ΗΠΑ: Απελευθέρωση φασιανών (Όρεγκον)

Τη νύχτα της 15ης Αυγούστου, μασκοφόροι απελευθερωτές του Μετώπου Απελευθέρωσης των Ζώων πραγματοποίησαν  διάσωση άγριων φασιανών και ορτυκιών, από τα κλουβιά επίδειξης θηραμάτων της Υπηρεσίας Αλιείας και Άγριας Ζωής του Όρεγκον (ODFW), μέσα στην περιοχή άγριας ζωής EE Wilson (βόρεια της πόλης  Corvallis). Χρησιμοποιήθηκαν εργαλεία κοπής σύρματος για να ανοίξουν δύο κλουβιά και να παραβιαστούν μερικώς δύο ακόμα, δίνοντας σε τρεις δαχτυλιδολαίμηδες φασιανούς, ένα λευκό φασιανό και ένα ορτύκι του βουνού μία ευκαιρία να δραπετεύσουν στην γύρω περιοχή. Αν δεν εμφανιζόταν ένα αυτοκίνητο δίπλα στα κλουβιά, κάτι που μας υποχρέωσε να αποχωρήσουμε πρόωρα, θα είχε δοθεί σε ακόμα δώδεκα περίπου πουλιά μία ευκαιρία για ελευθερία. Αυτή η δράση δεν αποτελεί νίκη για αυτούς που έμειναν πίσω.

Η περιοχή άγριας ζωής ΕE Wilson αποτελούσε κάποτε την έδρα ενός προγράμματος εκτροφής της Υπηρεσίας Αλιείας και Άγριας Ζωής του Όρεγκον, όπου εκτρέφονταν φασιανοί, κυρίως για να αφεθούν και να ανανεώσουν τους πληθυσμούς θηραμάτων στους κυνηγότοπους του Όρεγκον. Η  ODFW διέκοψε το πρόγραμμα στα τέλη της δεκαετίας του ’90, ωστόσο κρατούν ακόμα έναν μικρό αριθμό πουλιών στην περιοχή, ως τουριστική ατραξιόν. Είναι λυπηρό και αξιοθρήνητο το γεγονός ότι αυτά τα άγρια πουλιά θα έπρεπε να περάσουν ολόκληρη τη ζωή τους μέσα σε κλουβιά, για οποιοδήποτε λόγο, πόσο μάλλον για κάτι τόσο ασήμαντο και επιπόλαιο, όπως η έκθεσή τους στο κοινό.

Υπάρχουν περισσότερες από 100 εγγεγραμμένες εγκαταστάσεις αιχμαλωσίας άγριων ζώων στην πολιτεία του Όρεγκον, όπου φυλακίζονται φασιανοί, ορτύκια, μινκ, άλκες και άλλα άγρια ζώα. Αυτές οι εγκαταστάσεις γενικά έχουν μικρή ή και καθόλου φύλαξη, για μια επιδρομή εναντίον τους απαιτούνται ελάχιστες έως καθόλου εξειδικευμένες δεξιότητες και κρατούν ζώα, που σε πολλές περιπτώσεις μπορούν να απελευθερωθούν απευθείας στην άγρια φύση. Το μόνο που χρειάζεται είναι λίγη αποφασιστικότητα και 15 δολάρια για δύο τανάλιες, προκειμένου η απελευθέρωση των ζώων να γίνει πραγματικότητα.

Σε αλληλεγγύη με τους αναρχικούς κρατούμενους Marie Mason και Eric Mcdavid.

Για αυτούς που μένουν σιωπηλοί και για όλους τους φυγάδες.

Για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια,

Μέτωπο Απελευθέρωσης των Ζώων

Πηγή: Bite Back

Γράμμα από τον αναρχικό Mario “Tripa” Lopez

Είναι καιρός να χρησιμοποιήσω τη γραφομηχανή μου, σκεπτόμενος τις παρακλήσεις πολλών συντρόφων από διαφορετικά μέρη του κόσμου, συμπεριλαμβανομένου και του Μεξικού, που μου ζήτησαν επανειλημμένα να τους μιλήσω για την κατάσταση που περνάω. Θα ήθελα να ξεκινήσω, ζητώντας συγγνώμη για το γεγονός ότι δεν έδωσα νέα μου για τόσους μήνες, περισσότερους από έξι, για την ακρίβεια. Δεν πειράζει, δεν το έκανα για διαφορετικούς, πολύ προσωπικούς λόγους.

Θα πω μόνο λίγα πράγματα προς το παρόν, ξεκινώντας από τα δικονομικά. Η δίκη εναντίον μου συνεχίζεται, αλλά έχουν γίνει μερικές αλλαγές και μέχρι στιγμής, δεν υπάρχει κάποια καταδίκη. Λοιπόν, πριν από μια εβδομάδα, η υπόθεση μου πέρασε στην αρμοδιότητα του δικαστηρίου 20, το οποίο ασχολείται με μη σοβαρές παραβατικές πράξεις. Αυτό συνέβη εξαιτίας της μεταρρύθμισης του νόμου, σύμφωνα με τον οποίο μου απαγγέλθηκαν κατηγορίες και αυτό είχε ως αποτέλεσμα η υπόθεση μου να μη θεωρείται πλέον σοβαρή για το μεξικάνικο ποινικό κώδικα: η διασάλευση της δημόσιας ειρήνης, με ποινή από 6 έως 30 χρόνια χωρίς δυνατότητα εγγύησης, μετατράπηκε σε πταισματικής φύσης έγκλημα, με ποινή από 4 έως 7 χρόνια. Γι’ αυτούς τους λόγους, οι αναρχικοί δικηγόροι απαίτησαν την απελευθέρωσή μου.

Το δικαστήριο 32, που έχει τη βάση του στο Recusorio Varolin Preventivo Sur και που χειρίστηκε αρχικά την υπόθεσή μου, υπέβαλλε αίτημα για να μεταφερθεί αυτή σε άλλο δικαστήριο. Βέβαια, η εισαγγελία υπέβαλε αίτημα εναντίον αυτού, αλλά μετά από μερικούς μήνες, αυτό το αίτημα απορρίφθηκε και η μεταφορά συνεχίστηκε κανονικά. Υπήρξαν κάποια προβλήματα για μερικές εβδομάδες, αλλά στο τέλος, ενημερώθηκα για τη μεταφορά.

Μπορεί αυτό να φαίνεται ένα θετικό γεγονός, αλλά δεν είναι εντελώς έτσι, καθώς θα ξεκινήσει μια καινούρια δίκη, ενώ η παλιά έφτανε στο τέλος της.

Αυτό το γεγονός θα δώσει στην εισαγγελία μια νέα δυνατότητα συλλογής στοιχείων εναντίον μου και ξαναστησίματος της υπόθεσης, η οποία είχε αρκετά ψεγάδια. Για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια μια συνεδρίας, στην οποία είχα παραστεί, ενώ κρατούμουν στο Reclusorio Sur, ο εισαγγελέας κάλεσε για μάρτυρα μια γυναίκα που υπηρετούσε στα ΜΑΤ και δεν είχε καμιά σχέση με τη φυλάκισή μου. Είχε εμπλακεί σε μια παλαιότερη σύλληψη, που αφορούσε κάποια μικρής σημασίας γεγονότα ενάντια στις ταυρομαχίες, το 2009. Επιπροσθέτως, δεν εργάζεται πια για τους θεσμούς. Φυσικά, οι συνήγοροί μου απέρριψαν τα υποτιθέμενα στοιχεία, καθώς πρόθεση του εισαγγελέα ήταν μόνο να αποδείξει την τάση μου να διασαλεύω την τάξη. Απαιτήσαμε αυτή η αποδεικτική φάση να μείνει ως έχει, πράγμα που σήμαινε μια δίκη 3-4 μηνών και τον κίνδυνο να μου επιβληθεί η ανώτερη ποινή των 7 ετών φυλάκισης.

Κατά τη διάρκεια αυτών των μηνών, περίμενα (όπως και όλοι εσείς) την απόφαση σχετικά με το αίτημα, που είχε καταθέσει η εισαγγελία μετά την απελευθέρωσή μου –το αποκαλούν ελευθερία, όμως εγώ δε μπορώ να το ορίσω έτσι, απλά επειδή βγήκα από τη φυλακή, γιατί η ελευθερία μου πρέπει να είναι απόλυτη. Η αίτηση απορρίφθηκε και παραμένω ελεύθερος, περιμένοντας τη δίκη μου, ενώ τόσο στην υπεράσπιση όσο και στην εισαγγελία δόθηκε χρόνος για να μαζέψουν στοιχεία, πράγμα που πιστεύουμε πως είναι ανούσιο και πως μόνος στόχος του είναι η εδραίωση της θέσης του εισαγγελέα σε αυτήν την υπόθεση. Αποκηρύξαμε αυτόν τον επιπλέον χρόνο. Τότε ήταν που το στρατοδικείο 32 αποφάσισε να μεταφέρει την υπόθεση στο δικαστήριο που ασχολείται με λιγότερο σοβαρά εγκλήματα και που η εισαγγελία υπέβαλλε  το αίτημα.

