Ιταλία: Σαμποτάζ σε κυνηγετικό κέντρο (Ρώμη)

Μια νύχτα στα τέλη Ιανουαρίου, αποφασίσαμε να χτυπήσουμε ένα κέντρο εκπαίδευσης σκύλων, που ανήκει σε κυνηγούς, στην επαρχία της Ρώμης. Το κέντρο αυτό είναι πολύ μεγάλο. Στο κέντρο του είναι το σπίτι του κυνηγού/διευθυντή, ο οποίος κρατάει τα πουλιά σε ειδικές καλύβες και αγριογούρουνα σε ημι-άγρια ​​κατάσταση σε μια μεγάλη, δασώδη, περιφραγμένη περιοχή. Η πρόθεσή μας ήταν να απελευθερώσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα πουλιά, αλλά σύντομα συνειδητοποιήσαμε ότι αυτό ήταν αδύνατον. Το υπόστεγο, όπου τα πουλιά κρατούνταν αιχμάλωτα, ήταν ακριβώς δίπλα στο σπίτι και ο μόνος τρόπος για να φτάσουμε εκεί ήταν να περάσουμε μπροστά από τα κλουβιά των σκύλων. Στην πραγματικότητα, τα κυνηγετικά σκυλιά άρχισαν σύντομα να γαυγίζουν, αναγκάζοντάς μας να αλλάξουμε πορεία.

Γι ‘αυτό, θέσαμε σε εφαρμογή το σχέδιο Β, σίγουρα λιγότερο αποτελεσματικό, αλλά ελπίζουμε ακόμα χρήσιμο: με τους κόφτες ανοίξαμε δεκάδες τρύπες κατά μήκος εκατοντάδων μέτρων του φράχτη. Αυτές οι τρύπες, τις οποίες ανοίξαμε μέσα στην έκταση του δάσους και είναι δύσκολο για έναν άνθρωπο να τις παρατηρήσει σύντομα, προσφέρουν μια ευκαιρία στα αγριογούρουνα να αποδράσουν.

Με την κίνηση αυτή, θα θέλαμε να επαναλάβουμε τη σημασία της άμεσης δράσης. Η απελευθέρωση των Ζώων και της Γης δεν είναι συνθήματα σε μπλουζάκια ή φιλοσοφική συζήτηση.

Η απελευθέρωση των Ζώων και της Γης είναι μια πέτρα που σπάει το τζάμι ενός φορτηγού, που χρησιμοποιείται για την μεταφορά ζώων, είναι ένα μαχαίρι που τρυπάει τα λάστιχα του αυτοκινήτου ενός εκτροφέα, είναι οι κόφτες που σπάνε λουκέτα και κόβουν συρματοπλέγματα.

Αλληλεγγύη με όλους τους κρατουμένους, ξεκινώντας με τον Kevin Olliff.

Πηγή: Bite Back

Χιλή: Πυρπόληση οχήματος μπάτσων κοντά στο 21ο αστυνομικό τμήμα (Σαντιάγο)

“Το να πετάξεις μια πέτρα είναι έγκλημα. Το να πετάξεις χίλιες πέτρες είναι πολιτική πράξη. Το να πυρπολήσεις ένα αυτοκίνητο είναι έγκλημα. Το να πυρπολήσεις 1000 αυτοκίνητα είναι πολιτική πράξη. Διαμαρτυρία σημαίνει να λες: Διαφωνώ με εκείνο και εκείνο. Αντίσταση σημαίνει να λες: θα δώσω ένα τέλος σε εκείνο και εκείνο.”

Ulrike Meinhof

Χτες βράδυ, η φωτιά αγκάλιασε τα χέρια, που σηκώθηκαν για την καταστροφή αυτής της ελεεινής κοινωνίας, ακόμα μια φορά. Αυτήν τη φορά, αποφασίσαμε να κάνουμε προπαγάνδα. Η πυρπόληση ενός αυτοκινήτου είναι προπαγάνδα, λέει πως είμαστε εδώ, υποφέροντας αλλά όχι χάνοντας. Ενώ, για εμάς, η πυρπόληση είναι προπαγάνδα, είναι επίσης μια άμεση δράση εκεί που τους πονάει περισσότερο, στην ιδιωτική περιουσία. Σε αυτήν τη γαμημένη χώρα, η ιδιωτική περιουσία είναι πολυτιμότερη από την ανθρώπινη ζωή. Γνωρίζουμε πως ο νόμος που καταδικάζει την Tamara Sol Farias βασίζεται κυρίως στην κλοπή, την κλοπή ενός όπλου.

Παρόλο που ξέραμε πως ο παράγοντας “καλός πολίτης” μπορούσε να κάνει την εμφάνισή του αυτήν τη φορά σαν τον Ρομπέν των δασών και να εκνευρίσει τις εμπρηστικές μας επιθυμίες και την επίθεση, πήραμε το ρίσκο χωρίς να δίνουμε δεκάρα για αυτούς και δείχνοντάς τους πόσο ευάλωτοι είναι στη δυνατή θέληση και μερικά λίτρα βενζίνης.

Χωρίς να έχουμε πολλές γνώσεις στο νομικό πεδίο, η κλοπή μπορεί να είναι πιο σοβαρό έγκλημα από το να σκοτώσεις κάποιον!

Ας είναι αυτή η ενέργεια μια ανάσα φρέσκου αέρα για τους συντρόφους, που έχουν απηχθεί και βρίσκονται στη φυλακή και ένα κάλεσμα για εκείνους, που βρίσκονται στους δρόμους. Καλύτερα μια μικρή δράση, παρά εκατό προκηρύξεις στερημένες δράσης. Λόγια και δράσεις! Εκεί είμαστε και θα είμαστε πάντα και δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τους συντρόφους, που έπεσαν στον αγώνα. Με την τελευταία έκρηξη Οργής σε όλα τα αστυνομικά τμήματα, ο Punky Mauri, η Claudia Lopez, ο Matias Catrileo και ο Jony Cariqueo είναι πάντα δίπλα μας.  Για τους Alpaca, Hermes, Hans, τους κρατούμενους που κατηγορούνται πως φύτεψαν τον μπάτσο Moyano, τους κρατούμενους του αγώνα στους δρόμους, το Jose Miguel Sanchez, που πρόκειται σύντομα να αποφυλακιστεί και τη συντρόφισσα Sol, όλα γίνονται για να χαιρετίσουν το κουράγιο και την αξιοπρέπειά σας.

