναι η ανταγωνιστικότητα μεταξύ της μίας αναρχικής ιδέας/πρακτικής με την άλλη. Επειδή όταν ένας σύντροφος εξεγείρεται, επιτίθεται, αμφισβητεί, οργανώνεται διαφορετικά και τελικά, σε μία πράξης ατομικής ανυπακοής απέναντι σε ένα σύστημα που δε σου προσφέρει τίποτα, σκοτώνεται ή πέφτει τραυματισμένος στη μάχη, όχι μόνο δε σταματούν να απαξιώνουν αυτό το άτομο εντός του “κινήματος”, αλλά κάνουν ό,τι είναι δυνατό, χρησιμοποιώντας ακόμα και τα κρατικά μίντια, τα οποία υποτίθεται ότι είναι εναντίον τους,  προκειμένου να μειώσουν αυτό το άτομο και να σπεκουλάρουν σε βάρος του, αλλά και για να εκτρέψουν τα κίνητρά τους, τις ψευδαισθήσεις τους και τις ιδέες τους ενώπιον της κοινωνίας με την οποία (αυταπατώνται ότι) παλεύουν, με τον ίδιο τρόπο που το κάνουν αυτοί, τους οποίους θέλουν να καταστρέψουν: η κοινωνία που περιθωριοποιεί, που καταστέλλει, που κάνει πράξη ένα είδος εθελοδουλείας και ευχαρίστησης και στο τέλος, καταλαβαίνει κανείς ότι είναι η κοινωνία και ο πολιτισμός της, και η πρακτική ευχαρίστηση της μικρο-δύναμης και της μικρο-εξουσίας που διαιωνίζουν το σύστημα.

 Εναντίον αυτής της κοινωνίας-φυλακής αγωνίστηκε ο Mauri, εναντίον των στρατώνων των φονιάδων της εξουσίας, των προστατών της ιδιοκτησίας, του σχολείου των βασανιστών των φυλακών προόριζε την επίθεσή του. Δεν ήταν ένα μέρος πολιτισμού (το οποίο σε πολλούς θα φαινόταν ενοχλητικό, ακόμα κι αν επρόκειτο για τον πολιτισμό της εξουσίας), ένας τυχαίος στόχος, ούτε μια βόμβα ανάμεσα σε “αθώους” ανθρώπους. Η επίθεση, που σκόπευε να πραγματοποιήσει ο Mauri εκείνη τη νύχτα, ήταν αντικειμενική, άμεση και αδιαμεσολάβητη. Μία περιφρόνηση του Κράτους/Κεφαλαίου, η οποία κατέληξε τελικά -δυστυχώς- σε περιφρόνηση του ίδιου του αναρχισμού, που αυτοαποκαλείται οργανωμένος και που δε σταματά να επιβάλλει τα δόγματά του και την ιδεολογία του και δε σταματά να θρηνεί για τις καταστροφικές συνέπειες, που “έφερε” το ατύχημα του Mauri, για το καταραμένο οργανωμένο αναρχικό κίνημα ή τον κοινωνικό αγώνα και αυτό είναι που μας αναστατώνει περισσότερο.

 Εδώ στο Μεξικό, από εκείνη τη νύχτα στις 22 Μάιου του 2009, εκείνοι που θεωρούν το Mauri σύντροφό τους, τον θυμούνται ακόμα, δεν τον έχουν αφήσει να χαθεί στη λήθη και το κάνουν αυτό με πολλούς τρόπους και μέσα, ο καθένας ανάλογα με τη θέση του, αλλά πάντα δίνοντας έμφαση στο χαρακτηριστικό του άγριου Μαχητή, που είναι και ο λόγος για τον οποίο πέθανε μαχόμενος. Είναι αυτός, ο αδιάφθορος και άμεσος αγώνας, που φαίνεται σε πολλούς ψευτο-αναρχικούς, σε αυτούς που αποτελούν κεκαλυμμένη πρωτοπορία, να είναι ένα απλό παιχνίδι. Ποιος παίζει με σκοπό να πεθάνει; Πιστεύω κανείς με καθαρή συνείδηση, γιατί ο αγώνας μας αυτός, ο αγώνας που έδωσε ο Mauri, δεν είναι φορτωμένος  με υποκριτικό αλτρουισμό, αλλά αντίθετα ακολουθεί το πιο κυνικό αλλά και το πιο ειλικρινές ένστικτο ελευθερίας και αγριότητας, μιας ελευθερίας απόλυτης και απεριόριστης. Μια καθημερινή μάχη, που δε συνέβη απλά την προηγούμενη νύχτα και που ξέρουμε με βεβαιότητα πως δε θα τελειώσει αύριο το πρωί, φυτεύοντας  το Κράτος στο χώμα με τέσσερις βόμβες και μερικές βλασφημίες. Δεν τρέφουμε αυταπάτες. Αυτός είναι ένας πόλεμος, που δίνεται καθημερινά από εμάς, τις νοοτροπίες μας και τους άλλους γύρω από εμάς. Είναι ένας αγώνας, στα πλαίσια του οποίου είμαστε υπεύθυνοι για τη χρήση κάθε δυνατού μέσου, που έχουμε στη διάθεσή μας. Αλλά, εγώ δεν αναγνωρίζω την υποτιθέμενη –και λανθασμένη- διάκριση μεταξύ ριζοσπαστικών και ρεφορμιστικών μέσων αγώνα.

