Μεγάλη Βρετανία: Εμπρησμός και βανδαλισμός κτιρίου και οχημάτων της μονάδας αντιμετώπισης εγκλημάτων UKBA και αυτοκινήτων της εταιρίας Tascor

Κρυμμένο μέσα σε ένα ήσυχο εταιρικό πάρκο στο Portishead, λίγο έξω από το Μπρίστολ, βρίσκεται ένα γραφείο της Συνοριακής Υπηρεσίας της Αγγλίας, από όπου μια ομάδα αντιμετώπισης των μεταναστευτικών εγκλημάτων εργάζεται από κοινού με την αστυνομία, μια δουλειά που συμπεριλαμβάνει και επιδρομές στα νοτιοδυτικά. Το βράδυ της Πέμπτης προς Παρασκευή (με τη μνήμη του θανάτου του αναρχικού Carlo Giuliani, που σκοτώθηκε στη μάχη με τους μπάτσους, στη σύνοδο των G8 πριν δώδεκα χρόνια, ακόμη ζωντανή στο μυαλό μας), το επισκεφθήκαμε για να βάλουμε φωτιά, η οποία έκανε ζημιές στο κτίριο και έκαψε έξι αυτοκίνητα, που βρίσκονταν σταθμευμένα εκεί – τρία αυτοκίνητα, δύο βαν μεταφοράς ανθρώπων (τα οποία είναι γνωστό πως χρησιμοποιούνται για την αρπαγή οικογενειών μεταναστών σε επιδρομές τα χαράματα) και ένα μεγάλο βαν. Οι μισθοφόροι συνοριοφύλακες του καθεστώτος, προκαλούν την περιφρόνησή μας, όπως και κάθε άλλος μπάτσος και τώρα αυτό το μακρύ χέρι του κράτους ένιωσε πως είμαστε κοντά και πως δε σταματάμε.