Προσωπικά, θέλω να δηλώσω δημόσια ότι διατηρώ τη θέση μου. Οι σκέψεις, που μπορεί να γεννήσει η κατάστασή μου, πρέπει να είναι στρατηγικής και τακτικής φύσης, ειδικά όσον αφορά στο ιδεολογικό κομμάτι και όχι μόνο τις δικονομικές συνέπειες, που αυτές παράγουν. Μπορεί να λέμε, αρκετά συχνά, πως αυτό είναι το τίμημα όταν κάνεις πόλεμο, μια ατομική και συλλογική σύγκρουση, αλλά δε μπορούμε και να αγνοούμε τις συνέπειές της με ένα δειλό τρόπο, με το να μη λαμβάνουμε υπόψη μας τις ποινές και την αβεβαιότητα, από την οποία οι σύντροφοι που έχουν χτυπηθεί από την καταστολή, υποφέρουν και θα υποφέρουν. Πρέπει να αντιμετωπίζουμε αυτά τα επακόλουθα ατομικά ή συλλογικά, όταν αποφασίζουμε να εμπλακούμε στην άμεση δράση ενάντια σε Κράτος και Κεφάλαιο.

Συνήθως, δε συμφωνώ με εκείνους, που φαντάζονται την επανάσταση ως κάτι εύκολο, μια μη βίαιη αλλαγή χωρίς επιπτώσεις και καταστολή από τον κρατικό μηχανισμό. Όχι ότι θέλω να συμβεί κάτι τέτοιο, αλλά γνωρίζω πως πρέπει να μειώσουμε τα ρίσκα στο ελάχιστο. Παράλληλα, θα πρέπει να γνωρίζουμε το γεγονός πως η καταστολή μαζί με την εγκληματοποίηση είναι τα όπλα του κράτους, εναντίον εκείνου που διαταράσσει την κυριαρχία του, αν είναι να θέσουμε τη δραστηριότητά μας εκτός των νομικών παραμέτρων του συστήματος και αν είναι οι μορφές του αγώνα μας να ξεπεράσουν τα όρια που βάζουν οι ιδεολογίες, σε μια ολομέτωπη σύγκρουση με την Εξουσία.

Δε λέω πως πρέπει να λατρεύουμε τη βία ή την επαναστατική βία· είναι απλά κάτι, που το αναρχικό κίνημα πήρε από το παρελθόν και το έφερε στο παρόν, με σκοπό να παλέψει ενάντια σε Κράτος και Κεφάλαιο. Έχοντας πάντα στο μυαλό πως η βία δεν είναι η αποκορύφωση της ατομικής και συλλογικής μας παρέμβασης, πρέπει να απορρίψουμε τον κίβδηλο διαχωρισμό, που επιβάλλεται τόσο από το σύστημα -ιδιαίτερα το αστυνομικό κράτος που έχουμε σήμερα στο DF (Πόλη του Μεξικού), για να φέρουμε ένα παράδειγμα- όσο και από τους προστάτες και υποστηρικτές του -αριστερούς, πασιφιστές, μεταρρυθμιστές κλπ-, με σκοπό να υπονομεύσουν την εξεγερτική διαδικασία ή να την παρεμποδίσουν με ψευδοδιλήμματα, τα οποία καταλήγουν σε ασυμφιλίωτα σχίσματα.

Για μένα, η επίθεση δεν είναι μόνο ένοπλη ή εκρηκτική. Είναι οποιαδήποτε μορφή αναρχικής παρέμβασης, η οποία αμφισβητεί και ασκεί κριτική στην πραγματικότητα, κάνει προτάσεις και κλιμακώνει την ατομική και γενικευμένη εξέγερση. Όλες οι επιθέσεις, που ακολούθησαν η μία μετά την άλλη από το 2007, είναι αποτελέσματα μερικών ξεσηκωμών, που βλέπουμε σήμερα στους δρόμους. Αυτή είναι η δύναμη, που αναζωογονεί σήμερα τον αναρχικό παλμό και πηγαίνει, επίσης, πέρα από αυτό. Είναι η δύναμη, που επέτρεψε σε πολλούς συντρόφους να αποκτήσουν πλήρη αντίληψη και να κάνουν σημαντικά βήματα στη συζήτηση και στη δράση, χωρίς να διαχωρίζουν τη θεωρία από την πράξη. Κάνε αυτό που νομίζεις, άσχετα αν κάποιοι σύντροφοι συμφωνούν ή όχι με παρεμβάσεις όπως το σαμποτάζ και οι ατομικές ενέργειες.

Θεωρώ πως αυτά τα ζητήματα -εκρηκτικές επιθέσεις, διάφορες πράξεις σαμποτάζ κλπ- δεν είναι η αποκορύφωση του αγώνα μας. Ίσως να είναι έτσι στην παρούσα φάση, αλλά νομίζω πως αυτές οι ενέργειες είναι ατομικές παρεμβάσεις διεκδίκησης, επίθεσης και ταυτόχρονα, προσθέτουν στην προπαγάνδα -βιβλία, εκδόσεις, διαμαρτυρίες και άλλες δραστηριότητες. Είναι κομμάτι της ίδιας αφοσίωσης προς την εξέγερση, όταν υπάρχουν συγκεκριμένες συνθήκες. Αλλά, και αυτό είναι κομμάτι της αντίληψης περί της παρέμβασης, που ευνοεί τους παράλογους ξεσηκωμούς, ώστε αυτοί να μεταβληθούν σε συνειδητές και γενικευμένες εξεγέρσεις.

Δε μπορούμε να πιστεύουμε πως οι ενέργειές μας, ακόμα και οι πιο μικρές, δε θα έχουν επιπτώσεις. Ο αναρχισμός είναι φύσει παράνομος και οι ελευθεριακές σκέψεις είναι ασύμβατες με τις παραμέτρους, που επιβάλλει το σύστημα. Η πρόκληση της καταστροφής της κοινωνίας του κεφαλαίου είναι η μόνη πραγματική κοινότητα.

Ο παράλογος διαχωρισμός μεταξύ νόμιμου και παράνομου είναι μόνο μια δικαιολογία εκείνων, που γεμίζουν τα στόματά τους με ωραίες λέξεις και νοσταλγία και που βλέπουν τον αναρχισμό ως κάτι απαρχαιωμένο. Θεωρώ πως ο αγώνας μας γίνεται για να αποκτήσουμε την απόλυτη ελευθερία· είναι ένας αδιάφθορος αγώνας, που ήταν πάντα έτοιμος να χρησιμοποήσει όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή του, για να πετύχει το στόχο του: ατομικιστική κριτική, καταστροφή και δημιουργία.

Τώρα θα ήθελα να σχολιάσω ένα άρθρο, στο 103ο τεύχος του περιοδικού Proceso, για τον Απρίλη του 2013. Το ερευνητικό άρθρο ονομάζεται «Συναγερμός για τους Μεξικανούς αναρχικούς». Πρώτα απ’όλα, θα ήθελα να πω πως το άρθρο δεν είναι τόσο κακό, σε σύγκριση με αυτά που λέγονται για τους αναρχικούς σε τέτοιου είδους περιοδικά. Για να πω τη αλήθεια, το Proceso εξέδιδε πάντα ακριβή άρθρα. Το άρθρο αναφερόταν σε ένα δεδομένο, που πολλοί σύντροφοι έχουν σημειώσει εδώ και καιρό: τη γέννηση ενός διεθνούς εξεγερτικού δικτύου. Η συνεργασία μεταξύ των ευρωπαϊκών υπηρεσιών πληροφοριών παρουσιάζει ένα σοβαρότερο πρόβλημα από εκείνο του CISEN (Κέντρο Έρευνας και Εθνικής Ασφαλείας) -το οποίο βάσισε μια έρευνα εναντίον αναρχικών ομάδων στους λογαριασμούς τους στο facebook, υποστηρίζοντας πως τρεις από αυτές τις ομάδες είχαν στην κατοχή τους «μερικά όπλα», μια δήλωση που τη βρίσκω παράλογη, καθώς ζούμε σε μια χώρα, που όλοι έχουν όπλα, τα όπλα είναι παντού και για να τα αποκτήσεις αρκεί να εκφοβήσεις έναν αφηρημένο μπάτσο, που περπατάει εκεί που δε θα έπρεπε…κλπ.

Το άρθρο του CISEN φαίνεται να στήθηκε για να προκαλέσει συναγερμό και εγρήγορση, αντίθετα με το άρθρο του Proceso, που νομίζω χρειάζεται περισσότερη προσοχή. Το ερώτημα, που αφορά τη Europol, είναι πώς αυτό το μυστήριο αστυνομικό σώμα έχει το καθήκον να συγκεντρώνει πληροφορίες για τον αγώνα των αναρχικών ομάδων, που δραστηριοποιούνται στην Ευρώπη. Και η Ιταλική DIGOS διατηρεί τις θεωρίες της, με σκοπό να δημιουργεί παράνομες διασυνδέσεις αναρχικών, που φαίνονται σα να είναι βγαλμένες από γκανγκστερικό μυθιστόρημα: ιεραρχικές ένοπλες οργανώσεις, που τις περισσότερες φορές είναι αποκυήματα της φαντασίας των δικαστών, που είναι επικεφαλής της εξιχνίασης επιθέσεων ή εκτελέσεων, που συμβαίνουν στη χώρα και αναλαμβάνονται από αναρχικούς ή αποδίδονται σε αυτούς. Με αυτόν τον τρόπο, η συνεργασία των υπηρεσιών πληροφοριών με την ίδια τη Europol έχει ως αποτέλεσμα, απλά, την αναπαραγωγή αυτών των φανταστικών μοντέλων.