Για τη διάδοση ενός μαύρου καλοκαιριού και ενός ακόμη πιο μαύρου χρόνου.

Ζήτω η αναρχία!

Σύντροφοι για τη διάδοση της φωτιάς

Πηγή: Act for Freedom Now!

Χιλή: Κάλεσμα για διεθνή εβδομάδα κινητοποίησης (14-25 Μαρτίου 2014) σε αλληλεγγύη με τους αναρχικούς συντρόφους Freddy, Marcelo και Juan

Πριν την κρίση της Ιεράς Εξέτασης της δημοκρατίας… σε μόνιμο αγώνα ενάντια στην εξουσία.

Διεθνής εβδομάδα αλληλεγγύης από τις 14 μέχρι τις 25 Μαρτίου 2014, πριν την ετυμηγορία για τους συντρόφους Freddy, Marcelo και Juan σχετικά με την υπόθεση “Security”.

“Καμιά αλυσίδα δεν θα είναι για πάντα· μέχρι να μην υπάρχουν πια φυλακές υψίστης ασφαλείας”. – Claudia Lopez

Μια επίθεση, ένας νεκρός μπάτσος και μια εκστρατεία εξόντωσης

“Κάποιες φορές, κοστίζει αρκετά το να υπερασπίζεσαι τους πλούσιους.”

Alexander M. Jacob

Στις 18 Οκτωβρίου 2007, η Banco Security, μια τράπεζα που βρίσκεται στην καρδιά του Σαντιάγο, δέχεται επίθεση. Οι καραμπινιέροι θέτουν την περιοχή της τράπεζας υπό πολιορκία, με σκοπό να σταματήσουν τους ληστές. Σε αυτά τα πλαίσια, μια μηχανή σταματάει, πυροδοτώντας μια ανταλλαγή πυροβολισμών και το θάνατο του Luis Moyano, ενός καραμπινιέρου, ενώ ακόμα ένας μπάτσος τραυματίζεται.

Το ανθρωποκυνηγητό στο κέντρο του Σαντιάγο μετατρέπεται σε εκδίκηση. Η υπηρεσία πληροφοριών του Τμήματος των Καραμπινιέρων εξετάζει αστραπιαία το σχέδιο της επίθεσης, τα χαρακτηριστικά των δραστών, τα όπλα που χρησιμοποίησαν και τον τρόπο που διέφυγαν, συνάγωντας το συμπέρασμα πως οι δράστες είναι πρώην μέλη μιας ανατρεπτικής ομάδας.

Τα νέα μεταδίδονται αστραπιαία, χάρις σε μια ισχυρή καμπάνια των ΜΜΕ, που περιλαμβάνει δηλώσεις από τη χήρα και τα παιδιά του Moyano. Η μνήμη του νεκρού μπάτσου τιμάται επίσημα και οι απειλές εναντίον των δραστών της επίθεσης διαδίδονται χωρίς μασημένα λόγια.

Μέσα σε έναν μήνα, ένας από τους υποτιθέμενους δράστες συλλαμβάνεται. Τρεις μέρες αργότερα, δημοσιεύονται τα ονόματα και οι φωτογραφίες των υποτιθέμενων μελών της ομάδας. Αυτά τα στοιχεία, έχοντας αποκτήσει μια ισχύ από μόνα τους, παρουσιάζονται στην κοινωνία ως έγκυρα.

Τα πρόσωπα των Freddy Fuentevilla, John Aliste, Marcelo Villarroel και Carlos Gutierrez Quiduleo προβάλλονται και αναλύονται από τον τύπο, ο οποίος μεταδίδει ειδικούς στη βιομετρία και υψηλού επιπέδου εγκληματολογικές αναλύσεις.

Η αστυνομία δημοσιοποιεί έναν τηλεφωνικό αριθμό για όποιον έχει πληροφορίες για ύποπτες κινήσεις ή την παρουσία των, ήδη καταδικασμένων, ατόμων. Ο τύπος διαδίδει το μήνυμα, το οποίο είναι ξεκάθαρο: τους θέλουμε νεκρούς.

Τα σπίτια των συντρόφων και των συγγενών τους δέχονται επιδρομές. Αλλά, δεν υπάρχει κάνένα ίχνος τους και παρόλο που η αστυνομία εντατικοποιεί την έρευνα, δεν καταφέρνει να συλλάβει κανέναν. Η απειλή της εξουσίας είναι σταθερή: οι σύντροφοι δεν θα μείνουν ζωντανοί, αν βρεθούν.

Ένταλμα σύλληψης: για ποιον;

“Έχουμε διαλέξει την βαρύτητα των επιλογών μας και δεν έχουμε σκοπό να ελαφρύνουμε τις αποφάσεις μας.”

Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς

Η λίστα των ονομάτων και των φωτογραφιών των δραστών της επίθεσης στις τράπεζες, η οποία δόθηκε στη δημοσιότητα από τα φερέφωνα της εξουσίας, είχε σκοπό να ενδυναμώσει την εικόνα των “πρώην ανατρεπτικών παραβατικών”. Δεν γίνεται καθόλου λόγος για τον αγώνα τους, σε μια προσπάθεια να απομονωθούν πολιτικά οι σύντροφοι, καθιστώντας τους απόβλητους για όλους τους “χώρους” αγώνα.

Όμως, όχι μόνο έχουν οι σύντροφοι παρελθόν στον αγώνα, αλλά έχουν και παρόν και σίγουρα μέλλον. Οι 4, που κατηγορούνται για την επίθεση στην τράπεζα, είναι ενεργοί εξεγερμένοι και συνέχισαν να αγωνίζονται κατά το πέρασμα στη δημοκρατία, άσχετα από την αλλαγή από τις στολές σε ωραία ρούχα, που έκανε η εξουσία, που διαχειρίζεται Κράτος/Φυλακή/Κεφάλαιο.

Ο καθένας ανάλογα με την ατομικότητά του, οι σύντροφοι συνεισφέρουν σε διαφορετικούς αγώνες. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίον περιέγραψαν τους εαυτούς τους:

– Freddy Fuentevilla: πρώην μέλος του MIR, ενεργός αυτόνομος και αντικαπιταλιστής.

– Carlos Gutierrez Quiduleo: lautarino και πρώην ενεργός μαχητής Weichafe (κοινότητα Μαπούτσε πολεμιστών).

