Μια νύχτα στα τέλη Ιανουαρίου, αποφασίσαμε να χτυπήσουμε ένα κέντρο εκπαίδευσης σκύλων, που ανήκει σε κυνηγούς, στην επαρχία της Ρώμης. Το κέντρο αυτό είναι πολύ μεγάλο. Στο κέντρο του είναι το σπίτι του κυνηγού/διευθυντή, ο οποίος κρατάει τα πουλιά σε ειδικές καλύβες και αγριογούρουνα σε ημι-άγρια κατάσταση σε μια μεγάλη, δασώδη, περιφραγμένη περιοχή. Η πρόθεσή μας ήταν να απελευθερώσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα πουλιά, αλλά σύντομα συνειδητοποιήσαμε ότι αυτό ήταν αδύνατον. Το υπόστεγο, όπου τα πουλιά κρατούνταν αιχμάλωτα, ήταν ακριβώς δίπλα στο σπίτι και ο μόνος τρόπος για να φτάσουμε εκεί ήταν να περάσουμε μπροστά από τα κλουβιά των σκύλων. Στην πραγματικότητα, τα κυνηγετικά σκυλιά άρχισαν σύντομα να γαυγίζουν, αναγκάζοντάς μας να αλλάξουμε πορεία.
Γι ‘αυτό, θέσαμε σε εφαρμογή το σχέδιο Β, σίγουρα λιγότερο αποτελεσματικό, αλλά ελπίζουμε ακόμα χρήσιμο: με τους κόφτες ανοίξαμε δεκάδες τρύπες κατά μήκος εκατοντάδων μέτρων του φράχτη. Αυτές οι τρύπες, τις οποίες ανοίξαμε μέσα στην έκταση του δάσους και είναι δύσκολο για έναν άνθρωπο να τις παρατηρήσει σύντομα, προσφέρουν μια ευκαιρία στα αγριογούρουνα να αποδράσουν.
Με την κίνηση αυτή, θα θέλαμε να επαναλάβουμε τη σημασία της άμεσης δράσης. Η απελευθέρωση των Ζώων και της Γης δεν είναι συνθήματα σε μπλουζάκια ή φιλοσοφική συζήτηση.
Η απελευθέρωση των Ζώων και της Γης είναι μια πέτρα που σπάει το τζάμι ενός φορτηγού, που χρησιμοποιείται για την μεταφορά ζώων, είναι ένα μαχαίρι που τρυπάει τα λάστιχα του αυτοκινήτου ενός εκτροφέα, είναι οι κόφτες που σπάνε λουκέτα και κόβουν συρματοπλέγματα.
Αλληλεγγύη με όλους τους κρατουμένους, ξεκινώντας με τον Kevin Olliff.
Πηγή: Bite Back