Αργεντινή: Πυρπόληση αυτοκινήτων και ενός περιπολικού

Γνωρίζουμε την πραγματικότητα, στην οποία ζούμε· ο επιταχυνόμενος θάνατος και η δυστυχία της σύγχρονης ζωής επηρεάζουν και εμάς, ως ατομικότητες που αναπνέουν το σκατένιο αέρα αυτής της πόλης. Σχετικά με τις χιλιάδες πορείες, που λαμβάνουν χώρα στην περιοχή, προσπαθούμε να είμαστε διαφορετικοί και ευθείς με τις πράξεις μας.

Ως αναρχικοί, κάνουμε αυτά που κάνουμε γιατί πιστεύουμε πως είναι ό,τι μπορούμε να κάνουμε καλύτερα σε αυτές τις στιγμές που ζούμε εδώ.

Τις πρώτες πρωινές ώρες της Κυριακής, 16 Μαρτίου, 2014, επιτεθήκαμε εμπρηστικά σε ένα περιπολικό της Ομοσπονδιακής Αστυνομίας της Αργεντινής, στη γειτονιά Recoleta, στο Μπουένος Άιρες.

Τις πρώτες πρωινές ώρες της Κυριακής, 9 Μαρτίου, επιτεθήκαμε εμπρηστικά σε ένα αυτοκίνητο μάρκας Mercedes – Benz, στη γειτονιά Palermo, του Μπουένος Άιρες.

Πυρπολήσαμε, επίσης, αρκετά αυτοκίνητα στις γειτονιές Belgrano, Nunez, Villa Urquiza και Villa Devoto, κατά τη διάρκεια του Φεβρουαρίου και του Μαρτίου του 2014.

Για την καταστροφή της κοινωνίας φυλακής και όλων των λείψανων της εξουσίας!

Φίλοι της Γης/Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία

Πηγή: Act for Freedom Now!

Βραζιλία: Εμπρησμός 10 οχημάτων της αστυνομίας (Πόρτο Αλέγκρε)

Τη νύχτα της 24ης Φεβρουαρίου, δέκα καινούρια 4×4 της αστυνομίας μάρκας Nissan Frontier κάηκαν μέσα στους στρατώνες της στρατιωτικής αστυνομίας, δίπλα στο κεντρικό φρούριο του Πόρτο Αλέγκρε, στη γειτονιά Partenon.  Η αστυνομία διατηρεί εκεί μια ισχυρή παρουσία με το κυνοτροφείο τους, την Ταξιαρχία Ειδικών Επιχειρήσεων, στρατιωτικές εγκαταστάσεις στέγασης και τη Στρατιωτική Ακαδημία μεταξύ άλλων. Από τα δέκα αυτοκίνητα, που έπιασαν φωτιά, τα έξι καταστράφηκαν ολοσχερώς. Λυσσασμένες φλόγες υψώθηκαν από την έντονη φωτιά, σε μια προσπάθεια να εξαπλωθούν στο παρακείμενο πάρκινγκ, το οποίο ήταν γεμάτο με περισσότερα από 200 καινούρια οχήματα, αναμένοντας την επίσημη παράδοσή τους, ώστε να εκτελέσουν το καθήκον τους: να επιβλέπουν, να εξευτελίζουν, να δολοφονούν. Η οικονομική ζημιά, όπως ανακοινώθηκε από τα θορυβημένα ΜΜΕ, ανέρχεται στο ένα εκατομμύριο, αλλά οι πραγματικές ζημιές είναι, στην πραγματικότητα, πολύ μεγαλύτερες από την οικονομική απώλεια. Δείχνει πως είναι ευάλωτοι και πως με λίγη βενζίνη και θράσος μπορούμε να τους χτυπήσουμε κατευθείαν στην καρδιά. Οι μπάτσοι, τα ΜΜΕ, οι νομοταγείς πολίτες, ο υπουργός δημόσιας ασφάλειας και ο κυβερνήτης έχυσαν τη χολή τους. Χαιρετίζουμε όλους τους αδάμαστους.

Πηγή: War on Society

Γαλλία: Εμπρησμός οχήματος της εταιρείας SPIE (Παρίσι)

Τη νύχτα της 11ης προς 12 Φλεβάρη 2014, στην οδό Καρντούτσι (XIXe), ένα όχημα της εταιρείας SPIE τυλίχτηκε σε πυκνούς καπνούς.

Η SPIE εμπλέκεται στην πυρηνική βιομηχανία, στο ψηφιακό δίκτυο οπτικών ινών και στην τεχνική υλοποίηση του σχεδίου “1.000 κάμερες”, στην πόλη του Παρισιού. Γι’ αυτούς τους λόγους, πρέπει να δέχεται επίθεση παντού και όλην την ώρα.

Άρχισε η εποχή κυνηγιού ρουφιάνων!

Στέλνουμε έναν χαιρετισμό αγάπης και αγώνα στους συντρόφους, που ξεκίνησε η δίκη τους στις 3 Φλεβάρη, στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού. Για την αναρχία!

Πηγή: Nantes Indymedia

Ιταλία: Εμπρηστική επίθεση σε δικαστήριο επιτήρησης

Οι σύντροφοι, που βρίσκονται έγκλειστοι στην πτέρυγα AS2 της φυλακής της Φερράρα, βρίσκονται σε καθεστώς απομόνωσης και υφίστανται περιορισμούς αλληλογραφίας εδώ και αρκετούς μήνες. Οι Nico, Chiarra, Mattia και Claudio υφίστανται, επίσης, σοβαρούς περιορισμούς. Πρόσφατα, απαγορεύτηκαν οι επισκέψεις σε αυτούς από τα αγαπημένα τους πρόσωπα, με σκοπό να τους εκμηδενίσουν και να τους κρατήσουν ήσυχους.

Τοποθετήθηκε ένας μηχανισμός ενάντια στους δικαστές επιτήρησης[1] στο Τρέντο, ώστε να δοθεί φωνή σε εκείνους που βρίσκονται φυλακισμένοι και παλεύουν με αξιοπρέπεια.

Με αυτόν τον τρόπο, στέλνουμε τους χαιρετισμούς μας στους κρατουμένους, εν αναμονή του αγώνα τους, που θα ξεκινήσει τον Απρίλιο και ελπίζουμε πως ο αγώνας θα είναι φλογερός.

Οι δικαστές και τα καθίκια μιλούν για βία, αλλά συγκριτικά με τη βία, που ασκείται από τους δικαστές και τους θεσμούς, η δικιά μας είναι κάτι μικρό, σίγουρα όχι κάτι τόσο μεγάλο όσο ο πόνος και ο θάνατος, που επιβάλλουν στους κρατουμένους, όπως συνέβη πριν μερικούς μήνες στο Τρέντο.

Εμείς δεν είμαστε υποκριτές, επομένως αναλαμβάνουμε τη βία, που ασκούμε ενάντια στους υπεύθυνους για όλα αυτά.

Αλληλεγγύη στους Σπύρο Στρατούλη, Tamara Vergara, Sabbi, Andrea, Gabriele, Monica Caballero, Francisco Solar και σε όλους εκείνους, που πολεμούν και υφίστανται τους περιορισμούς των δικαστών.

[1]. To δικαστήριο επιτήρησης (Magistratura di Sorveglianza) είναι επιφορτισμένο με τον έλεγχο των ποινών των κρατουμένων στις φυλακές, τον έλεγχο των προφυλακίσεων, τη μετατροπή των συνθηκών κράτησης κλπ.

Πηγή: Act for Freedom Now!

Αγγλία: Εμπρησμός τριών οχημάτων του Βασιλικού Σώματος Πεζοναυτών

Η Στρατιωτική προπαγάνδα απεικονίζει τις ένοπλες δυνάμεις ως προστάτες του “λαού”. Αυτό την απαρχή των πολιτισμών, αυτό έχει χρησιμοποιηθεί για να δικαιολογήσει την κατάκτηση και την κατοχή επικράτειας για τις άρχουσες τάξεις, θυσιάζοντας τους λακέδες τους για τη δημιουργία μικρών ή μεγάλων αυτοκρατοριών.