– Juan Aliste: πρώην lautarino, ενεργός, ανατρεπτικός αντικαπιταλιστής.

– Marcelo Villarroel: πρώην lautarino, ανατρεπτικός, αυτόνομος και ελευθεριακός.

Παρόντες σε χιλιάδες αγώνες, οι σύντροφοι βγαίνουν στην παρανομία, μπροστά στις θανατικές απειλές της εξουσίας και το κυνήγι, που έχουν εξαπολύσει οι δυνάμεις της ασφάλειας, με σκοπό τη σωματική εξόντωση των συντρόφων και τη νομιμοποίηση της εκαθάρισης των επαναστατών.

Οι Freddy και Marcelo συλλαμβάνονται στις 15 Μαρτίου του 2008, στην Αργεντινή, με την κατηγορία κατοχής όπλων. Υποβαλλόμενοι σε ένα παρανοϊκό καθεστώς τιμωρίας και απομόνωσης, με μεγάλες περιόδους απομόνωσης και επακόλουθης αντίστασης από τους ίδιους, περνούν ένα μεγάλο διάστημα χωρίς φυσικό ή τεχνητό φως και χωρίς τη δυνατότητα να βγαίνουν στο προαύλιο ασκήσεων… Επίσης, το χιλιανό κράτος δημιουργεί καθεστώς απομόνωσης εντός της πτέρυγας απομόνωσης, στις Φυλακές Υψίστης Ασφαλείας (Σαντιάγο).

Μόλις οι σύντροφοι εκτίουν τη μισή τους ποινή, εκδίδονται στη Χιλή. Στο μεσοδιάστημα, συλλαμβάνεται ο Juan επίσης στην Αργεντινή, στις 9 Ιουλίου του 2012 και εκδίδεται αμέσως, για να αντιμετωπίσει τη χιλιανή δικαιοσύνη.

Ο Carlos καταφέρνει να παραμείνει στην παρανομία μέχρι τη σύλληψή του σε περιοχή των Μαπούτσε, στις 28 Νοεμβρίου του 2013.

Όλοι αυτοί οι σύντροφοι παραμένουν πιστοί στις επιλογές της ζωής τους και στην απόφαση τους να αγωνιστούν, η οποία ενδυναμώνεται από τις αμέτρητες εμπειρίες σκληρής καταστολής, αλλά και χαράς και εξέγερσης. Η απόφασή τους να απορρίψουν τις αρχές της εξουσίας και της υποτακτικότητας δεν είναι μια στιγμιαία επιλογή αλλά μια αδιάκοπη συνέχεια.

Οι νομικοί λαβύρινθοι της γραφειοκρατικής εξόντωσης

“Η σύλληψή μου αποκαλύπτει το φόβο που τρέφουν για την αντίσταση και την πρόθεσή τους να εξαλείψουν όλα τα ίχνη μιας ριζοσπαστικής ρήξης με το σύστημα και την τιμωρία του. Αλλά ο αγώνας συνεχίζεται.”

Jean-Marc Roullian

Η συνεργασία μεταξύ των κρατών της Χιλής και της Αργεντινής για τη σύλληψη των Freddy, Marcelo και Juan, μας θυμίζει το αντι-εξεγερτικό σχέδιο, γνωστό ως επιχείρηση “Κόνδορας”, το οποίο είχαν εκτελέσει οι δικτατορίες της Λατινικής Αμερικής.

Μόλις οι Freddy και Marcello βρέθηκαν στις χιλιανές φυλακές, ξεκινάει η δικαστική διαδικασία στο στρατοδικείο, με την παρουσία του διαβόητου εισαγγελέα Reveco, γνωστού συνεργάτη στα βασανιστήρια και τα νομικά λιντσαρίσματα την εποχή της δικτατορίας. Με την άφιξή του στη Χιλή, ο σύντροφος Juan εμπλέκεται στην ίδια υπόθεση με τους Freddy και Marcello και όλοι οι σύντροφοι διώκονται από το στρατοδικείο.

Οι Juan, Freddy και Marcelo φυλακίζονται σε τρεις διαφορετικές πτέρυγες των φυλακών υψίστης ασφαλείας, υπό συνεχείς περιορισμούς από τη διοίκηση της φυλακής, συνεχείς επιδρομές στα κελιά τους και παρενοχλήσεις στις οικογένειες και τους συντρόφους τους.

Το 2010, μετά από διαμαρτυρίες και απεργίες πείνας των Μαπούτσε πολιτικών κρατουμένων, η δικαιοδοσία των στρατοδικείων για υποθέσεις πολιτών αλλάζει. Ως αποτέλεσμα, η υπόθεση “Security” μεταφέρεται σε κανονικό δικαστήριο με νέες ημερομηνίες, νέους δικαστές και κανόνες.

Αυτή η εξέλιξη δεν είχε μελετηθεί από την εξουσία και την κυριαρχία, που μέχρι στιγμής εκτελούσε και ενθάρρυνε τη φυσική εξόντωση των συντρόφων.

Μετά τη σύλληψη των συντρόφων, οι σφαίρες στα όπλα των μπάτσων παρέμειναν έτοιμες για να στοχεύσουν άλλους επαναστάτες, αλλά όχι για να εκδικηθούν τον Moyano τους… ένα γεγονός αρκετά εξευτελιστικό για αυτούς. Το ότι οι σύντροφοι δεν εξολοθρεύτηκαν σωματικά, σύμφωνα με τη συνήθη βαρβαρότητα, συνέβη επειδή έπρεπε να θαφτούν κάτω από έρευνες, νομικούς παραλογισμούς και ασφυκτικές και αναίσθητες διαδικασίες.

Σε αυτά τα πλαίσια, αναπτύσσεται ένα νομικό/δικαστικό σενάριο, το οποίο αλλάζει συνεχώς. Οι Freddy, Marcelo και Juan έχουν υποστεί τη μεγαλύτερη προληπτική προφυλάκιση στη Χιλή, με πάνω από 4 χρόνια στη φυλακή χωρίς επίσημη καταδίκη. Στο μεσοδιάστημα, οι εισαγγελείς έχουν ακυρώσει την “προδικαστική προετοιμασία” σε δύο περιπτώσεις και κατάφεραν να την αναβάλλουν επ’ αόριστον.