Τέλος, μιας και μου ζητήθηκε, θέλω να ξεκαθαρίσω πως δεν έχω κανένα λόγο να ευχαριστήσω το φοιτητικό Κίνημα 132* για την αποφυλάκισή μου. Η αμφιβολία γεννήθηκε από το γεγονός πως η αλλαγή, που έκανε στο νόμο το GDF, συνέβη λόγω της άσκησης «πίεσης» από αυτήν την ομάδα. Εγώ πιστεύω πως πρόκειται, απλά, για μια πολιτική απόφαση στρατηγικής σημασίας, που ήρθε μαζί με το διορισμό του Mancera στην κυβέρνηση της DF, σε σχέση με την καταστολή της 1ης Δεκέμβρη*.  Πού βρίσκεται το δικό μου φταίξιμο; Σκεφτείτε τον Ebrad, που αφού ανακηρύχθηκε ο καλύτερος δήμαρχος του κόσμου, παραβίασε όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η αλλαγή του νόμου είχε, απλά, σκοπό να εξουδετερώσει τις διαμαρτυρίες αυτών των ρεφορμιστών, που δρουν σύμφωνα με το νόμο και σέβονται τους κατεστημένους κανόνες και επομένως, αναπαράγουν τη στρατηγική της κοινωνικής δημοκρατίας, που είναι εκείνη του Αιτήματος -δε μιλάω για τις ελάχιστες εξαιρέσεις, που υπάρχουν στις τάξεις τους, αλλά για τις γενικές τους θέσεις. Αυτό που συνέβη είναι ότι οι δικηγόροι της GASPA αξιολόγησαν, απαίτησαν και πέτυχαν την αποφυλάκισή μου. Η κριτική δεν είναι πάντα περιφρόνηση και αυτοί που βλέπουν τα πράγματα έτσι, δε μπορούν να ξεχωρίσουν το ένα από το άλλο. Πώς μπορούμε να πάμε μπροστά, αν νιώθουμε συνέχεια προσβεβλημένοι και σαν κατηγορούμενοι;

Τώρα λέω αντίο, ελπίζοντας πως δεν ήμουν υπερβολικά εκτός χρόνου, όπως είμαι συνήθως. Θέλω να ευχαριστήσω τους αναρχικούς συντρόφους, με τους οποίους έχω συγγένεια, για την υποστήριξη και την αλληλεγγύη που μου έδειξαν, όσο ήμουν στη φυλακή, αλλά και τώρα που είμαι έξω. Θερμούς χαιρετισμούς στους συντρόφους: Νίκο Μαζιώτη, Πόλα Ρούπα και στο μικρό Βίκτωρα Λάμπρο, που είναι από τα τρία του χρόνια φυγάς, μαζί με τους γονείς του.

Mario Antonio López.

Μεξικό-DF-31 Ιουλίου 2013

Σημειώσεις:

Ο σύντροφος συνελήφθη, όταν εξερράγη πρόωρα ο εμπρηστικός μηχανισμός που κουβαλούσε, στις 27 Ιουνίου του 2012, στην πόλη του Μεξικού. Αποφυλακίστηκε στις 29 Δεκέμβρη του ίδιου έτους.

Κίνημα 132: (#yo soy 132 – «#εγώ είμαι 132»), ρεφορμιστικό κίνημα, που ζητάει μια «καλύτερη και πιο δημοκρατική κυβέρνηση, στρατό και αστυνομία».

Την πρώτη Δεκέμβρη του 2012, έλαβαν χώρα διαδηλώσεις εναντίον του νέου προέδρου του Μεξικού, που αναλάμβανε καθήκοντα. Στα πλαίσια των κινητοποιήσεων, σημειώθηκαν συγκρούσεις, που κατέστειλε άγρια η καινούρια κυβέρνηση.

Πηγή: 325

Ενέργειες άμεσης δράσης για την απελευθέρωση των ζώων

ΗΠΑ: Βανδαλισμός Pet shop (Πόρτλαντ)

 Το κατάστημα Bird Hut, στον αριθμό 11249, της οδού SE Division, πουλάει εξωτικά πουλιά και μικροσκοπικά κλουβιά, για τα πουλιά που πουλάει ως εμπορεύματα. Πουλιά, όπως το Hyacinth Macaw, το οποίο πουλάνε για δώδεκα χιλιάδες δολάρια. Εκμεταλλεύονται το σύστημα αναπαραγωγής πολλών ειδών πουλιών και εξειδικεύονται σε νεοσσούς που ταΐζονται με το χέρι.

Δε θα παραμείνουμε ικανοποιημένοι, αφήνοντας επιχειρήσεις σαν κι αυτή να εμπορευματοποιούν τα ζώα και να δείχνουν ασέβεια προς τη φύση. Θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να τις καταστρέψουμε.

Για αρχή, τοποθετήσαμε κόλλα στις κλειδαριές σε δύο περιπτώσεις. Δε θα διστάσουμε να κλιμακώσουμε τη δράση. Σας θέλουμε έξω από την πόλη μας.

Για εκείνους που αντιστέκονται στο Grand Jury. Η σιωπή σας μας δυναμώνει συλλογικά.

Αναρχικοί Σύμμαχοι των Ζώων

Πηγή: Bite Back

ΗΠΑ: Βανδαλισμός καταστήματος χονδρικής πώλησης πουλερικών (Όκλαντ)

Το Allied Pringle Food Sales είναι κατάστημα χονδρικής πώλησης και διακίνησης πουλερικών, στον αριθμό 333, της οδού Clay, στο κέντρο του Όκλαντ. Απεχθανόμαστε την εμπορευματοποίηση των ζώων. Γεμίσαμε τις κλειδαριές του με υγρό ατσάλι, για να εκφράσουμε την περιφρόνησή μας στις πρακτικές τους να κερδοφορούν από τη δυστυχία και τον εγκλεισμό. Ελπίζουμε να δούμε συνεχόμενη δράση εναντίον των εκμεταλλευτών και άμεση δράση παντού.

ALF

Τοποθετήσαμε κόλλα στις κλειδαριές του καταστήματος Allied Pringle ‘Foods’, για δεύτερη φορά, όπως και πολλές άλλες νύχτες. Αυτή η γρήγορη και σιωπηλή δράση είχε στόχο να προκαλέσει οικονομική ζημιά σε αυτόν το διανομέα πουλερικών. Η εκμετάλλευση των ζώων δεν είναι ευπρόσδεκτη στην πόλη μας.

Σε αλληλεγγύη με την πρόσφατη vegan αντίσταση στο Πόρτλαντ και την Κόστα Μέσα.

ALF

Πηγή: Bite Back

ΗΠΑ: Βανδαλισμός εστιατορίου (Πόρτλαντ)

 Για δύο συνεχόμενες νύχτες, οι κλειδαριές και στις δύο πόρτες του εστιατορίου Yung Kee γέμισαν με κόλλα. Αυτό το διώροφο εστιατόριο, που διαθέτει και σφαγείο, εκθέτει περήφανα, πτώματα από πάπιες και κοτόπουλα στις βιτρίνες του. Τα χέρια τους είναι βουτηγμένα στο αίμα των αμέτρητων ζώων, που δολοφονήθηκαν για να συνεχιστεί η επιχείρησή τους.

Εμπνεόμαστε από εκείνους που αγωνίζονται ενάντια στην καταπίεση των μη-ανθρώπων στο Σαν Ντιέγκο, στην Κόστα Μέσα και στο Πόρτλαντ. Συνεχίστε με αυτόν το ρυθμό.

Πηγή: Bite Back

ΗΠΑ: Βανδαλισμός οχήματος γουνέμπορου

Απαντώντας στο άρθρο της National Post, που έπλεκε το εγκώμιο του Eugene Klein και της αηδιαστικής του επιχείρησης, Capilano Furs and Taxidermy Studios, το Μέτωπο Απελευθέρωσης των Ζώων ανέλαβε δράση, καταστρέφοντας το εσωτερικό του αξίας 60.000 δολαρίων φορτηγού του Eugene.

Με την κάλυψη του σκοταδιού, προσεγγίσαμε την κατοικία του Eugene Klein και με σύριγγες εκχύσαμε δύσοσμο υγρό μέσω της οροφής, μέσα στο φορτηγό του.

Ένα μήνυμα προς τον Eugene Klein:

Eugene, καθώς εσύ και η γυναίκα σου Edith μπαίνετε στα τελευταία χρόνια της άθλιας ζωής σας, θα δείτε τη βιομηχανία που βοηθήσατε να φτιαχτεί, να καταρρέει.

Την τελευταία φορά που σας επισκέφτηκε το ALF, δηλώσατε στις εφημερίδες ότι έχετε όπλα και πως δε μας φοβάστε. Λοιπόν, Eugene, προφανώς ούτε εμείς σε φοβόμαστε και θα πρέπει να μας σκοτώσεις για να μας σταματήσεις.

Το Μέτωπο Απελευθέρωσης των Ζώων παρακολουθεί πάντα. Προκαλούμε εσένα και τη γυναίκα σου να πάτε διακοπές.

Μέχρι να αδειάσει κάθε κλουβί.

Μέτωπο Απελευθέρωσης των Ζώων

Πηγή: Bite Back

Το κλείσιμο εκτροφείου φασιανών στο Riverside της Καλιφόρνια, ανακοίνωσε η συνιδιοκτήτρια, μετά από επιδρομή του ALF.

Την προηγούμενη εβδομάδα, το Μέτωπο Απελευθέρωσης των Ζώων ανέλαβε την ευθύνη για την απελευθέρωση δεκάδων φασιανών από το εκτροφείο Ash Grove Pheasant Farm, στο Riverside της Καλιφόρνια. Τώρα οι ιδιοκτήτες ανακοίνωσαν πως αποσύρονται από την εκτροφή φασιανών εντελώς.