Λίγες εβδομάδες πριν, το μεσημέρι της 2ας Ιουνίου, σε ένα υποκατάστημα της εταιρίας Tascor, στην εμπορική περιοχή Cribbs Causeway/Patchway, σπάστηκαν τα παρμπρίζ και προκλήθηκαν φθορές στις καμπίνες δύο μίνι-μπας της εταιρείας. Η Tascor (παλαιότερα γνωστή ως RSTM) δουλεύει για τη Συνοριακή Υπηρεσία και τη Συνοριακή Δύναμη ως “συνοδός” κρατουμένων από τη φυλακή εως το σημείο απέλασης, αξιοποιώντας και τη χωρίς συνέπειες βία, που της προσφέρει η θέση της, όπως στην πρόσφατη περίπτωση της αναγκαστικής απομάκρυνσης των Marius Betondi και Raul Ally και είναι επίσης η μεγαλύτερη ιδιωτική εταιρία παροχής τέτοιων “υπηρεσιών” παγκοσμίως (έχοντας πάρει τα ηνία από την Group 4 Security στην Αγγλία από το 2011). Διατηρούν, επίσης, χώρους προσωρινής κράτησης σε όλην την Αγγλία καθώς και για τις συνοριακές δυνάμεις της Αγγλίας στο Calais και το Coquelles, στη Γαλλία.
Ο καπιταλισμός αντλεί μεγάλο κέρδος από τη δεξαμενή της φτηνής εργατικής δύναμης των μεταναστών, συμπεριλαμβανομένων και των “παράνομων”, οι οποίοι είναι ακόμα πιο ευάλωτοι στον εκβιασμό των αφεντικών. Το κράτος εγκληματοποιεί εκείνους που θεωρεί μη παραγωγικούς, αξιοποιώντας το δηλητηριώδη εθνικισμό για να διαχωρίσει ακόμα περισσότερο τους εκμεταλλευόμενους (όπως το πρόσφατο κύμα μίσους εναντίον οποιουδήποτε θεωρούνταν μουσουλμάνος) και για να κερδίσει τις εκλογές. Οι “τυχεροί” μετανάστες καταφέρνουν να καταλήξουν στις φτωχογειτονιές της αποξενωμένης δυτικής κοινωνίας, όπου ωθούνται στον ανταγωνισμό με τους υπόλοιπους φτωχούς της μητρόπολης και οι “άτυχοι” ή οι μη παραγωγικοί καταλήγουν σε φυλακές απέλασης. Και στις δύο περιπτώσεις τους κυβερνάει ο φόβος και η ρατσιστικοποιημένη αστυνόμευση. Όμως, αυτό το ξεδιάλεγμα ανθρώπινων σωμάτων δε γίνεται πάντα όσο ομαλά έχει σχεδιαστεί: οι μαζικές απεργίες πείνας στα κέντρα κράτησης της Ολλανδίας και οι σοβαρές ταραχές στους δρόμους της Σουηδίας είναι πρόσφατα παραδείγματα άρνησης της υποταγής σε αυτόν τον υποβιβασμό.
Δε θέλουμε έναν κόσμο, όπου η τυραννία των γραφειοκρατών της μετανάστευσης μπορεί να σημαίνει τη διαφορά μεταξύ ζωής και θανάτου και που μοναδικά όντα κατηγοριοποιούνται και μαρκάρονται με σκοπό να ξεζουμιστεί το μέγιστο κέρδος και η υποταγή από όλους εμάς. Δε θέλουμε την ταπείνωση, στην οποία συνίσταται ο λεπτομερής έλεγχος κάθε κινήματος, με σκοπό τον κοινωνικό έλεγχο και το μάντρωμα, είτε πρόκειται για τα σύνορα, είτε για τα κτίρια στέγασης, είτε για το σχολείο, είτε για τη δουλειά.
Ο μύθος λέει, πως “είμαστε” τυχεροί που ζούμε εδώ, σε καθεστώς δημοκρατικού ολοκληρωτισμού, σε κάποια άνετα κελιά και με μια εξάρτηση από την τεχνολογία για να ξεφεύγουμε από την πραγματικότητα. Αλλά στην πραγματικότητα, είμαστε περικυκλωμένοι από την κατάθλιψη, τους διαχωρισμούς με βάση τον πλούτο, τη φυλή και το φύλο, στερημένοι από κάθε αυτάρκεια που βασίζεται στη γη και εξαρτημένοι από την ίδια τη μηχανή που μισούμε. Αυτή η μηχανή τροφοδοτείται μόνο από την άγρια εκμετάλλευση εδώ και από την ακόμα μεγαλύτερη στις χώρες προέλευσης των μεταναστών, δημιουργώντας μια αηδιαστική θηλιά καθώς ο πολιτισμός καταναλώνει τα πάντα στο διάβα του. Θέλουμε να καταστρέψουμε το μύθο πως υπάρχει ένα καλό μέρος να ζει κανείς μέσα σε ένα παγκοσμιοποιημένο σύστημα δυστυχίας.
Ο αγώνας μας απέχει πολύ από την ειρηνική ενσωμάτωση των “παράνομων” σε αυτήν την απρόσωπη κοινωνία. Επίσης, δε θέλουμε να γίνουμε συνήγοροι ομογενοποιημένων ομάδων μεταναστών, ούτε να τους αγιοποιήσουμε όλους εξαιτίας της εκμετάλλευσης που υφίστανται. Αντί για την αφηρημένη ανθρωπιστική αλληλεγγύη, εμείς ψάχνουμε τη συγγένεια στην εξέγερση, που μπορεί να υπάρχει με μετανάστες, που ίσως θέλουν κάτι παραπάνω από ένα διαφορετικό καθεστώς, που σπάνε τα σύνορα, πληγώνουν δεσμοφύλακες και καταστρέφουν φυλακές, από τη Μεσόγειο ως την Αυστραλία· που μπορεί να βρεθεί στις καρδιές εκείνων που αυτοοργανώνονται, με ή χωρίς συνεργούς.
Τα σύνορα είναι απλά μια σημαντική έκφραση της παρούσας κυριαρχίας, σε έναν κόσμο διαχωρισμών, τόσο ψυχολογικών όσο και σωματικών και τειχών που διαχωρίζουν πληθυσμούς, τάξεις και συνειδήσεις. Η επίθεσή μας κουβαλάει το σπόρο για έναν άλλον κόσμο. Έναν κόσμο που το κάθε πλάσμα θα μπορεί να πηγαίνει όπου θέλει, ελεύθερα. Η χωρίς σύνορα αλληλεγγύη μας, ξεσπάει σαν τις φωτιές μας για εκείνους που παλεύουν για μια αδούλωτη ζωή, για το Gabriel Pombo da Silva, τα φυλακισμένα μέλη της ΣΠΦ, το Marco Camenisch, το Henry Zegarrundo, τους αναρχικούς που βρίσκονται φυλακισμένοι στην Ιταλία και τη Δανία, τους αξιοπρεπείς εκληματίες, τους άνομους φυγάδες, τους εξεγερμένους μετανάστες και όλους εκείνους τους κοινωνικά αποκλεισμένους, που οπλίζουν την οργή τους και πολεμούν για την απελευθέρωση.
Θα θεωρούσαμε αυτήν τη δράση, το τελευταίο μας δώρο στη Συνοριακή Υπηρεσία της Αγγλίας, η οποία πρόκειται να αλλάξει όνομα και να αναδιοργανωθεί, αλλά από ότι φαίνεται πρόκειται πάλι για “την ίδια δουλειά”, “στα ίδια μέρη”, “με την ίδια αποστολή”. Γνωρίζουμε πως το καθεστώς εκμετάλλευσής τους θα συνεχίσει πιο προσαρμοσμένο στις συνθήκες και πιο ολοκληρωτικό, γι’αυτό θα συνεχίσει και ο δικός μας πόλεμος ενάντια σε κάθε κατηγοριοποίηση και έλεγχο που έχει σκοπό να παρεμποδίσει την ελεύθερη μετακίνηση και την άγρια ζωή πάνω στη Γη. Τίποτα δεν τελείωσε, όλα συνεχίζονται.
Πυρήνας Αλληλεγγύη Χωρίς Σύνορα (Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία)

