Αναρχικοί-χούλιγκανς χτυπάνε ξανά…
Υπερβολικά πολλοί άνθρωποι της πόλης το παίζουν τύποι της εξοχής, οδηγώντας μέσα σε σύμβολα κύρους, μέσα σε ένα όνειρο, όπου τα καύσιμα δεν τελειώνουν ποτέ, “αχ, είναι τόσο αγχωτικό να παρκάρω το landie[1], όταν πηγαίνω τα παιδιά στο σχολείο”, γιατί δεν παίρνεις ένα μικρότερο αμάξι, το ποδήλατο, να πας με το λεωφορείο, να χρησιμοποιήσεις τα πόδια σου ή ακόμα καλύτερα να πας για λοβοτομή…
Στα μέσα Δεκεμβρίου του προηγούμενου έτους, στο Μπρίστολ, στην περιοχή Sneyd park & Bathwick hill του Μπαθ, σε περίπου 20-25 SUV 4×4 αφαιρέθηκε ο αέρας από τα μπροστινά λάστιχα με διάφορες τρύπες, δεν υπήρχε ούτε ίχνος λάσπης πάνω σε κανένα τους! Αν αγκαλιάσουμε διάφορες πτυχές της αναρχίας, τότε μπορούμε ίσως να νιώσουμε πιο υγιείς, πιο ολοκληρωμένοι και ισορροπημένοι συνολικά με την ύπαρξή μας. Προσπαθώντας ο καθένας να αντιμετωπίσει τα ζητήματα με τον τρόπο που ο ίδιος θεωρεί καλύτερο, καταλαβαίνει ότι δεν μπορείς μόνο να διαλέξεις τα ωραία κομμάτια, που απλά ταιριάζουν ωραία με αυτό που ο καθένας έχει αποφασίσει ότι είναι βολικό.
Το να αναγνωρίσουμε την πρόκληση να σηκώσουμε και να μεταφέρουμε τον πυρσό για αυτό το ένα επιπλέον μίλι, πρώτα για εμάς και για τους κοντινούς μας φίλους, με τη θύμηση εκεί έξω στα φωτεινά πνεύματα, που λαμπυρίζουν και ξέρουν μέσα τους ότι και οι ίδιοι πρέπει να βγάλουν τον εαυτό τους από αυτά τα σκατά, στα οποία βρισκόμαστε όλοι, βλέποντας ότι γενικά τα πράγματα είναι κάπως δύσκολα στην άκρη του γκρεμού αλλά συναρπαστικά μερικές φορές και, κάποιες μέρες, δυνητικά επικίνδυνα.
Το πάθος είναι για όλους τους φίλους μας στα όπλα και για αυτούς τους αδούλωτους, που αρνούνται να πνιγούν και, τελικά, για εκείνους που κρατούνται παρά τη θέλησή τους (χωρίς να ξεχνάμε τον Danny-boy, στον οποίο αναφερόμαστε πιο κάτω). Βάλαμε ένα ραβδί ανάμεσα στις ακτίνες του τροχού της μηχανής, ώστε να διαταράξουμε τον ισοπεδωτικό ρυθμό της καθημερινής ζωής (πατώντας λιγάκι φρένο).
Έχουν ξαναγίνει όλα πιο πριν, ο στόχος δεν είναι να κυνηγάς την απόλυτη πρωτοτυπία, αλλά αυτό μπορεί να έρθει μέσα από πειραματισμούς και προσπάθειες επίλυσης προβλημάτων, εστιάζοντας στην μεγάλη εικόνα και μετά, αντανακλώντας πίσω ο καθένας στον εαυτό του. Ελπίζουμε να μην έχετε βαρεθεί από τις γραπτές λέξεις, ξέρουμε ότι δεν έχουν σημασία όταν απλά φεύγουν από τη γλώσσα. Τα σημερινά πρωτοσέλιδα είναι τα αυριανά χαρτιά περιτυλίγματος, καταναλωμένα, διαλυμένα και ανακυκλωμένα, αλλά πρέπει να απευθύνετε στον εαυτό σας την ερώτηση, υπάρχει οτιδήποτε που να είναι τόσο ιδιαιτέρως μοναδικό; Ω, Danny-boy, μας άφησες τόσο νωρίς, όπου κι αν είσαι ελπίζουμε αυτή η περιφρονητική πράξη να μπορεί να σε φτάσει. Καθώς γράφω αυτό, η απουσία σου είναι τόσο ξεκάθαρη, βυθίζεται στο ότι δεν σε είδαμε αρκετά, φέρνει δάκρυα που τρέχουν στο πρόσωπό μου. Άλλοι κι εγώ θα σε θυμόμαστε για την απόλυτή περιφρόνησή σου απέναντι στην εξουσία. Και οποιοσδήποτε προσπάθησε να σου επιβάλει οτιδήποτε “άντε γαμήσου, δεν θα κάνω ό,τι μου λες”: r.a.t.m. Έτσι σε στυλ χούλιγκαν και χαλαρά το κάναμε αυτό, ελπίζουμε να συμφωνείς, αισθανόμαστε ότι πιθανόν να γούσταρες αν ήσουν ακόμα εδώ, ότι θα έφερνε ένα ειρωνικό χαμόγελό στο παιχνιδιάρικο πρόσωπό σου, αυτή εξαιρετική πράξη είναι για τον αδερφό σου, τώρα φωνάζουμε ava rage x
γραφείο ριζοσπαστικής προσαρμογής, πυρήνας ava rage/fai
1. σ.τ.μ. υποκοριστικό που χρησιμοποιείται για τζιπ Land Rover
Πηγή: 325