Η συνιδιοκτήτρια, Theresa Fitzgerald, δήλωσε αυτήν την εβδομάδα στα ΜΜΕ πως θα κρατήσει όσα πουλιά αιχμαλωτίστηκαν εκ νέου ως «κατοικίδια», αλλά δε θα πουλάει πλέον φασιανούς. Παρόλο που οι πληροφορίες είναι ακόμα ανεπιβεβαίωτες, φαίνεται πως το ALF έκλεισε αποτελεσματικά το Ash Grove Pheasant Farm.

Η σημασία του ελέγχου των δεδομένων

Δεν είναι ασυνήθιστο το γεγονός οι επιχειρήσεις ζωικής εκμετάλλευσης να δίνουν ψεύτικες πληροφορίες στο κοινό, για να αποφύγουν τη στοχοποίηση. Έχουν υπάρξει επιβεβαιωμένες σχετικές περιπτώσεις, όπως εκτροφεία γούνας, που ανακοίνωσαν πως έκλεισαν ώστε να απομακρυθούν από την προσοχή του κόσμου και πειραματιστές σε ζώα, που ανακοίνωσαν την παύση των σχετικών πρωτοκόλλων, ενώ στην πραγματικότητα, συνέχισαν τα πειράματα, χρησιμοποιώντας λιγότερο «συμπαθητικά» ζώα (π.χ. αντικαθιστώντας τους σκύλους με γουρούνια).

Υπάρχουν δύο τρόποι για να εξακριβωθεί, με μεγάλο ποσοστό σιγουριάς, το κλείσιμο αυτού του εκτροφείου φασιανών:

1. Μία απροειδοποίητη επίσκεψη στο εκτροφείο.

2. Η διαγραφή της επιχείρησης από τη λίστα «Εκτροφεία Θηραμάτων», της υπηρεσίας Ψαριών και Άγριας Ζωής, της Καλιφόρνια (Οι ιδιοκτήτες πιστεύουν πως το Μετωπο Απελευθέρωσης των Ζώων βρήκε τη διεύθυνσή τους από αυτήν τη λίστα).

Σχετικά με το πρώτο, αυτή η επίσκεψη πιθανότατα θα γίνει είτε από το ίδιο το ALF, έιτε αν άλλα ανώνυμα άτομα επισκεφτούν κρυφά το χώρο, για να συλλέξουν πληροφορίες.

Σχετικά με το δεύτερο, αυτό μπορεί να εξακριβωθεί μόνο όταν η πολιτεία της Καλιφόρνια εκδώσει τη σχετική λίστα για το 2014, του χρόνου.

Μια (διστακτική) νίκη

Προς το παρόν, φαίνεται πως το ALF έκλεισε το Ash Grove Pheasant Farm.

Η ανάληψη για την επίθεση

Πηγή: Animal Liberation Press office

Η Μηδενιστική Επίθεση

Το κείμενο, που παρουσιάζεται εδώ, γράφτηκε με το χέρι, τις πυρετώδεις μέρες της δίκης μου για διακεκριμένη κλοπή.

Δεν ήθελα ποτέ να ξέρω τίποτα και δε ζήτησα βοήθεια από κανέναν, γιατί γνώριζα το αποτέλεσμα.

Με βάση τη δική μου εμπειρία, ο τρόπος, που ενέργησα, είναι μια προσπάθεια να αρνηθώ το δικαίωμα και το νόμο και το γεγονός πως την έζησα μέσα στην αβεβαιότητα, κάνει αυτές τι λέξεις πιο δυνατές.

Είναι λέξεις, που αφιερώνω στον πνευματικό μου αδερφό Maurizio και σε όλους εκείνους που, στην έρευνα που έθεσε σε κίνηση η αδελφή Manuela Comodi, θα διαλέξουν μια αντιδικονομική στάση.

 

Κινούμαι στη σκιά. Αισθάνομαι την αντίληψη ενός πιθανού γεγονότος, ως εκτός τροχιάς. Θολές αναμνήσεις. Το αβέβαιο βήμα χαράσσει ένα μονοπάτι, κάθετα μπροστά μου.

Αισθάνομαι τα βήματά μου, μέσα σε ένα ξέφρενο σπασμό προς το άγνωστο.

Χαράσσω το ζωτικό μου χώρο και τοποθετώ έναν ομόκεντρο κύκλο μεταξύ εμού και της κοσμικής μονιμότητας.

Γίνομαι ένας και μοναδικός, μέσα στη μοναξιά.

Αδιαχώριστος, σε μια συνεχή προσπάθεια να γίνω εκείνο, που εκμηδενίζει την υποτακτικότητα, της στατικής απολύτρωσης του γεγονότος.

Το γεγονός βρίσκεται μέσα μου ή μπροστά μου;

Η αμεσότητα κάνει γύρους μέσα στον ατομικό εαυτό μου.

Η σκιά μου οπλίζει τη μισανθρωπική της επιθυμία και εκτίθεται, προβάλλοντας τον εαυτό της στο φως, με ατελείωτες αντανακλάσεις: το φως της παθητικότητας αγαπά τη σκιά μου. Οπλίζω τον εαυτό μου εναντίον της. Βγαίνω μέσα από ένα χάσμα. Ακούω φωνές: αντιλαμβάνομαι πως θέλουν τις επιθυμίες μου και να με αρπάξουν. Μακριά από τα πάντα είμαι επίσης κοντά, σε μια κρυφή γωνία, μέσα στις βρωμερές αρτηρίες των νεκροπόλεων, των ανθρώπινων κοινωνιών.

Έχω διαλέξει, κρατώ τις αναμνήσεις μακρινές, η παθητικότητα επεκτείνει το φως της και θέλει να μασήσει την ουσία μου.

Οδηγούμαι εναντίον της. Έχω αποφασίσει να μην παραδοθώ στη «σιγουριά», που συμπληρώνει την αλλαγή των κανόνων της ανθρώπινης κοινωνίας.

Κάθε μέρα είναι μια καινούρια στιγμή και ο χώρος, που κλείνει στο εσωτερικό του την ανυπομονησία μου για αυτοπραγμάτωση, τείνει να απλώνεται προς τα έξω, καταστρέφοντας το παρελθόν της αμέσως προηγούμενης στιγμής.

Η άρνηση της στιγμής καταστρέφει την κανονικότητα.

Σε κάθε κρυφή γωνιά είμαι η σκιά μου και η βουλητική μου ουσία.

Τοποθετώ τον εαυτό μου στο κέντρο, διαλύοντας την ελπίδα ασήμαντων αναμνήσεων.

Ο Ναός της προφητείας –καταλύτης γεγονότων και εμπειριών- με καλεί και ο Δημιουργός περιμένει για ένα σημάδι απελπισίας.

Δεν παραδίδομαι και δεν το έχω κάνει εξ αρχής.

Η εγωιστική δύναμη επιτίθεται και κάνει την ηθική κομμάτια, δε θέλει το πτώμα ακόμα ζεστό, αλλά να το κάψει και να το κάνει στάχτη.

Αυτή τη μέρα βγαίνω στο φώς –ζηλεύοντας τη σκιά μου- και αφιερώνω αυτές τις λίγες λέξεις στους εξ αίματος αδερφούς και αδερφές μου και στα πνευματικά μου αδέρφια, που ερευνώνται από την αδελφή Manuela Comodi.

Η Μηδενιστική επίθεση δεν παραιτείται και δικαιώνεται μέσα στο συνεχή ρυθμό των ζωτικών της παρορμήσεων!

Από την Προσωπική μου Κόλαση, Federico Buono

Πηγή: Τhe Anachist Library

 Σημείωση από το εγχείρημα:

Λόγω του ιδιαίτερου ύφους γραφής του συντρόφου, προτιμήσαμε να μη μεταφράσουμε επί λέξει κάποια σημεία, αλλά να τα αποδώσουμε ελαφρώς πιο κατανοητά στα ελληνικά. Παρ’ όλα αυτά, θεωρούμε πως το νόημα του κειμένου παραμένει ακριβές. Η Manuela Comodi είναι η εισαγγελέας, επικεφαλής της κατασταλτικής επιχείρησης «Ευτολμία» (Ardire), στα πλαίσια της οποίας διώχτηκε ο Buono και οι σύντροφοί/ισσες του. Ο χαρακτηρισμός «αδελφή» είναι κοροϊδευτικός και παραπέμπει νοηματικά στη λέξη «καλόγρια».

Ρωσία: Εμπρησμός κινητής μονάδας στέγασης, σε εργοτάξιο λεωφόρου. (Adygeya)

Στα τέλη του Ιουλίου του 2013, εκτελέσαμε μια πράξη οικολογικού σαμποτάζ, στο εργοτάξιο της λεωφόρου, κοντά στο Maikop (Adygeya). Διαλέξαμε μια νύχτα χωρίς φεγγάρι, για να φτάσουμε σε αυτό το μέρος αποτρόπαιου βιασμού της φύσης και να διαλέξουμε τους στόχους μας: προσωπικά αντικείμενα των σκλάβων-εργατών και ιδιοκτησία της εταιρίας. Πήραμε μια πέτρα από ένα κοντινό χαντάκι, σπάσαμε το παράθυρο και χύσαμε βενζίνη μέσα στην κινητή μονάδα στέγασης (πριν την επίθεση σιγουρευτήκαμε πως δεν υπήρχαν εργάτες μέσα). Η υπόλοιπη βενζίνη χύθηκε στις ρόδες. Αμέσως μετά, ένα σπίρτο έστειλε αυτό το σκατό στην κόλαση, οπού ανήκει. Ευχόμαστε η κατασκευαστική εταιρία να ακολουθήσει εκεί το όχημά της. Η απεμπλοκή μας έγινε μέσα σε φλόγες (όπως πάντα). Δε φάνηκε κανένας φύλακας για να μας σταματήσει (όπως πάντα).