Πηγή: 325

Άμεση δράση για την ολική απελευθέρωση

Ηλεκτρονική επίθεση στην NFU Mutual

Η NFU Mutual είναι ο εμπορικός βραχίονας της Εθνικής Ένωσης Κτηνοτρόφων (National Farmers Union-NFU). Από αυτούς προέρχεται ένα πολύ μεγάλο μέρος των εσόδων της NFU που της δίνουν τη δυνατότητα να λειτουργεί ως πόλος ισχυρής πολιτικής πίεσης στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η χρηματοδότηση που παρέχουν στην NFU χρησιμοποιείται ώστε να διασφαλίζεται ότι οι κανονισμοί για τη μεταχείριση των ζώων θα παραμένουν ελλιπείς· ότι οι κτηνοτρόφοι θα συνεχίζουν να λαμβάνουν τεράστιες επιδοτήσεις· ότι το φρικτό εμπόριο εξαγωγής ζωντανών ζώων θα μπορεί να συνεχιστεί και επίσης, ότι η κυβέρνηση θα τους επιτρέπει να καταδιώκουν την άγρια ζωή, όπως οι ασβοί, αγνοώντας τελείως τη νομοθεσία που τους αναγνωρίζει ως προστατευόμενο είδος. Οι NFU και NFU Mutual συνδέονται τόσο στενά, που οι αντιπρόσωποι της NFU είναι επίσης πωλητές της NFU Mutual. Η NFU Mutual παράγει το κέρδος που λαδώνει τους τροχούς του πολιτικού λόμπι, ώστε να επιτρέπεται η σφαγή της αθώας άγριας ζωής μας. Τον περασμένο Σεπτέμβριο αποφασίσαμε να βγούμε από τη φωλιά μας και να αρχίσουμε να χακάρουμε την NFU Mutual, το μεγαλύτερο εχθρό μας.

Από τις αρχές Μαΐου, έχουμε εκμεταλλευτεί τις αδυναμίες των συστημάτων της NFU Mutual και καταφέραμε να κατεβάσουμε σχεδόν όλα τα αρχεία των πελατών τους, μαζί με πλήρεις οικονομικές λεπτομέρειες, χρέη και ιστορικά λογαριασμών. Η πρόσβασή μας είναι τόσο πλήρης που είμαστε σε θέση να κάνουμε λεπτές τροποποιήσεις στους λογαριασμούς διάφορων ανθρώπων, οι οποίοι γνωρίζουμε ότι εμπλέκονται με τη θανάτωση ασβών.

Όσο θα αναγνωρίζονται περισσότεροι άνθρωποι ότι συμμετέχουν στη θανάτωση ασβών, θα εκμεταλλευόμαστε τα στοιχεία που έχουμε γι’ αυτούς. Θα δείξουμε στα οικονομικά τους το ίδιο έλεος που δείχνουν αυτοί για τις ζωές των ασβών. Έχουμε ήδη σχέδια, ώστε να χρησιμοποιήσουμε τα στοιχεία που διαθέτουμε για μερικούς από τους πιο προβεβλημένους υποστηρικτές αυτής της θανάτωσης.

Είμαστε οι Bodger και Badger. Η NFU Mutual απείλησε την ασφάλειά τους κι έτσι εμείς κάνουμε επίθεση εναντίον της.
Οι ασβοί έχουν φίλους και αυτοί οι φίλοι είναι χάκερς.
BrockCyberClan – σώζοντας την άγρια ζωή, από λίγο κάθε φορά

Πηγή: BITE BACK

Κόλλα σε κλειδαριές καταστήματος της Sheepskin

Δράση για τους φυλακισμένους αναρχικούς

Κλειδαριές της εταιρείας Sheepskin of Oregon έκλεισαν με κόλλα, στην οδό NW Glisan Street. Αυτή η δράση χρειάστηκε μόνο λίγα δευτερόλεπτα. Ήταν αθόρυβη, εύκολα επαναλήψιμη και προκάλεσε οικονομική ζημιά στους καπιταλιστές, που κερδίζουν από την αθλιότητα και την εκμετάλλευση.