Δεν θεωρούμε πως υπάρχουν δίκαιες διατάξεις εντός του νόμου, τονίζουμε πως η εξουσία είναι κτηνώδης και έχει την πρόθεση να σπρώξει τους συντρόφους στη λήθη και τις παγίδες και τους λαβυρίνθους της δικαστικής παντομίμας.

Καθώς γινόταν η δίκη, στις 28 Νοεμβρίου 2013, συλλαμβάνεται ο σύντροφος Carlos Gutierrez Quiduleo, ο οποίος μέχρι τότε βρισκόταν στην παρανομία. Μεταφέρεται στην πτέρυγα υψηλής ασφαλείας των Φυλακών Υψηλής Ασφαλείας και μπαίνει σε καθεστώς απομόνωσης. Η δίκη του είναι ανεξάρτητη και ταυτόχρονα παράλληλη με εκείνη των Freddy και Marcelo. Έτσι, ο σύντροφος Carlos βρίσκεται ακόμα υπό έρευνα, προφυλακισμένος και δεν έχει οριστεί ακόμα δικάσιμος.

Μόλις στήθηκαν όλα τα κόλπα του μεγάλου σόου, έτσι ώστε να επιβάλλουν την αλήθεια των ισχυρών, ορίστηκε και η ημερομηνία για τη θυσία των επαναστατών στο βωμό της δημοκρατίας.

Στις 25 Μαρτίου (2014), τρεις άθλιοι δικαστές θα αποφασίσουν για τις ζωές των συντρόφων μας, στεκόμενοι σαν ημίθεοι, που υπολογίζουν τι μερίδιο ζωής πρέπει να δώσουν οι κρατούμενοι στην τιμωρία.

Η δικαστική παγίδα ξεπερνάει κάθε όριο: σε περίπτωση που οι σύντροφοι (οι Marcelo και Juan τελειώνουν την ποινή τους για τη συμμετοχή τους σε αντάρτικες ενέργειες τη δεκαετία του ’90) δεν καταδικαστούν, σύμφωνα με τις κατηγορίες που τους αποδίδονται, βρίσκεται υπό την αυθαίρετη διακριτική ευχέρεια δικαστικής-σωφρονιστικής διεύθυνσης το να αποφασίσει αν οι σύντροφοι πρέπει να παραμείνουν στη φυλακή και να εκτίσουν τις προηγούμενες ποινές τους ή αν θα υποβληθούν στις ευεργετικές διατάξεις, που θεσπίστηκαν το 2007.

Τα όπλα της δημοκρατίας εμφανίζονται μέσα στα αιτήματα των εισαγγελέων:

– Για τον σύντροφο Juan Aliste: ισόβια κάθειρξη και 20 χρόνια για τη συμμετοχή σε τρεις ληστείες τραπεζών, την εκτέλεση του Moyano και την υποτιθέμενη απόπειρα ανθρωποκτονίας εναντίον ενός άλλου μπάτσου, κατά τη διάρκεια της ανταλλαγής πυροβολισμών, κοντά στην τράπεζα Security.

– Για τον σύντροφο Freddy Fuentevilla: ισόβια κάθειρξη και 15 χρόνια για την εκτέλεση του Moyano, τη συμμετοχή του στην ανταλλαγή πυροβολισμών και σε δύο ληστείες τραπεζών.

– Για τον σύντροφο Marcelo Villarroel: 18 χρόνια κάθειρξη ως δράστη δύο ληστειών τραπεζών.

Στο βωμό της Ιεράς Εξέτασης της δημοκρατίας

“Γιατί την αναρχία, που έχουμε μέσα στα κεφάλια μας, δεν θα καταφέρετε να την δικάσετε ποτέ, όσο τσιμέντο και να ρίξετε για να μας θάψετε, όσες φυλακές και να χτίσετε για να μας στοιβάξετε, όσα χρόνια και αν μας καταδικάσετε, όσους αντιτρομοκρατικούς νόμους και αν θεσπίσετε για να είστε πιο αυστηροί στις θεατρικές σας παραστάσεις… Η αναρχία μας θα δραπετεύει ξανά και ξανά.”

Γιάννης Μιχαηλίδης και Νίκος Ρωμανός

Οι δίκες είναι η κλιμάκωση του μονοπώλιου βίας του κράτους, όπου η Ιερά Εξέταση της δημοκρατίας επιβάλλει παραδειγματική τιμωρία. Αλλά, στις περιπτώσεις των εξεγερμένων, ο ρόλος της δικαιοσύνης γίνεται σημαντικότερος και μετατρέπεται σε πολιτικό λιντσάρισμα.

Ακόμα και αν οι δικαστές επιμένουν να δηλώνουν καθαροί και αμερόληπτοι, αυτή η δίκη πρέπει να προστατεύσει την τάξη των πλούσιων, επομένως είναι πολιτική δίκη.  Γι’ αυτόν τον λόγο, τα στοιχεία και οι κατηγορίες πάνε πέρα από τα γεγονότα του 2007 και χτυπούν την ανατρεπτική φύση των συντρόφων.

Δεν ζητούμε ισότητα μπροστά στον νόμο ή μια “δίκαιη δίκη”, αλλά προσπαθούμε να ξεσκεπάσουμε τη λειτουργία της κυριαρχίας, όταν θέλει να χτυπήσει οποιονδήποτε της αντιτίθεται με ριζοσπαστικό τρόπο.

Έτσι, λοιπόν, από της 25 Μαρτίου, οι εισαγγελείς, οι δικαστές και οι δικηγόροι, που υπηρετούν την εξουσία, θα παίξουν τον ρόλο τους, ενώ οι μπάτσοι της Gendarmerie θα γελοιοποιούν με τις υπερβολές τους τις αιτιάσεις αυτού του θεάτρου ασφαλείας και η χήρα του Moyano θα ταΐζει τον τύπο όσο καλύτερα μπορεί.

Όλοι τους θα υπερασπιστούν τους υποτακτικούς της κυριαρχίας και δεν έχουμε καμιά αμφιβολία για τη συμπεριφορά των συντρόφων μας: με το κεφάλι ψηλά, αμετανόητοι για τις επιλογές τους και με την απίστευτη δύναμη εκείνων που δεν παραδίνονται.