Αναμένουν από εμάς να πιστέψουμε (ή τουλάχιστον να φερθούμε σα να πιστεύουμε) ότι ό,τι είναι προς το συμφέρον των πολιτικών, των στρατηγών και των οικονομολόγων, είναι πραγματικά και προς το δικό μας συμφέρον.

Αλλά, δεν είμαστε αφελείς. Αυτό το πρωινό, σηκώθηκε καπνός πάνω από το Clifton, καπνός προερχόμενος από δύο φορτηγάκια και ένα μεγάλο άσπρο μεταφορέα προσωπικού, που πυρπολήσαμε με χαμηλής τεχνολογίας πυροκροτητές, αφού παραβιάσαμε το στρατόπεδο της μονάδας του Βασιλικού Σώματος Πεζοναυτών[1] στο Μπρίστολ, η οποία έχει ήδη αναπτυχθεί στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Είναι αηδιαστικό το πώς αυτοί οι κομμάντο μερικής απασχόλησης θεωρούν πως μπορούν να επιχειρούν εδώ απολαμβάνοντας ασυλία, την ίδια στιγμή που αλλού οι ίδιοι και οι συνάδελφοί τους σφαγιάζουν, βιάζουν και τρομοκρατούν. Ο Alexander Blackman, ο Βρετανός πεζοναύτης εκτελεστής, του οποίου οι δράσεις στο Αφγανιστάν αποκαλύφθηκαν πρόσφατα, είναι μόνον ένα παράδειγμα της συστηματικής γενικότερης βαρβαρότητάς τους και όχι η αξιολύπητη εκτροπή, όπως παρουσιάζεται. Εξάλλου, οπουδήποτε βρίσκονται στρατεύματα, αποτελούν ένα σύμβολο της κρατικής κυριαρχίας που επιβάλλουν. Το σύμβολο εκείνο είναι ίσως λίγο κλονισμένο τώρα για όσους έχουν γνώση αυτής της ένωσης. Για τα γρανάζια της μηχανής του πολέμου, αυτά τα αντάρτικα χτυπήματα, πίσω από τις γραμμές, παραμένουν μια διαρκής απειλή.

Τους βλέπουμε να στρατολογούν σε πόλεις, κολλέγια και γραφεία ευρέσεως εργασίας, να στρέφονται στις εκμεταλλευόμενες και αποκλεισμένες τάξεις με χρήματα βαμμένα με αίμα, βλακώδη πατριωτισμό και την υπόσχεση πως η περιπέτεια θα αντικαταστήσει τη μιζέρια τους, με ματσό κέντρα εκπαίδευσης νεοσύλλεκτων ή δωμάτια ελέγχου για τεχνολογία απομακρυσμένης εκτέλεσης, παρόμοια με αυτήν των βιντοπαιχνιδιών. Παρά τις περικοπές, η Βρετανία διαθέτει ακόμα τον τέταρτο μεγαλύτερο προϋπολογισμό για στρατιωτικές δαπάνες στον κόσμο, από τη στιγμή που συνδέεται με μια αυτοκρατορική κληρονομιά γενοκτονίας και υποδούλωσης. Στις μέρες μας, τα στρατεύματα των δυτικών είναι ικανά για δημοκρατικούς-επεκτατικούς πολέμους, “ειρηνευτικές” επεμβάσεις με στόχο να διευκολυνθεί η νέα αποικιακή εποχή της εταιρικής παγκοσμιοποίησης, της καταστολής της εξεγερτικότητας, των γεωπολιτικών ελιγμών και του ελέγχου των πόρων, ή προετοιμασμένα για εσωτερική αστυνόμευση και απεργοσπασία. Τα άκρα τους είναι τα ίδια, όπως ήταν πάντα, εδώ όπως στο Αφγανιστάν, το Μάλι ή τη Λιβύη – οι εξουσιαστές ψεύδονται, οι φτωχοί πεθαίνουν, ο καπιταλισμός επωφελείται.

Ο πόλεμος είναι ένα μόνιμο χαρακτηριστικό του παγκοσμίου συστήματος, ωθούμενος σε προηγουμένως αδιανόητη κλίμακα από τη νέα τεχνολογία και τη μαζική κοινωνική οργάνωση και είναι απαραίτητος στους κρατούντες, τόσο για κοινωνικό έλεγχο, όσο και για οικονομική ανάπτυξη. Πόλεμος ενάντια στην τρομοκρατία, πόλεμος ενάντια στο ναρκεμπόριο, πόλεμος για το πετρέλαιο, σύντομα ακόμα και πόλεμος για τον έλεγχο του καθαρού νερού – αυτή είναι η πορεία του βιομηχανικού πολιτισμού προς το θάνατο. Ο ελεεινός καταναγκασμός μιας κλειδωμένης “ειρήνης” στη “μετα-βιομηχανική” Βρετανία είναι πραγματικά μόνο ένα λεπτό στρώμα πάγου, που επικυρώθηκε πάνω από τα λάφυρα των πολυάριθμων συγκρούσεων μηχανικής στο εξωτερικό, για τον έλεγχο της γης, των μετάλλων και της εργασίας. Με τη διάνοιξη των ρωγμών, που συναντάμε σ’ αυτόν τον φλοιό, καταθέτουμε την επίθεσή μας σε ένα πλούσιο κληροδότημα εξεγέρσεων και ανυποταξίας. Κοινωνικός πόλεμος, αυτός βρίσκεται μεταξύ ημών και όλης της εκμετάλλευσης και του εξαναγκασμού του κόσμου, αυτός είναι ο μοναδικός πόλεμος, που δεχόμαστε και διεξάγουμε. Δρούμε για να αναδείξουμε τις ξεκάθαρες ευκαιρίες να παραμερίσουμε την παθητικότητά μας σε μια κοινωνική τάξη, που θεμελιώνεται στη συνεργασία μας με ό,τι μας καταπιέζει. Μπορούμε να εξεγερθούμε με όλα τα κατάλληλα μέσα για την πιθανότητα μιας ζωής απαλλαγμένης από την εξουσία, ατομικά ή με όσους βρίσκονται κοντά μας, ενώ ξεπερνάμε εκείνους, που διαρκώς λεηλατούν το μυαλό μας, τις σχέσεις μας και το περιβάλλον. Το σύστημα -το οποίο περιλαμβάνει το στρατό και άλλους- προσπαθεί να μετατρέψει όλα όσα αγαπάμε σε ένα καθεστώς υπακοής, απομόνωσης και απονεκρωμένων αγαθών. Για το λόγο αυτό, θα πρέπει να συναντιούνται με την αδιαλλαξία και την εχθρότητα, όπου και αν βαδίζουν. Θα έπρεπε να μας περιμένουν.

Ενάντια στα παγκόσμια παιχνίδια εξουσίας της κυριαρχίας – Διεθνής αλληλεγγύη!

Ενάντια στη στρατιωτικοποιημένη ειρήνη της βασίλισσας – Κοινωνικός πόλεμος!

– Ομάδα Ανταρσίας της FAI –

Σημαντική σημείωση: Με αυτόν τον τρόπο, επιλέγουμε να τιμήσουμε την τραγικά σύντομη ζωή του συντρόφου μας Darko Mathers. Μέσα από “αυτόν τον κόσμο που πρέπει να ζήσουμε”, ο Darko είχε τη σύντομη διαφυγή. Ευχόμαστε μόνο να είχε παραμείνει εδώ, ώστε να χορεύαμε ίσως μια μέρα μαζί ανάμεσα στα συντρίμμια. Όπως έχουν τα πράγματα, τον κρατάμε κοντά μας όχι για ένα λεπτό σιγής, αλλά για μια ζωή μάχης. Για ακόμα μια φορά, τα λόγια του Bruno Filippi:

“Ψυχές που θρηνείτε σε αυτόν τον κόσμο,  σας καλώ να συγκεντρωθείτε.
Η σημαία κυματίζει ήδη.
Είναι μαύρη· στέκεται πένθιμα. Εμπρός, λοιπόν, άγριοι Προμηθείς.
Η κραυγή της εκδίκησης είναι μια μουσική γλυκιά και αγαπητή.”