 Ο πόλεμος του Mauri δε «θέαματικοποιήθηκε» γιατί δεν ήταν θέαμα. Η ενέργειά του ήταν μια πράξη εναντίωσης, που βρήκε δικαίωση σε όλον τον κόσμο και την οποία υπερασπίστηκα κι εγώ και την υπερασπίζομαι ακόμα γιατί για μένα, είναι πιο σημαντικό να πράττει κανείς -όπως αποφασίζει ο καθένας να πράξει-  παρά να μιλάει, είναι πιο σημαντικό από το να βρίσκουμε καταφύγιο στους χώρους μας και από εκεί  να προσπαθούμε να δώσουμε, ή μάλλον να υποβάλλουμε στους εαυτούς μας ότι δίνουμε, έναν αγώνα περισσότερο φανταστικό παρά πραγματικό. Γιατί για μένα, η ενέργεια του Mauri, που δεν ολοκληρώθηκε για λόγους που όλοι ξέρουμε, έχει μεγαλύτερη σημασία από το να καθόμαστε και απλά να παρακολουθούμε, θαυμάζοντας βίαιους και εξεγερτικούς αγώνες σε μακρινούς χωροχρόνους από εμάς και ταυτόχρονα, δυσφημώντας τους εδώ αγώνες με μάταια και άξεστα επιχειρήματα.

 Για μένα, ο σύντροφος Mauricio Morales, δεν είναι ούτε μάρτυρας, ούτε σύμβολο του εξεγερτικού αναρχισμού, ούτε θα τον μετατρέψω σε θύμα ή ήρωα. Η επίκαιρη ανάμνηση του είναι την ίδια στιγμή η θύμηση του ίδιου του αγώνα, όπως είναι και κάθε ενέργεια, που δεν επιτρέπει να θαφτεί ύπουλα αυτό το κομμάτι της Ιστορίας και το λέω αυτό με αγανάκτηση όχι μόνο για το Κράτος, αλλά και για αυτούς που αποκαλούνται με ιδεολογικούς όρους, σύντροφοι.

 Φεύγω, αφήνοντας πίσω μερικούς στίχους του Mauri, που πάντα μου άρεσαν:

 «Είναι γνωστή η θλιβερή μοίρα του εξεγερμένου, που επιτίθεται στην εξουσία, που την περιφρονεί και που επιτίθεται στους εχθρούς του κατά μέτωπο: στους μπάτσους, στο σύστημα κλπ. Γιατί όταν η ελευθερία, η αγάπη και η αναρχία συνοδεύουν το χτύπο της καρδιάς σου, η αναρχία δεν είναι πτώμα στο στόμα, αλλά κυρίαρχη στα χέρια που δρουν.»

 «Πριν πέσω για ύπνο αγκαλιάζω το χάος ως μια ιδέα που απελευθερώνει το σώμα και το νου μου. Γιατί παρόλα αυτά, με κάνει να νιώθω ζωντανός. Δεν θέλω να αναζητήσω το δισκοπότηρο που θα απελευθερώσει μελλοντικές κοινωνίες. Τα δάχτυλά μου αναζητούν την αιματηρή πτήση της καταστροφής των αλυσίδων της ρυθμικής φωτιάς, τον εμπρησμό της εξουσίας και των αφεντάδων της. Πάνω στον ύπνο μου, οι δράσεις μου είναι σχεδιασμένες έτσι ώστε αύριο, αφότου ξυπνήσω, θα τσακίσω τη ρουτίνα και με μια ατομική δράση, με το στήθος μου σαν φουσκωτή πέτρα, με την καταστροφή αυτής και οποιασδήποτε κοινωνίας. Κάντε μου μια χάρη: εξασφαλίστε να ζήσει η αναρχία.»*

 

Ο σύντροφος Punky Mauri είναι εδώ!

