Όταν ένας σύντροφος πέφτει, δεν μπορούμε να μένουμε απαθείς, να εθελοτυφλούμε και να συνεχίζουμε το διάβασμα για πάντα, ώστε να βγάζουμε ωραίους λόγους σε ομιλίες και συζητήσεις. Τα δάκρυα μας για τους συντρόφους μας, που πέφτουν στον πόλεμο, γίνονται σε λάβα, που ρέει μέσα στα σώματά μας, μετατρεπόμενη σε αυτήν την εσωτερική φωτιά, που μας δίνει τη φλόγα, για να τα δώσουμε όλα σε κάθε δράση ενάντια στον εχθρό μας και τους μπάσταρδους που τον προστατεύουν.
Είμαστε για ακόμη μια φορά γεμάτοι υπερηφάνεια, που γλιστρήσαμε κάτω από τις μύτες τους, πηδήξαμε τα τείχη τους και τοποθετήσαμε τους μηχανισμούς, έτοιμους να ενεργοποιηθούν στις 12 τα μεσάνυχτα, όταν όλοι (ακόμα και οι “επαναστάτες”) γιόρταζαν, ξεχνώντας πως υπάρχουν σύντροφοι/ισσες φυλακισμένοι, διωκόμενοι και νεκροί, επειδή έδωσαν τη ζωή τους για να γίνουν τα λόγια συμπαγείς πράξεις ενάντια στο ηθικό, την άνεση και τη ζωή του εχθρού.
Ο στόχος μας ως Φίλοι της Πυρίτιδας είναι να χτυπήσουμε το ηθικό των δυνάμεων της τάξης και να τους κάνουμε να αισθανθούν ευάλωτοι, έτσι ώστε περισσότερες ακούραστες ατομικότητες να πράξουν όπως θέλουν, ενάντια στους προστάτες της τάξης και της κοινωνικής ειρήνης. Αν και αυτά τα σκουπίδια δεν είναι ο κύριος στόχος μας, γνωρίζουμε πως αποτελούν την ένοπλη πτέρυγα του πραγματικού εχθρού και αυτός είναι ο λόγος, που οι ενέργειές μας θα είναι διπλές και ποιοτικές. Από τη μία πλευρά, θα κάνουμε αυτήν την υποτακτική γροθιά να υποφέρει και να ψοφήσει. Από την άλλη, θα στραφούμε ενάντια στους μηχανικούς, τους επιστήμονες, τα αφεντικά και τους επιχειρηματίες, που χρηματοδοτούν, διαχειρίζονται και σχεδιάζουν προγράμματα, που κάνουν τον κόσμο πιο τεχνητό κάθε μέρα, δίνοντας υποτίθεται περισσότερη ελευθερία και ζωή σε αυτήν την αηδιαστική φυλή, καταφέρνοντας μόνο να μειώσουν τη σφαίρα της ελευθερίας και επομένως, να φέρουν τον παγκόσμιο έλεγχο σε μη βιώσιμα επίπεδα.
Σε αυτήν την τέταρτη προκήρυξή μας (1,2,3), είμαστε περήφανοι και εκνευρισμένοι ταυτόχρονα, καθώς το κύκλωμα του χρονοδιακόπτη μας ήταν τέλεια φτιαγμένο, αλλά, λόγω ενός στιγμιαίου λάθους κατά την ενεργοποίηση του ηλεκτρικού κομματιού, κόψαμε ένα καλώδιο, που ολοκλήρωνε το κύκλωμα· όπως είναι λογικό, δεν μπορούσαμε να μείνουμε εκεί και να διορθώσουμε το λάθος μας, καθώς η έξοδος και η είσοδος μας στο τμήμα ήταν υπολογισμένη στα 30 δευτερόλεπτα, για να μην εντοπιστούμε· φύγαμε σκεπτόμενοι πως η τύχη θα ήταν με το μέρος μας, αλλά αυτήν τη φορά ήταν με το δικό τους, καθώς αν όλα είχαν ενεργοποιηθεί όπως έπρεπε, θα είχαμε τραυματίσει ή σκοτώσει τους μπάσταρδους, που βρίσκονταν στην άλλη πλευρά της πόρτας, με αποσπασμένη την προσοχή και αναστατωμένοι, όπως πάντα και θα είχαμε αφήσει πίσω μας και μεγάλες υλικές ζημιές, καθώς η χύτρα-βόμβα μας αποτελούταν από τρία κιλά πεπιεσμένη πυρίτιδα, ένα μασούρι TNT των 250 γραμμαρίων, τρία γκαζάκια, πλακέτες ενεργοποίησης και μισό κιλό ατσάλινα καρφιά της μιας ίντσας, χώρια τα θραύσματα από τη χύτρα. Παρ’ όλα αυτά, ήταν ένα καλό σχέδιο· μπορεί να μην επιτεύχθηκαν οι φυσικοί και υλικοί μας στόχοι, αλλά το ψυχολογικό κομμάτι πέτυχε και τώρα χαμογελάμε, που δημιουργήσαμε μια κατάσταση υψηλής ασφάλειας σε όλα τα αστυνομικά τμήματα, που κράτησε μέχρι τις 10 Ιανουαρίου, κάνοντας τους γνωστό πως είμαστε έτοιμοι για τα πάντα, πως μπορεί να είμαστε αρχάριοι, αλλά η οργή μας τρέχει και μεγαλώνει σε αυτό το μονοπάτι αγώνα για ελευθερία και αυτονομία.
Αφιερώνουμε αυτήν την ενέργεια στον Pelao Angry*, γιατί καταλαβαίνουμε και μοιραζόμαστε την τόλμη του συντρόφου, που ήθελε να ζήσει σε έναν ελεύθερο και άγριο κόσμο. Ελπίζουμε να έρθει η εκδίκηση για το θάνατό σου αργά ή γρήγορα…
Δύναμη στη Monica Caballero και στον Francisco Solar
Δύναμη σε όλους τους φυλακισμένους και διωκόμενους συντρόφους σε όλον τον κόσμο
Φίλοι της Πυρίτιδας
*Πρόκειται για τον Sebastián Oversluij Seguel
Οι Φίλοι της Πυρίτιδας, είχαν συνυπογράψει και το κοινό κείμενο για τον θάνατο του Sebastian, μαζί με αρκετούς αντάρτικους σχηματισμούς, που δρουν στο έδαφος της Χιλής.
Πηγή: War on Society