Η, αντίστοιχη του στόχου μας, ομάδα ασφαλείας στη Ρωσία, βρίσκεται τώρα συγκεντρωμένη εν όψει των χειμερινών Ολυμπιακών αγώνων. Ενθυμούμενοι το τεράστιο θέαμα με τα στρατεύματα και τις δυνάμεις ασφαλείας, κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών αγώνων του Λονδίνου και έχοντας στο νου μας πως αυτοί οι αγώνες σημαίνουν πάντα και στρατιωτικοποιημένη καταστολή ανάμεσα στις άλλες θηριωδίες, ο εμπρησμός μας αποδεικνύει πως η αντι-Ολυμπιακή φλόγα ζει ακόμα. Επίσης, καθώς εκτελούσαμε την ενέργεια, είχαμε έντονα στο μυαλό μας τον Ilya Romanov, που τραυματίστηκε τον Οκτώβριο σε εκείνη τη χώρα και κρατείται τώρα για ακόμη μια φορά από τους κωλόμπατσους.

Την πλήρη στήριξή μας στην αδάμαστη στάση των Monica Caballero και  Francisco Solar, καθώς περιμένουν τη δίκη τους για την εμπρηστική τους δράση στη Σαραγόσσα (Ισπανία) – καμιά υποχώρηση, καμιά παράδοση. Τέλος, αυτή η ενέργεια καλωσορίζει την έκρηξη των μαχητών δρόμου του black block και τους διεθνιστικούς εμπρηστικούς πυρήνες (μεταξύ των οποίων και η FAI)  στη Βραζιλία και στέλνει έναν εγκάρδιο χαιρετισμό στη διεθνή ομάδα άμεσης δράσης (GARI) στη Γαλλία και στους φυλακισμένους της φυλακής του Όκλαντ, που εξεγέρθηκαν τον προηγούμενο μήνα, εδώ στην Αγγλία. Εμπρός, περισσότερη φωτιά σε κράτος, στρατούς, σχολεία, εκκλησίες, γραφειοκρατίες, φυλακές και τον πολιτισμό που τα δημιουργεί.

[1]. Royal Marine Reserve (RMR): Σώμα πεζοναυτών που επιχειρεί βοηθητικά προς το αντίστοιχο τακτικό σώμα του στρατού της Αγγλίας, σε περιπτώσεις πολέμου ή εθνικής κρίσης. Αποτελείται από 600-1000 άνδρες, που βρίσκονται σε μονάδες διασκορπισμένες στην επικράτεια της χώρας.

Πηγή: 325

Ιταλία: Εμπρησμός οχημάτων της εταιρείας Emir SPA

Στις 17 Ιανουαρίου, μπήκαμε στο λατομείο του Verucchio, ένα από τα δύο λατομεία από τα οποία η CMC (σύμφωνα με πληροφορίες, που η ίδια η εταιρεία δημοσιεύει στην ιστοσελίδα της) αντλεί πρώτες ύλες για τα εργοστάσια τσιμέντου της. Η CMC αποτελεί οικο-τρομοκρατική εταιρεία, που υλοποιεί έργα θανάτου από τη Val Susa μέχρι την Αιθιοπία και σε όλον τον κόσμο, κατασκευάζοντας σιδηροδρομικές γραμμές υψηλής ταχύτητας, αυτοκινητόδρομους, φράγματα, εμπορικά κέντρα κλπ.

Το λατομείο του Verucchio, που το διαχειρίζεται η Emir SPA, είναι ένα από τα πολλά μέρη σε αυτήν την περιοχή, όπου η γη ξεκοιλιάζεται προκειμένου να ταϊστεί η ανεξέλεγκτη βιομηχανία.

Τοποθετήσαμε μπιτόνια με βενζίνη και πυροκροτητές από προσανάμματα και σπίρτα κάτω από 9 βαρέα οχήματα. Δυστυχώς, εξαιτίας του δυνατού αέρα, οι πυροκροτητές έσβησαν και μόνο 2 οχήματα καταστράφηκαν, αλλά το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο και ισχυρό. Αφήσαμε και ένα γραπτό μήνυμα στο σημείο: «CMC οικο-τρομοκράτης. Αλληλεγγύη στους Nicco, Claudio, Chiara, Mattia και στον αγώνα NO TAV». Αυτή είναι η συμβολή μας στον αγώνα εναντίον του TAV και ενάντια σε οτιδήποτε επιβλαβές. Αντιμετωπίζουμε την καταστολή με το κεφάλι ψηλά, λευτεριά στους συλληφθέντες συντρόφους!

Κάπροι από την Marecchia – Μέτωπο Απελευθέρωσης της Γης

Πηγή: Act for Freedom Now!

Χιλή: Απόπειρα βομβιστικής επίθεσης σε δύο αστυνομικά τμήματα (Σαντιάγο)

Όταν ένας σύντροφος πέφτει, δεν μπορούμε να μένουμε απαθείς, να εθελοτυφλούμε και να συνεχίζουμε το διάβασμα για πάντα, ώστε να βγάζουμε ωραίους λόγους σε ομιλίες και συζητήσεις. Τα δάκρυα μας για τους συντρόφους μας, που πέφτουν στον πόλεμο, γίνονται σε λάβα, που ρέει μέσα στα σώματά μας, μετατρεπόμενη σε αυτήν την εσωτερική φωτιά, που μας δίνει τη φλόγα, για να τα δώσουμε όλα σε κάθε δράση ενάντια στον εχθρό μας και τους μπάσταρδους που τον προστατεύουν.

 Είμαστε για ακόμη μια φορά γεμάτοι υπερηφάνεια, που γλιστρήσαμε κάτω από τις μύτες τους, πηδήξαμε τα τείχη τους και τοποθετήσαμε τους μηχανισμούς, έτοιμους να ενεργοποιηθούν στις 12 τα μεσάνυχτα, όταν όλοι (ακόμα και οι “επαναστάτες”) γιόρταζαν, ξεχνώντας πως υπάρχουν σύντροφοι/ισσες φυλακισμένοι, διωκόμενοι και νεκροί, επειδή έδωσαν τη ζωή τους για να γίνουν τα λόγια συμπαγείς πράξεις ενάντια στο ηθικό, την άνεση και τη ζωή του εχθρού.

Ο στόχος μας ως Φίλοι της Πυρίτιδας είναι να χτυπήσουμε το ηθικό των δυνάμεων της τάξης και να τους κάνουμε να αισθανθούν ευάλωτοι, έτσι ώστε περισσότερες ακούραστες ατομικότητες να πράξουν όπως θέλουν, ενάντια στους προστάτες της τάξης και της κοινωνικής ειρήνης. Αν και αυτά τα σκουπίδια δεν είναι ο κύριος στόχος μας, γνωρίζουμε πως αποτελούν την ένοπλη πτέρυγα του πραγματικού εχθρού και αυτός είναι ο λόγος, που οι ενέργειές μας θα είναι διπλές και ποιοτικές. Από τη μία πλευρά, θα κάνουμε αυτήν την υποτακτική γροθιά να υποφέρει και να ψοφήσει. Από την άλλη, θα στραφούμε ενάντια στους μηχανικούς, τους επιστήμονες, τα αφεντικά και τους επιχειρηματίες, που χρηματοδοτούν, διαχειρίζονται και σχεδιάζουν προγράμματα, που κάνουν τον κόσμο πιο τεχνητό κάθε μέρα, δίνοντας υποτίθεται περισσότερη ελευθερία και ζωή σε αυτήν την αηδιαστική φυλή, καταφέρνοντας μόνο να μειώσουν τη σφαίρα της ελευθερίας και επομένως, να φέρουν τον παγκόσμιο έλεγχο σε μη βιώσιμα επίπεδα.