Μην περιμένετε την κατάλληλη στιγμή να εμφανιστεί, για να περάσετε στην επίθεση. Μόνο η κατάσταση της διαρκούς σύγκρουσης θα κάνει την προσωπικότητά σας δυνατή. Αν πάρετε το μονοπάτι της δέσμευσης χρόνου, της συσσώρευσης χρημάτων και της αγοράς εξεζητημένων πραγμάτων για τις δράσεις, υποσυνείδητα αποτραβιέστε από τον αγώνα. Κανένα καμουφλάζ ή κανένα ζευγάρι φανταχτερές μπότες δε θα κάνει τις δράσεις για εσάς (αν και βοηθούν). Όλα τα πράγματα είναι απλά εργαλεία. Βγείτε έξω και πολεμήστε τώρα! Μην ακούτε αυτούς που μουρμουρίζουν: «Δεν είναι τώρα ο καιρός»! Στο διάολο οι διάσημοι ιδεολόγοι! Στο διάολο η «ακατάλληλη αναρχία»! Η αναρχία είναι το εδώ και το τώρα! Στο διάολο ο αγώνας στα σωματεία! Η εργατική τάξη είναι ψόφια, όπως ακριβώς και η σημερινή κοινωνία. Είναι σάπια. Είναι σε αποσύνθεση. Και παρόλα αυτά,υποτίθεται πως πρέπει να επικοινωνείς μαζί της, όπως υποτίθεται ότι επικοινωνούν οι Ρώσοι με το Λένιν. Κάντε ότι θέλετε, με τον τρόπο που το θέλετε. Πολεμήστε για τη δικιά σας ελευθερία. Πολεμήστε για τους αδερφούς και τις αδερφές σας. Πολεμήστε για το μέλλον των παιδιών σας. Κανείς δε θα σας χαρίσει την ελευθερία σας, αν δεν την πάρετε μόνοι σας με τη βία. Αν δεν είναι τώρα η ώρα να περάσετε πέρα από «το νόμο» και να κοιτάξετε πέρα από τις νόρμες της αποδεκτής «αντίστασης», βάζουμε στοίχημα ότι δε θα βρείτε το κουράγιο να το κάνετε, όταν θα ξεκινήσει ο εμφύλιος πόλεμος. Σας ευχόμαστε καλή τύχη.

ΣΠΦ-Ρωσία, 2013

Πηγή:325

Η.Π.Α: Απελευθέρωση 2.400 μινκ (Άινταχο)

Το βράδυ της 28ης Ιουλίου 2013, φίλοι της άγριας ζωής εισήλθαμε στο εκτροφείο μινκ της Cindy Moyle, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Αμερικάνικης Επιτροπής Γούνας, στο  Burley, του Άινταχο, παραβιάσαμε την περίφραξη και βάλαμε τσιλιαδόρο να παρακολουθεί το νυχτοφύλακα, που υπήρχε στο μέρος.  Στη συνέχεια, απελευθερώσαμε το σύνολο του αποθέματος αναπαραγωγής της στο φυσικό περιβάλλον, αδειάζοντας πάνω από το 25% αυτής της φυλακής άγριας ζωής.

Υπό το φως του φεγγαριού, 2400 από αυτά τα άγρια πλάσματα σκαρφάλωσαν έξω από τα κλουβιά, όπου είχαν περάσει ολόκληρη τη ζωή τους στην απομόνωση και στο σκοτάδι, για να νιώσουν το γρασίδι κάτω από τα πόδια τους για πρώτη φορά. Η αρχική δειλία τους μετατράπηκε γρήγορα σε μια κακοφωνία από χαρωπές στριγγλιές, παίζοντας, χοροπηδώντας και κολυμπώντας στο ρυάκι, που τρέχει ακριβώς πίσω από την ιδιοκτησία της Moyle. Θα ζήσουν την καινούρια ζωή τους κατά μήκος του ποταμού Snake.

Η Cindy Moyle είναι νυν μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου, καθώς και πρώην ταμίας, της Αμερικάνης Επιτροπής Γούνας. Μετά την πρόσφατη αλλαγή ηγεσίας στην Α.Ε.Γ., θεωρήσαμε ότι το εκτροφείο μινκ της Moyle, θα ήταν τέλειο για να δοκιμάσουμε την αποτελεσματικότητα της έμφασης της Α.Ε.Γ. στην ασφάλεια των εκτροφείων. Οι Moyle είναι μια δυναστεία με μινκ στο Άινταχο, που έχουν μέχρι και οχτώ εκτροφεία, τη δικιά τους λειτουργία ζωοτροφών και ένα βυρσοδεψείο. Οι αμφιβολίες για την επινοητικότητα και την πονηριά μας, έχουν χαρακτηρίσει στο παρελθόν τα εκτροφεία των Moyle αδιαπέραστα. Πράγματι, αυτή είναι η πρώτη φορά που κάποιος έχει επιχειρήσει δράση εναντίον ενός από αυτά.

Τώρα που είχαμε την ευχαρίστηση να το δοκιμάσουμε και οι ίδιοι, εγκρίνουμε με όλη μας την καρδιά τα νέα μέτρα σφαλείας της Α.Ε.Γ.. Είμαστε χαρούμενοι που βλέπουμε τα μέλη της Α.Ε.Γ. να αυξάνουν τα γενικά έξοδα τους για την ασφάλεια. Αυτό σημαίνει ότι βρίσκονται ακόμα πιο κοντά στην πτώχευση, όταν κάνουμε επιδρομή στα εκτροφεία τους. Στην περίπτωση των Moyle, τα αρχεία αναπαραγωγής που καταστρέψαμε, αντιπροσωπεύουν πάνω από 30 χρόνια επίπονης γενετικής επιλογής. Δε θα υπάρξει ανάκτηση αυτών των γενετικών γραμμών.

Εκτός από την εργασία τους να βλάπτουν ανυπεράσπιστα ζώα, οι Moyle έχουν ερευνηθεί ομοσπονδιακά για την εκμετάλλευση εργαζομένων χωρίς χαρτιά και την εμπορία απειλούμενων ειδών. Ο Mike Moyle, πρώην εκτροφέας μινκ και νυν επικεφαλής του πλειοψηφούντος ρεπουμπλικανικού κόμματος, στην τοπική βουλή του Άινταχο, έχει χρησιμοποιήσει την πολιτική του θέση για να εμποδίσει τις γειτονιές του Άινταχο από το να δηλώσουν ότι οι σιχαμερές και γεμάτες μύγες φυλακές, που ανήκουν στην οικογένειά του, αποτελούν δημόσια ενόχληση.

Η βιομηχανία γούνας, χωρίς αμφιβολία, θα διαδώσει ψεύδη, σχετικά με αυτήν την πράξη καλοσύνης.

Θα ισχυριστούν ότι είμαστε τρομοκράτες. Εμείς λέμε ότι αν το να ανοίγεις κλουβιά ειρηνικά, είναι πράξη τρομοκρατίας, τότε η λέξη δεν έχει κανένα νόημα. Εφαρμόζει κατάλληλα στις μαζικές φυλακίσεις και δολοφονίες άγριων ζώων.

Θα ισχυριστούν ότι αυτά τα μινκ είναι εξημερωμένα ζώα και θα λιμοκτονήσουν. Οι τεκμηριώσεις για την επιβίωση των μινκ εκτροφείων στην άγρια φύση είναι εκτεταμένες, γι’αυτό θα προσθέσουμε μόνο την εμπειρία μας, βλέποντας  αυτά τα εκ φύσεως υδρόβια ζώα, που είχαν περάσει ολόκληρες τις ζωές τους σε κλουβιά, να πηγαίνουν ενστικτωδώς κατευθείαν στο νερό και να αρχίζουν να κολυμπούν και να κυνηγούν.

Θα ισχυριστούν ότι οι συνθήκες στα εκτροφεία μινκ είναι ανθρώπινες. Ρωτάμε, τότε, γιατί προσπαθούν μόνο να κρύψουν αυτά τα εκτροφεία από το κοινό, πιέζωντας τη νομοθεσία να ποινικοποιήσει τη λήψη φωτογραφιών. Τα μινκ, που απελευθερώσαμε από τους Moyle, ζούσαν σε έντονες συνθήκες εγκλεισμού, μέσα στα ίδια τους τα σκατά. Το βασανισμό τους ήταν εύκολο να τον δεις και τη λαχτάρα τους για ελευθερία εύκολο να τη νιώσεις.

Θα πουν ότι η επιδρομή μας θα εμπνεύσει ανάλογες δράσεις. Εμείς λέμε ότι αυτό θα συμβεί αναμφίβολα. Είναι θαυμάσιο πράγμα το ότι ζούμε σε έναν κόσμο, όπου υπάρχουν άτομα που κάνουν τακτικά πράξης συμπόνιας , ρισκάροντας την ελευθερία τους για την ελευθερία των άλλων.

Θα πουν ότι δε θα σταματήσουμε πριν το πλήρες και συνολικό τέλος της δολοφονίας ζώων για τη γούνα τους. Σε αυτό το σημείο συμφωνούμε απόλυτα.

Δρούμε με αγάπη στις καρδιές μας.