Θάνατος σε Κράτος, Κεφάλαιο και Εκκλησία και ζήτω η αναρχία!

Ο αγώνας είναι και θα είναι πάντα παρών στο εδώ και στο τώρα!

Mauri Presente!

Εξεγερτικούς χαιρετισμούς,

 Mario Lopez, Tripa

Πόλη του Μεξικού, 19 Μαίου, 2013

Πηγή: waronsociety

MENYERANG! – Στιγμιότυπα του αναρχικού πολέμου από την Ινδονησία

 

415-flammen-1 - Copy

Νέα μπροσούρα του εγχειρήματος, για το χώρο της ριζοσπαστικής Αναρχίας στην Ινδονησία.

Περιεχόμενα:

Για το αναρχικό μεταφραστικό/εκδοτικό εγχείρημα Έρεβος (σελ.4)

Εισαγωγικό σημείωμα της έκδοσης (σελ.5)

Συνέντευξη με τα πρώην μέλη του ανατρεπτικού αναρχικού εγχειρήματος NEGASI, από την Ινδονησία (σελ.6)

Αντάρτικο πόλης και FAI/IRF Ινδονησίας (σελ.12)

Για τους συντρόφους Eat και Billy (σελ.29)

Για το σύντροφο Ryo (σελ.47)

Η μπροσούρα τυπώθηκε σε περιορισμένα αντίτυπα και διακινείται χέρι με χέρι μετά από επικοινωνία με το εγχείρημα. Μπορείτε να κατεβάσετε το PDF, εδώ.

Ινδονησία: Εμπρησμός του τρίτου ορόφου του ξενοδοχείου Sheraton (Τζακάρτα)

«Αλυσοδεμένα αδέρφια, σύντροφοι που υποφέρετε, η μάχη πλησιάζει. Σύντομα, μεθυσμένοι από εκδίκηση, θα ξεχυθούμε στην επίθεσή• κι ο εχθρός θα τραπεί σε φυγή, γιατί η Ομοσπονδία του Άλγους είναι τρομερή.» Bruno Filippi

Η ενέργεια μας (αν μπορεί να ονομαστεί) μπορεί να ονομαστεί ΣΧΕΔΙΟ ΦΟΙΝΙΚΑΣ – ΠΡΑΞΗ ΤΡΙΤΗ. Αυτή είναι η συλλογική μας απόφαση, να απαντήσουμε στο κάλεσμα των συντρόφων από την Ελλάδα. (1) (2)

Απόψε, (26 Ιούνη) κινηθήκαμε φέροντας τη φωτιά και κάψαμε τον τρίτο όροφο του ξενοδοχείου Sheraton, στην οδό Sahari Mountain, στην Τζακάρτα. Η φωτιά μας είναι μια απάντηση στο κάλεσμα των συντρόφων του Σχεδίου Φοίνικας από την Ελλάδα και μια χειρονομία αλληλεγγύης στον Κ. Σακκά, αναρχικό που βρίσκεται σε απεργία πείνας για να κατακτήσει την ελευθερία του. Τοποθετήσαμε τον εκρηκτικό μηχανισμό με χρονοκαθυστέρηση, σε έναν από τους κάδους απορριμάτων, στο δωμάτιο του karaoke (που βρίσκεται στον τρίτο όροφο) και αφήσαμε τη φωτιά να μιλήσει για μας.

Στέλνουμε τους επαναστατικούς μας χαιρετισμούς στα φυλακισμένα μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, στους 4 αναρχικούς που συνελήφθησαν στην Κοζάνη -δε σας ξεχνάμε ποτέ-, στους Cospito και Gai, στους Carla, Ivan, Juan, Marcello και Freddy, στο Henry και όπως πάντα, σε όλους τους φυλακισμένους αναρχικούς σε Ελλάδα και Ιταλία, καθώς και σ’ εκείνους των πυρήνων της FAI/IRF σε όλον τον κόσμο.

Ας κάνουμε το σχέδιο Φοίνικας ένα διεθνές σχέδιο εκδίκησης!

ΜΟΝΑΔΑ ΘΥΜΟΥ

ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΕΚΔΙΚΗΣΗΣ                                                                                                                                                          

FAI-IRF

Ευχαριστούμε το σύντροφο απο το Contra Info για την ακριβή μετάφραση της ρήσης του Bruno Filippi.

Πηγή: 325