Σε αυτήν την τέταρτη προκήρυξή μας (1,2,3), είμαστε περήφανοι και εκνευρισμένοι ταυτόχρονα, καθώς το κύκλωμα του χρονοδιακόπτη μας ήταν τέλεια φτιαγμένο, αλλά, λόγω ενός στιγμιαίου λάθους κατά την ενεργοποίηση του ηλεκτρικού κομματιού, κόψαμε ένα καλώδιο, που ολοκλήρωνε το κύκλωμα· όπως είναι λογικό, δεν μπορούσαμε να μείνουμε εκεί και να διορθώσουμε το λάθος μας, καθώς η έξοδος και η είσοδος μας στο τμήμα ήταν υπολογισμένη στα 30 δευτερόλεπτα, για να μην εντοπιστούμε· φύγαμε σκεπτόμενοι πως η τύχη θα ήταν με το μέρος μας, αλλά αυτήν τη φορά ήταν με το δικό τους, καθώς αν όλα είχαν ενεργοποιηθεί όπως έπρεπε, θα είχαμε τραυματίσει ή σκοτώσει τους μπάσταρδους, που βρίσκονταν στην άλλη πλευρά της πόρτας, με αποσπασμένη την προσοχή και αναστατωμένοι, όπως πάντα και θα είχαμε αφήσει πίσω μας και μεγάλες υλικές ζημιές, καθώς η χύτρα-βόμβα μας αποτελούταν από τρία κιλά πεπιεσμένη πυρίτιδα, ένα μασούρι TNT των 250 γραμμαρίων, τρία γκαζάκια, πλακέτες ενεργοποίησης και μισό κιλό ατσάλινα καρφιά της μιας ίντσας, χώρια τα θραύσματα από τη χύτρα. Παρ’ όλα αυτά, ήταν ένα καλό σχέδιο· μπορεί να μην επιτεύχθηκαν οι φυσικοί και υλικοί μας στόχοι, αλλά το ψυχολογικό κομμάτι πέτυχε και τώρα χαμογελάμε, που δημιουργήσαμε μια κατάσταση υψηλής ασφάλειας σε όλα τα αστυνομικά τμήματα, που κράτησε μέχρι τις 10 Ιανουαρίου, κάνοντας τους γνωστό πως είμαστε έτοιμοι για τα πάντα, πως μπορεί να είμαστε αρχάριοι, αλλά η οργή μας τρέχει και μεγαλώνει σε αυτό το μονοπάτι αγώνα για ελευθερία και αυτονομία.

Αφιερώνουμε αυτήν την ενέργεια στον Pelao Angry*, γιατί καταλαβαίνουμε και μοιραζόμαστε την τόλμη του συντρόφου, που ήθελε να ζήσει σε έναν ελεύθερο και άγριο κόσμο. Ελπίζουμε να έρθει η εκδίκηση για το θάνατό σου αργά ή γρήγορα…

Δύναμη στη Monica Caballero και στον Francisco Solar

Δύναμη σε όλους τους φυλακισμένους και διωκόμενους συντρόφους σε όλον τον κόσμο

Φίλοι της Πυρίτιδας

*Πρόκειται για τον Sebastián Oversluij Seguel

Οι Φίλοι της Πυρίτιδας, είχαν συνυπογράψει και το κοινό κείμενο για τον θάνατο του Sebastian, μαζί με αρκετούς αντάρτικους σχηματισμούς, που δρουν στο έδαφος της Χιλής.

Πηγή: War on Society

Αγγλία: Βομβιστική επίθεση σε γραφεία της γαλλικής πολυεθνικής Vinci (Μπρίστολ, 07/01/2014)

Πιστεύουμε ότι οποιοσδήποτε αντιμετωπίζει σοβαρά την κυριαρχία, ως έχει σήμερα, αργά ή γρήγορα θα βρεθεί μπροστά στα ζητήματα της επιστήμης και της τεχνολογίας. Είναι ξεκάθαρο το πώς και οι δύο παίζουν έναν όλο και πιο ζωτικό ρόλο για την κυρίαρχη τάξη, μέσα από τη δημιουργία, τη διαχείριση και τη διάχυση του ελέγχου εντός της κοινωνίας και σε βάρος του υπόλοιπου πλανήτη, από τον οποίο λανθασμένα έχουμε διαχωριστεί. Διερευνώντας την ανάπτυξη αυτών των δυνάμεων στην περιοχή μας και το ποιος την καθιστά δυνατή, φτάσαμε στη Vinci.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, ο γαλλικός πολυεθνικός ενεργειακός και κατασκευαστικός γίγαντας Vinci πραγματοποιεί εξειδικευμένες κατασκευαστικές υπηρεσίες για την αστυνομία, το υπουργείο άμυνας και τις φυλακές, χωματουργικές εργασίες για αυτοκινητόδρομους, σιδηρόδρομους και λατομεία, σταθμούς ενέργειας, υπεράκτιες πλατφόρμες εξόρυξης και νέους πυρηνικούς σταθμούς, καθώς και εμπορικά κέντρα και άλλα παρόμοια.

Παγκοσμίως, αυτή η εταιρεία και οι θυγατρικές της δραστηριοποιούνται σε πολλούς τομείς: χτίσιμο φραγμάτων, ιδιωτικές υπηρεσίες ασφάλειας (security), αεροδρόμια, ορυχεία ουρανίου. Αυτά τα καθάρματα δεν έχουν πρόβλημα να προκαλέσουν μακελειό στη γη, σε εμάς, ως μέρος της, υψώνοντας ένα βιομηχανικό κλουβί γύρω μας, τόσο μεταφορικά όσο και κυριολεκτικά και να τρέφονται από τον μόχθο του εργατικού τους δυναμικού, ενώ τα αφεντικά γεμίζουν τις τσέπες τους και προχωράνε στο επόμενο συμβόλαιο. Για αυτούς τους λόγους, κάνουμε επίθεση στη Vinci, έτσι κι αλλιώς, αλλά ένα από τα βασικά μας κίνητρα, που τους βάλαμε στο στόχαστρο, είναι ότι είναι υπεύθυνοι για την κατασκευή του νέου Κέντρου Βιολογικών Επιστημών (Biological Life Sciences Centre), που θα ανοίξει σύντομα στο πανεπιστήμιο του Μπρίστολ. Πυροδοτήσαμε έναν εκρηκτικό μηχανισμό στα γραφεία της Vinci, στο επιχειρηματικό πάρκο Vantage, βόρεια του Μπρίστολ, περίπου στις 3:45 χθες το πρωί (6 Ιανουαρίου). Τοποθετήθηκε με σκοπό να κόψει τις γραμμές ρεύματος, να κάψει το εξωτερικό και να ξεκινήσει φωτιά στο εσωτερικό.

Θεωρήσαμε την παρακείμενη αγγλική εταιρεία ως αξιόλογο δευτερεύοντα στόχο σε περίπτωση ζημιών (η Whitehead, ένας ακόμα όμιλος κατασκευαστικών υπηρεσιών, που αναλαμβάνει δουλειές για τη Vinci). Μια εγκατάσταση αξίας 54 εκατομμυρίων λιρών, το  Biological Life Sciences Centre, θα προσφέρει μαθήματα για “την επόμενη γενιά βιολόγων”, καθώς και για υπάρχοντες ειδικούς, με στόχο να βελτιώσει τη συνεργασία με το κέντρο νανοτεχνολογίας του πανεπιστημίου, ακριβώς απέναντι από τα εργαστήρια γενετικής μηχανικής, ζωοτομίας και αναπαραγωγής της ιατρικής σχολής.