Είναι σημαντικό να καταλάβουμε τον ρόλο-κλειδί της δίκης, τόσο για την εξουσία, που δράττεται της ευκαιρίας να κρίνει και να καταδικάσει τους επαναστάτες, όσο και για εμάς, τους εσωτερικούς της εχθρούς, που δεχόμαστε την πρόκληση της εκ νέου εκτόξευσης της συγκρουσιακότητας σε ένα σημείο χωρίς γυρισμό. Έχει αποφασιστεί η αλληλέγγυα απάντησή μας, καθώς αντιλαμβανόμαστε τον εξελισσόμενο πόλεμο.

Ο κρυμμένος ρόλος της δικαστικής φάρσας, άσχετα με την ποινή που επιβάλλεται στον καθένα ξεχωριστά, είναι να χτυπήσει το πνεύμα του αγώνα ενάντια στον νόμο και την ίδια την εξουσία.

Έτσι, μετά το πέρας της δικαστικής διαδικασίας, θέλουν να θάψουν τους κατηγορούμενους, να τους εξολοθρεύσουν υπό το βάρος μιας ποινής και να τους μετατρέψουν σε ένα απλό νούμερο μέσα στη φυλακή· θέλουν ο κόσμος εκτός των τειχών να τους ξεχάσει και οι κρατούμενοι να παίξουν υπάκουα το ρόλο του κατάδικου, που τους έδωσε η κοινωνία.

Οι σύντροφοί μας δεν παραιτήθηκαν ποτέ μπροστά στην κυριαρχία και κράτησαν πάντα τις επιλογές τους για διαρκή αγώνα, πέρα από κάθε ειδική συνθήκη μέσα στη ρήξη με το καθεστώς.

Έδειξαν πως η εξουσία μπορεί να μας βρει, να μας φυλακίσει, να σηκώσει γύρω μας τείχη και να πάρει την εκδίκησή της, αλλά δεν θα το αντιμετωπίσουμε όλο αυτό σα θύματα. Τα χέρια μας θα προσπαθούν πάντα να γκρεμίσουν τα κάγκελα, μέσα στα οποία θέλουν να μας φυλακίσουν…

Δεν θα αναθέσουμε στο κράτος τη φιλοπόλεμη διάθεσή μας. Ο αγώνας είναι τρόπος ζωής μέχρι τέλος, χωρίς διακοπές.

Στα δικαστικά πλαίσια, κάποιοι σύντροφοι προσπάθησαν να αντιτεθούν στην “αλήθεια” των ισχυρών ακολουθώντας μια υπερασπιστική γραμμή, όχι όμως για να ενισχύσουν την επιβαλλόμενη γλώσσα: αθώοι, θύματα ή ένοχοι.

Έτσι, η αμυντική στρατηγική δεν έχει ως σκοπό μόνο την αποφυγή ή την αποδυνάμωση της εφ’ όρου ζωής απαγωγής, που απειλεί τους συντρόφους μας, αλλά και να σαμποτάρει τα γρανάζια της δικαστικής αλήθειας και να κηρύξει τον αγώνα στους δρόμους, ως έναν αγώνα ενάντια στην κυριαρχία.

Τώρα πιο πολύ από ποτέ… Λόγος και Δράση

“Εννοούμε την αλληλεγγύη ως τη συνεχή ανάπτυξη των αναρχικών ιδεών μας, σε όλες τους τις μορφές, έτσι ώστε ο εχθρός να συνειδητοποιήσει ότι τίποτα δεν τελειώνει αλλά όλα συνεχίζονται στη φυλακή και στους δρόμους. Όπου και αν είμαστε: ούτε μια στιγμή σιωπής, μια ζωή στον αγώνα.”

Monica Caballero, Francisco Solar

Μπροστά στην επερχόμενη δίκη εναντίον των συντρόφων μας, κάνουμε ένα φλογερό κάλεσμα αγώνα, ύψωσης των φωνών μας σε πόλεμο, ένα κάλεσμα για μια εβδομάδα διεθνούς αλληλεγγύης και κινητοποίησης από τις 14 εώς τις 25 Μαρτίου του 2014.

Καλούμε όλα τα άτομα, που συμμετέχουν ενεργά στον κοινωνικό πόλεμο, να εκφράσουν τη στήριξη και την αλληλεγγύη τους στους συντρόφους που θα δικαστούν. Γνωρίζετε πως το μήνυμα αλληλεγγύης σας θα ληφθεί όχι μόνο από τους συντρόφους, αλλά και από τους ισχυρούς, που τους θέλουν απομονωμένους και νικημένους.

Η αλληλεγγύη στην επίθεση σημαίνει το χτύπημα του θεάτρου της δικαιοσύνης και τη μεταφορά της σύγκρουσης από τα κρατικά γραφεία στους δρόμους, όπου θέλουμε να βρίσκονται οι σύντροφοί μας, ζωντανοί, ελεύθεροι και εξεγερμένοι.

Δεν θα είμαστε θεατές στο λιντσάρισμα των συντρόφων μας, ούτε θα αποδεχτούμε ταπεινά την παραδειγματική τους τιμωρία. Ευχόμαστε να συμμετέχουν όλοι και να είναι ενεργοί για την ολική απελευθέρωση.

Η αλληλεγγύη, η κοινή δύναμη και η στήριξη πηγαίνουν πέρα από τα τείχη και τα σύνορα και ενώνουν τον κόσμο με την κοινή γλώσσα του κοινωνικού πολέμου. Εξαρτάται από εμάς το να μην αφήσουμε έναν πολεμιστή μόνο του στα δικαστήρια της αστικής δικαιοσύνης. Κάθε δράση είναι σημαντική και συνεισφέρει στον αγώνα ενάντια στην εξουσία και κάθε στιγμή φυτεύει τον σπόρο της αλληλεγγύης και της ελευθερίας.

Ας δράσουμε, ας δημιουργήσουμε πολύμορφες δράσεις αλληλεγγύης, χωρίς αρχηγούς, δίνοντας ο καθένας τη δική του συνεισφορά από την πραγματικότητα του, κάθε δράση είναι σημαντική. Οι ενέργειες αλληλεγγύης δημιουργούν, επεκτείνουν και δυναμώνουν τη συνέργια και τα όπλα και τα όργανα, για να αντιμετωπίσουμε την εξουσία.

Αυτό το κάλεσμα απευθύνεται σε οποιονδήποτε θέλει να εκφράσει την αλληλεγγύη του με δράσεις, αντι-πληροφόρηση και αυτόνομες πρακτικές εξέγερσης.