ALF

Πηγή: Bite Back

Η.Π.Α.: Βανδαλισμός «οικολογικού» εστιατορίου (Καλιφόρνια)

Εμπνεόμενοι από τις πρόσφατες δράσεις στο Πόρτλαντ και το Σαν Ντιέγκο, αποφασίσαμε να αναλάβουμε δράση ενάντια στο Taco Asylum, στην Κόστα Μέσα. Το Taco Asylum σερβίρει στα πιάτα του κουνέλια, πάπιες, αγελάδες και γουρούνια, ισχυριζόμενο πως είναι «ελευθέρας βοσκής» και κρέας «τοπικής και σε ισορροπία με τη φύση» παραγωγής.

Τη νύχτα της Κυριακής, 28 Ιουλίου, γλιστρήσαμε μέσα στο Camp (το αυτοαποκαλούμενο «πράσινο» εμπορικό κέντρο), υπό την κάλυψη του σκοταδιού και τοποθετήσαμε κόλλα στις κλειδαριές του Taco Asylum, που βρίσκεται στην οδό 2937 S. Bristol, B102, στην Κόστα Μέσα της Καλιφόρνια. Επίσης, βάψαμε τις πόρτες, την εσωτερική αυλή και την είσοδο με κόκκινη μπογιά, αναπαριστώντας το αίμα των αμέτρητων κουνελιών, παπιών, αγελάδων και γουρουνιών, που δολοφονούν κάθε χρόνο και αφήνοντας το σύνθημα ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΤΕ ΤΑ ΖΩΑ, στη βιτρίνα τους.

Δεν υπάρχει τίποτα «ισορροπημένο» ή «πράσινο» στη μπίζνα της κτηνοτροφίας, ανεξάρτητα από το πόσο μικρή ή τοπική είναι η μονάδα και δεν υπάρχει καμιά συμπόνια και έλλειψη βαρβαρότητας στη δολοφονία αθώων ζώων. Τα κουνέλια, που σερβίρουν, προέρχονται από τη Hidden Haven Farms, που βρίσκεται στο 18540 West Boundary Truck Trail Jamul, της Καλιφόρνια, κοντά στο Σαν Ντιέγκο. Ίσως οι ανώνυμοι σύντροφοί μας εκεί, το λάβουν αυτό υπόψιν τους. Αυτή η δράση ήταν απλή και πήρε μόνο λίγα λεπτά για να ολοκληρωθεί. Πράξεις σαν αυτήν και σαν εκείνες, που αναπτύσσονται στη Βόρεια Αμερική, μπορούν να γίνουν από τον καθένα με λίγο σχεδιασμό και μερικά λεπτά από τη νύχτα σας.

Η ενέργεια μας πραγματοποιήθηκε ως ένδειξη αλληλεγγύης σε όλους τους φυλακισμένους αναρχικούς και αγωνιστές της απελευθέρωσης των ζώων.

ALF

Πηγή: Bite Back

Χιλή: Επίθεση σε υποκατάστημα της τράπεζας BancoEstado (Σαντιάγο)

Λίγη φωτιά για να διώξει το κρύο

Η αναβίωση και η ενίσχυση του διαλόγου ενάντια στη φαντασίωση της τρομοκρατίαςείναι, λοιπόν, το σκηνικό, στο οποίο αναπτύσσονται οι νομικές διαδικασίες, με σαφή πολιτικά συμφέροντα, στα οποία το ίδιο το κράτος βρίσκει τον εαυτό τουσχετικά με τον αμφιλεγόμενο αντιτρομοκρατικό νόμο.

Hans Niemeyer, “Ρέκβιεμ για ένα Φεγγάρι που Περνά»

Απόψε χτυπήσαμε τη λήθη. Αποφασίσαμε να βάλουμε φωτιά στην κοινωνική κανονικότητα (που εσφαλμένα ονομάζεται «ειρήνη»), έτσι ώστε, για μερικά γαμημένα λεπτά, να συγκεντρωθεί η προσοχή στο λόγο μας.

Σήμερα, θέλουμε να σώσουμε ένα σύντροφο από τη σιωπή. Ένα σύντροφο, που δεν ήταν ποτέ απλά άλλο ένα όνομα για να θυμόμαστε σε αυτόν τον πόλεμο. Δεν ήταν ποτέ απλά σύνθημα στον τοίχο ή μελάνι σε μια προκήρυξη, πόσο μάλλον μια ιστορία για να αφηγούμαστε σε μερικά χρόνια. Αυτός ο σύντροφος έχει όνομα και επίθετο και οι ρουφιάνοι το ξέρουν καλά. Hans, αυτή η νύχτα είναι για σένα.

Αδερφέ, θέλουμε να σε χαιρετίσουμε μέσα από αυτήν την πράξη, χωρίς να αποκαλύψουμε τα ονόματά μας και αποσπώντας σίγουρα ένα σύντομο χαμόγελό σου, τόσο απαραίτητο σε αυτούς τους καιρούς. Θέλουμε να σε αγκαλιάσουμε από απόσταση, με τη ζεστασιά της φωτιάς που ανάψαμε απόψε. Γιατί, ναι, απόψε, λίγο μετά της 9:30, κάψαμε εύκολα το υποκατάστημας της BancoEstado, που βρίσκεται στη διασταύρωση των οδών Viel και Pedro Montt, σχεδόν μπροστά από τη φυλακή, όπου ένα μπάσταρδο τρίο αποφάσισε να σε κρατά φυλακισμένο. Την τράπεζα, που χρησιμοποιούν κάθε μέρα τα κτήνη, που αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την ανθρώπινη συνθήκη και να μεταβληθούν σε δεσμοφύλακες.

Hans, ξέρουμε, χωρίς να μπορούμε καν να το φανταστούμε, πως πέρασες τρομερές μέρες (για να μην πούμε για τις νύχτες) από την προηγούμενη Τετάρτη. Κανείς από εμάς δεν έχει πατήσει το πόδι του στη φυλακή, αλλά ξέρουμε την αποπνικτική ζέστη του καλοκαιριού και την κοφτερή παγωνιά του χειμώνα, που περιβάλλουν τις πτέρυγες της Φυλακής Υψίστης Ασφαλείας, στις οποίες σε κρατούν αιχμάλωτο αλλά όχι μειωμένο.

Το γεγονός ότι κρατάς το κεφάλι ψηλά, μας γεμίζει υπερηφάνια. Για εμάς. συνεχίζεις να είσαι ένας αλύγιστος σύντροφος, που δείχνεις συνεχώς ευκινησία σε αυτούς που θέλουν να σε δουν σε κλουβί. Δείχνεις μια ακεραιότητα που βλέπουμε σπάνια. Υπάρχουν αυτοί που υποχωρούν χωρίς να δείξουν αλληλεγγύη και με δειλία, όταν συναντιούνται με τους μισθοφόρους της Εξουσίας. Αλλά, ευτυχώς, έχουμε συντρόφους σαν εσένα και το συύντροφό σου, οι οποίοι, με τα λάθη και τις επιτυχίες τους, μένουν ενωμένοι μπροστά στο πιο σκληρό χτύπημα.

Οι δήμιοι σου ξέρουν τι έκαναν. Πήραν τον πατέρα από το γιο, τον άνδρα από τη σύντροφο, τον γιο από τη μητέρα. Εσείς, δικαστές και εισαγγελείς, θα πρέπει να το διαβάσετε αυτό προσεκτικά.

Ξέρατε από πριν τι θα συμβεί στη δίκη. Το ξέρατε πως θα λάβει ποινή, δίχως αναστολή, που δε θα μπορούσε να περάσει στην ελευθερία. Ξέρατε πως οι καταθέσεις των μπάτσων Romina Barros, Luis Olguín και Gerson Silva δεν έχουν συνοχή. Ξέρετε ποιοι ήταν οι εισαγγελείς. Ξέρετε πως ο Raúl Guzmán πρότεινε την ίδια ποινή για τονHans(ο οποίος τοποθέτησε έναν μικρής ισχύος μηχανισμό, σε μια ακατοίκητη περιοχή τη νύχτα, που δε λειτουργούσε) και το Felipe Pinela Zenteno (ο οποίος τρεις μέρες πριν τη σύλληψη του Hans, τσάκισε τον πνεύμονα και έσκισε τα εσωτερικά όργανα ενός κοριτσιού ενός έτους εκ προθέσεως, χτυπώντας το). Προφανώς, στα μάτια του Don Raúl και τα δύο εγκλήματα είναι ίδια.

Ποιος ευνοείται από αυτήν την απαίσια απόφασή σας; Αυτή είναι η «δικαιοσύνη» σας;

Εσείς, που μοιράζετε ποινές σα να απαγγέλετε ποίηση, ξέρατε εκ των προτέρων πως ο Hansδεν αποτελεί «κίνδυνο» για την κοινωνία. Πήρατε από την κοινωνία ένα άτομο, που βοηθούσε στην καταπολέμηση των ναρκοτικών, που ο Πινοσέτ, αυτός ο δικτάτορας που πέθανε χωρίς να δικαστεί, πλάσαρε στα χρόνια του τρόμου.