Το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα θεωρεί τις εξελίξεις σε αυτά τα πεδία ως κλειδία για τον νέο γύρο ανακαλύψεων, εγκλεισμού και δημιουργίας πλούτου. Καθώς η περιοχή γύρω από το Μπρίστολ και το Μπαθ στεγάζει το μεγαλύτερο σύμπλεγμα σχεδιασμού υψηλής τεχνολογίας του κόσμου, μετά τη Silicon Valley της Αμερικής, αυτή η “επανάσταση” συμβαίνει μπροστά στην πόρτα μας “με το Μπρίστολ να αποτελεί ένα συναρπαστικό και ιδανικό μέρος για την πραγματοποίηση ερευνών τα επόμενα χρόνια”. (Αυτό, σύμφωνα με τα λόγια του καθηγητή Gary Foster, η δουλειά του οποίου, στο πανεπιστήμιο του Μπρίστολ, πάνω στην γενετική τροποποίηση και άλλες βιοτεχνολογίες, τρέφει την ολέθρια φαρμακευτική βιομηχανία, όπως τη GlaxoSmithKline. Το πανεπιστήμιο εκτρέφει γενετικά τροποποιημένα ποντίκια, για παράδειγμα, και στη συνέχεια, υποβάλλει με νοσηρότητα αυτά τα ζωντανά πλάσματα σε εκτεταμένες νευρολογικές βλάβες και παραδίδει τα αποτελέσματα στις βιομηχανίες φαρμάκων).

Ένας από τους βασικούς κινητήριους μοχλούς για όλα αυτά είναι η συνθετική βιολογία, μια ανησυχητική πρακτική, που χρησιμοποιεί την τελευταία λέξη της τεχνολογίας για να “ξαναγράψει και να αναδομήσει φυσικά συστήματα, ώστε να παρέχει τεχνητά υποκατάστατα”. Το 2012, σε ένα συνέδριο στο Μπρίστολ, ειπώθηκε ότι η συνθετική βιολογία “θα μπορούσε να γίνει η κινητήρια δύναμη της εθνικής οικονομίας” και η κυβέρνηση την ανακήρυξε σε κορυφαία ερευνητική προτεραιότητα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει δώσει 3,3 εκατομμύρια λίρες στο πανεπιστήμιο του Μπρίστολ, μόνο και μόνο για να “ευαισθητοποιήσει το κοινό” προάγοντας την πρακτική. Η λογική αυτού του είδους της επιστήμης έχει ως πρωταρχικό της σκοπό την επίτευξη του ελέγχου πάνω στο οτιδήποτε.

Περιορίζουν τη γνώση, η οποία θα μπορούσε να αποκτηθεί μέσα από άγριες σχέσεις αλληλεπίδρασης και αλληλεξάρτησης, μέσα σε ένα αποκομμένο σύμπαν εμμονικών μετρήσεων και αντικειμενοποίησης, διαχωρίζοντας με αλαζονεία κομμάτια από το όλον, που νοηματοδοτούνται από αυτό, λες και τα πάντα είναι απλά μια μηχανή, που μπορεί να αποσυναρμολογηθεί.

Αυτή η επιστημονική παράδοση είναι στενά συνδεδεμένη με την κοσμοθεωρία, που αναδύθηκε στα πρώτα στάδια του εμπορικού καπιταλισμού, η οποία επιδίωξε και ακόμα επιδιώκει να προσαρμόσει τις μορφές της ζωής σε μια τροχιά κερδοφορίας, αιτιολόγησης της κυριαρχίας και καταστροφής του ζωντανού κόσμου και να εφαρμόσει έναν “ματσό” υπερ-ορθολογισμό, περιφρονητικό προς οτιδήποτε εύθραυστο και οργανικό, από το οποίο εξαρτώνται όλα τα είδη. Αυτή τη στιγμή, φυτικά και ζωικά γονίδια αναλύονται και βελτιστοποιούνται, προκειμένου να ταιριάξουν σε παραγωγικά πρότυπα και να δημιουργηθεί νέα ιδιωτική ιδιοκτησία μέσα από τις πατέντες. Εκεί, που εμείς μπορεί να βλέπουμε τη μοναδικότητα των φύλλων, των σπόρων, των σώματων και των μυαλών μας και των άλλων πλασμάτων, αυτή η επιστήμη (έστω κι αν δεν ισχύει για κάθε επιστήμονα, τα αποτελέσματα είναι τα ίδια) βλέπει μόνο αντικείμενα χωρίς ζωή για να τα απομονώσει, να τα μελετήσει και να τα θυσιάσει στον βωμό της οικονομικής χρησιμότητας, στο όνομα των χρηματοδοτών τους, που αποκομίζουν οφέλη από αυτήν την άρρωστη και αηδιαστική κοινωνία.

Για παράδειγμα, μπορούμε να δούμε τις σημερινές πιέσεις, σχετικά με τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα στο Ηνωμένο Βασίλειο, από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τη βιομηχανία και την κυβέρνηση, για την οποία αυτά τα ερευνητικά ιδρύματα παίζουν σημαντικό ρόλο: όπως συνέβη και στο παρελθόν με τις έρευνες πάνω στην βιοτεχνολογία των καλλιεργειών, που πραγματοποιήθηκαν από το πανεπιστήμιο του Μπρίστολ, χάρη στο Long Ashton Research Station, επιστήμονες σαν τον Gary Foster γνωρίζουν πολύ καλά τους κινδύνους των γενετικά τροποποιημένων γονιδίων, σε περίπτωση που “διαρρεύσουν στον φυσικό κόσμο” (και πάλι, με τα δικά του λόγια), αλλά, προφανώς,  τα λεφτά και το κύρος, που φέρνει η μαεστρία τους, αξίζουν περισσότερο από τις δικές μας ασήμαντες ζωές. Πριν από μία δεκαετία, το πρώτο κύμα δοκιμών σε γενετικά τροποποιημένα γονίδια επιβραδύνθηκε εδώ, μετά από επίμονες πιέσεις και καταστροφές καλλιεργειών. Σήμερα, το σαμποτάζ συνεχίζεται από την Ολλανδία ως τις Φιλιππίνες και άλλοι σαν εμάς επίσης δεν θα συναινέσουν σε αυτές τις εξελίξεις ή στους παράγοντές τους, μέσα από την αδράνεια.

Είναι απαραίτητο να επιτεθούμε στο νέο κύμα των εγκαταστάσεων των αποκαλούμενων επιστημών της “ζωής”, στη ρίζα τους (σε αυτούς που τις σχεδιάζουν, σε αυτούς που τις κατασκευάζουν) και όχι απλά να ασκούμε κριτική στα πιο γνωστά προϊόντα της έρευνάς τους. Διότι, για αυτά τα ιδρύματα, όλη η γνώση γίνεται μία ακόμα ευκαιρία ελέγχου και εκμετάλλευσης, διευρύνοντας έτσι ένα σύστημα, που στην πραγματικότητα, εκμηδενίζει και μηχανοποιεί τη ζωή και όλη της την ομορφιά.  Στο εξωτερικό, η εξαφάνιση φυτών και ζώων, καθώς και οι πολλαπλάσιες αλλεργίες και δυσανεξίες, ήδη αποδίδονται στα γενετικά τροποποιημένα προϊόντα. Με τη βιομηχανία της βιοτεχνολογίας να εξαπολύει τα τέρατά της, ειδικά στα εδάφη του παγκόσμιου νότου, όπου πατενταρισμένοι γενετικά τροποποιημένοι σπόροι πρέπει να επαναγοράζονται κάθε χρόνο, ασκώντας ασφυκτικό έλεγχο, θα χρειαστούν ολόκληρες γενιές μέχρι να φανούν οι επιπτώσεις στους απείρως πολύπλοκους ιστούς της ζωής, οι οποίοι εξελίχθηκαν για εκατομμύρια χρόνια. Δηλαδή, πριν οι πολιτισμένες κουλτούρες αρχίσουν να τους χειραγωγούν εντατικά, ακόμα και στη νανοκλίμακα σήμερα.