Δεν θα αφήσουμε τους συντρόφους μας μόνους τους. Η απάντησή μας στις απειλές της εξουσίας είναι αγώνας δίχως ανακωχή, μέχρι το τέλος, μέχρι την καταστροφή του τελευταίου προπύργιου της κοινωνίας – φυλακής.

Ενάντια σε όλες τις μορφές εξουσίας και κυριαρχίας, στους δρόμους, στις φυλακές ή στην παρανομία, θα βρισκόμαστε πάντα στον αγώνα.

Αλληλεγγύη και δράση από τις 14 μέχρι τις 25 Μαρτίου 2014, μέχρι να δούμε τους Freddy, Marcelo, Juan και Carlos ελεύθερους στους δρόμους, μαζί με αυτούς που αγωνίζονται.

“Τα διαφορετικά σύνορα και γλώσσες είναι εμπόδια που πρέπει να καταστρέψουμε, ώστε να σταθούμε ο ένας δίπλα στον άλλον και να εξεγερθούμε ενάντια στην τάξη του συστήματος και να φτύσουμε περιφρονητικά όλους εκείνους, που είναι πιστοί στο νόμο και τις επιλογές που ο νόμος μας επιβάλλει.”

Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς

Συγγενείς και σύντροφοι των κατηγορουμένων για την υπόθεση “Security” –  Περιοδικό Refractario –  RadioAzione – Συγγενείς Ατομικότητες από Σαντιάγο, Βαλπαραΐσο, Μπουένος Άιρες, Νόικεν, Βαρκελώνη – Αλληλέγγυοι/ες σε Πόλεμο με την Εξουσία – Hommodolars – Rojoscuro – Αναρχικός Μαύρος Σταυρός Μεξικού – Viva la anarquia – Αντιεξουσιαστικός πυρήνας αγκιτάτσιας και προπαγάνδας Sin Banderass Ni Fronteras και συγγενείς – 81 Λόγοι για αγώνα – Ομάδα ενάντια στις φυλακές Velo de Justicia – Περιοδικό Infierno – Voz Como Arma

ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΥΣΤΥΧΙΑ, ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΞΕΓΕΡΣΗ!

Πηγή: Act for Freedom Now!

Τουρκία: Εμπρησμός εκσκαφέα (Κωνσταντινούπολη)

Ενώ φωτίζουμε μια παγωμένη και σκοτεινή νύχτα με έναν σωρό από σίδερα, οι φλόγες που υψώνονται είναι ορατές μακριά από το εργοτάξιο και, πέρα από την ικανοποίηση που μας έδωσε, αυτή ενέργεια έλαβε χώρα ενάντια σε ένα λόμπι οικο-βάνδαλων, του οποίου το όνομα δεν έχει ακουστεί ποτέ.

Την Πέμπτη, 20 Φεβρουαρίου, στην αγροτική περιοχή του Poyraz, στην ανατολική πλευρά της Κωνσταντινούπολης, επιτεθήκαμε σε έναν εκσκαφέα, που είχε αφεθεί να κοιμηθεί, αφού τελείωσε την εκσκαφή της γης, και γράψαμε σε διάφορα μέρη του εργοταξίου “ELF/FAI-IRF”. Ενώ αυτός ο φονιάς της φύσης αχρηστεύτηκε με έναν απλό, αυτοσχέδιο εμπρηστικό μηχανισμό, με χρονοδιακόπτη, το μήνυμα, που θέλαμε να στείλουμε, ήταν καθαρό: ” Αν το φτιάξετε, θα το κάψουμε και θα το καταστρέψουμε!”.

Τα κύρια κίνητρά μας ήταν τα εξής:

Θέλουμε να δώσουμε έμφαση στο γεγονός πως η καθοριστική επίθεση ενάντια στη δικτατορία, που νομιμοποιεί τον εαυτό της, πραγματοποιώντας οικοκτόνα προγράμματα, όπως η “Τρίτη Γέφυρα του Βοσπόρου” και το “Κανάλι της Κωνσταντινούπολης”, πρέπει να πραγματοποιείται χωρίς να στηρίζεται πια σε στερεοτυπικά φιλελεύθερες-πασιφιστικές καμπάνιες “ευαισθητοποίησης του κοινού” και “νομικών διαδικασιών”. Αυτού του είδους οι οργανώσεις απλά καθυστερούν το αναπόφευκτο και εμποδίζουν τις λογικές θέσεις οικοάμυνας ενάντια στην εξελισσόμενη οικολογική καταστροφή. Προσπαθώντας να κερδίσουν θετικές αποφάσεις από το κρατικό δικαστικό σύστημα, το οποίο στην πραγματικότητα είναι ο εργολάβος των οικοκτονιών, βοηθούν στην αποδυνάμωση της οργής, διοχετεύοντάς την στις εκλογές και τα κανάλια.

Ο βιομηχανικός καπιταλιστικός πολιτισμός επεκτείνεται με γέφυρες και δρόμους διπλής κατεύθυνσης πάνω στη Γη, ασφαλίζει τον εαυτό του εντός των τσιμεντένιων δασών που κατασκευάζει, αντιμετωπίζοντας τη φύση μόνο ως πόρο, επεκτείνεται στενεύοντας καθημερινά τα όρια της άγριας ζωής, στο όνομα της ικανοποίησης των ενεργειακών αναγκών και της κυριάρχισης του επί των πάντων. Για αυτόν τον λόγο, με την επίθεσή μας σε μια κοινωνία, η οποία θεωρεί πως η κατασκευή, η ανάπτυξη και η επέκταση είναι αρετή, αναλαμβάνουμε κάποιου είδους ευθύνη να εξολοθρεύσουμε οτιδήποτε έχει σχέση με αυτήν τη διαδικασία αυτοματισμού και ως κομμάτι του παγκόσμιου αγώνα για την ολική απελευθέρωση, επιλέγουμε να το πραγματοποιήσουμε αυτό με τη χρήση της πρακτικής απλών εμπρηστικών μεθόδων, του σαμποτάζ και της άμεσης δράσης από εμάς τους ίδιους.

Αφιερώνουμε αυτήν τη νύχτα, που φωτίσαμε τα κάστρα της κυριαρχίας με φωτιά, στους πεσόντες συντρόφους, στους φυλακισμένους και σε εκείνους που βρίσκονται στην παρανομία.