Αλληλεγγύη σε όσους αντιστέκονται στις δικαστικές αρχές, αλληλεγγύη στον Eric, τη Marie και τους μακροχρόνια φυλακισμένους αναρχικούς.

Πηγή: BITE BACK

Σαμποτάζ από ALF  σε φορτηγά σφαγείου κοτόπουλων

15 Ιουνίου 2013 – Welland, Ontario, Καναδάς – Ένας μοναχικός ακτιβιστής του ALF προέβη σε σαμποτάζ φορτηγών, που χρησιμοποιούνται για να μεταφέρονται κοποτόπουλα σε σφαγείο, στο φως της ημέρας. Το σχέδιο ήταν να σκιστούν τα λάστιχα όλων των φορτηγών και να διαφύγει μέσα από τη δασώδη περιοχή πίσω από το σφαγείο, που ονομάζεται Cami International Poultry. Τα λάστιχα των φορτηγών βρίσκονται υπό υψηλή πίεση και μπορεί να εκραγούν αν σκιστούν, έτσι χρησιμοποιήθηκε πρώτα ένα κατσαβίδι, ώστε να πιεστούν οι βαλβίδες στα λάστιχα και να μειωθεί η πίεση, πριν τρυπηθούν τα πλαϊνά των ελαστικών. Στη διάρκεια της αποσυμπίεσης, ένας υπάλληλος μπήκε στο χώρο στάθμευσης. Ευτυχώς, το όχημα του ακτιβιστή ήταν παρκαρισμένο μακριά από το σφαγείο ενώ ο ίδιος κατάφερε να κρυφτεί κάτω από ένα φορτηγό. Η αποσυμπίεση του αέρα στα ελαστικά κάνει αρκετό θόρυβο, κι έτσι ο ακτιβιστής χρειάστηκε να σταματήσει για να μη γίνει αντιληπτός από τον υπάλληλο. Τα λάστιχα που αποσυμπιέστηκαν τρυπήθηκαν με έναν παγοκόφτη και οι πινακίδες των υπόλοιπων φορτηγών βάφτηκαν με κόκκινη μπογιά, ώστε να μην είναι δυνατή η οδήγησή τους. Επίσης, γράφτηκε με σπρέι ‘Μέτωπο Απελευθέρωσης των Ζώων’ στα κλουβιά ενός από τα φορτηγά. Η μεταφορά με φορτηγά αφήνει τις κότες εκτεθειμένες στις καιρικές συνθήκες, ενώ αφήνονται χωρίς τροφή ή νερό, ως μια τελευταία πράξη βασανισμού πριν τις μαχαιρώσουν στο λαιμό και τις βυθίσουν σε καυτό νερό. Αυτή η δράση ελπίζεται ότι θα πλήξει την παραγωγικότητα του σφαγείου και θα τους κοστίσει χρήματα επειδή θανατώνουν αθώα ζώα. – ALF.

Πηγή: BITE BACK

Δράση ενάντια σε κατάστημα κυνηγετικών ειδών

Επιτεθήκαμε στην Archers Afield δύο φορές μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα. Ανήκουν στη βιομηχανία που πουλά προϊόντα, τα οποία είναι κατασκευασμένα για να ακρωτηριάζουν και να σκοτώνουν άγριους μη-ανθρώπους, και παρέχουν εκπαιδευτικά μαθήματα ακριβούς σκόπευσης για αθλητικό και «ψυχαγωγικό» κυνήγι. Σκοπεύουμε να τους οδηγήσουμε σε χρεοκοπία.

Στην πρώτη μας επίσκεψη, τρυπήθηκαν αρκετά λάστιχα σε δύο φορτηγά που χρησιμοποιούνται ως κινητά καταστήματα σκοποβολής, καταστρέψαμε τρία παράθυρα με κρέμα για χάραξη γυαλιού και γεμίσαμε τις κλειδαριές στις πόρτες τους με εποξική κόλλα.

Αυτή τη φορά, γεμίσαμε τις κλειδαριές στα φορτηγά και στο κατάστημα με εποξική και χαράξαμε τις γυάλινες πόρτες και δύο παράθυρα.

Για τον Jerry Koch και όλους όσους δε συνεργάζονται.

Ενάντια σε κάθε κυριαρχία και ιεραρχία.

Πηγή: BITE BACK

Μπροσούρα: συνέντευξη με 3 οικοαναρχικούς

Μετάφραση του κειμένου που δημοσιεύτηκε το Νοέμβριο του 2012, στο #10 τεύχος της έκδοσης του 325.

  Συνέντευξη με 3 οικοαναρχικούς

file-php

Η μπροσούρα τυπώθηκε σε περιορισμένα αντίτυπα και διακινείται χέρι με χέρι μετά από επικοινωνία με το εγχείρημα.

e-mail επικοινωνίας: erevos@espiv.net