Με τη συνθετική βιολογία κινούμαστε γρήγορα προς ένα μέλλον, όπου ακόμα και οι μορφές ζωής “μέσα στη φύση” θα είναι προϊόντα εργαστηριακών πειραμάτων και δεν θα απομένει τίποτα, που να μην είναι κατασκευασμένο σε κάποιο σημείο αυτής της διαδρομής από ένα ανθρωποκεντρικό σύστημα του επιστημονικού ολοκληρωτισμού. Για προφανείς λόγους, ως άνθρωποι, που στρέφονται ενάντια στους νόμους και την κυριαρχία, χρησιμοποιώντας κάτι παραπάνω από λέξεις, στεκόμαστε επίσης αντίθετοι στους νέους αστυνομικούς ελέγχους και ελέγχους ταυτοποίησης, που γίνονται εφικτοί μέσα από την εγκληματολογία, τη βιομετρική κλπ. και στην εισαγωγή της χρήσης τους στην κοινωνική φυλακή της εποχής της πληροφορίας (κινητή λήψη δακτυλικών αποτυπωμάτων, συστήματα αναγνώρισης προσώπου, λήψη DNA κλπ. – ακόμα δεν μας έχουν σταματήσει όμως). Και αυτή δεν είναι η μοναδική βρετανική επιχείρηση της Vinci, σε αυτόν τον προσοδοφόρο τομέα.

Έχουν, επίσης, αναλάβει τις μελλοντικές επεκτάσεις των τμημάτων επιστήμης, τεχνολογίας και μηχανικής, στο πανεπιστήμιο του Swansea. Σε αυτήν τη δουλειά θα συνεργαστούν με την εταιρία Whitehead, τον γείτονά τους στο εταιρικό πάρκο του Vantage, η οποία είναι επίσης, πλέον, στο στόχαστρό μας. Αυτό θα είναι το αποτέλεσμα, όσο η κοινωνία μπαίνει στη σειρά για να πραγματώσει τις φαντασιοπληξίες της δεσποτικής επιστήμης, τα όνειρά της, που είναι οι εφιάλτες μας. Τι λέτε, λοιπόν, για αυτά τα “πλεονεκτήματα”, που αυτοί οι υψηλής τεχνολογίας οργανισμοί θέλουν να μας πουλήσουν, τα οποία βασίζονται στην μαζική κατανάλωση ενέργειας και εξαγωγής πόρων, στην εξουσία, που έχει μια μια απρόσιτη κάστα ειδικών να παρεμβαίνει στο περιβάλλον μας, στην εξημέρωση άγριων περιοχών και στο βασανισμό των άλλων ζώων;

Μας υπόσχονται πρόοδο της (ανθρώπινης) υγείας, του φαγητού και της τεχνολογίας, περιθάλπτοντας την ψευδαίσθηση ότι η επιστήμη μπορεί να επισκευάσει όλη τη ζημιά, που προκαλεί ο κυρίαρχος τρόπος ζωής. Περιμένουν από μας να ξεχάσουμε όλες τις αρρώστιες, τις διαταραχές και τους καρκίνους, που προκαλούνται από τη βιομηχανική παραγωγή, την παγκοσμιοποιημένη μαζική κοινωνία, τους ψυχικά και σωματικά άρρωστους κατοίκους και τους τοξικούς χώρους δουλειάς ενός πολιτισμού, που στρέφεται όλο και περισσότερο σε αυτά τα εργαστήρια. Περιμένουν από εμάς να ξεχάσουμε πως η αγροτική μονοκαλλιέργεια οδήγησε σε μια αντι-θρεπτική διατροφή με βολικά και με μικρή περιεκτικότητα ενέργειας τρόφιμα με αυξανόμενο κόστος για τη γη, ενώ τα ποικίλα, άγρια φυτικά και ζωικά είδη, με τα οποία συνυπήρχαμε, εξολοθρεύονται από τη συνεχή επέκταση και μόλυνση του συστήματος. (Η δουλειά της Vinci είναι εξαιρετικό παράδειγμα.)

Περιμένουν από εμάς να ξεχάσουμε πως είναι ακριβώς η πρόοδος των πολύπλοκων τεχνολογικών συστημάτων, που γεννάει την εξάρτησή μας από τους σχεδιαστές και τους παραγωγούς τους, την αποξένωση από τους εαυτούς μας, τη γη ως σύνολο και του ενός από τον άλλον σε προσωπικό επίπεδο και την αυξάνουσα αποτελεσματικότητα στην επίτευξη των στόχων των κυρίαρχων της κοινωνίας: εξουσία και κέρδος, μέσω της δυστυχίας και της εκμετάλλευσης, σπρώχνοντας την πλανητική οικολογία στην κατάρρευση. Η αρρώστια είναι ο ίδιος ο πολιτισμός, συμπεριλαμβανομένων και των ψεύτικων λύσεων στα χρόνια προβλήματα του, αποδυναμώνοντας την επιβίωση τόσο των ανθρώπινων όσο και των ζωικών πληθυσμών, μια απαράδεκτη παραβίαση της θέλησής μας να ζήσουμε ελεύθεροι.

Διαλέγοντας την άμεση δράση από την απόγνωση, δηλώνουμε τη συμμετοχή μας σε έναν μητροπολιτικό πόλεμο χαμηλής έντασης, που βρίσκεται στα πρώτα του στάδια σε όλο το Μπρίστολ, ενάντια στα πολλά πρόσωπα του συστήματος, με πέτρες, μπογιές ή φωτιά και με σχέδια, συζητήσεις και καθημερινές αρνήσεις· κάποιες φορές σχεδόν ανεπαίσθητες, κάποιες άλλες καταστροφικές. Στις άσχημες πόλεις της Αγγλίας και στην έντονα διαχειρίσιμη ύπαιθρο, μια αποφασισμένη μειοψηφία εξεγερμένων και εραστών της άγριας ζωής, περνούν σποραδικά στην επίθεση: κάποιοι χτυπώντας ανώνυμα, κάποιοι σχηματίζοντας ομάδες για ένα χτύπημα και κάποιοι έχοντας δοκιμάσει την ανοιχτή πρόταση της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας, όχι μόνο στα νοτιοδυτικά, αλλά και στο Νότινγκχαμ, στο Καίμπριτζ, το Λονδίνο και τώρα τη Γλασκώβη.

Τα πάντα για μας παίζονται και δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο. Στην πορεία για να επανακτήσουμε τη βούλησή μας και για να βρούμε συντρόφους στην εξέγερση, οι μεθόδους μας θα συμπεριλαμβάνουν την ατίθαση σύγκρουση, χωρίς παύση και διαπραγματεύσεις και πολλά άλλα, διαλύοντας αυτήν την άθλια, πολιτισμένη τάξη, με μια ευρεία ποικιλία πειραματισμών και με όλην την έκταση της φαντασίας μας. Η καταστροφή είναι άλλη μια αναπόσπαστη πλευρά της δημιουργίας (και το αντίστροφο) και όχι το αντίθετό της, πλέον είμαστε σίγουροι γι’ αυτό. Η εξέγερσή μας θα μπορούσε να είναι και μόνο αυτοσκοπός μπροστά σε αυτήν τη ζωή, την οποία μας μεγάλωσαν να ζούμε, όμως πάει πέρα από το να έχει απλά το χαρακτήρα της αντίδρασης. Λειτουργεί σταθεροποιώντας το ότι παίρνουμε ήδη πίσω πράγματα στις πρόσωπο με πρόσωπο συναντήσεις μας και στο μυαλό μας. Ανοίγει χώρο πιθανοτήτων για νέες και δυνατές σχέσεις, που έχουν επιλεχθεί από συνειδητά άτομα, με επίγνωση όλων των μορφών ζωής, μέσω της ενεργούς αποδυνάμωσης των επικρατούσων λειτουργιών. Μέχρι εκείνο το σημείο κατάρρευσης, όπου αυτό που θα ακολουθήσει, θα είναι εκτός κοινωνικής κλίμακας ελέγχου και άρα, πέρα από την κοινωνία. Η απελευθέρωση δεν μπορεί να είναι τίποτα λιγότερο από την τάση προς αγριότητα.