Δε χρειαζόταν καμιά φοβερή προσπάθεια για να δώσετε μια αναστολή, ώστε να έχει με τα δικά σας λόγια «μια δεύτερη ευκαιρία». Διαβάζετε μια ποινή πέντε χρόνων για ένα σύντροφο, σα να είναι λίστα για ψώνια. Είναι πέντε γαμημένα χρόνια! Δε σκεφτήκατε τους άλλους; Τι σκατά έχετε εκεί που πρέπει να είναι η καρδιά;

Σύντροφε Hans, συντρόφισσα Daniela, με αυτήν την τράπεζα στις στάχτες, ενωνόμαστε με τη στάση σας να ανεβείτε με σταθερότητα το βουνό, που σας ανάγκασαν να σκαρφαλώσετε, ίσως ένα από τα πιο δύσκολα. Το να κάνουμε υποθέσεις για το αν απέτυχε το πέρασμά σας στην παρανομία και για το αν ο Hans έπρεπε να παραδοθεί, όταν σας κύρηξαν σε εξέγερση, δεν είναι κάτι που μας ενδιαφέρει. Θα ήταν εύκολο να πούμε κάτι τέτοιο, να σας ασκήσουμε κριτική. Αλλά, δεν έχουμε βρεθεί στη θέση σας, ούτε έχουμε κοιμηθεί τα βράδια όπως εσείς. Hans και Daniela,σας εκτιμούμε ως τους συντρόφους που είστε και αυτό είναι αρκετό για εμάς. Θα σεβόμαστε πάντα τις αποφάσεις σας, καθώς, για εμάς, έχετε ήδη πάψει να είστε μακρυά από τη συγγένειά μας.

Απόψε, σύντροφε, ήσουν μαζί μας στην επίθεση. Αν σε λιγότερο από μια εβδομάδα χαρτογραφήσαμε την περιοχή, υπολογίσαμε τις βαρετές ρουτίνες τους, μάθαμε τις περιπόλους των μπάτσων, φτιάξαμε τα υλικά και επιτύχαμε, φαντάσου τι θα μπορούσαμε να κάνουμε σε μεγαλύτερο διάστημα…

Ας τολμήσουν να συνεχίσουν να σε προσβάλλουν τόσο συχνά. Ας τολμήσουν να συνεχίσουν να παρενοχλούν τον αδερφό μας, Alberto Olivares, εκεί στη φυλακή. Ας συνεχίσουν και θα δουν πως οι τράπεζες όχι μόνο καίγονται, αλλά ανατινάζονται κιόλας.

Χαιρετίζουμε αυτούς, που χτες πέρασαν στην παρανομία και σήμερα περιμένουν ατελείωτες εβδομάδες, για να μάθουν το μέλλον τους. Freddy Fuentevilla, Marcelo Villarroel και JuanAliste, δύναμησεσας,αδέρφια. Αθωομένοι ή καταδικασμένοι, να γνωρίζετε την αιώνια αγάπη μας για εσάς. Από τις 25 ως τις 31 Ιουλίου, εβδομάδα διεθνούς αλληλεγγύης στους επαναστάτες συντρόφους, που κατηγορούνται στην υπόθεση «Ασφάλεια»! Για τη λυσσασμένη αγκιτάτσια!

Γιατί μια αδερφή ή ένας αδερφός, που βρίσκεται υπό καταστολή, δικαιώνεται με την αγκιτάτσια, το λόγο και τις δράσεις

ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΠΟΙΝΗΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ HANS

ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΕΙΣ

Ο HANS NIEMEYER ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ!

 

Εμπρηστική ομάδα Βίκτωρ Λάμπρος***

Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία/Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο

 

Υποσημειώσεις στο πρωτότυπο:

1. Ξέραμε από πριν πως θα ρισκάραμε να στραφεί πάνω μας η προσοχή της αστυνομίας. Αλλά, δε μας φοβίζετε, ποτέ δεν το κάνατε. Σας ξέρουμε καλύτερα από όσο ξέρετε εσείς εμάς και γνωρίζουμε και οι δύο τις αληθινές μας δυνατότητες. Ξέρετε πως δε συνηθίζουμε να αφήνουμε ίχνη, πως δρούμε γρήγορα και χωρίς απροσεξία. Ξέρετε πως η παρουσία μας στο χώρο της επίθεσης, εξαφανίζεται τόσο γρήγορα, όσο οι σκλάβοι σας στα εργαστήρια των Carabineros, που παραιτούνται συνεχώς, εκνευρισμένοι που δε βρίσκουν αυτό που τους βάζετε να βρουν. Πώς είναι το να ξοδεύετε εκατομμύρια πέσος σε έρευνες που, μετά από χρόνια συλλογής άσχετων πληροφοριών, καταλήγουν να κάθονται στα αρχεία; Συνεχίστε να κάνετε αυτό που κάνετε καλύτερα: να αυτογελοιοποιήστε.

2. Το πιο ξεκάθαρο και πρόσφατο παράδειγμα είναι η αστυνομική επιδρομή στον Κεντρικό Σταθμό του Πανεπιστημίου της Χιλής, όπου λιγότεροι από πέντε μπάτσοι κατάφεραν να αντιμετωπίσουν ογδόντα άτομα, που αυτοαποκαλούνταν «μάχιμα», αλλά που στη θέα των πράσινων μορφών με τα γκλοπ στα χέρια, έτρεξαν τρομοκρατημένα κατευθείαν στην τουαλέτα, χεσμένοι από το φόβο τους, ενώ οι «σύντροφοί» τους δέρνονταν από την αστυνομία. Πόση συντροφικότητα έδειξαν! Πραγματικά αξιοζήλευτη.

3. Ο Βίκτωρ Λάμπρος είναι ο γιος των μελών της ένοπλης επαναστατικής οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας, Νίκου Μαζιώτη και Πόλας Ρούπα, που γεννήθηκε στη φυλακή, στις 24 Ιουλίου του 2010.

Φέρει το όνομα Βίκτωρ εις μνήμην του πατέρα της Πόλας, που ήταν σαμποτέρ, την εποχή της ναζιστικής κατοχής στην Ελλάδα και που πυροβολήθηκε, όταν προσπάθησε να ξεφύγει από τη Μακρόνησο στην Αθήνα. Το όνομα Λάμπρος δόθηκε για να τιμήσουν το σύντροφο Λάμπρο Φούντα, μέλος της αναρχικής επαναστατικής αντάρτικης οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας, που σκοτώθηκε σε ανταλλαγή πυροβολισμών με τους μπάτσους, στις 10 Μάρτη του 2010.

Τον Ιούλη του 2012, ολόκληρη η οικογένεια πέρασε στην παρανομία, για να γλιτώσει από ποινές κάθειρξης 50 ετών. Δεν έχουν  συλληφθεί από τότε. Για εμάς, ο αγώνας αυτών των τριών συντρόφων δείχνει πως ακόμα και στις πιο δύσκολες καταστάσεις, υπάρχει ελπίδα. Γι’αυτό, Hans,σου στέλνουμε μια φωτογραφία του Βίκτωρα Λάμπρου, ελπίζοντας πως κάποιος θα τη μεταφέρει σε εσένα και τη Daniela, ώστε να θυμάστε πως όσο και αν διαρκεί η νύχτα, θα υπάρχει πάντα η αυγή. Ο ήλιος έχει λόγο που λάμπει.

Πηγή: waronsociety

Σημείωση από Έρεβος

Το εγχείρημα μεταφράζει όσες αναλήψεις θεωρεί πως προάγουν την επιθετική αναρχική δράση και συμβάλλουν στη διαπάλη ιδεών ανάμεσα στις αντάρτικες οργανώσεις διεθνώς. Αυτό σημαίνει πως κάνουμε και μεταφράσεις αναλήψεων, με των οποίων το περιεχόμενο ή το ύφος δε συμφωνούμε απαραίτητα.

Πολωνία: Βανδαλισμός δύο τραπεζών (Λούμπλιν)

Τα παπούτσια μας έχουν λιώσει από τους βαρετούς ειρηνικούς περιπάτους, στους οποίους έχουμε συμμετάσχει. Όχι μόνο έχουμε προσέξει τις τρύπες στις σόλες των παπουτσιών μας, αλλά έχουμε συνειδητοποιήσει πως βρισκόμαστε κολλημένοι σε ένα σημείο και πως η εσωτερική μας αγριότητα νανουρίζεται, μετατρεπόμενη σε ευγένεια. Οι διαδηλώσεις δεν είναι μια καλή διέξοδος για το θυμό μας, ο οποίος δε μπορεί να ικανοποιηθεί με το να περιπλανόμαστε απλά στους δρόμους, υπό το άγρυπνο μάτι των μπάτσων. Επομένως, νιώθουμε αναγκασμένοι να αναζητήσουμε άλλα μονοπάτια δράσης.

Για αυτόν το λόγο, την πρώτη του Μάη, πήγαμε μια βόλτα χωρίς να ενημερώσουμε τις αρχές. Πήραμε μαζί μας μερικά λίτρα μπογιάς και την απόφαση πως κάτι πρέπει να κάνουμε για τους συντρόφους μας. Βάψαμε τα παράθυρα δύο τραπεζών, σε δύο διαφορετικά μέρη της πόλης. Οι ιδιοκτήτες τους θα πρέπει να ξέρουν πως δεν έχουν όλοι οι επισκέπτες τους αγαθές προθέσεις, ούτε ζητιανεύουν για ένα δάνειο.

Αφιερώνουμε αυτήν την επιχείρηση στην αναρχική Felicity Ryder, μια αναρχική από την Αυστραλία, που κρύβεται εδώ και μήνες από τα μαντρόσκυλα και στους συλληφθέντες στην Ελλάδα, στην Ιταλία και στα υπόλοιπα μέρη του κόσμου.