Στον Sebastián Oversluij Seguel, που δολοφονήθηκε από ένα σεκιουριτά κατά την απόπειρα ληστείας μια τράπεζας στο Σαντιάγο, την πρωτεύουσα της Χιλής, στις 11 Δεκέμβρη του 2013, στους Alfonso Alvial and Hermes González, που συνελήφθησαν και στην Tamara Sol Farías Vergara, που συνελήφθη και κατηγορείται από το χιλιανό κράτος για τον πυροβολισμό εναντίον ενός σεκιουριτά στις 21 Ιανουαρίου του 2014.

Στους Ali İsmail Korkmaz, Ethem Sarısülük, Abdullah Cömert, Medeni Yıldırım, Mehmet Ayvalıtaş, Ahmet Atakan, που δολοφονήθηκαν από το τουρκικό κράτος, στον Berkin Elvan (ένα δεκαεξάχρονο αγόρι), που χτυπήθηκε και τραυματίστηκε στο κεφάλι από δακρυγόνο και βρίσκεται από τις 15 Ιούνη του 2013 στην εντατική, κατά τη διάρκεια της εξέγερσης στο πάρκο Gezi, που ξέσπασε το καλοκαίρι του 2013.

Σε όλους τους διαδηλωτές του αγώνα NO TAV και στους Nicco, Claudio, Chiara και Mattia, που συνελήφθησαν ενώ μάχονταν ενάντια στη σιδηροδρομική γραμμή υψηλής τάσης (TAV), στα βουνά της βορειοδυτικής Ιταλίας, αγώνας που λαμβάνει χώρα εδώ και 20 χρόνια.

Στους Monica Caballero και Francisco Solar, που συνελήφθησαν για τον εμπρησμό του καθεδρικού ναού El Pillar, στη Σαραγόσα της Ισπανίας και σε όλα τα κινήματα άμεσης δράσης ενάντια στην ισχυροποίηση της εκκλησίας στην Ισπανία.

Στους Fallon Poisson, Amelie Pilliers και Carlos López Mart, που συνελήφθησαν για την επίθεση στο υπουργείο επικοινωνάις και μεταφορών και σε μια αντιπροσωπεία αυτοκινήτων της Nissan, στο Μεξικό, στις 5 Ιανουαρίου.

Στον Ilya Romanov, που τραυματίστηκε, όταν έσκασε στα χέρια του αυτοσχέδια χειροβομβίδα και συνελήφθη ως ύποπτος για μια επίθεση σε μπάτσους, στις 26 Οκτώβρη του 2013.

Στους φυλακισμένους αναρχικούς και επαναστάτες για την υπόθεση της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, του Επαναστατικού Αγώνα και της Κοζάνης, στην Ελλάδα και σε όλους τους φυλακισμένους σε όλον τον κόσμο.

Στους επαναστάτες, τους αναρχικούς και τους ακτιβιστές, που συμμετείχαν ενεργά στις κοινωνικές εκρήξεις στην Αίγυπτο, στη Βραζιλία, στην Ουκρανία, στη Βοσνία και σε άλλα μέρη του κόσμου, σηκώνοντας το σύνθημα “εξέγερση, ανατροπή, επίθεση”, πολεμώντας τους μπάτσους και πραγματοπιώντας επιθέσεις στους θεσμούς εκμετάλλευσης, στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης, της Σμύρνης και της Άγκυρας.

Στον οικο-πολεμιστή Marco Camenisch, που βρίσκεται φυλακισμένος στην Ελβετία, εδώ και 21 χρόνια.

Στέλνουμε την αλληλεγγύη, την αγάπη και την οργή μας σε όλους τους πυρήνες της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας, που οργανώνει άτυπες επιθέσεις και συνωμοσίες σε όλον τον κόσμο, στο Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο, στο ITS, σε όλους τους πυρήνες του Σχεδίου “Φοίνικας”, σε όλους τους πυρήνες του ELF και του ALF και στους μοναχικούς λύκους, που διαβαίνουν στο σκοτάδι της νύχτας και σε όλους τους συντρόφους, τους επαναστάτες, των οποίων τα ονόματα ξεχνάμε καθώς γράφουμε αυτές τις λέξεις.

ELF-FAI/IRF (Μέτωπο Απελευθέρωσης της Γης –  Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία –  Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο)

Πηγή: 325

Γερμανία: Απόπειρα εμπρησμού σε εργοτάξιο (Βερολίνο)

Τη νύχτα της 10ης Φεβρουαρίου, επισκεφτήκαμε ένα πάρκο στο νότιο-ανατολικό τμήμα του Βερολίνου, όπου, στην όχθη του ποταμού, μια κατασκευαστική εταιρεία χτίζει ένα νέο πολυτελές ξενοδοχείο. Προσπαθήσαμε να βάλουμε φωτιά σε ένα τμήμα του κτιρίου, αλλά, δυστυχώς, ο άνεμος έσβησε το φιτίλι, όταν είχαμε ήδη φύγει.

Προς τα καθάρματα: Μη γελάτε και γιορτάζετε τόσο γρήγορα, θα επανέλθουμε!

Μέτωπο Απελευθέρωσης της Γης

Πηγή: Bite Back

Η.Π.Α.: Σαμποτάζ σε τρακτέρ (Ατλάντα)

Τη νύχτα της 22ας Φεβρουαρίου, χύσαμε ένα μείγμα άμμου και νερού στις δεξαμενές καυσίμων σε δύο τρακτέρ, που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή ενός νέου τραμ στην Ατλάντα. Το τραμ είναι ένα από τα πολλά μεγάλα έργα ανάπτυξης, που έχει ξεκινήσει η πόλη τα τελευταία χρόνια, ως μέρος ενός γενικού σχεδίου για την αναζωογόνηση του εμπορικού κέντρου. Γνωρίζουμε ότι αυτό το σχέδιο σημαίνει μόνο περισσότερη αστυνομία και οικονομικά απρόσιτες κατοικίες.

Προσφέρουμε αυτήν τη μικρή χειρονομία αλληλεγγύης στο ZAD, στο κίνημα No TAV και στην κατάληψη του δάσους Hambach. Θα θέλαμε, επίσης, να στείλουμε δύναμη σε όσους επηρεάζονται από την αυξημένη επιτήρηση ή την καταστολή, που έχει φέρει η νέα ανάπτυξη στην Ατλάντα.