Στο διεθνές και εγχώριο πεδίο μάχης, μεταξύ της αναρχίας και της κυριαρχίας, υπάρχουν τόσο νίκες, όσο και απώλειες, κάποιες από τις οποίες ξέρουμε και κάποιες άλλες όχι. Έχοντας αυτό στο μυαλό μας, ξεκινάμε τη νέα χρονιά γιορτάζοντας την απελευθέρωση του Braulio Duran (ενός αμετανόητου οικοαναρχικού, που κρατούνταν από το Μεξικανικό κράτος) τον περασμένο Οκτώβριο, μονολότι βγήκε στην ευρύτερη κοινωνία-φυλακή. Όταν ανακαλύπτουμε την αλληλεγγύη μας σε έναν έγκλειστο σύντροφο μέσα από τα λόγια και τη στάση του, αυτή δεν μειώνεται καθόλου όταν βγαίνει “έξω”, αλλά γεννά νέα πεδία μάχης για τους κοινούς μας στόχους. Όσο για εκείνους, που είναι ακόμα “μέσα”, θυμόμαστε τον σύντροφο της ολικής απελευθέρωσης Adrian Gonzalez, τους αναρχικούς ληστές της Κοζάνης, τον Μπάμπη Τσιλιανίδη και τον Marco Camenisch, του οποίου η αίτηση για αναστολή της ποινής απορρίφθηκε ξανά. Τον σεβασμό μας στους πολεμιστές Mi’kmaq, που συμπλέκονται με τους επιδρομείς του καναδικού κράτους και της πετρελαϊκής βιομηχανίας σε εμπρηστικές συγκρούσεις, μια νέα φάση της ιθαγενικής εξεγερτικότητας και σε εκείνους, που συνεχώς υπερασπίζονται το δάσος Khimki και τη γη του Notre-Dames-Des-Landes από τα αναπτυξιακά έργα της Vinci.

Μια υψωμένη γροθιά πάνω από τους τοίχους της φυλακής για τον Nicola Gai και τον Alfredo Cospito (Πυρήνας Όλγα – FAI/IRF), μέχρι τα κελιά να γίνουν συντρίμμια και οι δεσμοφύλακες στάχτη.

Σημειώνοντας κάτι λυπηρό, το 2013 τελείωσε με το θάνατο του αναρχικού Sebastian Oversluij από θανάσιμο πυροβολισμό στο Σαντιάγο, καθώς προσπάθούσε, μαζί με άλλους, να πάρει πίσω ένα μέρος εκείνων, που οι τράπεζες απομυζούν κάθε μέρα από τους εκμεταλλευόμενους. Ούτε θύμα, ούτε μάρτυρας, εμείς τον βλέπουμε ως κάποιον, που δεν έσκυψε το κεφάλι, δεχόμενος τους κανόνες του συστήματος και είμαστε χαρούμενοι που έχουμε τέτοιους ανθρώπους για συντρόφους. Ακόμα και μέσα σε αυτόν τον ανόητο, παραιτημένο και κυνικό πολιτισμό, κάθε δράση απαιτεί αντίδραση. Όταν ο εχθρός σκοτώνει έναν αντιστεκόμενο, πρέπει να το πληρώνει με κάθε τρόπο. Με αυτόν τον τρόπο, ο αγώνας μας αφήνει πίσω τις άδειες χειρονομίες και εμποδίζει το να περιπέσουν οι νεκροί στη λήθη. Τα καπνισμένα γραφεία δεν επανορθώνουν το αίμα που χύθηκε, αλλά υπενθυμίζουν πως ο ίδιος κοινωνικός πόλεμος δεν τελείωσε και πως η θλίψη μας γεννάει οργή.

Εξεγερμένοι της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας (FAI): Βόρειο Μπρίστολ

Πηγή: Act for Freedom Now!

Αγγλία: Πυρπόληση οχήματος της EDF (Μπρίστολ, 17/12/2013)

Χτες το βράδυ στο Μπρίστολ, πυρπολήσαμε ένα βαν της EDF,  μεγάλου ενεργειακού πάροχου και συνιδιοκτήτη του πυρηνικού εργοτασίου Hinkley Point, στο Σόμμερσετ. Το Hinkley είναι ένα από τα διάφορα νέα πυρηνικά πονήματα στην Αγγλία.

Η πυρηνική ενέργεια βρίσκεται σε άνοδο. Ενεργειακοί πάροχοι, όπως η EDF, συνεχίζουν να συγκεντρώνουν πόρους και κεφάλαιο, προωθώντας μια επισφαλή και αυξημένης επικινδυνότητας μορφή ενέργειας. Στις απέλπιδές τους προσπάθειες να εφεύρουν “λύσεις” στην ενεργειακή τους κρίση (δηλαδή, το να διατηρήσουν το επίπεδο κατανάλωσης ενέργειας), χρησιμοποιούν μεθόδους όπως το fracking, το CCS και άλλες πολλές, που παρουσιάζονται ως  “πράσινες” εναλλακτικές στα παραδοσιακού τύπου καύσιμα. Οι εταιρείες ενέργειας ενδιαφέρονται μόνο για το πρόσκαιρο οικονομικό κέρδος.

Δεν έχουν τις λύσεις στα προβλήματα που δημιουργούν αυτές οι νέες μορφές ασταθούς ενέργειας. Η πυρηνική είναι ένα από τα πιο χτυπητά παραδείγματα. Η εξόρυξη ουρανίου για πυρηνική παραγωγή είναι ατελείωτα καταστροφική για τα τελευταία εναπομείναντα αποθέματα. Οι αυτόχθονες κοινότητες, που ζουν ακόμα σε αυτά τα μέρη της γης, πληρώνουν συνήθως τη νύφη (όπως οι Dinah, οι San και οι Mirrar).

Η αλαζονική εμμονή των αφεντικών των πυρηνικών με την ανάπτυξη και το κέρδος, μας έχει καταδικάσει όλους μας σε 100.000 χρόνια τοξικών αποβλήτων. Η ακτινοβολία επηρρεάζει το DNA κάθε ζωντανού οργανισμού.  Αναπόφευκτα, μεγάλης κλίμακας καταστροφές, όπως της Φουκοσίμα, απασχολούν για λίγο τα πρωτοσέλιδα, αλλά οι συνεχείς διαρροές μικρής έκτασης σε εργοστάσια, όπως το Sellafield στην Ανατολική Αγγλία, περνούν σχεδόν απαρατήρητες.

Η πυρηνική ενέργεια για πολιτική χρήση είναι αδιαχώρηστη από εκείνη για στρατιωτική χρήση, με τη μία συχνά να καλύπτει την ανάπτυξη της άλλης. Απόβλητα από πολιτικές εγκαταστάσεις δέχονται εκ νέου επεξεργασία και μετατρέπονται σε πλουτώνιο για στρατιωτική χρήση.  Ο μεγάλης κλίμακας έλεγχος, η συγκέντρωση πόρων και κεφαλαίου και η τυφλή στήριξη πάνω στο τεχνοβιομηχανικό σύμπλεγμα, τα οποία εκπροσωπεί η πυρηνική ενέργεια, είναι το αντίθετο από τον κόσμο, τον οποίο επιθυμούμε και για τον οποίο παλεύουμε.