Οι τράπεζες είναι τέλειοι στόχοι αναρχικών επιθέσεων. Πίσω από τα φτιασιδωμένα χαμόγελα, οι ταμίες κρύβουν καθημερινές τραγωδίες. Οι τράπεζες παίζουν το ρόλο των φιαλών αιμοδοσίας αυτού του γαμημένου συστήματος, στηρίζουν στρατούς και πολυεθνικές επιχειρήσεις, βοηθούν να συγκεντρωθεί το κεφάλαιο στα χέρια των λίγων, προστατεύουν τα χρήματα των πλουσίων και σπεκουλάρουν με τα χρήματα των φτωχών. Οι τράπεζες είναι εκείνοι οι θεσμοί, πάνω στους οποίους βασίζεται η δικτατορία των οικονομικών αγορών. Μέσα από τις τράπεζες περνά η ταινία συναρμολόγησης του σύγχρονου πολιτισμού, που καλύπτει τον πλανήτη με τις αλυσίδες της μισθωτής εργασίας, προκαλώντας εκμετάλλευση, αποξένωση και οικολογική καταστροφή.

Η Δημοκρατία είναι ένα ψέμα. Είναι προφανές, αν κοιτάξει κανείς αυτούς που ηγούνται, από τους δημοσιογράφους μέχρι τους πολιτικούς. Όμως, κανείς τους δε θα το παραδεχτεί ανοιχτά, από φόβο μήπως χάσει την καλοπληρωμένη δουλειά του επαγγελματία ψεύτη. Οι πολιτικές ατζέντες υπαγορεύονται από τις αγορές και οι σημαντικότεροι ψηφοφόροι τους είναι οι επενδυτές και οι διεθνείς οικονομικές ελίτ, που μπορούν ελεύθερα να διαφθείρουν τα μυαλά των πολιτικών και της κοινωνίας.

Επιπλέον, στη ντουλάπα της η δημοκρατία κρύβει πολλά πτώματα. Γνωστοί δημοκράτες, όπως ο Sikorski[1] ή ο Michnik[2], αναφέρουν ως παράδειγμα προς μίμηση τον Κουβανό blogger Yoani Sanchez, αλλά οι ίδιοι στηρίζουν τη ρατσιστική σφαγή των λαών του Ιράκ και του Αφγανιστάν.

Απεχθανόμαστε το καστρικό καθεστώς, αλλά δε φοβόμαστε να ρωτήσουμε τι τόσο τρομερό έχει κάνει η Κούβα, ώστε να πρέπει, πλέον, να πολεμήσουμε τη Δημοκρατία και όχι τον Αμερικανικό ιμπεριαλισμό.

Υπάρχουν δύο καθιερωμένα πρότυπα: το ένα είναι ο Δυτικός Πολιτισμός και το άλλο ο κόσμος του Ισλάμ. Μόνο ακολουθώντας αυτήν τη λογική καθίσταται δυνατό να καταλάβουμε το γιατί οι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, που σφαγιάζονται στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, παραμένουν αόρατοι στα μάτια του μέσου Ευρωπαίου, ακόμα και όταν το θέμα αναφέρεται επακριβώς από το δολοφόνο του Woolwich, στο Λονδίνο (η εκτέλεση του Lee Rigby από ισλαμιστές εξτρεμιστές). Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση και τα media παρουσιάζουν ως πραγματικό έγκλημα την καταστολή του Κάστρο και του Łukaszenka, Αυτή είναι η σύγχρονη έκδοση του πολιτισμικού ρατσισμού.

Όποιος υπερασπίζεται τα «ανθρώπινα δικαιώματα» χωρίς να αντιτίθεται στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, γίνεται για μας ρατσιστής. Κατανοώντας όλα αυτά, δηλώνουμε πως είμαστε αντίπαλοι της δημοκρατικής αμηχανίας, που κρύβει την ωμή βία πίσω από τη βιτρίνα της πολιτικής ελευθερίας.

Παρ’ όλα αυτά, η πλειοψηφία δε βλέπει το πρόβλημα. Ποιος έχει αρκετό χρόνο να τα σκεφτεί αυτά; Πρέπει να πληρώσει τους λογαριασμούς, να φέρει το μπέικον στο σπίτι και να χτίσει καριέρα. Δεν υπάρχει χώρος να σκεφτεί, πόσο μάλλον να κοιτάξει προς νέους ορίζοντες. Η σύγχρονη δανειακή σκλαβιά μετατρέπει την ελευθερία  σε απόλυτη κοροϊδία. Με γεμάτη την κοιλιά και μια στέγη πάνω από το κεφάλι, οι άνθρωποι φοβούνται να υπερασπιστούν  τα δικαιώματά τους, φοβούμενοι ότι θα χάσουν τη δουλειά τους και ότι θα αποκτήσουν σοβαρά χρέη.

Το θέμα δεν είναι, όμως, τόσο απλό. Η σιγουριά της εργασίας μπορεί να σημαίνει μια κοινωνία ικανοποιημένων σκλάβων. Για τους περισσότερους δεν έχει σημασία σε τι κόσμο ζουν, όσο διατηρούν το επίπεδο ζωής τους και έχουν μια μικρή ευκαιρία προαγωγής.

Αυτοί, που έχουν πέσει θύματα της τραπεζικής μαφίας, είναι πρόθυμοι να παραπονεθούν μπροστά στις κάμερες και στο γραφείο του δημόσιου κατήγορου. Ενώ βλέπουν πως συμπεριφέρεται το σύστημα στους φτωχούς, αυτοί οι ίδιοι δε σηκώνουν ούτε το δαχτυλάκι τους. Αποστασιοποιούμαστε από τον πόνο των άλλων και θεωρούμε πως οι πιο σημαντικοί άνθρωποι είναι εκείνοι που έχουν κηρύξει τον πόλεμο στο σύστημα, οι αναρχικοί σύντροφοί μας, εδώ και σε όλον τον κόσμο. Χωρίς αυτούς θα είχαμε πέσει στη δυσπιστία.

Κύριο μέλημά μας είναι να σώσουμε την ανθρωπιά μας μέσα σε αυτά τα σκατά και όχι να μεταβληθούμε σε ρομπότ, που δουλεύουν από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ, κοιτώντας μόνο τον κώλο τους. Κάθε μέρα πουλάμε τους εαυτούς μας στο σύστημα και είναι εύκολο να μας διαφύγει εκείνη η στιγμή, όπου η τελευταία σπίθα ανεξαρτησίας πεθαίνει. Η παράνομη δράση αποκαθιστά την αξιοπρέπειά μας και μας βοηθά να ανακτήσουμε κομμάτι της χαμένης ανεξαρτησίας μας. Γι’ αυτό, κάθε μικρή πράξη ανταρσίας μέσα σε αυτό το βούρκο απάθειας, προκαλεί χαμόγελα στα πρόσωπά μας. Χαιρετίζουμε την ομάδα 15w08[3] και τους σαμποτέρς[4] που κατέστρεψαν κάποιες κάμερες στη Βαρσοβία. Οι πράξεις σας μας δίνουν δύναμη και την αίσθηση ότι δεν είμαστε μόνοι, ότι υπάρχουν και άλλοι σύντροφοι πρόθυμοι να παραβιάσουν την τάξη!

Θα πάρει ακόμα χρόνο μέχρι η καταστροφική άμεση δράση να ριζώσει μέσα στις καρδιές των Πολωνών αναρχικών. Σήμερα, ο πραγματικός κίνδυνος δεν είναι το γκλομπ, αλλά η κοινή ανάγκη να μείνουμε στην απομόνωση, να αποδράσουμε στον κόσμο της εικονικής πραγματικότητας του facebook και στο ανούσιο κλικάρισμα του ποντικιού, ενώ οι φασίστες παίρνουν του δρόμους.

Κάποιοι εδώ θα ήθελαν να δουν να λαμβάνει χώρα η άμεση δράση από σήμερα, παρ’ όλο που οι ίδιοι δεν κάνουν τίποτα για να συμβεί αυτό. Υιοθετούν τον παθητικό ρόλο του παρατηρητή, ο οποίος δεν οδηγεί πουθενά. Δε θα κερδίσεις τίποτα, αν δεν είσαι πρόθυμος να ρισκάρεις. Κάνε τον εαυτό σου παράδειγμα.

Εμπρός αναρχικοί!

Στοχεύστε τις τράπεζες! Στοχεύστε τους εθνικιστές!

«Θέλουμε επανάσταση! Θέλουμε βεντέτα! Θέλουμε εκδίκηση! Έχουμε δικαίωμα να το απαιτούμε!»

Αναρχικός Πυρήνας Felicity Ryder

Υποσημειώσεις:

1. Ο Radosław Sikorski είναι υπουργός εξωτερικών της Πολωνίας. Η Πολωνία στέλνει στρατεύματα σε Ιράκ και Αφγανιστάν.

2. Ο Adam Michnik είναι ο αρχισυντάκτης της μεγαλύτερης καθεστωτικής εφημερίδας “Gazeta Wyborcza” (Εφημερίδα των Εκλογών). Ένας από τους πατέρες της οικοδόμησης του καπιταλιστικού μοντέλου ανάπτυξης στην Πολωνία.

3. Η ομάδα 15w08 ήταν ένας πυρήνας άμεσης δράσης, ενεργός στη Βαρσοβία το διάστημα 2012/2013. Πραγματοποίησαν κάποιες επιθέσεις με μπογιές εναντίον της τράπεζας Neobank (που ήταν μπλεγμένη στην επιθετική ανάπλαση της πόλης Poznan), της  boutique Lilou, του Lion’s House, της Γερμανικής Τράπεζας και των καταστημάτων μόδας του διάσημου Πολωνού σχεδιαστή Maciej Zien.

4. Κάποιοι σαμποτέρς κατέστρεψαν δύο κάμερες στη Βαρσοβία το Μάη/Ιούνη του 2013

Πηγή/Φωτογραφίες/Links: 325