Η δράση μας ήταν πολύ απλή στην εκτέλεση. Δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για να τη σχεδιάσουμε ή να την εκτελέσουμε και βρήκαμε όλα τα υλικά στην άκρη του δρόμου. Δεν πιστεύουμε ότι μια συσσώρευση «δράσεων» κάνει μια επανάσταση, αλλά θέλαμε να δώσουμε ενθάρρυνση στους σημερινούς και στους μελλοντικούς συμμετέχοντες στους επαναστατικούς αγώνες. Εμπρός, δυνατές καρδιές!

Πηγή: Bite Back

Ιταλία: Σαμποτάζ σε 32 ATM της τράπεζας San Paolo (Τορίνο)

Τορίνο. Για ακόμα μια φορά, ενάντια στην TAV και σε αλληλεγγύη με τους Chiara, Claudio, Mattia και Niccolò, η εφημερίδα La Stampa έχασε το μέτρημα. Όχι 5 αλλά 32 ήταν τα ATM της τράπεζας San Paolo, στα οποία προκλήθηκαν ζημιές εχθές το βράδυ. Γιατί εκείνοι, που αντιτίθεται στην TAV, τα έχουν βάλει ειδικά με τον όμιλο Intesa San Paolo; Γιατί πρόκειται για την τράπεζα με τη μεγαλύτερη ανάμειξη στην κατασκευή της υπερταχείας σιδηροδρομικής γραμμής στην κοιλάδα Susa και βασικός χρηματοδότης των νέων λεωφόρων στην περιοχή της Λομβαρδίας: Tem, Brebemi, Pedemontana, Cremona-Mantova, της TAV μεταξύ Γένοβας και Τορτόνα και μιας σειράς άλλων μεγάλων έργων στην Ιταλία.

Η TAV βρίσκεται και στα ΑΤΜ… Tο να τα μπλοκάρουμε με σιλικόνη είναι το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε!

Πηγή: Act for Freedom Now!

Αγγλία: Απελευθέρωση κοτόπουλων από βιομηχανική φάρμα (West Midlands)

Τη νύχτα της 14ης Φεβρουαρίου 2014, 21 κοτόπουλα απελευθερώθηκαν από τη φυλακή τους στο West Midlands, στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Όπως πάντως, οι συνθήκες διαβίωσης συγκρίνονταν με εφιάλτη. Άρρωστα, κουτσά, ξεπουπουλιασμένα πουλιά, κάθονταν μέσα στις βρωμιές τους, ανίκανα να φτάσουν σε νερό ή να κάνουν οτιδήποτε άλλο εκτός από το να αναπνέουν τον βρώμικο αέρα, καθώς το στρίμωγμα δεν τους επέτρεπε να περιφέρονται.

Όλα τα τυχερά, που απελευθερώθηκαν, επιβίωσαν, παρά τα προβλήματα υγείας, όπως μολύνσεις, ραχιτισμός και σπασμένα πόδια και φτερά. Θα ζήσουν όσο έχει απομείνει από τη φυσική διάρκεια της ζωής τους με ασφάλεια και ευτυχία.

Αυτή η ενέργεια έγινε σε αλληλεγγύη προς τον σύντροφο Keith Mann, στον οποίο στέλνουμε την Αγάπη μας και τις ευχές μας.

Μέχρι κάθε κλουβί να είναι άδειο, μέχρι όλοι να είναι Ελεύθεροι.

Το Μέτωπο Απελευθέρωσης των Ζώων

Πηγή: Bite Back

Περού: Απελευθέρωση περιστεριών από το ALF

Τη νύχτα της 14ης Φεβρουαρίου του 2014, 10 περιστέρια με κομμένα φτερά, όλα στριμωγμένα σε ένα μικρό κλουβί σε ανθυγιεινές συνθήκες, βρίσκονταν σε ένα σπίτι, όπου κρατούνταν από μια οικογένεια για φαγητό. Διασώθηκαν από το Μέτωπο Απελευθέρωσης των Ζώων.

Τώρα είναι ασφαλή σε μια προσωρινή τοποθεσία, μέχρι να αρχίσουν να μεγαλώνουν πάλι τα φτερά τους και να μπορούν να πετάξουν ελεύθερα. Η μοίρα τους έχει αλλάξει. Με την ενέργεια αυτή, το ALF δηλώνει την αναγέννησή του στο Περού.

Η άμεση δράση έχει γίνει ίσως ο μόνος βιώσιμος τρόπος για να πολεμήσει κανείς ενάντια στην καταπίεση των ζώων. Θα απελευθερώνουμε ζώα και θα προκαλούμε οικονομική ζημιά στους εκμεταλλευτές τους με όλα τα διαθέσιμα μέσα.

Χάρη σε όλους όσους συμμετείχαν στη διάσωση, αυτό είναι ένα βασικό βήμα για την αλλαγή της ζωής όλων των ζώων.

Ζήτω η άμεση δράση, το μποϋκοτάζ, το σαμποτάζ και ο αναρχο-βιγκανισμός!

Πηγή και βίντεο: Bite Back

Η.Π.Α.: Επίθεση σε γραφεία της αστυνομίας του Oakland (Fruitvale)

Τις πρώτες πρωινές ώρες της 8ης Φεβρουαρίου, σπάστηκε η γυάλινη πόρτα ενός γραφείου της αστυνομίας του Oakland, στο Fruitvale. Με χαρά στην καρδιά μας, βλέποντας τα σύμβολα της εξουσίας να καταστρέφονται, διαφύγαμε μέσα στο σκοτάδι, υπό την κάλυψη της βροχής.

Ο στόχος μας είναι να δείξουμε πως η δράση, όσο μικρή κι αν είναι, είναι κάτι πιθανό και επιθυμητό.

Αφιερώνουμε αυτήν τη δράση στους εξεγερμένους του Durham, στη Βόρεια Καρολίνα, που κατέβηκαν επανειλημμένα στο δρόμο, εξαγριωμένοι με τα γουρούνια-δολοφόνους, που δολοφόνησαν έναν νεαρό, τον Chuy Huerta, στο πίσω κάθισμα ενός περιπολικού, τον περασμένο χρόνο. Με τα όπλα στα χέρια, επιτεθήκαμε για τον Chuy.

Είναι εύκολο να επιτίθεσαι!

Από την Ανατολική Ακτή μέχρι τον Νότο, γαμήστε την αστυνομία!

μερικοί θυμωμένοι αναρχικοί

Πηγή: Anarchist News