Στεκόμαστε αλληλέγγυοι με τους Alfredo Cospito και Nicola Gai, που βρίσκονται φυλακισμένοι  για τον πυροβολισμό και τραυματισμό υψηλού στελέχους πυρηνικής εταιρείας και με τον Marco Camenisch, που βρίσκεται φυλακισμένος επίσης για βιομηχανικό σαμποτάζ.

Πυρήνας Μεταλλαγμένων

Πηγή: Act for Freedom Now!

Σχέδιο Φοίνικας, πράξη έβδομη: Εμπρησμός πριονιστηρίου ξυλείας, σε κυνηγετικό θέρετρο (Ρωσία, Bryansk) – Κάποιες σκέψεις πάνω στα πρόσφατα θέματα της FAI

Στις 2 Οκτωβρίου του 2013, τοποθετήθηκαν δύο εκρηκτικοί μηχανισμοί, αποτελούμενοι από 1,5 λίτρο βενζίνης ο καθένας, στο πριονιστήριο ξυλείας, που βρίσκεται στο κυνηγετικό θέρετρο κάτω από το Bryansk (δυτική Ρωσία). Οι γλώσσες της φωτιάς σηκώθηκαν, γλύφωντας τα κουρέλια, που είχαν αφεθεί από άτυχους ξυλοκόπους στην περιοχή. Ένας κοντινός λόφος προσέφερε το τέλειο σημείο, για να απολαύσουμε τη νυχτερινή σκηνή: πυκνός καπνός άρχισε γρήγορα να μαζεύεται κάτω από τη στέγη και να τυλίγει τις εγκαταστάσεις με έναν ομιχλώδη τρόπο.

Αυτή η δράση πρέπει να θεωρηθεί ως η συνεισφορά μας στο σχέδιο Φοίνικας (πράξη έβδομη), ένα σχέδιο για την αναβίωση των ενεργειών άμεσης δράσης και της αναρχικής αντίστασης, μετά το κατασταλτικό κύμα του 2010-2012. Στηρίζουμε με όλη μας την καρδιά τους φίλους μας των μοσχοβίτικων πυρήνων της ΣΠΦ και του ELF, όταν μιλάνε για την αναγκαιότητα του να ξαναρχίσουμε και να πλατύνουμε τις επιθέσεις μας ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο.

Κάποιες σκέψεις πάνω στην πρόσφατη κριτική των ανώνυμων συντρόφων από την Αργεντινή, χωρίς δεύτερες σκέψεις, που θα μας έκαναν αυτοαναφορικούς και χωρίς να γράφουμε ψευτοπαλικαρισμούς:

Οι εσωτερικές διαφωνίες δεν είναι πάντα καλό να δημοσιοποιούνται στα αγγλικά ή σε διεθνείς ιστοσελίδες. Άλλωστε, θεωρούμε πως μια σειρά επιθέσεων σε παρόμοιους στόχους μπορεί να δημιουργήσει συζητήσεις εντός της αναρχικής κοινότητας, τουλάχιστον σε τοπικό επίπεδο (μπορούμε να αναφέρουμε την αντιμπατσική καμπάνια του 2008-2011, τα δάση Khimki και Butovsky, τις πρόσφατες διαμαρτυρίες ενάντια στα σχέδια εξόρυξης στο Voronezh). Κάποιες φορές, το πράγμα πάει πέρα από τις συζητήσεις.

Επίσης, συμφωνούμε πως είναι πολύ δύσκολο να συντονίσουμε συγχρονισμένα χτυπήματα σε παρόμοιους στόχους, σε διεθνές επίπεδο (όπως φάρμες εκτροφής γουνοφόρων ζώων, τη βιομηχανία ξυλείας, τους μπάτσους, τις φυλακές, στρατιωτικούς στόχους, τη βιομηχανία, τις τράπεζες, πετρελαϊκές εγκαταστάσεις κλπ.), καθώς αυτό παίρνει περισσότερο χρόνο και καθώς επικοινωνούμε σε ένα λίγο-πολύ δημόσιο επίπεδο. Έτσι, ο εχθρός μας μπορεί να μας νικήσει. Είναι ένα θέμα συζήτησης το αν θα πρέπει να ρισκάρουμε την ελευθερία μας κατά τη διάρκεια της επόμενης ενέργειας, για μια πιθανότητα να δούμε μια προκήρυξη για μια παρόμοια δράση, έξι μήνες αργότερα, κάπου αλλού. Άλλωστε, δε μπορεί κάποιος να πει πως δεν συντονιζόμαστε μέχρι ενός σημείου: προσέξτε τη σειρά επιθέσεων σε γραμμές μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας και σε εγκαταστάσεις παραγωγής της, στη Λευκορωσία, στον Καναδά και στην Ινδονησία, τις ενέργειες εναντίον τραπεζικών ιδρυμάτων στη Μεγάλη Βρετανία, στη Ρωσία, στη Γερμανία, στην Ιταλία και στην Ελλάδα και τις πολυάριθμες συντονισμένες απεργίες πείνας φυλακισμένων συντρόφων, σε όλον τον πλανήτη.

Για τη δική μας συλλογικότητα, ολόκληρη η FAI/IRF είναι πιο σημαντική, γιατί μας δίνει την αίσθηση πως είμαστε κομμάτι μιας ευρύτερης κοινότητας. Στο παρελθόν, αυτό ήταν αποκλειστικό πεδίο των «αναρχοκοινωνιστικών οργανώσεων». Τώρα, αναρχικοί άλλων τάσεων μπορούν να νιώσουν συντροφικότητα και στήριξη σε όλον τον κόσμο. Μέχρι πριν από αρκετά χρόνια, στη δική μας χώρα, αν ήθελες να έρθεις σε επαφή με αναρχικούς θα έπρεπε να υποφέρεις μέσω των καθιερωμένων γνωστών αναρχικών οργανώσεων. Και αν γινόταν καμιά στραβή, θα ήταν οι πρώτοι, που θα άρχιζαν να μουρμουρίζουν για προβοκάτορες των μπάτσων και τα συναφή. Τώρα, άνθρωποι που νιώθουν το ίδιο, που τείνουν προς την εξέγερση και προς δράσεις, που δεν είναι λιγότερο δόκιμες από την αναρχική θεωρία, μπορούν να συνδέονται εκτός του πασιφιστικού και ρεφορμιστικού αναρχικού πλαισίου. Και αν διαβάζουμε για εκατοντάδες καμένα αυτοκίνητα σε ένα μέρος του κόσμου, για τράπεζες, που τυλίγονται στις φλόγες, σε ένα άλλο και για σαμποτάζ σε κατασκευαστικά οχήματα κάπου αλλού, ακόμα καλύτερα. Ένα σύντομο ταξίδι στη μνήμη: Θυμηθείτε τις θερμές συζητήσεις για το ακρώνυμο της FAI λίγο παλιότερα (ή τις αρχικές συζητήσεις για την επιδοκιμασία/αποκήρυξη της FAI). Θεωρούμε πως είναι επιτυχία κάθε ομάδας της FAI το γεγονός πως τα πράγματα έχουν αλλάξει.

Αντιλαμβανόμαστε πως η ανησυχία σας έχει να κάνει με την έλλειψη συντονισμού στις επιθέσεις μας, αλλά έχουμε ένα άλλο θέμα, που πρέπει επίσης να συζητήσουμε: το σχηματισμό νέων ομάδων, τη διάχυση των πληροφοριών, τα αντίμετρα ενάντια στην καταστολή. Αν κάποιος θέλει να συντονίσει πιο προσεκτικά τις επιθέσεις του, πρέπει απλά να διαβάζει καλύτερα τις προκηρύξεις των άλλων. Αλλά, θεωρούμε πως το ζήτημα, με το οποίο πρέπει να ασχοληθούμε άμεσα, είναι η μάχη ενάντια στην τρέχουσα καταστολή εναντίον των ομάδων άμεσης δράσης, παγκοσμίως.

 ELF/FAI, Κομμάντο Νέστωρ Μάχνο

Πηγή: 325